Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγαγε μια στρατηγικής σημασίας νίκη επί του Α. Τσίπρα. Τον ανάγκασε να τιμήσει την μνήμη των νεκρών της Marfin μετά από δέκα χρόνια περίεργης αφωνίας. Η εικόνα αποτύπωσε την ιδεολογική κυριαρχία του Μητσοτάκη. Ανάγκασε τον Α. Τσίπρα να παίξει στο γήπεδο του, με τους δικούς του όρους.

Στην δημοσκόπηση της Pulse η κυβέρνηση φαίνεται πως χάνει 2.5 μονάδες σε σχέση με την δημοσκόπηση του προηγούμενου μήνα. Μπορεί αυτό να μην σημαίνει τίποτα. Να είναι απλώς μια διόρθωση. Βέβαια τίθεται το ερώτημα, τι σημαίνει διόρθωση. Και γιατί η διόρθωση έγινε στο 45% και όχι, π.χ., στο 48%;

Ως γνωστόν, επί δεκαετίες τους καθηγητές τους αξιολογούσαν οι επιθεωρητές. Τους αντικατέστησαν οι σχολικοί σύμβουλοι, ένας άχρους και άοσμος θεσμός. Τελικά ακόμα και σήμερα, οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται παντοιοτρόπως να μην αξιολογηθούν. Αν συζητήσετε και με τον πιο ανοιχτόμυαλο καθηγητή ή δάσκαλο, θα διαπιστώσετε πως όταν ακουμπήσετε το ευαίσθητο θέμα της αξιολόγησης, αντιδρά.

Μέχρι και απειλές δέχθηκε ο επιχειρηματίας. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα το είδαμε και αυτό. Ένας άνθρωπος να επενδύει και να στοχοποιείται. Όλο το σύστημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς επιτέθηκε στον συγκεκριμένο επιχειρηματία, με πρωτοφανή οξύτητα. Γιατί άραγε συνέβη αυτό; ποιο το κίνητρο όλων αυτών που προσπαθούν να απαξιώσουν αυτήν την επένδυση;

Φέτος και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός με δηλώσεις τους τίμησαν την μνήμη των νεκρών της Marfin. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός πως ο Α. Τσίπρας δεν αναφέρθηκε ποτέ στους νεκρούς της Marfin. Δεν βρήκε να πει έστω μια κουβέντα συμπαράστασης προς τους οικείους των δολοφονηθέντων και να καταδικάσει την δολοφονία. Γιατί, άραγε; Υπάρχει λόγος;

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα διάβασα και άκουσα μύδρους κατά του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς για κάποιους, με πολύ συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αυτός ευθύνονταν κυρίως για την επιδημία. Συγχρόνως, άλλοι «προοδευτικοί» στοχαστές ανακάλυπταν τα αγαθά του κεντρικού σχεδιασμού και του κρατικού παρεμβατισμού.

Είχα γράψει πριν από λίγες ημέρες πως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να μην επαναλάβει το λάθος του Γ.Α.Παπανδρέου το 2010 και, εφ όσον κρίνει ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης μετά την πανδημία, διαφοροποιεί ριζικά το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, να ζητήσει την ανανέωση της λαϊκής εντολής με βάση τα νέα δεδομένα. Είναι ο μοναδικός λόγος για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.

Με αφορμή τις προχθεσινές «γυμναστικές επιδείξεις» του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, άλλοι θύμωσαν, άλλοι θαύμασαν, άλλοι γέλασαν. Αυτοί που θύμωσαν επικαλούνται την συμπεριφορά των κρατικών οργάνων απέναντι στους πιστούς την Μεγάλη Εβδομάδα και όχι μόνον. Και αυτοί που γέλασαν ήταν όλοι όσοι είδαν μια σκηνοθετημένη παράσταση για τα ΜΜΕ.

Ο Α.Τσίπρας βρήκε το αφήγημα του. Μετά από μια μεγάλη, άγονη περίοδο περίπου εννέα μηνών, η επιδημία και η συνακόλουθη οικονομική κρίση του έδωσαν την ευκαιρία να συνθέσει την ιστορία του. Ποια είναι αυτή; «Την οικονομική κρίση δεν την έφερε ο κορονοϊός, αλλά η πολιτική Μητσοτάκη».

Όταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Σακελλαροπούλου έκανε λόγο για ένα νέο πατριωτισμό, αρκετοί προέβαλαν ενστάσεις γι΄ αυτό τον όρο, θεωρώντας πώς πρόκειται για έναν αδόκιμο νεολογισμό, με σκοτεινά συνδηλούμενα. Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά, κι εγώ είχα τις επιφυλάξεις μου. Όμως σήμερα οι απαιτήσεις της εποχής ορίζουν με ακρίβεια την έννοια του νέου πατριωτισμού. Σήμερα πατριωτισμός είναι να τηρούμε τις υποδείξεις των επιστημόνων για το πώς θα συμπεριφερθούμε από εδώ και μπρος.

Χθες ο Α. Τσίπρας έκανε την εκτίμηση πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αναγκασθεί -λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που έρχεται- να προσφύγει σε εκλογές. Και συνεχίζει, λέγοντας πως με την απλή αναλογική είναι ευκαιρία σχηματισμού «προοδευτικής» κυβέρνησης. Αυτή είναι η πρώτη και μοναδική γραμμή άμυνάς του στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Η κυρία Άλκηστις Πρωτοψάλτη δεν ήταν η μόνη που δέχθηκε φραστική επίθεση από την Αριστερά. Τόσο στο πρόσφατο, όσο και στο πιο μακρινό παρελθόν είχαν υπάρξει και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ενδεικτικά αναφέρω την επίθεση που είχε δεχθεί ο Γ.Νταλάρας. Αλήθεια, τι είναι αυτό που εξωθεί την Αριστερά να επιτίθεται σε καλλιτέχνες που δεν έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτήν και το δηλώνουν;

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει εντελώς. Ξεπέρασαν με αυτά που λένε και τους πιο χυδαίους υβριστές των ποδοσφαιρικών θυρών. Και μάλιστα έχουν επιδοθεί σε μιαν άμιλλα. Ποιος θα βρίσει πιο εμετικά. Ποιος θα επινοήσει καινούργιες βρισιές για τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, για τον κ.Τσιόδρα, για τον κ. Χαρδαλιά.

Έχει γραφτεί κατά κόρον πως ο Τσίπρας είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αδύναμος κρίκος του. Σωστό. Το χειρότερο όμως γι΄αυτούς είναι πως δεν έχουν άλλον καλύτερο. Δεν υπάρχει στέλεχος στο κόμμα που να έχει τις ικανότητες, ώστε να τον διαδεχθεί.

Ας αναλογιστούμε τι συνέπειες θα υπάρξουν αν, λόγω των Πανελλαδικών, προσβληθούν εκατοντάδες παιδιά και εκπαιδευτικοί. Κάτι ιδιαιτέρως πιθανό. Το ρίσκο είναι υγειονομικό και πολιτικό ενώ θα αμαυρωθεί μια προσπάθεια για την οποία μιλούσε όλος ο πλανήτης.

Το κυρίαρχο ζήτημα είναι η κυβέρνηση να κάνει καλά την δουλειά της. Να διαχειρισθεί επιτυχώς τα νέα οικονομικά δεδομένα, και συγχρόνως να διερευνήσει όλες τις υποθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που έχουν οσμή σκανδάλου. Δεν θα πρέπει να επιδείξει «ανωτερότητα» γι΄αυτούς που θέλησαν να βάλουν στην φυλακή δύο πρωθυπουργούς.

Λάθη δεν κάνει μόνον ο Ύψιστος και αυτοί που δεν δουλεύουν. Σε περιόδους κρίσεων οι αποφάσεις πρέπει να είναι ταχύτατες, για να προλαβαίνουν τα γεγονότα. Ως εκ τούτου, βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων είναι η διαίσθηση. Συνεπώς οι πιθανότητες λαθών σε αυτές τις οριακές καταστάσεις είναι αυξημένες. Το ζητούμενο είναι να υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου, ισχυρά πολιτικά αντανακλαστικά και ευαισθησία στις αντιδράσεις της κοινής γνώμης.

«Ο ΣΕΒ παραγγέλλει και ο Μητσοτάκης εκτελεί» δήλωσε χθες ο Α.Τσίπρας. Φαίνεται πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως δεν έχει κουραστεί να επαναλαμβάνεται. Αυτό το έχει πει δεκάδες φορές. Βέβαια, όταν κάποιος μαστίζεται από ένδεια επιχειρημάτων, καταφεύγει σε γνωστά και τετριμμένα φραστικά πυροτεχνήματα.

Είναι κανόνας στην πολιτική πως, αν δεν κτυπήσεις τον αντίπαλο σου όταν είναι πεσμένος για να τον αποτελειώσεις, τότε όταν σηκωθεί θα σε κυνηγήσει με όλα τα μέσα. Και με μεγαλύτερο πάθος. Αυτό το λάθος διέπραξε η Νέα Δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επί εννέα μήνες δεν ασχολήθηκε με κανένα από τα σκάνδαλα που συνέβησαν κατά τους 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πλην βέβαια της υπόθεσης Novartis.

Η δοκιμασία των πολιτών, της Οικονομίας και της κυβέρνησης, μπαίνει σε λίγες ημέρες σε άλλο επίπεδο. Αν για να αντιμετωπισθεί ο κορονοϊός χρειάστηκαν στην κεφαλή δύο άνθρωποι, στην προσπάθεια επανεκκίνησης της Εθνικής Οικονομίας χρειάζεται να δουλέψει ολόκληρη η κυβέρνηση.

Δεν είναι του παρόντος να ερμηνεύσουμε τα κίνητρα που ώθησαν την ηγεσία του ΚΚΕ να διατάξει την διάλυση του 5/42 Συντάγματος. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως, επί πολλές δεκαετίες, η δολοφονία του συνταγματάρχη Ψαρρού και των 150 ανδρών του αποτελούσε ένα περιθωριακό κομμάτι στην ιστοριογραφία του Εμφυλίου πολέμου, καθώς οι διανοούμενοι της Αριστεράς είχαν κάθε λόγο να το υποβαθμίζουν.

Οι κομμουνιστές, θεωρούν ότι μπορούν να διαμορφώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Αυτή ακριβώς η αίσθηση του επίγειου Δημιουργού, γοήτευσε χιλιάδες διανοούμενους και τους οδήγησε να κλείσουν τα μάτια στην Τρομοκρατία ή και να την αποδεχθούν ακόμα. Δίκαια ο Ραϋμόν Αρόν αποκάλεσε τον μαρξισμό «όπιο των διανοουμένων.»

Σήμερα μπορούμε, μέσα στο ζοφερό κλίμα της πανδημίας, να δηλώσουμε πως είμαστε περήφανοι για την πατρίδα μας. Τα ευμενή σχόλια για το πώς αντιμετωπίσαμε την πανδημία μάς αναπτερώνουν το ηθικό. Ο βασικότερος παράγοντας αυτής της επιτυχίας ήταν πως ο πρωθυπουργός έπραξε το αυτονόητο: άφησε να μιλήσουν οι ειδικοί.

Στην μνημονιακή εποχή, όπου η αγανάκτηση του κόσμου οδηγούσε στην συνολική απόρριψη των ηγεσιών, ο «Κανένας» πολλές φορές προηγείτο. Σήμερα όμως το φαινόμενο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, να προηγείται οριακά του «Κανένα», φαίνεται πως οφείλεται στην αμφίπλευρη αμφισβήτηση που υφίσταται.