Η «κατάρρευση» (1936), προφητικό βιβλίο εφόσον τέσσερα χρόνια μετά ο F.Scott Fitgerald πέθανε μόλις στα 44 του χρόνια, προσωπικός επικήδειος, αποτελεί την εξομολόγηση ενός ανθρώπου που έχει τελειώσει με τη ζωή, αφού ανέβηκε αστόχαστα σαν τον Δαίδαλο πρώτα ψηλά στον ήλιο.

Με την πρώτη αποκτηθείσα βαλίτσα- άλεφ και παραδείσιο κλειδί, ο ήρωας του ποιητή και ψυχιάτρου Μανόλη Πρατικάκη στο καινούργιο του μυθιστόρημα που αποτελεί, εν τέλει, και την δική του συγγραφική Κιβωτό, γνωρίζει τον κόσμο, την ψυχή των ανθρώπων, αναζητά και κατορθώνει, τελικά, να βρει το υπαρξιακό νόημα στη ζωή.

Ο ρευστός κόσμος του Κάφκα αποδεικνύεται η μοναδική σταθερά σε ένα σύμπαν ρευστό, σε ένα χρόνο ρευστό, στο παράλογο ή το ακατανόητο που ορίζει τη ζωή μας από πάντα. Ένα δικό του αεί μεταβαλλόμενο σύμπαν που ακόμα ερμηνεύεται και θα ερμηνεύεται καθώς αλλάζουμε στάση, θέση, θέαση στη αεί μεταβαλλόμενη, επίσης, ζωή και στον κόσμο.

Υπαινικτικός και ολιγογράφος, από τους σημαντικότερους Έλληνες διηγηματογράφους ο Η.Χ.Παπαδημητρακόπουλος διασώζει κάτι από την Ελλάδα που χάνεται και από τον δικό μας απολεσθέντα παράδεισο, παρεμβάλλοντας πού και πού το δικό μας ανθρώπινο σκοτάδι.

Θα μπορούσε να είναι ποιητής ή συγγραφέας. Αλλά ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν και ποιητής και συγγραφέας. Η πρώτη ποιητική συλλογή του με τον τίτλο «ΣΙΑΟ» κυκλοφόρησε σε Έκδοση στην Τρίπολη το 1941 με το ψευδώνυμο Ντίνος Μάης. Ενας άνθρωπος με πολυπρισματική άποψη για την τέχνη, όπως και με δική του κοσμοθεωρία για την πολιτική και τη ζωή.

Τρία χρόνια μετά την «Πατρείδα» και σε απόσταση αναπνοής από «Το οικείο σκοτάδι», ο «Αλκίνοος» του Γιάννη Ευθυμιάδη είναι ένας ποιητικός μονόλογος που γραφόταν τα τελευταία επτά χρόνια και αγγίζει την φύση του έρωτα τόσο στη σαρκική όσο και στην πνευματική, μεταφυσική του κατάσταση, έξω από τον χρόνο και πέρα από τα φύλα, υπερνικώντας ακόμα και τον θάνατο. Ξεκινώντας «από σαρκικό βίωμα, γίνεται ψυχική μέθεξη και ολοκληρώνεται ως μεταφυσική απελευθέρωση».

Η υπέροχη πρώτη ταινία («Αγία Έμυ») μεγάλου μήκους της ελληνίδας σκηνοθέτιδας Araceli Lemos είναι ένα ανησυχητικό αλλά παθιασμένο ταξίδι στην καρδιά ενός προγονικού μυστικισμού που αναγκάστηκε να κάνει ειρήνη με τη νεωτερικότητα.

Τρίτη ποιητική συλλογή της πολύπειρης Διώνης Δημητριάδου (Λέξεις απόκρημνες, Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος) που συγκεντρώνει σε πυκνότητα δοκιμιακά στοιχεία και πρόζα και όλη την ποιητικότητα την οποία έτσι ή αλλιώς η δημιουργός διαθέτει στο λόγο της. Στοχαζόμενη επάνω σε αρχετυπικούς μύθους και ανασύροντας τον κακό λύκο του παραμυθιού μέσα μας, αποδεικνύει το διπρόσωπο και επικίνδυνα απατηλό πρόσωπο της εποχής.

Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής. Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ).

Μια καινούργια έκδοση με τον τίτλο «Ελαιοτριβεία της Ν.Α. Αττικής» με την υπογραφή και την επιμέλεια της ιδρύτριας του Ελληνικού Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Βάσως Κιούση που μόλις ανέτελλε στο εκδοτικό προσκήνιο μας έκανε να ξαναδούμε τη σπουδαία δουλειά που έχει κάνει το Κέντρο εξ αρχής αλλά και να ξεφυλλίσουμε ένα βιβλίο που στα μελλοντικά χρόνια θα αποτελεί ντοκουμέντο.

Ο Ντίνος Σιώτης είναι αναγεννησιακός δημιουργός. Ποιητής, μεταφραστής, εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών, κριτικός και πεζογράφος δεν σταματά να βρίσκεται μέσα στην τέχνη του ούτε λεπτό. «Το "κάτι" που γράφω είναι ένα άθροισμα πραγμάτων. Διαχέομαι σε πολλά πρότζεκτ ταυτόχρονα. Δεν αφοσιώνομαι σε ένα μόνο πράγμα ολοκληρωτικά. Γίνομαι χύμα και γεμίζω πολλά σωληνάρια δημιουργίας», θα μας πει στο Liberal.gr και θα μας αποκαλύψει όλα τα συγγραφικά του μυστικά.

Ήρωες που μεγαλώνουν και εξελίσσονται από βιβλίο σε βιβλίο, θύματα και θύτες ενός σκοπού και της εποχής, ιστορικές περίοδοι έκρυθμοι που αποκωδικοποιούνται ακόμα στον χρόνο, πόλεις που αγάπησε και περπάτησε ο ίδιος, Αλγέρι, Μασσαλία, Παρίσι, Ρώμη, Γαλλικές Αντίλλες, η Άκρα Αριστερά, ο Ισπανικός Εμφύλιος, η Γαλλική Ακροδεξιά, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η δολοφονία του Άλντο Μόρο συνθέτουν το μυθιστορηματικό σύμπαν του Maurice Attia.

Η Ευτυχία Γιαννάκη, καθιστώντας το δικό της αστυνομικό μυθιστόρημα ταυτοχρόνως και οντολογικό, ψυχολογικό, κοινωνιολογικό σχόλιο δημιούργησε τις «Ιστορίες του Βυθού». «Στη φωλιά του ιππόκαμπου» που αποτελεί και το δεύτερο της «Μυθιστόρημα του Βυθού», η ιστορία διαδραματίζεται το περσινό καλοκαίρι της πανδημίας στην Αθήνα και στην Ύδρα, με χρονικές ρίζες σε μια δολοφονία που έλαβε χώρα στο νησί, 38 χρόνια πριν.

Βαθιές ρίζες, προηγούμενα χρέη, εμμονές και εκδίκηση, αναγνωρίσιμο μοτίβο δολοφόνου που αποτελεί και την υπογραφή του εξάλλου, απ? αυτό ο επιθεωρητής Γιούνα Λίννα θα αντιληφθεί ότι ο νεκρός δολοφόνος επιστρέφει και κόντρα σε όλους θ? ακολουθήσει το σχέδιο, είναι ο βασικός καμβάς και στο καινούριο βιβλίο των Λαρς Κέπλερ. Ναι, πίσω από το όνομα του συγγραφέα, κρύβονται δύο. Η Αλεξάνδρα Κοέλο Αντορίλ και ο Αλεξάντερ Αντορίλ.

Ανατρεπτικό, γρήγορο, απρόσμενο, με εγκιβωτισμένες ζωές, μυστικά, κρίματα, πληροφορίες, στοιχεία. Μια απολαυστική εν πολλοίς υπαρξιακή αστυνομική ιστορία. Ο Γκρανζέ συνενώνει κι εδώ επιστήμη, ιστορία, ψυχολογία, βιολογία. Ο έρωτας και ο θάνατος και σε αυτήν εδώ την ιστορία βαδίζουν αγκαλιά σε μια θανάσιμη κλινοπάλη μέσα από του χρόνου τα σημαδεμένα χαρτιά.

«Τι θυσιάζει το φάρμακο για να αφυπνίσει τον εγκέφαλο και να πάρουν μπροστά τα γρανάζια; Το ξέρω, έσφαλλα: έχασα το νόημα αυτής της ζωής. Έκανα παραβάσεις, ανομίες, υπερβολές, ζαβολιές, κοιλιόδουλες σκέψεις. Έπαψα να είμαι «αστυνόμος». Παρ' όλα αυτά, δεν πιστεύω ότι διέπραξα εντέλει τον φόνο. Θα το θυμόμουν, δεν ξεχνιέται αυτό. Ωστόσο, ο εγκέφαλος έχει την τάση να απωθεί γεγονότα που έχουν σοκάρει. Ο εγκέφαλος μπορεί να εκτοξεύσει στον Άρη. Μπορεί να στήσει μια καθημερινότητα ανεκτή ή σκληρή. Μπορεί να σε κάνει ήρωα, φίδι, μηχανή ή πουλί. Μπορεί να χλευάσει τον χρόνο.»

Η είδηση έγινε γνωστή, ως συνήθως, στο διαδίκτυο. Το Θέατρο Τέχνης στο πρόσωπό της έχασε ένα μεγάλο κομμάτι απ? τις ρίζες και την ιστορία του. Η σπουδαία ηθοποιός, εξαιρετική δασκάλα, σπάνια σαν άνθρωπος, Μάγια Λυμπεροπούλου, σε ηλικία 81 ετών «έφυγε» το μεσημέρι για την αυλαία του Ουρανού.

«Πέθανε ο Πρίγκιπας» κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Κι ευθύς έπεσε μια σιωπή κι ένας θρήνος υπόκωφος σα να χανόταν μαζί του και ο γνωστός κόσμος. Όσο καιρό να μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, όσες φορές η φύση σοφά προειδοποιούσε τους πάντες, για όλο τον κόσμο που, κυριολεκτικά, τον λάτρεψε, ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν αθάνατος.

Μια ιστορία ερωτική η οποία για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές διαθέτει τουλάχιστον είκοσι χρόνια βάθος. Διότι στα «Σανδάλια» του ο Χόρχε Σεμπρούν αυτό επιλέγει να κάνει, να συμπυκνώσει την αιώνια ιστορία ενός παράνομου έρωτα σε δυο βράδια.

«Κανείς δεν μου είπε ποτέ ότι η θλίψη έμοιαζε τόσο πολύ με τον φόβο». Στον συγγραφέα αρέσει να παίζει με τον αναγνώστη του, όπως του αρέσει να παίζει και με τους ήρωες και τις ηρωίδες του. Απολαμβάνει να ανατρέπει όλα τα δεδομένα, να ξεριζώνει σχεδόν σταθερές και πεποιθήσεις, να αμφισβητεί κι αυτή την ίδια τη λογική τους αλλά αφήνει ένα κομματάκι ζάχαρη στην αρχή, όπως αυτό το μικρό απόσπασμα από το «Παρατηρώντας τη Θλίψη» του Κ.Σ.Λιούις, να σου κλείνει το μάτι.

Και τα 25 διηγήματα στο καινούργιο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τον αινιγματικό τίτλο «ΠΡΟΣΟΧΗ: εποχιακή διέλευση βατράχων» βρήκαν το στόχο τους. Μικρό εμβαδόν, μεγάλη περιεκτικότητα σε πυρίτιδα, πυρακτωμένη αυτάρκεια, έκπληξη στο μέγιστο βαθμό, σχεδόν ταχύτητα φωτός αυτή τη φορά, υπάρχουν στιγμές που αγγίζουν το επέκεινα, ναι, φτάνουν απέναντι.

«Αυτήν την περίοδο, από την ΑΩ Εκδόσεις κυκλοφορεί το νέο μου βιβλίο «Το Κουρδικό Ζήτημα στον Ελληνικό Τύπο”. Είναι ό,τι έχω γράψει εδώ και τριάντα χρόνια ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα – άρθρα, αναλύσεις, συνεντεύξεις. Χαίρομαι πολύ μ? αυτό το βιβλίο γιατί είναι όλη μου η δουλειά μαζεμένη», αναφέρει στο Liberal o Τζεμίλ Τουράν Μπατιντί γνωστός συγγραφέας.

Η Παυλίνα Παμπούδη είναι ένα νησί, μια ήπειρος από μόνη της. Δεν έχασε ποτέ το Κέντρο της. Έβλεπε από την αρχή και δέντρο, το φυλλαράκι κιόλας και τα νεύρα του ακόμα, αλλά κι όλο το δάσος. Φάνηκε εξάλλου από τις σπουδές της: Αρχαιολογία, Μαθηματικά, Σχολή Καλών Τεχνών. Αλλά κι έτσι συνέχισε.

Ασυζητητί τα ωραιότερα του καλοκαιριού. Τα παιδιά δεν χαρίζονται και οι έφηβοι είναι απαιτητικοί. Από τις μικρές ηλικίες ξεκινούν όλα. Ή κερδίσαμε βιβλιόφιλους, ή πάει, τους χάσαμε, και μπορεί και να κλείσουμε το βιβλίο μετά εφ' όρου ζωής. Εμείς θα κάνουμε για σας μια μικρή επιλογή. Η τελική, όμως, σας ανήκει.