Μέρος του καλλιτεχνικού μας κόσμου, αυτού που εντασσόμενος στο αριστερό μάρκετινγκ, εμφανιζόταν πάντα ως εκφραστής του «και συ λαέ βασανισμένε», μετά από 27 μέρες ένοχης σιωπής, αποφάσισε να συμμετέχει μαζικά σε μια συναυλία για την ειρήνη. Οι σημερινοί καλλιτέχνες που θα τραγουδήσουν υπέρ της ειρήνης, δεν τολμούν να καταγγείλουν κανέναν. Τρέμουν μήπως υποστηρίζοντας τους Ουκρανούς, κατηγορηθούν ότι υποστηρίζουν τους φασίστες.

Μόνο στην Ελλάδα οι χώροι της Αριστεράς, όχι ως επίσημη θέση αλλά με αμφίσημες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως με καταιγισμό αναρτήσεων οπαδών του στα social media, θεωρούν ότι δεν δικαιούται κάποιος να καταγγείλει τη ρωσική επίθεση. Είναι τέτοιος ο φανατισμός και η στράτευση παρά τω Πούτιν, που στο twitter δεν αμφισβήτησαν απλώς, αλλά επιτέθηκαν στον άρτι αφιχθέντα με χίλιες δυσκολίες από τη Μαριούπουλη, Έλληνα πρόξενο Μανώλη Ανδρουλάκη.

Το φρικώδες, θρηνητικό τοπίο της Ουκρανίας έχει καταλαγιάσει εν πολλοίς τις αντιμαχίες στο εσωτερικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του συνεδρίου στις 14 ως 17 Απριλίου. Ωστόσο, κάποιες ελαφρές και σποραδικές ριπές εκ του συστάδην, ακούγονται στην ατμόσφαιρα. Δεν αποκλείεται φυσικά οι ημέρες του συνεδρίου να μεταβληθούν σε πεδίο μάχης. Ήδη σποραδικά προειδοποιητικά πυρά υπήρξαν την εβδομάδα που πέρασε.

Η Μαριούπολη δεν είναι η πρώτη Γκουέρνικα του 21ου αιώνα. Προϋπήρξε το Χαλέπι, ενώ στον καιρό της αλλαγής του αιώνα που με τόσες ελπίδες ερχόταν, έγινε ερειπιώνας το Γκρόζνι. Όλα δια της θανατηφόρας χειρός Πούτιν. Αφ' ης στιγμής ο Ζελένσκι δήλωσε ότι δεν θα μπει στη Συμμαχία, οι βομβαρδισμοί θα είχαν κοπάσει έστω. Αντί αυτού έγιναν ισχυρότεροι και με σύγχρονα πλέον όπλα, υπερηχητικούς πυραύλους.

Τα καλά και συμφέροντα για μας τους Έλληνες. Το 60% μόνο θεωρεί «απαράδεκτη» τη ρωσική εισβολή, σύμφωνα με δημοσκόπηση σε έξι ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία 71%, Γαλλία 78%, Γερμανία 82%, Ισπανία 86% και Ολλανδία 88%). Την ίδια στιγμή το 63% τάσσεται υπέρ του Ευρωστρατού! Παράλληλα είμαστε «πρωτοπόροι» με το 34% των συμπατριωτών μας να δείχνει κατανόηση στην επίθεση, με δεύτερη την Ιταλία να πέφτει στο 19%, και τις υπόλοιπες χώρες πολύ χαμηλότερα.

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης καταδίκασε αμέσως και χωρίς μισόλογα τη «βάρβαρη εισβολή Πούτιν», ενώ τάχθηκε υπέρ της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, καθότι «η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και οφείλει να συμβάλει στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου που παραβιάστηκε κατάφωρα με τη ρωσική επίθεση».

Η ακρίβεια που είχε φέρει η πανδημία, θέριεψε με τα μέτρα της Δύσης κατά της Ρωσίας, αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εντελώς απόμακρος από τα δραματικά ιστορικά γεγονότα, συνεχίζει το τροπάρι του: «Κάντε τώρα εκλογές. Λυτρώστε τον ελληνικό λαό από την ανικανότητα, την αναλγησία και την αλαζονεία σας», προκάλεσε προχθές στη Βουλή. Ε, αφού ζητάει λύτρωση ας του τη δώσει ο Μητσοτάκης. Για να ξέρουμε που πορευόμαστε, και αυτός και η χώρα.

Αύριο γίνεται μια συναυλία κατά του πολέμου, που το οργανώνουν αριστεροί «φοιτητικοί σύλλογοι». Θα έλεγε κανείς ότι αυτοί που διαδήλωναν κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και της Αμερικής, έστω και με καθυστέρηση, έστω και μουδιασμένοι, ξαναβρήκαν την ευαισθησία τους κατά των επεμβάσεων. Στην αφίσα διαβάζουμε «καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΕΕ- Ρωσίας». Δηλαδή η Ρωσία είναι τελευταία στο αξιολογικό κριτήριο της καταγγελίας.

Στην Ουκρανία γράφεται εποποιία που θα μείνει στην ιστορία: «Μικρός λαός και πολεμά», θυσιάζεται για αρχέγονες αξίες, πατρίδα, τιμή, έθνος, τιμή, και αυτά είναι ανεξάρτητα και από τις αιτίες του πολέμου. Αλλά η ζωή συνεχίζεται, και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, την απελπισμένη μάχη των Ουκρανών ο καθένας τη στενεύει στα δικά του μέτρα.

Ο… υπερρεαλισμός ήταν πάντα χαρακτηριστικό στοιχείο στον λόγο του Αλέξη Τσίπρα – όπου υπερρεαλισμός στην τέχνη σημαίνει (κατά έναν περιεκτικό ορισμό) ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι εγκλωβισμένος στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής, αλλά να χρησιμοποιεί τη φαντασία, την τύχη, το όνειρο και το ασυνείδητο, σπάζοντας έτσι τα δεσμά της λογικής.

Η έννοια της πατρίδας επανέρχεται στο προσκήνιο της παγκόσμιας συνείδησης, με αντίτιμο αίματος, μέσα από την τραγική θυσία των Ουκρανών. Όπως και η έννοια του έθνους που τόσο έχει κακοποιηθεί από τις μετανεωτερικές, ή μάλλον απλοϊκές νεωτεριστικές, απόψεις αριστερών και φιλελευθέρων, που την εκχυδάιζαν ως εθνικισμό. Γιατί δεν έχει καν σημασία αν οι Ουκρανοί είναι ξεχωριστό έθνος, αν δεν τους αναγνωρίζει ως τέτοιο ο Πούτιν, ή ακόμη και η εθνολογία.

Δεν ήταν μόνο η Ελλάδα στη ρωσική λίστα των μη φιλικών κρατών. Επίσης η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Ρωσίας δεν έκανε δηλώσεις μόνο κατά της Ελλάδας. Και αυτό ίσως δείχνει κάτι για τον εκνευρισμό που έχει επιφέρει στο εσωτερικό της ρωσικής κυβέρνησης η εξέλιξη επί του πεδίου, λόγω της απρόσμενης ηρωικής αντίστασης των Ουκρανών και της εξίσου απρόσμενης οικονομικής μέγγενης που έσφιξαν οι δυτικές χώρες. Αν σε κάτι διαφέρει η συμπεριφορά της Ρωσίας έναντι της χώρα μας ήταν η αίσχιστη αντιδιπλωματική, έως και μπρουτάλ συμπεριφορά.

Ένα εκατομμύριο τριακόσιες εβδομήντα χιλιάδες Ουκρανοί είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους ως χθες το μεσημέρι, σύμφωνα με την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού προειδοποιεί ότι η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια «καταστροφική ανθρωπιστική κρίση». Οι πρόσφυγες που έρχονται στη Δύση από την Ουκρανία είναι άλλης ποιότητας από όσους ο πονόψυχος διεθνισμός ονομάζει ως πρόσφυγες - και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους πρόσφυγες της Συρίας.

Οι Ουκρανοί βρίσκονται ελεύθεροι πολιορκημένοι. Ανεξάρτητα από τα λάθη σε πρωθύστερο χρόνο, υφίστανται εισβολή. Ο πρόεδρος Ζελένσκι στη συνέντευξή του χθες έδινε την εντύπωση ότι είναι έτοιμοι να εγγράψουν μια αιματηρή εποποιία θυσίας. Αυτό δείχνουν τα απλοϊκά και αρχαϊκά οδοφράγματα και οι βόμβες μολότοφ, που ετοιμάζουν οι πολίτες με την απόφασή τους να υπερασπιστούν τις πόλεις τους.

Η τραγικότητα του πολέμου αποτυπώνεται στα μάτια των οικογενειών που χωρίζονται στα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία, Ουγγαρία, Μολδαβία. Νέοι άντρες φέρνουν τις οικογένειές τους, τις κατευοδώνουν στην προσφυγιά και στο άγνωστο, και οι ίδιοι επιστρέφουν για να πολεμήσουν. Κάποιοι επειδή η κυβέρνηση δεν τους επιτρέπει να φύγουν - και καλά κάνει.

Το ότι κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή θα γινόταν διαγωνισμός μεταξύ Τσίπρα και Βαρουφάκη, για το ποιος θα εμφανιστεί… κληρονόμος του Αντρέα, ήταν απρόσμενο. Ο Αλέξης διακήρυξε ότι «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ενώ ο Βαρουφάκης... κατσάδιασε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, επειδή λέει ντρέπονται… για τον Αντρέα! Ήταν μια συζήτηση κατά την οποία μόνο οι ομιλίες Μητσοτάκη και Κουτσούμπα είχαν μια λογική διάρθρωση.

Σήμερα ο Πρωθυπουργός θα ενημερώσει τη βουλή για τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η εθνική ομοψυχία που ζήτησε επειδή «δεν είναι ώρα για μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις» είναι προς απόδειξη, αν και δεν διαφαίνεται. Και δεν θα κριθεί από το αν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβάλει το οργίλο και συγκρουσιακό ύφος που συνηθίζει, αλλά από τις κραυγαλέες οικονομικές απαιτήσεις που δεν συνάδουν με τους καιρούς.

Δυτικά ινστιτούτα αλλά και Έλληνες αναλυτές, κάνουν ψυχογραφήματα του Πούτιν, αν είναι παρανοϊκός, αν έχει καταληφθεί από μεγαλομανία κλπ. Δηλαδή πάλι με κλειδί τα δικά τους δυτικά κριτήρια προσπαθούν να ξεκλειδώσουν αλλότριες συμπεριφορές που εκπορεύονται από διαφορετικούς αξιακούς κώδικες. Θα έπρεπε να ξέρουν ότι η Ρωσία θα αντιδράσει έτσι, αλλά άφησαν τους Ουκρανούς στου χάρου τα δόντια. Ο Ζελένσκι περίμενε αρμάδες και του έστειλαν… κράνη. Γι' αυτό και δήλωσε ότι τους άφησαν μόνους.

Ένας νέος «μακαρθισμός» τείνει να επικρατήσει. Όποιος αποδίδει τα της Δύσης στη Δύση και τα της Ρωσίας στη Ρωσία, είναι οπαδός του δικτάτορα Πούτιν. Και κατά συνέπεια λογίζεται ως αριστερός ή ακροδεξιός, επειδή όντως ακροδεξιά κόμματα και αριστερίστικες γκρούπες στην Ευρώπη είναι υπέρ του Πούτιν (και Έλληνες βέβαια για τους γνωστούς λόγους περί ομόδοξου ξανθού γένους). Η μετριοπαθής, έστω και λανθασμένη, γνώμη «απαγορεύεται».

Ο Αλέξης Τσίπρας χθες σε επίσκεψη στον Βύρωνα πάλι προέβλεψε κοινωνική έκρηξη «με μαθηματική ακρίβεια» όπως είπε. Όπως τότε, στην αρχή της πανδημίας που γύριζε στα νησιά και προέβλεπε ότι τον ερχόμενο χειμώνα οι κάτοικοι θα πέσουν στην ανάγκη μαζικών συσσιτίων.Τα συσσίτια που προέβλεπε δεν ήρθαν ποτέ και οι δημοσκοπήσεις ως τώρα δεν έχουν δικαιώσει τις τρομολαγνικές προβλέψεις του. Αλλά το συνεχίζει γιατί αυτό ξέρει αυτό κάνει.

Όταν εκπαιδεύεις τους οπαδούς σου στον τραμπουκισμό κατά των αντιπάλων, δημιουργείς νοοτροπία που εισάγεται και στο εσωτερικό σου. Δεν ήταν τυχαίο το αδιανόητο τσουνάμι ύβρεων κατά του Τσακαλώτου. Και υπό ιδιαίτερες συνθήκες, οι ίδιοι μπορεί να στραφούν ακόμη και κατά του Τσίπρα! Ήδη κάποιοι οπαδοί του Πολάκη στα σόσιαλ μίντια στρέφονται: «να φύγει αυτός να αναλάβεις εσύ, μόνο έτσι θα διώξουμε την ακροδεξιά συμμορία».

Η συνέντευξη του Ευκλείδη ήταν αποκαλυπτική όχι για το πως χαρακτήρισε τον Τσίπρα και την εσωκομματική θύελλα που ξεσήκωσε, αλλά για την ένδεια ιδεών επί της Οικονομίας που αποκαλύπτει η «ριζοσπαστική» Αριστερά. Και όταν επ' αυτού δεν μπορεί να προβάλει ένα σχέδιο ο μαρξιστικά διαβασμένος Ευκλείδης, πόσο μάλλον οι υπόλοιποι!

Είχαμε μείνει αποσβολωμένοι από τον αριστερό pρωθυπουργό Τσίπρα, όταν απολαμβάνοντας τα μεγαλεία της πρόσκλησης στον Λευκό Οίκο, έκανε χωρίς φειδώ κομπλιμέντα στον Ντ. Τραμπ. Ήταν ο ίδιος που ένα χρόνο πριν, σε ομιλία του σε διεθνές συνέδριο δήλωνε: «Ποιος θα πίστευε ότι φαβορί των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ θα ήταν ο Τραμπ με όλα όσα σηματοδοτεί αυτή η υποψηφιότητα;». Αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και θα συνεχίσει να είναι. Η έλλειψη αξιοπιστίας που απορρέει από την ακραία ταλάντευση.

Στην αρχή και επί πολύ χρόνο, βλέποντας το ΚΙΝΑΛ να φυτοζωεί πέριξ του 8% θεωρούσαν ότι θα το ρυμουλκήσουν σε αναγκαστική συνεργασία μαζί τους. Όταν με την προεδρία Ανδρουλάκη είδαν την αύξηση των ποσοστών του, όταν άκουσαν τον νέο αρχηγό να μιλάει για αυτόνομη πορεία, κατάλαβαν ότι είχε στερέψει η δεξαμενή. Βλέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν ξεμείνει από συμμαχίες, τώρα στρίβουν δεξιά!