Έβαλα σε εισαγωγικά τον όρο «λαϊκή Δεξιά» για να δηλώσω τον προβληματισμό μου κατά πόσον υπάρχει ως πολιτική οντότητα. Γιατί υπάρχει κάτι που καταγράφεται. Ό,τι δεν καταγράφεται, δεν υπάρχει. Κάτι που υπάρχει μόνον στο μυαλό μας, αφορά τις προσωπικές μας ανησυχίες και προβληματισμούς και τίποτα άλλο. Κάτι σαν την Αριστερά με ανθρώπινο πρόσωπο που αναζητούν εναγωνίως στο επέκεινα οι ρομαντικοί αριστεροί. Έτσι ακριβώς είναι και η «λαϊκή Δεξιά». Την ψάχνεις και δεν τη βρίσκεις.
Νομίζω πως ουδείς σοβαρός άνθρωπος θα διαφωνήσει με αυτήν τη διαπίστωση.
Συνεπώς, όταν συγγράφονται σενάρια στα οποία συμμετέχει και μια ανύπαρκτη παράταξη, αυτά είναι για το καλάθι των αχρήστων.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένα κόμμα που να εκφράζει αυτούς που αισθάνονται «λαϊκοί δεξιοί»; Για τον απλούστατο λόγο, διότι δεν υπάρχουν «λαϊκοί δεξιοί», ως αυτοτελής κατηγορία, που ξεχωρίζει από τους λοιπούς δεξιούς που δεν είναι λαϊκοί. Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα αυτό που ονομάζουμε Δεξιά - σε όλες τις συνταγματικές μορφές της - εκφράζεται μέσα από τη Νέα Δημοκρατία σε συντριπτικό ποσοστό. Και αυτό όχι τώρα, αλλά από την ημέρα που ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αυτή η παράταξη. Και επειδή η Νέα Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο κόμμα από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους τεκμαίρεται, κατά τρόπον αμάχητο, πως εκφράζει και τα συμφέροντα των λαϊκών τάξεων. Ένα κόμμα που πρωταγωνιστεί αδιαλείπτως, επί 47 χρόνια, στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν μπορεί να εκφράζει μόνον την μπουρζουαζία - για να θυμηθώ και τα νιάτα μου - και τους μεγαλοτσιφλικάδες.
Άρα, χώρος να υπάρξει άλλο κόμμα που θα επιδιώξει να καλύψει τους απλούς εργαζόμενους και τους πολίτες της καθημερινής βιοπάλης που δηλώνουν δεξιοί, δεν υπάρχει.
Αυτό το έχουν αντιληφθεί όλοι όσοι διαθέτουν πολιτική σκέψη και ιστορική μνήμη και δεν αποπειρώνται να ιδρύσουν κόμμα της «λαϊκής Δεξιάς». Ευφυείς όντες, γνωρίζουν το μάταιο της προσπάθειας τους. Γνωρίζουν επίσης πως η δύναμη αυτής της παράταξης είναι η νομιμόφρων βάση της. Ακολουθεί χωρίς ενδοιασμούς την εκλεγμένη ηγεσία της.
Απεναντίας, όλα αυτά δεν τα είχαν αντιληφθεί διάφοροι ελαφρόμυαλοι πολιτικοί, ορφανά άλλης εποχής, οι οποίοι επιχείρησαν να συγκροτήσουν κόμμα της «λαϊκής Δεξιάς». Στην κάλπη του 2019 δε βρήκαν ούτε την ψήφο τους.
Ακούραστοι και αμετανόητοι πιστεύουν πως σήμερα οι συνθήκες ευνοούν το τόλμημα τους. Τους ενθαρρύνουν και εκδοτικά συγκροτήματα, που αναζητούν σχήματα μέσω των οποίων θα αυξήσουν την επιρροή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Βασίζονται στη φυσιολογική φθορά που έχει η κυβέρνηση λόγω της διαχείρισης σωρείας κρίσεων.
Αγνοούν όλοι αυτοί τρία πράγματα:
1. Aυτούς που έχουν επιλέξει να ηγηθούν του εγχειρήματος είναι, λίαν επιεικώς, γελοία πρόσωπα.
2. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδεικνύουν μιαν αξιοθαύμαστη αντοχή και υπερτερούν σημαντικά, σε όλους τους τομείς, από τον βασικό τους αντίπαλο.
3 .Η προοπτική μιας νέας τετραετίας λειτουργεί συσπειρωτικά ακόμα και για βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που γκρινιάζουν. Πού να πάνε;
Τούτων δοθέντων, κάθε φορά που ακούτε για κάποια «λαϊκή Δεξιά», να πηγαίνει το μυαλό σας στο δράμα των αριστερών που αναζητούν δεκαετίες τώρα μιαν Αριστερά με ανθρώπινο πρόσωπο και δεν τη βρίσκουν. Μη γίνετε σαν κι αυτούς!
