Ένα εκατομμύριο τριακόσιες εβδομήντα χιλιάδες Ουκρανοί είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους ως χθες το μεσημέρι, σύμφωνα με την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Οι αρχές του ΟΗΕ προβλέπουν ότι ενδέχεται να φτάσουν τα τέσσερα εκατομμύρια.
Προς το παρόν το μεγαλύτερο βάρος έχουν δεχθεί οι όμορες Πολωνία, Ουγγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία, Σλοβακία. Και πολλοί θα είναι πρόσφυγες για καιρό, καθώς δεν θα μπορέσουν να επιστέψουν στις κατεστραμμένες πατρογονικές εστίες, στην αποδεκατισμένη οικονομία της κατεχόμενης χώρας.
Δεν εισερχόμαστε στο πεδίο των αναλύσεων, καθότι μη ειδικοί - αν και οι ειδικοί έπεσαν έξω θεωρώντας ότι δεν θα γίνει εισβολή, παρά τις επιτυχείς προειδοποιήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Και έπεσαν έξω, όχι γιατί δεν έχουν τις γνώσεις, την επιστημοσύνη και την εξειδίκευση, αλλά γιατί σκέπτονταν «δυτικά», δηλαδή ορθολογικά. Ότι στην Ευρώπη οι πόλεμοι αποτελούν επεισόδιο μιας προηγούμενης, ξεπερασμένης πολιτισμικής περιόδου. Οι διαφορές λύνονται συζήτηση και διαπραγματεύσεις. Δεν υπολόγισαν τον ρωσικό δεσποτισμό.
Αν τολμούμε να εκφράσουμε την άποψη ότι κάποιοι θα είναι πρόσφυγες για πολύ καιρό, είναι και σε συνδυασμό με την χθεσινή δήλωση Πούτιν ότι «Η Ουκρανία ίσως πάψει να είναι κράτος». Δεν είναι η πρώτη φορά που το διατυπώνει. Σημασία έχει ότι επιμένει. Που υποκρύπτει, αν υποκρύπτει, τον στόχο του να προσαρτήσει το ανατολικό τμήμα, πέραν του Δνείπερου, καθώς εκεί βρίσκεται ο βιομηχανικός παραγωγικός πλούτος της χώρας, και ρωσόφωνοι πληθυσμοί.
Και όσο βάσιμη να ήταν αντίρρησή του για την πρόθεση ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η επίθεση που εξαπέλυσε ξεπερνάει τον συγκεκριμένο λόγο. Τον χρησιμοποίησε ως άλλοθι προκειμένου να συνεχίσει να επεκτείνει τη ζώνη επιρροής, επιχειρώντας ανασύσταση της τσαρικής αυτοκρατορίας.
Τα ανωτέρω ως παρένθετα, γιατί στην Ουκρανία η κατάσταση χειροτερεύει. Ο λιμός είναι ενόψει, οι πόλεις συνεχίζουν να βομβαρδίζονται εμποδίζοντας την απομάκρυνση αμάχων. Και όταν αδειάζουν, γίνεται μέσω δυσκολιών και κινδύνων, καθώς οι διάδρομοι εφοδιασμού είναι αποκλεισμένοι από ένοπλες δυνάμεις απροσδιόριστης ταυτότητας, η απομάκρυνση γίνεται χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο.
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) προειδοποιεί ότι η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια «καταστροφική ανθρωπιστική κρίση», καθώς τα θύματα αυξάνονται και τα νοσοκομεία δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν. Οι γιατροί του κόσμου βγάζουν κραυγή απόγνωσης ότι τα νοσοκομεία έχουν μείνει από φάρμακα και υλικά.
Οι πρόσφυγες που έρχονται στη Δύση από την Ουκρανία είναι άλλης ποιότητας από όσους ο πονόψυχος διεθνισμός ονομάζει ως πρόσφυγες - και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους πρόσφυγες της Συρίας. Εκεί είδαμε οικογένειες, εν αντιθέσει με τους Πακιστανούς, τους Αφγανούς, τους Μπαγκλαντεσιανούς, τους Μαροκινούς και άλλες εκατό εθνικότητες που παρεπιδημούν στη χώρα μας.
Είναι άνθρωποι ξαφνιασμένοι από τον απρόσμενο, κουρασμένοι, πονεμένοι. Υπάρχουν εδώ συμπατριώτες τους ως παράνομοι μετανάστες. Άνθρωποι που δουλεύουν για να βγάλουν το ψωμί τους, που καμιά ΜΚΟ επαγγελματικού ανθρωπισμού δεν τους περιέθαλψε, που δε τους δόθηκαν και δεν απαίτησαν επιδόματα, που δεν έγραψαν συνθήματα απαιτώντας σπίτια. Άνθρωποι οικείας κουλτούρας, χωρίς αγριεμένα πρόσωπα όπως εκείνα που προσπάθησαν να εισβάλλουν από τον Έβρο.
Ο ανόητος, δήθεν αριστερόστροφος, διεθνισμός ενοχοποιεί την πάγκοινη συγκίνηση, η οποία λέει εκφράζεται επειδή οι Ουκρανοί είναι όμορφοι, ξανθοί, γαλανομάτηδες, λευκοί. Το ότι για πρώτη φορά έγινε τέτοια μαζική έξοδος ανθρώπων μέσα σε μια εβδομάδα, το ότι είναι μόνο γυναικόπαιδα και όχι άντρες παραγωγικής ηλικίας, όπως αντιθέτως είναι η μεγάλη πλειοψηφία των τριτοκοσμικών που μας έρχονται, δεν αγγίζει τις «ευαίσθητες» κεραίες τους. Σημασία έχει η εμμονή στην ιδεοληψία.
Είναι φανερό ότι η ηγεσία της Ουκρανίας έχει επιδείξει απρόσμενο κουράγιο, διάθεση αυτοθυσίας και πατριωτισμό. Το ίδιο όμως και αφέλεια, άγνοια διεθνών συνθηκών, δεσμεύσεων και συσχετισμών δύναμης.
Τη μια παραπονείται ότι η Δύση τους άφησε μόνους (λες και γινόταν διαφορετικά), την άλλη ζητάει εδώ και τώρα ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την επομένη να επιβληθεί απαγόρευση πτήσεων που σημαίνει ότι δυτικά αεροσκάφη θα εισέρχονταν στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας, οπότε θα υπήρχε άμεση εμπλοκή της Δύσης, τη μεθεπομένη αεροσκάφη ρωσικής κατασκευής.
Αυτά, επαναλαμβάνουμε όχι δίκην αναλύσεως που δεν είναι η δουλειά μας, αλλά σκέψεων γιατί οι πρόσφυγες θα είναι εδώ για πολύ καιρό. Και αυτοί οι πρόσφυγες αυτοί είναι πραγματικοί και χρέος μας να είναι καλοδεχούμενοι.
