Η Ρωσία, με το διάγγελμα του Βλ. Πούτιν θα προχωρήσει στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των περιοχών ανατολικής Ουκρανίας Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία η Ρωσία θα υπογράψει Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας με το ανεξάρτητο πλέον τμήμα της Ανατολικής Ουκρανίας.
Είναι η κατάληξη μιας διαδικασίας που κλείνει τις εκκρεμότητες που άφησε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ας σημειωθεί ότι παρόμοια προβλήματα προέκυψαν το 1991 με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, προβλήματα που λύθηκαν με τον γνωστό αιματηρό τρόπο.
Τυπικά πρόκειται για μια αλλαγή συνόρων με παραβίαση των κανόνων διεθνούς δικαίου και νομίζω πως έτσι θα αντιμετωπισθεί από τη διεθνή κοινότητα. Επί της ουσίας λύνει το πρόβλημα της αδυναμίας συνύπαρξης στην ίδια κρατική οντότητα Ρώσων και Ουκρανών. Κατά μια ερμηνεία αυτή είναι η αφορμή. Η αιτία είναι - όπως προκύπτει και από το διάγγελμα του Βλ. Πούτιν - το πρόβλημα της ασφάλειας της Ρωσίας που προκαλεί η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Ένα πρόβλημα που η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας απαιτεί τη λύση του, μια λύση που, όπως φαίνεται, δεν αποδέχονται οι ΗΠΑ.
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς μας αφορά άμεσα στον βαθμό που θα θέσει την Τουρκία μπροστά στο δίλημμα: θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία, εγγράφοντας υποθήκη για μιαν αναγνώριση του ψευδοκράτους από τη Ρωσία ή θα συνταχθεί με τους Δυτικούς συμμάχους, υπονομεύοντας έτσι τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία; Εννοείται πως αν προχωρήσει στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας - κάτι που θεωρώ απίθανο - θα αποκόψει εντελώς τους δεσμούς της με τους Δυτικούς συμμάχους.
Νομίζω ο Ντ. Ερντογάν, θα το σκεφτεί, θα το ζυγίσει και τελικά θα συνταχθεί με τη Δύση. Η άλλη επιλογή θα είναι αυτοκτονική κυρίως για την τουρκική οικονομία.
Η διεθνής κοινότητα είναι προφανές πως θα αντιδράσει επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Μέχρι πού θα φτάσουν αυτές, είναι ένα ερωτηματικό.
Περίπτωση, η σημερινή κίνηση του Βλ. Πούτιν να αποτελεί ένα διαπραγματευτικό όπλο για να πάρει τις γραπτές δεσμεύσεις που επιθυμεί για το ΝΑΤΟ; Είναι δύσκολο πλέον να πάρει πίσω την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς, καθώς αυτή η κίνηση του αποτελεί συνέχεια της προσάρτησης της Κριμαίας (2014). Ολοκληρώνεται με αυτόν τον τρόπο η διευθέτηση των προβλημάτων που άφησε πίσω η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι σαφές νομίζω πως ο Βλ. Πούτιν εγκαταλείπει τη στρατηγική του να κρατεί διαιρεμένο το Δυτικό στρατόπεδο, αφού είναι βέβαιο ότι η σημερινή κίνηση του θα συσπειρώσει τη Νατοϊκή συμμαχία και όχι μόνο. Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του θα τα δούμε λίαν προσεχώς. Το σίγουρο είναι ότι οι τιμές του φυσικού αερίου θα εκτιναχθούν στα ύψη, με ό,τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια και κυρίως την ευρωπαϊκή οικονομία.
