Αυτά που γίνονται στη Γερμανία είναι πρωτοφανή. Πάνω από 100.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο για να καταδικάσουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Σολτς εξήγγειλε εξοπλιστικό πρόγραμμα 100 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ο Γερμανός καγκελάριος σε δηλώσεις του είπε χαρακτηριστικά: «είναι πόλεμος του Πούτιν εναντίον του ελεύθερου κόσμου…όποιος είδε το διάγγελμα του Πούτιν για την επίθεση στην Ουκρανία δεν μπορεί να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι θέλει να στήσει μια ρωσική αυτοκρατορία». Την έκφραση «ελεύθερος κόσμος», που παραπέμπει στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, δεν τη χρησιμοποίησε ένας Χριστιανοδημοκράτης ηγέτης, αλλά ο ηγέτης του SPD. Ας σημειωθεί πως η συγκεκριμένη έκφραση πολεμήθηκε από την Αριστερά γιατί αποτύπωνε τότε μια πραγματική κατάσταση που ανέτρεπε όλα τα ιδεολογήματα της. Και σήμερα ο «ελεύθερος κόσμος» επανέρχεται λόγω Πούτιν.
Αν ήταν στο τιμόνι της Γερμανίας η Α. Μέρκελ θα γινόταν αυτά τα βήματα; Θα έμπαινε μπροστά η Γερμανία σε ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα εξοπλισμών; Υπήρχε ποτέ περίπτωση επί Μέρκελ να μην προταχθούν τα συμφέροντα των γερμανικών εταιρειών επί των αρχών που θα πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των πολιτισμένων κρατών;
Είδαμε πόσο δυσκοίλιοι ήταν οι Γερμανοί στην επιβολή κυρώσεων. Τα οικονομικά τους συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα του ελεύθερου κόσμου. Πιθανόν η Ανατολικογερμανίδα Α. Μέρκελ να πίστευε πως θα μπορούσε να χειραγωγήσει έναν πρώην πράκτορα της KGB. Το ιστορικό ερώτημα τελικά είναι ποιος χειραγώγησε, ποιον. Η Μέρκελ τον Πούτιν ή ο Πούτιν την Μέρκελ. Αν εξετάσουμε τι συνέβη την τελευταία δεκαπενταετία, πόσο δυνάμωσε η Ρωσία, δε θέλει πολλή σκέψη για να απαντήσουμε στο ερώτημα.
Σήμερα, το γερμανικό πολιτικό σύστημα απελευθερωμένο από τη στενή οικονομίστικη αντίληψη της Μέρκελ, βλέπει τη μεγάλη εικόνα. Βλέπει πως ο Πούτιν αποτελεί απειλή για όλον τον πολιτισμένο κόσμο και βγαίνει μπροστά. Κρίνει πως ο ρωσικός νεοϊμπεριαλισμός θα πρέπει να αντιμετωπισθεί εδώ και τώρα!
Μετά τις προαναφερθείσες δηλώσεις του Όλαφ Σολτς, η Γερμανία διέβη τον Ρουβίκονα. Δεν υπάρχει πλέον επιστροφή στην προτεραία κατάσταση, παρά μόνον αν ο Πούτιν προβεί σε σημαντικές υποχωρήσεις, κάτι που δεν είναι πιθανό.
Στους Γερμανούς αναβίωσε η «σοβιετική» απειλή. Ελάχιστη σημασία έχει αν σήμερα αποκαλείται ρωσική απειλή. Οι μνήμες 45 ετών αναβιώνουν. Και την ευθύνη γι' αυτό και κυρίως για τα όσα θα επακολουθήσουν τη φέρει ακέραιη ο Ρώσος ηγέτης.
Η Ελληνική κυβέρνηση έπραξε το αυτονόητο. Συντάχθηκε με τον πολιτισμένο κόσμο, μακριά από τακτικισμούς και επαμφοτερίζουσες θέσεις. Άφησε πίσω της εκείνες τις εγχώριες δυνάμεις -που βρίσκονται σε όλους τους πολιτικούς χώρους- οι οποίες έμειναν προσκολλημένες σε ξεπερασμένες αντιλήψεις ή εξαρτημένες από όχι ευκαταφρόνητες παροχές.
