Σήμερα ο Πρωθυπουργός θα ενημερώσει τη βουλή για τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η εθνική ομοψυχία που ζήτησε επειδή «δεν είναι ώρα για μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις» είναι προς απόδειξη, αν και δεν διαφαίνεται. Και δεν θα κριθεί από το αν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβάλει το οργίλο και συγκρουσιακό ύφος που συνηθίζει, αλλά από τις κραυγαλέες οικονομικές απαιτήσεις που δεν συνάδουν με τους καιρούς.
Πάντως θα παρουσιαστεί στη βουλή με ισχνότερο το πολιτικό του κεφάλαιο, καθώς τα τελευταία δραματικά γεγονότα απογύμνωσαν τον ίδιο και το κόμμα του. Κυρίως για τις θέσεις που… δεν πήρε. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις ημέρες ήταν ένα πουκάμισο αδειανό.
Ο ίδιος ο Τσίπρας εξαφανίστηκε μετά την επέμβαση των Ρώσων, και εμφανίστηκε με μια ανάρτηση στο Twitter που έγραφε: «Σύνθημα η μόνη επιλογή είναι η ειρήνη», ενώ απεικονιζόταν ένα παιδάκι με την ταμπέλα «stop war». Την αφισέτα συμπλήρωνε μια καρδιά που σχημάτιζαν ενωμένες τις σημαίες της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Μόνο που τα χρώματα στη σημαία της Ουκρανίας ήταν… ανάποδα!
Ήταν η δεύτερη «εικαστική» αστοχία μετά την αφισέτα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μας ενημέρωνε ότι: «Ο εφιάλτης του πολέμου επιστρέφει στην Ευρώπη με γνωστό αφήγημα και τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες».
Το γνωστό αφήγημα δεν το εξηγούσε ποιο ήταν, αλλά συνιστούσε «να μη γίνει ένας ακόμα λαός θυσία στον βωμό των ιμπερεαλιστικών σχεδίων των μεγάλων δυνάμεων». Πέραν των «ιμπερεαλιστικών», θέλησαν να διακοσμήσουν την ανακοίνωση με το σήμα της ειρήνης. Μόνο που είναι τόσο γνώστες που αντί για το σήμα της ειρήνης έβαλαν το σήμα… της Μερσεντές!
Και οι δυο εκφραστικές απεικονίσεις ήταν απολίτικες. Κατάλληλες μόνο για δηλώσεις υποψηφίων στα καλλιστεία («Εύχομαι παγκόσμια αγάπη και ειρήνη»), άντε και για κάποια ανθρωπιστική χριστιανική οργάνωση. Όχι για πολιτικό κόμμα, και δη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που υποχρεούται να πάρει θέση επί των γεγονότων.
Μετά την κατακραυγή στο διαδίκτυο ο κ. Τσίπρας επανήλθε για να το σώσει, αλλά και πάλι χωρίς να τολμήσει να πάρει θέση, γράφοντας: «Η πολεμική εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία, οι σκηνές φρίκης (…) είναι πισωγύρισμα στις πιο φρικτές στιγμές της ιστορίας». Ανθρωπιστικό μεν αλλά δεν συνιστά πολιτική θέση για αξιωματική αντιπολίτευση που θέλει να γίνει κυβέρνηση, και της οποίας η θέση θα έπρεπε να είναι καθαρή: Είτε κατά είτε υπέρ της εισβολής. Και δεν είχε καμιά σχέση με την καθαρή θέση του Ανδρουλάκη σε δηλώσεις του και του ΚΙΝΑΛ σε ανακοίνωση «καταδικάζουμε τη ρωσική εισβολή».
Την ίδια στιγμή οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ και της Ελληνικής Λύσης καταψήφισαν την οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία ενώ του ΣΥΡΙΖΑ απείχαν!
Αυτά έρχονται σε συνέχεια της θέσης του εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα «Η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός (που σαφώς άλλο ήθελε να πει αλλά το είπε και κατεγράφη στην κοινή γνώμη), της καταψήφισης των αμυντικών δαπανών του Προϋπολογισμού (εν δυνάμει κυβέρνηση υποτίθεμαι…), της καταψήφισης της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία, και προχθές της αντίθεσης στην αποστολή όπλων για την άμυνα των Ουκρανών.
Ο δε τομεάρχης Εξωτερικών του κόμματος Γιώργος Κατρούγκαλος δήλωσε «Εάν ήμασταν εμείς στην Κυβέρνηση θα στέλναμε πολλαπλάσιο ανθρωπιστικό υλικό στην Ουκρανία, αντί για στρατιωτικό εξοπλισμό».
Η αποστολή όπλων αυτή καθεαυτή είναι δευτερεύουσα. Αφορά κυρίως φορτίο κατασχεθέντων παράνομων καλάσνικοφ, δηλαδή όπλων προσωπικής άμυνας και επιμελητείας. Όμως δημιουργεί προηγούμενο διεθνούς ανταπόδοσης στην περίπτωση που η χώρα μας, ο μη γένοιτο, βρεθεί σε παρόμοια ανάγκη. Αν σταλούν άλλα όπλα, επιθετικότερα, αυτά θα είναι μόνο στο πλαίσιο αποφάσεων του ΝΑΤΟ. Σε αυτή την περίπτωση ούτε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να το αποφύγει, εκτός αν έβγαζε τη χώρα εκτός Διεθνών Οργανισμών (πάντως το ’15 δεν το τόλμησε).
Εν τω μεταξύ ο Νίκος Ανδρουλάκης συναίνεσε στην αποστολή όπλων αλλά ζήτησε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Τι νόημα έχει;
Είναι ένα μη θεσμικό, και θα λέγαμε «ανεχέγγυο», όργανο. Το παρελθόν μας έχει δείξει ότι στην πλέον αθώα εκδοχή του, οι πολιτικοί αρχηγοί Κουτσούμπας, Βελόπουλος, Γιάνης, θα επαναλάβουν όσα θα πουν στη σήμερα Βουλή.
Και λέμε «αθώα εκδοχή» γιατί υπάρχουν και χειρότερα – υπήρξαν σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις. Για το «σχέδιο Ανάν» ο Κώστας Καραμανλής άλλα είπε στο Συμβούλιο και άλλα διέδιδε ο επικοινωνιακός του μηχανισμός ότι είπε. Η δεύτερη ήταν του Τσίπρα μετά την κωλοτούμπα. Είχε ζητήσει τη βοήθεια των υπολοίπων, την ίδια ώρα που το υπόγειο του Μαξίμου τους χαρακτήριζε «εσωτερική τρόικα». Η Φώφη Γεννηματά του υποσχέθηκε «θα σε στηρίξουμε αλλά δεν θα κάνεις εκλογές». Ο Τσίπρας το υποσχέθηκε αλλά… έκανε!
Τελικό συμπέρασμα στο κείμενο δεν έχουμε, γιατί η φωτιά τώρα άρχισε να καίει. Ο γράφων επεσήμανε σε προηγούμενα άρθρα τα λάθη της Δύσης ως προς τη Ρωσία, στα χρόνια μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Αλλά η αντίδραση του Πούτιν είναι τόσο ασύμμετρη και απρόβλεπτη. Το ουκρανικό διακύβευμα ήταν αναντίστοιχο με το να θέσει αυτοβούλως τη χώρα του σε τυφώνα.
ΥΓ: Θεωρούμε υπεραντίδραση την απόφαση της ΕΕ να απαγορεύσει την αναμετάδοση των μεγάλων ειδησεογραφικών ρωσικών καναλιών Spoutnik και RT ( Russia today). Δεν αντιμετωπίζεται έτσι η ρωσική προπαγάνδα. Αντιθέτως ο πολίτης μένει έκθετος στις σπερμολογίες και την υπόγεια προπαγάνδα των Social media.
