Και λογικά, πίσω από το νέο lock down καταφθάνει καλπάζοντας και το παρεμπίπτον μέγα ερώτημα: θα έχει πολιτικές συνέπειες; Θα πλήξει την κυβέρνηση; Θα ευνοήσει την αντιπολίτευση; Θα περάσει πολιτικά απαρατήρητο ή μήπως θα φτιάξει κάποιο υπόγειο πολιτικό ρεύμα που κανένας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμα; Πολύ θα ήθελα να είμαι ο μάντης Κάλχας για να κατέχω την απάντηση, αλλά αν ήμουν θα είχα προβλέψει και την έλευση του κορονοϊού.

Ο διοικητής του ΕΦΚΑ μου έστειλε χθες επιστολή-απάντηση στο άρθρο που έγραψα την περασμένη Πέμπτη με τίτλο «Κύριε Χατζηδάκη, κύριε Χάλαρη». Πρόκειται για μια δύστυχη γυναίκα με αναπηρία 95%, που αντί να διευκολυνθεί από το σύστημα, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Ο κ. Χάλαρης με ενημέρωσε ότι το πρόβλημα επιλύθηκε, όχι μόνο γι αυτήν αλλά για όλη την κατηγορία αυτών των ανθρώπων. Χαίρομαι.

Όσο προπονημένος κι αν είναι ο μαραθωνοδρόμος, τα τελευταία δυο χιλιόμετρα τα πόδια του βαραίνουν ανυπόφορα. Πόσο μάλλον όταν είναι μαθημένος να κάθεται στον καναπέ και ξαφνικά τον εξαναγκάζουν να τρέξει 42 χιλιόμετρα. Σ' αυτή την περίπτωση, λίγο πριν τερματίσει θέλει είτε να πέσει χάμω και να πεθάνει, είτε να σκοτώσει όποιον βρει μπροστά του. Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε τώρα με την πανδημία.

Έχουμε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Όλοι μαζί κι ο κάθε ένας μας χωριστά. Η ευκολότερη και συνηθέστερη κουβέντα που ακούει κανείς, είναι ότι «οι ιθύνοντες δεν ξέρουν τι κάνουν». Στους «ιθύνοντες» τσουβαλιάζονται οι επιτροπές, οι γιατροί, οι κυβερνητικοί, η πολιτική προστασία, η αστυνομικοί και όλοι όσοι εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα σ' αυτή την ιστορία. Παραλλήλως, δεν ακούς καλή κουβέντα ούτε για τους αντιπολιτευόμενους, ούτε για τους αντιρρησίες, ούτε για τους ψεκασμένους, ούτε για τους λογής-λογής αντιστασιακούς.

Η γυναίκα έχει αναπηρία 95% σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις των ΚΕΠΑ. Κοντεύει 60 χρονών, ανύπαντρη, με όραση στο 5%. Θα μου πείτε, μα όλη η δυστυχία πάνω της έπεσε; Ε ναι λοιπόν, πάνω της. Πλην πάνω στο κεφάλι της έπεσε και όλη η ανοργανωσιά και η απανθρωπιά του ασφαλιστικού μας συστήματος. Το οποίο φτιάχτηκε για να είναι το αποκούμπι του γέροντα, αλλά δεν το 'χει σε τίποτα να γίνει βρόγχος στον λαιμό του.

Ξέρετε γιατί ο Τσίπρας τα βάζει με τις πολυεθνικές του φαρμάκου κι έχει φαγωθεί να τους πάρει την πατέντα του εμβολίου και να την μοιράσει; Όχι από συνεπή αριστερή αντιμονοπωλιακή ιδεολογία, αλλά διότι μετά από έναν χρόνο πανδημίας έχει αποφασίσει ότι ο κορονοϊός ευνοεί πολιτικά τον …Μητσοτάκη. Πέρυσι τέτοιο καιρό θεωρούσε το κορονοϊό αριστερό, αλλά τώρα πιστεύει ακριβώς το ανάποδο.

Φοβούνται, φοβούνται, φοβούνται. Στους λοιμωξιολόγους της Επιτροπής αναφέρομαι και στους κυβερνητικούς. Κάηκαν στο χυλό της Θεσσαλονίκης, φυσάνε και το γιαούρτι του δευτερότριτου κύματος της πανδημίας. Εμείς πάλι οι χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι, σκασίλα μας, σκασίλα μας, σκασίλα μας. Όσο πιο εκφοβιστικοί είναι οι ιθύνοντες, τόσο πιο πολύ παίρνουμε εμείς τον ομματιών μας και κατεβαίνουμε στους πεζόδρομους για ψώνια και βόλτες. 

Η χούντα επιβλήθηκε πριν 54 χρόνια και έπεσε πριν 47. Δυο γενιές πριν, αν πάμε με τα παλιότερα μέτρα. Τρεις ή τέσσερις γενιές αν πάμε με τα σημερινά μέτρα, αφού οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι διαφορές συμπεριφορών και βιωμάτων κάνουν κάθε προηγούμενη δεκαετία να μοιάζει με την εποχή του χαλκού. Οπότε απορώ τι στο καλό καταλαβαίνουν οι σημερινοί 18άρηδες, όταν διαδηλώνουν στο Σύνταγμα κατά της Κεραμέως κραυγάζοντας «κάτω η χούντα».

Με αφορμή την ιστορία του Κιμούλη, σκέφτομαι ότι στην ηλικιακή μου ωριμότητα (προς γεράματα μεριά), η ζωή έχει βαλθεί να κονιορτοποιήσει όλους τους ζωτικούς μύθους της νεότητας μου. Κάθε γενιά, ξέρετε, μεγαλώνει με μια σειρά από θέσφατα και μεταφυσικές βεβαιότητες, που καταλήγουν να μοιάζουν με τα έπιπλα του σπιτιού μας. Αν τα αλλάξουμε ξαφνικά ή τα μετακινήσουμε όλα μαζί, νομίζουμε πως δεν μπορούμε πια να ζήσουμε σ' αυτή την εστία. Τόσο πολύ θαρρούμε ότι ανατρέπεται η ζωή μας.

Ακούω τους αναλυτές που έχουν τον μαρξισμό στο τσεπάκι να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους με αφορμή το θέμα των εμβολίων. «Είδες ο καπιταλισμός; Το χρήμα των πλουσίων χωρών, μας αποστερεί τα εμβόλια που έπρεπε να είχαμε ήδη πάρει. Εγγλέζοι και Γερμανοί και Δανοί και Ισραηλινοί πληρώνουν θηριώδη ποσά κάτω από τραπέζι, με αποτέλεσμα οι φαρμακευτικές εταιρείες που σκέφτονται μόνο το κέρδος να πουλάνε ανερυθρίαστα τα εμβόλια τους στους πλούσιους».

Κοροϊδευόμαστε ομαδικώς, αυτό είναι ολοφάνερο. Όχι μόνο στην εφαρμογή του lockdown, αλλά και στην ιστορία των εμβολίων. Επίσης στα ελληνοτουρκικά κι ας μοιάζει άσχετη η μια ιστορία με την άλλη. Γενικώς βλέπω μια αλλόκοτη κοινωνική συμπεριφορά που κάνει τους ψυχολόγους να σχίζουν τα πτυχία τους. Άλλα λέμε, άλλα κάνουμε, άλλα σκεφτόμαστε κι αλλιώς απαντάμε στους δημοσκόπους που μας παίρνουν τηλέφωνο. Έχουμε πλάκα, έχουμε και ανάγκη όμως από μια καλή συνταγή ψυχοφαρμάκων.

Ο Αντώνης ξεκίνησε κανονικό αντάρτικο στον Κυριάκο; Αν ναι, τότε η πολιτική σκηνή μας αποκτά ξαφνικά ενδιαφέρον. Έτσι κι αλλιώς αξιωματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει, ας εμφανιστεί τουλάχιστον μια εσωκομματική τέτοια ώστε να έχουμε με κάτι να ασχοληθούμε. Βεβαίως, κανένας πρωθυπουργός δεν θέλει μια εσωκομματική πέτρα στο παπούτσι του, είναι ενοχλητική, αλλά καμιά φορά χρειάζεται κιόλας.

Με αφορμή το μπρος-πίσω του νομοθετήματος για τη δημοσιογραφική κάλυψη των διαδηλώσεων, δράττομαι της ευκαιρίας να υπενθυμίσω στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ότι κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Οι κινήσεις, οι προθέσεις και οι προτάσεις του περνούν καθημερινά όχι από απλή εξέταση αλλά από μαγνητική τομογραφία.

Διάβασα την ανακοίνωση των πρυτάνεων και λυπήθηκα. Δεν περίμενα βέβαια κανέναν διθύραμβο για τα μέτρα της Κεραμέως, περίμενα όμως ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής των αποφάσεων τους να κινείται προς την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης κι όχι της αντι-μεταρρύθμισης. Και δεν αναφέρομαι στην πανεπιστημιακή αστυνομία, εκεί ο διχασμός της ελληνικής κοινωνίας είναι απόλυτος. Το 75% την θέλει διακαώς, το 25% την μισεί προκαταβολικά. Αναφέρομαι στα υπόλοιπα.

Ως χθες τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας ήταν ανεπαρκή. Αυτό φώναζε ο Σύριζα. Ο οποίος ήθελε να δοθεί «εμπροσθοβαρώς» όλο το ταμειακό απόθεμα του κράτους από τον περασμένο Μάρτιο. Το οποίο ορθώς δεν μοιράστηκε με την μία κι έμειναν κεφάλαια για το δεύτερο και χειρότερο κύμα της πανδημίας. Τα οποία κεφάλαια της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης στήριξης ο Σύριζα ονόμαζε «ψίχουλα», ξεχνώντας να πει πως αν είχαν δοθεί στο πρώτο κύμα δεν θα υπήρχε σάλιο για τους επόμενους μήνες. Και τώρα τι λέει;

Η πρόταση του Μητσοτάκη προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υιοθέτηση του πιστοποιητικού εμβολιασμού, είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι η κυβέρνηση ασχολείται με θέματα ουσίας και όχι με επικοινωνιακό αέρα κοπανιστό. Αν για παράδειγμα ακολουθούσαμε την παραίνεση του Τσίπρα να ξιφουλκήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την πατέντα του εμβολίου, θα καταναλώναμε το διαπραγματευτικό μας κεφάλαιο προσπαθώντας να κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Κι ο τουρισμός θα τραβούσε τα μαλλιά του. 

Έχουμε και λέμε: Κίνηση μελών, ΡΕΝΕ, 53+, Ομπρέλα, Παρά τω Προέδρω, Νέστορες, Γέφυρα, Ανένταχτοι. Μετρήσατε οκτώ τάσεις; Τέλεια. Τόσες είναι οι (επίσημες) ομάδες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (η αντιγραφή είναι από ρεπορτάζ του Αντζολέτου στην Καθημερινή). Με όλους αυτούς δηλαδή συνομιλεί ο Τσίπρας πριν από κάθε κομματική συνεδρίαση, για να ξέρει τι θα αντιμετωπίσει. Οκτώ κείμενα διαβάζει ο αρχηγός, πριν καταλήξει στην γραμμή που θα προτείνει. Κι ύστερα λένε ότι πάνε να πάρουν εκλογές.

Διαβάζω την «είδηση» σε ιστοσελίδα που υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και ομολογουμένως μου κάνει εντύπωση. «Χάος στους εμβολιασμούς, στο τάδε νοσοκομείο άρχισαν ήδη να μένουν αδιάθετα εμβόλια». Κι από κάτω ένας λίβελος για την οργανωτική ικανότητα των κυβερνώντων, που είναι ανίκανοι να εμβολιάσουν τον κόσμο, αφού αλλού ψάχνουν εμβόλια χωρίς να βρίσκουν κι αλλού τα στέλνουν δίχως να έχουν ειδοποιήσει τους υγειονομικούς που θα τα κάνουν.

Ο Σύριζα ένιωσε αμηχανία, ο Τσακαλώτος διαφώνησε, ο Κατρούγκαλος σιώπησε αλλά δεν γίνεται να μην διαφώνησε, η ΝΔ ένιωσε ότι δικαιώθηκε. Αυτές ήταν πάνω-κάτω οι αντιδράσεις στις απόψεις Πολάκη για τις αιτίες της εκλογικής ήττας του Σύριζα. Όλοι φυσικά καυτηρίασαν την χρήση των λέξεων που έκανε ο Χανιώτης πολιτικός, αλλά οι περισσότεροι ψιλοσυμφώνησαν με την ουσία όσων βγήκαν από το στόμα του. Κι όμως, η ανάλυση του είναι λάθος.

Κάποιοι στην ΝΔ βγάζουν φλύκταινες ακούγοντας για «πολιτικό κέντρο», όμως δίχως αυτό το κέντρο το κόμμα τους δεν θα έπαιρνε ποτέ την εξουσία, πολλώ δε μάλλον κοινοβουλευτικά αυτοδύναμη εξουσία. Ο Κυριάκος ξέρει τι κάνει, τι λέει και σε ποιους απευθύνεται, όμως ένα μέρος της κοντόφθαλμης original (και καλά) δεξιάς αρνείται να καταλάβει ότι όποιος κατέχει το κέντρο του γηπέδου κερδίζει τελικά το παιχνίδι.

Χθες προσπάθησα να γράψω μια ενενηντάχρονη θεία μου στην άυλη συνταγογράφηση, ώστε να μπει μετά στην σειρά για εμβολιασμό. Δεν μπορούσα. Τσαντίστηκα. Πήρα τηλέφωνο τον Πιερρακάκη (τη λέω την αμαρτία μου) και διαμαρτυρήθηκα εντόνως ότι το σύστημα δεν δουλεύει. Τελικά υπήρχε πρόβλημα με τον ΑΜΚΑ της θειάς μου, έπρεπε να πάω σε ΚΕΠ. Ο υπουργός τα άκουσε πάντως μια χαρά για το (άχρηστο) σύστημα του. Το 'βγαλα το άχτι μου.

Έμαθα με ικανοποίηση ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκαν προσφάτως δύο καινούριες ομάδες στελεχών. Πρόκειται για την ΡΕΝΕ (Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα) και για την «Ομπρέλα». Άντε με το καλό. Τι δέκα ομάδες τι δώδεκα, όλοι οι καλοί χωράνε. Διάβασα και τα κείμενα τους. Ωραία κείμενα, ντιπ ακαταλαβίστικα, πάει να πει ταιριάζουν γάντι στο τσίρκο που έχει αρχηγό τον Αλέξη.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η κυβέρνηση ζορίζεται. Όχι δημοσκοπικά, αλλά πολιτικά. Όχι, δεν κινδυνεύει ο Κυριάκος να δει τον Τσίπρα να του βγαίνει μπροστά, αυτό δεν το πιστεύει ούτε η αδερφή του η Ζανέτ. Κινδυνεύει όμως από ένα γενικό «άι σιχτίρ» δίχως στόχο ή προσανατολισμό, προϊόν μιας κοινωνικής κούρασης που φτάνει στα όρια της. Μετά από 11 μήνες πανδημίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι έχει χαθεί η μακροσκοπική ματιά που υπήρχε στους Έλληνες την περίοδο της πρώτης καραντίνας.

Μεσαίος υπάλληλος οργανισμού που υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας (ούτε Νεοδημοκράτης, ούτε Συριζαίος για να εκλαμβάνεται ως κομματικό ή εσωκομματικό φερέφωνο), με ρώτησε με έκδηλο προβληματισμό που έφθανε στα όρια του τρόμου: «Γιατί έφερε τον Χατζηδάκη στο υπουργείο μας; Ποιους σκοπεύει να σφάξει;» Γέλασα. «Ο Χατζηδάκης είναι ένας λογικός, κεντρώος, άνθρωπος» του απάντησα. Με κοίταξε σχεδόν εμβρόντητος, λες και του έλεγα ότι ο γάιδαρος πετάει.