Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το αντιμετωπίζουμε με λεκτικούς εξυπνακισμούς. Όταν λέμε πως μια χώρα ανήκει στη Δύση εννοούμε πως ο βασικός της προσανατολισμός είναι προς τις αξίες και τις αρχές που διέπουν τον Δυτικό κόσμο, στον βαθμό που ο Δυτικός κόσμος είναι συνδεδεμένος με αξίες και αρχές που δεν απαντώνται στην Ανατολή και στον Νότο.
Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης αυτό που κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται ο Α. Τσίπρας. Το πρόβλημα δεν είναι γεωγραφικό, είναι πολιτικό—πολιτισμικό. Αυτός και η παρέα του μπορεί να εξακολουθούν να ψάχνουν για «άλλα ασφαλή λιμάνια», παρόλο που πήραν το μάθημά τους τον Ιούνιο του 2015, όταν τα έψαχναν και δεν τα έβρισκαν.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν είπε το «ανήκομεν εις την Δύσιν» ήθελε να ορίσει με σαφήνεια, τότε, τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της Ελλάδας, γιατί υπήρχε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και ο Τρίτος Κόσμος. Επίσης, υπήρχαν στην Ελληνική βουλή δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, που είχαν μιαν άλλη κοσμοθεώρηση η οποία θα οδηγούσε την πατρίδα μας είτε στην ομάδα των λαϊκών δημοκρατιών είτε στον Τρίτο Κόσμο.
Εδώ και τριάντα χρόνια δεν υπάρχει ούτε ο Τρίτος Κόσμος ούτε το κομμουνιστικό στρατόπεδο. Έχουν αποσυντεθεί και καταρρεύσει. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να ενταχθούν στον Δυτικό Κόσμο, καθώς δεν υπάρχει ανάλογος Ανατολικός, Νότιος και Βόρειος.
Ο Τρίτος Κόσμος στον οποίον προσέβλεπε θεωρητικά ο Α. Παπανδρέου είχε θεμελιωθεί πάνω στον μαρξισμό του Σαμίρ Αμίν και των Μπάραν και Σουίζι. Είχε μια θεωρητική τεκμηρίωση που βασιζόταν στο ότι η κυρίαρχη αντίθεση δεν ήταν μεταξύ εργατικής τάξης και κεφαλαίου, αλλά μεταξύ των πλούσιων μητροπόλεων του Βορρά και του φτωχού Νότου που τον εκμεταλλεύονταν. Η παγκοσμιοποίηση σάρωσε και αυτήν τη θεωρητική εκδοχή του μαρξισμού.
Βέβαια, όταν ο Α. Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία άφησε στην άκρη τις τριτοκοσμικές του αντιλήψεις, προσαρμόστηκε αμέσως στη νέα κατάσταση και μέσω των ολοκληρωμένων μεσογειακών προγραμμάτων—για την δημιουργία των οποίων είχε σημαντική συμβολή—φρόντισε να εισρεύσουν στην Ελλάδα τρισεκατομμύρια δραχμές. Το πού πήγαν είναι άλλο ζήτημα.
Αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου, έστω σιωπηρά, αποδέχτηκε πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση.
Γράφω τα αυτονόητα γιατί ακόμα και σήμερα ακούγονται ανοησίες, που μας πηγαίνουν σε άλλες εποχές. Είναι ολοφάνερο πως ο Α. Τσίπρας και η ριζοσπαστική Αριστερά βρίσκονται σε ιδεολογικό αδιέξοδο. Κάθε διεθνής κρίση το αποκαλύπτει. Θα ήθελαν πολύ να τηρήσουν και επισήμως ίσες αποστάσεις μεταξύ των αμυνόμενων Ουκρανών και των εισβολέων Ρώσων, αλλά δεν μπορούν.
Θα γίνουν περίγελως στην κοινή γνώμη. Υπάρχουν ακόμα στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης, αν και νομίζω ότι δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποια είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Είναι σαφές πως όταν ένα μεγάλο κόμμα έχει σαφέστατο γεωπολιτικό στίγμα, τότε θα αντιμετωπίζει όλες τις διεθνείς κρίσεις χωρίς αμφιταλαντεύσεις και «ναι μεν, αλλά». Και η Νέα Δημοκρατία από την εποχή του «ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι ένα μεγάλο κόμμα.
