Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία άλλαξε τα δεδομένα στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας LNG στον κόσμο.

Η συντονισμένη δράση της μεγαλύτερης ενιαίας αγοράς προστατεύει αποτελεσματικά τους πολίτες και τις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ.

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να βρεθεί στο κέντρο μιας καταιγίδας λαϊκισμού και να κινδυνεύσει ακόμη και με διάλυση, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία; Η απάντηση, που πλέον όλοι προσπαθούν να ξορκίσουν, είναι ότι όσο παρατείνονται πολεμικές επιχειρήσεις του Πούτιν, τόσο ο κίνδυνος στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, στην κοινωνική συνοχή, μεγαλώνει. Η ηγεσία της ΕΕ οφείλει να ακολουθήσει το δρόμο του και να κάνει «ό,τι χρειαστεί» στην κρίση τιμών ενέργειας.

Χάνοντας κρίσιμο χρόνο η ΕΕ βρίσκεται πλέον όμηρος της Ρωσίας του Πούτιν. Μοναδική έξοδος από το τούνελ η άμεση αποσύνδεση της τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας από τις διακυμάνσεις του φυσικού αερίου. Αντί η ΕΕ να κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, απαιτούνται αποφάσεις εδώ και τώρα. Το δίλημμα τίθεται επιτακτικά για τη νέα γερμανική κυβέρνηση.

Η μακάβρια φράση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ από το βήμα της διεθνούς διάσκεψης για το κλίμα στη Γλασκώβη είχε τον προφανή στόχο να σοκάρει το διεθνές ακροατήριο και να θέσει τους ηγέτες προ των ευθυνών τους. Το πρώτο πέτυχε αλλά το δεύτερο δείχνει ότι απέτυχε παταγωδώς. Ο λόγος της προεξοφλημένης αποτυχίας είναι επίσης προφανής. Ο κόσμος έχει πλέον τριχοτομηθεί και στην υπόθεση της κλιματικής αλλαγής.

Τα διεθνή ΜΜΕ περίμεναν πολλά περισσότερα από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Οι πολίτες περίμεναν πολύ περισσότερα για να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια που φέρνει η εκτίναξη του ενεργειακού κόστους. Ωστόσο, μια προσεκτική ανάλυση των συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής αφήνει να φανεί πως η Ευρώπη διδάχθηκε από την πανδημία και μέσα από την πιο σκοτεινή ώρα απέκτησε «βίβλο διαχείρισης κρίσεων».

Είναι η δεύτερη φορά μέσα στη δεκαετία που ο Πούτιν οπλοποιεί την παροχή φυσικού αερίου στην ΕΕ και πλέον θέτει συνολικά το δίλημμα: Μακροπρόθεσμα δεσμευτικά συμβόλαια με τις ρωσικές εταιρείες φυσικού αερίου ή χάος; Το βαρύ όπλο και η απάντηση της ΕΕ, είναι η επιτάχυνση των επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην αποθήκευση, μέσω των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.

«Fit for 55»: Οι δώδεκα νομοθετικές πρωτοβουλίες  για να πετύχουμε το στόχο της μείωσης των ρύπων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% το 2030 με έτος αναφοράς το 1990, αλλάζουν το  οικονομικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης  και έρχονται άμεσα να καθορίσουν  την οικονομική καθημερινότητα μας.

Η φράση είναι δανεική. Ανήκει στο Φρανς Τίμερμανς που μπήκε φουριόζος το πρωί στην αίθουσα της ολομέλειας για να ξεκινήσει τη συζήτηση για τη συμφωνία Συμβουλίου-Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Κομισιόν για τον κλιματικό νόμο. «Ο κλιματικός νόμος δεν είναι ένα ακόμη νομοθέτημα. Είναι ο νόμος των νόμων» είπε εμφατικά ο πρώτος εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Κομισιόν.

Ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας σε «πράσινη» και ψηφιακή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε ως πολιτικό σύστημα  από τη μεταπολίτευση. Γα πρώτη φορά συγκλίνουν οι προϋποθέσεις της πολιτικής κατεύθυνσης από την ΕΕ, της χρηματοδότησης που υπερδιπλασιάζεται για την επόμενη πενταετία και της ανάγκης των πολιτών, κυρίως των νέων, για μια καθημερινότητα βιώσιμη που δεν θα εξαντλεί τον πλανήτη ως να μην υπάρχει αύριο.

Στη Γερμανία περιμένουν την Αναλένα των Πρασίνων για να εφαρμόσει τη συνέχεια της ατζέντας της ενεργειακής μετεξέλιξης. Στην Ελλάδα η πράσινη ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η πιο φιλόδοξη στην Ευρώπη. Συνδιαμορφώνοντας τον κλιματικό νόμο με τα κόμματα που έχουν εμπειρία διακυβέρνησης, η κυβέρνηση έχει μόνο να κερδίσει, αλλά κυρίως θα κερδίσει η χώρα. Είναι τώρα οι ευκαιρία να κάνουμε την πρώτη σοβαρή άσκηση συναίνεσης για το μέλλον των παιδιών μας.

Το #SofaGate μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας. Δημιουργούνται οι συνθήκες να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας με ρεαλισμό και προοπτική. Ξεκινώντας από την ακύρωση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας για την Τουρκία.

Κανονικά θα ήταν μαραθώνιος. Ένα ψηφιακό πιστοποιητικό που θα λειτουργούσε σε όλα τα κράτη-μέλη, περιλαμβάνοντας προσωπικά δεδομένα που αφορούν την υγεία του καθενός μας από εμάς, ακόμη και αν ήταν απολύτως αναγκαίο για τη διασφάλιση της πρόσβασης μας στην απαιτούμενη ιατρική περίθαλψη σε όλες τις χώρες της ΕΕ, για παράδειγμα, θα χρειαζόταν χρόνια για να θεσπιστεί. Τώρα είναι σπριντ.

Ο θόρυβος που προκαλούν οι αντιπαραθέσεις της ΕΕ με την AstraZeneca και το Ηνωμένο Βασίλειο για την παραγωγή και τη διακίνηση των εμβολίων,  δεν επιτρέπει να ακουστεί ξεκάθαρα το ένα και μοναδικό επιχείρημα που οδηγεί την αντιπαράθεση: Είναι ο χρόνος που κοστίζει δισεκατομμύρια ηλίθιε! Χρειαζόμαστε εκατοντάδες εκατομμύρια εμβόλια χθες...

Μερικές εβδομάδες πριν στα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωτοσέλιδα κυριαρχούσε η σκληρή κριτική για την Πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάινεν και την Επίτροπο Υγείας Στέλλα Κυριακίδου. Από το «Ούρσουλα παραιτήσου» που επαναλάμβαναν οι ακροδεξιοί με σταθερή συχνότητα στο Ευρωκοινοβούλιο μέχρι το «τα έκανες θάλασσα» που απηχούσε και στη δική μας κριτική, των μετριοπαθών, η Πρόεδρος της Κομισιόν μπήκε στο μάτι του κυκλώνα.

Ο εμπορικός πόλεμος με τις φαρμακευτικές αναδεικνύει την ανάγκη η ΕΕ να αποκτήσει επάρκεια πρώτων υλών, παραγωγή στο έδαφός της και όχι σε τρίτες χώρες. Αναδεικνύει όμως, επίσης, ότι μόνο οι πολλοί και διαφορετικοί προμηθευτές κρατούν «ζωντανό» το σχέδιο εμβολιασμών της Ευρώπης, τονίζει στο Liberal η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Σπυράκη. <b>Συνέντευξη στον Βασίλη Γαλούπη.</b>