Ο Α. Τσίπρας πριν από λίγες ημέρες στη βουλή δήλωσε: «Θέλετε να αλλάξετε τον εκλογικό νόμο; Αλλάξτε τον δύο και τρεις φορές. Έτσι και αλλιώς δεν μπορείτε να δώσετε μπόνους στο δεύτερο κόμμα, γιατί είστε ήδη δεύτερο κόμμα». Συνεπώς, δικαιούται ο πρωθυπουργός να του πει: «έλα Αλέξη να αλλάξουμε μαζί τον εκλογικό νόμο, ώστε να ισχύσει αμέσως από τις επόμενες εκλογές». Ο Α. Τσίπρας με τα όσα είπε στη βουλή δεν μπορεί να αρνηθεί.

Ο ηγέτης της Ουκρανίας δέχεται πυρά από δύο κατευθύνσεις. Αφενός, τον κατηγορούν γιατί άφησε την πατρίδα του απροετοίμαστη και ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τη ρωσική εισβολή. Όλοι αυτοί παριστάνουν τους μετά Χριστόν προφήτες. Από την άλλη πλευρά, τον κατηγορούν γιατί δεν συνθηκολογεί και αφήνει, όπως υποστηρίζουν, τη χώρα του να καταστρέφεται. Όλοι αυτοί δεν αντιλαμβάνονται πως η κυβέρνηση του Ζελένσκι έχει οικοδομήσει την ηθική στάση της αντίστασης από την οποία δε δύναται να αποστεί. Συνεπώς ο Ζελένσκι και οι συνεργάτες του έχουν μπει σε ένα μονόδρομο τον οποίο είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν, και όπου βγάλει.

Μέσα στους κάθε μορφής ιμπεριαλισμούς που καταδικάζουμε, χάνεται ο ρωσικός, ο μοναδικός που θα πρέπει να δικάζεται σήμερα. Κάτω από αυτό το πρίσμα αντιμετωπίζουμε την αντιιμπεριαλιστική συναυλία των «έντεχων» που έχει αναγγελθεί για τη Δευτέρα. Προσωπικά, μένω έκπληκτος γιατί περιόρισαν την οργή τους κατά του ιμπεριαλισμού σε μια μόνο συναυλία. Τι θα περίμενα; Να δικάσουν τον Ζελένσκι για την άμυνα των ουκρανικών στρατευμάτων στους Ρώσους εισβολείς. Δεν αποκλείεται να το δούμε κι αυτό.

Στο δίλημμα υποταγή και ταπείνωση ή αντίσταση και περηφάνια, o Ζελένσκι επέλεξε το δεύτερο, όπως και πολλοί άλλοι ηγέτες πριν από αυτόν. Η ηθική στάση δεν εξαρτάται από τους συσχετισμούς δυνάμεων και το τελικό αποτέλεσμα. Από το ψυχροπολεμικό «better red than dead» του Ράσελ, ως το σημερινό «ο Ζελένσκι καταστρέφει τη χώρα του», η απόσταση είναι ασήμαντη. Και η ντροπή το ίδιο μεγάλη.

Η εικόνα του διάσημου Ουκρανού παίκτη του μπάσκετ-μπολ, Σάσα Βολκόφ, που πέρασε από την Ελλάδα και από το ΝΒΑ, κάνει τον γύρο του κόσμου. Τι δείχνει αυτή η εικόνα; Τον Σάσα Βολκόφ στα 57 χρόνια του, αντί να απολαμβάνει τη ζωή του κάπου στο Μαϊάμι ή στο Μαλιμπού, να βρίσκεται στην πατρίδα του, ένοπλος, με στολή παραλλαγής έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Ρώσο εισβολέα. Μια εικόνα που αποτυπώνει το «δίκιο του αγώνα», όπως θα έλεγε και ο Μάνος Λοϊζος.

Είναι ίδιον των Δυτικών δημοκρατιών να αυτομαστιγώνονται. Την επιθετική συμπεριφορά αυταρχικών καθεστώτων να την αποδίδουν σε δικές τους αβελτηρίες και παραλείψεις και όχι στη φύση αυτών των αυταρχικών καθεστώτων. Έτσι, με αφορμή την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, άρχισαν να ακούγονται και πάλι οι φωνές που υποστηρίζουν πως για την επιθετική συμπεριφορά του Πούτιν ευθύνεται η Δύση, γιατί στις προηγούμενες δεκαετίες δεν περιέβαλλε τη μετακομμουνιστική Ρωσία με σεβασμό, αναγνωρίζοντας τον παγκόσμιο ρόλο της.

«Μένω στο Κίεβο, στην οδό Μπάνοβα και δεν φοβάμαι κανένα». Αυτά δήλωσε προχθές ο ηγέτης της Ουκρανίας ο Β. Ζελένσκι. Τα φερέφωνα του Πούτιν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό διαβεβαίωναν, χωρίς να ντρέπονται, πως είχε εγκαταλείψει την πατρίδα του και προέβαινε σε λεονταρισμούς εκ του ασφαλούς. Τους διέψευσε. Παραμένει στην πρώτη γραμμή του πυρός, δηλώνει πού βρίσκεται, καθώς είναι ολοφάνερο πως έχει πάρει τις αποφάσεις του για τη ζωή του.

Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στα ελληνικά ΜΜΕ σχετικά με το πώς παρουσιάζεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, «κουμπώνουν» τέλεια με τα όσα αποκαλύφθηκαν για τις δραστηριότητες Μαλοφέγεφ στην Ελλάδα. Ο Ρώσος ολιγάρχης, με τη συνδρομή φίλων του Ντ. Τραμπ, προσπάθησε, συνενώνοντας στο ειδησεογραφικό σκέλος, οκτώ περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς να δώσει φωνή στη ρωσική προπαγάνδα. Συγχρόνως να επηρεάσει την κοινή γνώμη υπέρ του μπλοκ εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη Δεξιά συνιστώσα, που ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από μια ρωσοφιλία. Με έναν σμπάρο, δύο τρυγόνια.

Η συντριπτική πλειοψηφία των κάθε λογής «αναλυτών» είναι χωρίς καμιά αμφιβολία ρωσόφιλοι. Ή, για να μην αδικήσω μερικούς, εκφράζουν απόψεις που εξ αντικειμένου προβάλλουν τις ρωσικές θέσεις. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που, είτε εκ πεποιθήσεως είτε εξ ανάγκης, λένε αυτά τα προκλητικά που λένε στα ΜΜΕ. Που λίγο - πολύ παρουσιάζουν την εισβολή ως μια ειρηνευτική εκστρατεία ή προσπάθεια να απελευθερωθεί ο ουκρανικός λαός από τους νεοναζί.

Κάθε παγκόσμια κρίση θέτει διλήμματα που αφορούν τις συμπεριφορές και τις αξίες που διέπουν τις δυτικές δημοκρατίες. Για πρώτη φορά μετά τον την κρίση της Κούβας η ανθρωπότητα κυριαρχείται από την αβεβαιότητα, εφ' όλης της ύλης. Αβεβαιότητα ακόμα και για την ύπαρξη της. Συνεπώς, όλα τα διλήμματα που τίθενται αποβλέπουν πρωτίστως στη διαφύλαξη του δυτικού τρόπου ζωής.

Η Δύση δεν θα πρέπει να ανεχθεί να υπάρχουν στο έδαφος της νησίδες πουτινισμού που να πρακτορεύουν συνειδητά τα συμφέροντα του Κρεμλίνου. Φαίνεται πως θα υπάρξει πίεση να ξηλωθούν όλα τα φιλορωσικά δίκτυα που λειτουργούν στη Δύση, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Μάλιστα, αν οι εξελίξεις στην Ουκρανία λάβουν ανεξέλεγκτη τροπή για το ρωσικό στρατό, τότε ο Ψυχρός Πόλεμος του μεταπολεμικού κόσμου θα είναι παιδικό πάρτι μπροστά σε αυτό που θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια.

Όσοι πιστεύουν πως μπορεί να επανέλθουμε στο status quo ante bellum είναι γελασμένοι. Και δεν πρέπει να επανέλθουμε. Δεν πρέπει ο πολιτισμένος κόσμος να αντιμετωπίσει την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία ως μη γενόμενη. Αυτό θα καταστήσει τον πλανήτη μας μια ζούγκλα και θα παρακινήσει όλες τις επεκτατικές—αναθεωρητικές δυνάμεις να πράξουν αναλόγως. Αν η διεθνής κοινότητα μετά από λίγο προσαρμοστεί, αυτό θα συνιστά επιβράβευση της παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου.

Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το αντιμετωπίζουμε με λεκτικούς εξυπνακισμούς. Όταν λέμε πως μια χώρα ανήκει στη Δύση εννοούμε πως ο βασικός της προσανατολισμός είναι προς τις αξίες και τις αρχές που διέπουν τον Δυτικό κόσμο, στον βαθμό που ο Δυτικός κόσμος είναι συνδεδεμένος με αξίες και αρχές που δεν απαντώνται στην Ανατολή και στον Νότο. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης αυτό που κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται ο Α. Τσίπρας.

Τους αποκάλεσαν και «ποιοτικούς» καλλιτέχνες. Ποιοι; Οι «ποιοτικοί» κριτικοί και οι «ποιοτικοί» δημοσιογράφοι. Ένα ευμέγεθες, κλειστό κύκλωμα που εμφανίστηκε αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση και δυνάστευσε και δυναστεύει τον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Είναι αλήθεια πως το βεληνεκές του έχει περιορισθεί τα τελευταία χρόνια γιατί τα μέλη αυτού του κυκλώματος μεγάλωσαν, κουράστηκαν και κούρασαν, ενώ αρκετοί από αυτούς εκτέθηκαν, υποστηρίζοντας την «πρώτη φορά Αριστερά», η οποία με τα καμώματα της τους εξέθεσε.

Κάθε διεθνής κρίση αναδεικνύει και τα διλήμματά της στα οποία όλοι θα πρέπει να τοποθετηθούν. Και το πώς θα τοποθετηθούν, θα φανερώσει την αντίληψη που έχουν για την πολιτική και κυρίως το ήθος τους. Μετά την απρόκλητη εισβολή των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία σύσσωμη η διεθνής κοινότητα καταδίκασε με τον πιο έντονο τρόπο αυτή την πράξη. Από αυτή την παγκόσμια συστράτευση δεν μπορούσε να λείψει η Ελλάδα, αφού η κυβέρνησή της ασπάζεται πλήρως όλες τις αρχές και τις αξίες που διέπουν τον πολιτισμένο κόσμο.

Αυτά που γίνονται στη Γερμανία είναι πρωτοφανή. Πάνω από 100.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο για να καταδικάσουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Σολτς εξήγγειλε εξοπλιστικό πρόγραμμα 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν ήταν στο τιμόνι της Γερμανίας η Α. Μέρκελ θα γινόταν αυτά τα βήματα; Θα έμπαινε μπροστά η Γερμανία σε ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα εξοπλισμών; Υπήρχε ποτέ περίπτωση επί Μέρκελ να μην προταχθούν τα συμφέροντα των γερμανικών εταιρειών επί των αρχών που θα πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των πολιτισμένων κρατών;

Για το ΚΚΕ δεν μπορούμε να μιλήσουμε στα σοβαρά. Εισβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία και το ΚΚΕ κάνει πορεία στην αμερικανική πρεσβεία. Υπάρχει και η ριζοσπαστική Αριστερά που ένα κομμάτι της παραμένει σοβιετόδουλο και χωρίς τη Σοβιετική Ένωση, και ένα άλλο κομμάτι προσπαθεί, τηρώντας τα προσχήματα, να ασκήσει κριτική, στις βάρβαρες πρακτικές της Ρωσίας του Πούτιν. Όμως οι αστερίσκοι που βάζει είναι τόσοι πολλοί που ουσιαστικά αποδυναμώνουν - για να μην πω ότι ακυρώνουν - την κριτική.

Η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία τους μπέρδεψε όλους εκεί στη ριζοσπαστική Αριστερά. Αρχικά καταδίκασε ο ΣΥΡΙΖΑ την εισβολή, αλλά μετά, ένας-ένας, άρχισαν να λένε τα δικά τους. Ο Α. Τσίπρας, το «τερμάτισε». Μιλώντας χθες στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης προς την Ανατολή. Να ενισχύσουμε το δόγμα της γέφυρας ΑΝΑΜΕΣΑ σε Ανατολή και Δύση».

Έβλεπα στην τηλεόραση την Ούρσουλα και τον ψοφοδεή Μπορέλ να αναμασούν τις ίδιες κοινοτοπίες για τη διεθνή ειρήνη και να καλούν τον Πούτιν να αποχωρήσει από την Ουκρανία, τη στιγμή που τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν έξω από το Κίεβο. Δυστυχώς αυτή είναι η ΕΕ. Μια συλλογικότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του γερμανικού οικονομικού imperium. Η στάση της ΕΕ απέναντι στον Πούτιν αποτελεί ένα μήνυμα για το πώς θα αντιδράσει σε πιθανή τυχοδιωκτική ενέργεια του Ερντογάν.

Θυμάμαι όταν ο Α. Τσίπρας μπροστά στον Ρώσο πρόεδρο, Βλαδίμηρο Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη έλεγε «Ο ελληνικός λαός είναι λαός της θάλασσας, δεν φοβάται και θα φτάσει σε νέα λιμάνια». Και σκέφτομαι: Τι θα γινόταν αν φτάναμε σε αυτά τα νέα τα λιμάνια; Τι θα γινόταν αν ο Βλαδίμηρος μας δάνειζε τα 5 δισ. για να τυπώσουμε δραχμές; Σκεφτείτε μια Ελλάδα με δανεικά από τη Ρωσία του Πούτιν, με δραχμές και εκτός ευρωζώνης και πιθανόν και ΕΕ. Γι' αυτό ας το πούμε για πολλοστή φορά: Άγιο είχαμε!

Ο Πούτιν, με το διάγγελμά του, με σαφήνεια όρισε τους κανόνες που θέτει για την ασφάλεια της Ρωσίας. Πρώτον: «Κανένα κράτος δεν μπορεί να ενισχύει την ασφάλειά του σε βάρος γειτονικού κράτους» και δεύτερον: «Κανένα κράτος δεν μπορεί να εγκαθιστά οπλικά συστήματα πλησίον γειτονικού κράτους». Τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει και η Τουρκία. Αν διαβάσετε με προσοχή τους όρους που θέτει ο Πούτιν, θα νομίσετε ότι τους έχει υπαγορεύσει ο Ερντογάν.

Η Ρωσία, με το διάγγελμα του Βλ. Πούτιν θα προχωρήσει στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των περιοχών ανατολικής Ουκρανίας Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς μας αφορά άμεσα στον βαθμό που θα θέσει την Τουρκία μπροστά στο δίλημμα: θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία, εγγράφοντας υποθήκη για μιαν αναγνώριση του ψευδοκράτους από τη Ρωσία ή θα συνταχθεί με τους Δυτικούς συμμάχους, υπονομεύοντας έτσι τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία;

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σφάζει με το γάντι τον Α. Τσίπρα. Του αναγνωρίζει ως προτέρημα κάτι που στην πολιτική θεωρείται ελάττωμα. Τον τακτικισμό. Δήλωσε επίσης πως ο αρχηγός του είναι χειρότερος του Μητσοτάκη στην επιλογή των συνεργατών του. Με λίγα λόγια μας είπε: Πρώτον, ο Α. Τσίπρας, ως τακτικιστής, χάνεται μέσα σε ελιγμούς και ζιγκ-ζαγκ και δεύτερον, αδυνατεί να επιλέξει άξιους συνεργάτες. Προβλέπω νέο κύκλο εσωστρέφειας στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλέξη, τι σου φταίει ο Κυριάκος όταν έχεις τον Ευκλείδη!

Στην Ελλάδα αυτό που ονομάζουμε Δεξιά εκφράζεται μέσα από τη ΝΔ σε συντριπτικό ποσοστό. Άρα, χώρος να υπάρξει άλλο κόμμα που θα επιδιώξει να καλύψει τους απλούς εργαζόμενους και τους πολίτες της καθημερινής βιοπάλης που δηλώνουν δεξιοί, δεν υπάρχει. Αυτό το έχουν αντιληφθεί όλοι όσοι διαθέτουν πολιτική σκέψη και ιστορική μνήμη και δεν αποπειρώνται να ιδρύσουν κόμμα της «λαϊκής Δεξιάς». Ευφυείς όντες, γνωρίζουν το μάταιο της προσπάθειας τους.