Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης καταδίκασε αμέσως και χωρίς μισόλογα τη «βάρβαρη εισβολή Πούτιν», ενώ τάχθηκε υπέρ της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, καθότι «η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και οφείλει να συμβάλει στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου που παραβιάστηκε κατάφωρα με τη ρωσική επίθεση».
Σε συνέντευξή του στην lifo και αναφερθείς στην αποστολή όπλων, απάντησε: «Ακούω ανθρώπους να λένε ότι η χώρα μας βάζει απέναντι τη Ρωσία. Αυτό είναι λάθος γιατί η Ρωσία έβαλε απέναντί της όλα τα ευρωπαϊκά κράτη».
Ήταν ο ίδιος που στην πρώτη του εμφάνιση ως αρχηγός κόμματος στην ευρωβουλή, έθεσε θέμα λέγοντας ότι τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να σταματήσουν να πουλάνε όπλα στην Τουρκία γιατί αυτό είναι ύβρις για όλους τους λαούς που απειλούνται από τη συμπεριφορά της.
Νομίζουμε ότι ο Ανδρουλάκης εμφορείται από μια κουλτούρα κυβερνησιμότητας, που δεν είναι αποκλειστικά προσωπική του, αλλά αποτελεί συμπύκνωση της συλλογικής εμπειρίας τόσων χρόνων διακυβέρνησης του κόμματός του.
Εν αντιθέσει με την αρχική θέση ΣΥΡΙΖΑ που φιλολογούσε «η Ελλάδα να διαδραματίσει ένα παρόμοιο ρόλο, υπέρ της ειρήνης και διπλωματίας και κατά του πολέμου. Όχι, στον Πόλεμο! Ναι, στην Ειρήνη»! (Ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ «με τον άνθρωπο» σαν τη γνωστή αοιδό).
Φυσικά, τα ανωτέρω γίνονται κατανοητά σε περιορισμένους κύκλους πολιτών, καθώς η προσοχή του κοινού δικαίως αιχμαλωτίζεται από δύο ζητήματα. Αφενός από το τηλεοπτικό θέαμα της τραγικής θυσίας ζωής που συντελείται στην Ουκρανία, αφετέρου από την αφηνιασμένη ακρίβεια που ήρθε συμπληρωματικά στην ακρίβεια που δημιούργησε η πανδημία.
Όταν άρχισαν τα σενάρια περί εκλογών τον Μάιο στο ΚΙΝΑΛ δήλωναν έτοιμοι, αλλά φυσικά δεν ήταν. Εξέφραζαν τα κατά συνθήκην αθώα ψεύδη που λέγονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Το ΚΙΝΑΛ χρειάζεται χρόνο τουλάχιστον ως το Φθινόπωρο.
Ως τότε ελπίζουν κατ΄ αρχάς να έχει γίνει γνωστός ο αρχηγός τους σε ευρύτερα σύνολα, καθώς το «δεν ξέρω/δεν απαντώ» είναι χαρακτηριστικό των περισσότερων απαντήσεων που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις σε σχέση με τη δημοφιλία ή τη… πρωθυπουργική ικανότητα Ανδρουλάκη.
Παράλληλα ως τότε θα έχει τον χρόνο να συγκροτήσει κυβερνητικό πρόγραμμα μέσα από προγραμματικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα στις πρωτεύουσες των νομών και σε συνοικίες του λεκανοπεδίου, με θέματα όπως υγεία, ενέργεια, αγροτικό ζήτημα η οικονομία κ.α.
Σημαντικό αναμένεται το πρόγραμμα για τη διαφάνεια αφού πρωτίστως δηλώνει ότι θα την εφαρμόσει στο κόμμα του. Δεσμεύτηκε ότι όλες οι δαπάνες του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής θα αναρτώνται στο διαδίκτυο, καθώς «τα κόμματα χρηματοδοτούνται από τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι πρέπει να βλέπουν πού πάνε οι φόροι τους».
Αυτό θα το κάνει. Το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ όμως σε σχέση με τη διαφάνεια είναι το παρελθόν του. Το χρέος αυτό θα το σέρνει ως άγος, και θα το βρίσκει ως επιχείρημα καταγγελίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι Συριζαίοι δεν το εκλαμβάνουν ως χρέος που εξυπηρετείται έστω και μακροπρόθεσμα. Αντιθέτως, το προπαγανδίζουν ως σκάνδαλο κατάχρησης δημοσίου χρήματος. Γι’ αυτό, διαφάνεια θα είναι να αναρτήσει και την έως τώρα πορεία του κομματικού χρέους.
Είναι κρίμα για το ΚΙΝΑΛ να υφίσταται μια συντριπτική συνολική απαξίωση επειδή ένας συγκεκριμένος αρχηγός το αύξησε απότομα. Και οι Γραμματείς του κόμματος εκείνης της εποχής, καθότι… ούλτρα αριστεροί, βρέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ γι΄ αυτό που χαρακτηρίζει ως σκάνδαλο και το οποίο έγινε επί των ημερών τους!
Ένας εξ αυτών ο Γ. Ραγκούσης με… παρρησία αναφέρει στο «ieidiseis» ότι όταν ο Αλέξης Τσίπρας λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, η πρόταση κυβερνητικής πολιτικής προς την αντιπολίτευση (πλην ΝΔ και Ελληνικής Λύσης) «θα είναι τέτοια που δε θα είναι εύκολο να απορρίψουν». Ειδικά για τον Νίκο Ανδρουλάκη λέει «θα έχει ραντεβού με την ιστορία το βράδυ των εκλογών με απλή αναλογική» (δηλαδή ραντεβού με την ιστορία για να κάνει τον Τσίπρα Πρωθυπουργό!).
Φυσικά, προς στην εκρηκτική επικαιρότητα που ζούμε, αυτά μοιάζουν δευτερεύοντα. Και είναι. Όμως αυτή η επικαιρότητα διαμορφώνει τη μέλλουσα εικόνα των κομμάτων. Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση παίρνουν τα πάνω τους (όπως κάθε κυβέρνηση σε περιπτώσεις κρίσεων), αλλά οι κρίσεις δε διαρκούν για πάντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του αποδεικνύει ότι παρότι κυβέρνησε, το περιβάλλον του είναι οι ΜΚΟ και όχι οι απαντήσεις κόμματος εξουσίας (χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός του επί των Εξωτερικών προτείνει να λυθεί το Ουκρανικό με «τίμιο τρόπο όπως έγινε… με τις Πρέσπες»! Ενώ βουλευτής και πρώην υπουργός του πρότεινε αντί για όπλα να στέλναμε στους Ουκρανούς… σταφίδες για να ζεσταθούν!
Οπότε το μέλλον του ΚΙΝΑΛ παραμένει ανοιχτό. Όχι, για να γίνει… κυβέρνηση, αλλά μια εύρωστη παρουσία λογικής στην πολιτική σκηνή.
