Όσα κάνει η κυβέρνηση στο Μάτι για να αποκαταστήσει την καταστροφή υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά που περιγράφει στο άρθρο του στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος επιλέγοντας και σωστά τους χαμηλούς από τους διθυραμβικούς τόνους για να τα περιγράψει.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σ’αυτή, την πρώτη φάση της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία, ίσως να είναι σημαντικότερο κι από τα Υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης γιατί ενώ η Οικονομία παραμένει το απόλυτο μέτρο αποτίμησης της πραγματικότητας, ο κ. Χρυσοχοΐδης, μέσα σε όλα, φέρει το βάρος της διαμόρφωσης των εντυπώσεων στην κοινή γνώμη.

Δεν συζητήσαμε την είδηση όσο θα έπρεπε: «Ζευγάρι Γάλλων τουριστών συνελήφθη στη Σαρδηνία γιατί μετέφερε στο αυτοκίνητό του 40 κιλά άμμο από τη νότια ακτή του νησιού». Στην Ελλάδα κάθε συζήτηση για το περιβάλλον εξαντλείται στις καμπάνιες ιδιωτικών φορέων ή στον ακτιβισμό των Greenpeace και WWF. Η συμπόρευση του οικολογικού κινήματος με τον ΣΥΡΙΖΑ το απαξίωσε και το έκανε συνώνυμο ενός ιδιότυπου λουδιτισμού που ταυτίζει την ανάπτυξη με την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Ο συμβολισμός της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι διπλός: από τη μία συμβολίζει την Αθήνα πέρα από τα γεωγραφικά της όρια, περισσότερο ως μια ιστορική συγκυρία όπου μια πόλη καταφέρνει να γίνει σημείο αναφοράς για τη Φιλοσοφία, την Πολιτική, τα Γράμματα και τις Τέχνες, όλα αυτά που βρίσκονται στον πυρήνα της Δύσης. Συμβολίζει όμως και τη σύγκρουση αρχαίου και χριστιανικού κόσμου, με τον πρώτο να ηττάται οικτρά.\r\n\r\n

Τι σόι προοδευτισμός είναι αυτός που ανέχεται οι άνθρωποι αυτοί να φιλοξενούνται υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ακατάλληλους χώρους και χωρίς να γνωρίζουμε από ποιους. Καταντά, τελικά, κωμική η στάση ορισμένων απέναντι στο κράτος που το εμπιστεύονται τυφλά ως επιχειρηματία και εργοδότη αλλά όταν έρχεται η ώρα να αναλάβει τον κοινωνικό του ρόλο λένε πως εμπιστεύονται περισσότερο τις… καταλήψεις.\r\n\r\n

Στην Ελλάδα οι πραγματικά καλές δουλειές που επιτρέπουν στις ικανότητες να λάμψουν και στις φιλοδοξίες να ικανοποιηθούν είναι λίγες. Οι μεγάλες εταιρείες δεν είναι πλέον πολλές και σε αυτές πάρα πολύ συχνά οι υψηλές θέσεις στελεχώνονται όπως και τα βουλευτικά έδρανα: μέσω δεσμών αίματος ή ακόμα χειρότερα μέσω δεσμών εξ αγχιστείας (επίσημης ή ανεπίσημης). \r\n\r\n

«Τι βιβλίο να διαβάσω στις διακοπές;», είναι από τις συχνότερες ερωτήσεις που δεχόμαστε. Για όσους διαβάζουν μόνο ένα βιβλίο το χρόνο, δυστυχώς δεν έχουμε απάντηση, άλλωστε, επειδή γνωρίζουμε καλά ότι το διάβασμα είναι πρωτίστως συνήθεια, έχουμε μια δυσκολία να πιστέψουμε ότι όποιος δεν συνηθίζει να διαβάζει μπορεί να συγκεντρωθεί σε μια τυπωμένη σελίδα χαρτί, δέκα μέρες το χρόνο.

Δεν έχουμε υπάρξει ποτέ συριζοφοβικοί, αντιΣύριζα και βέβαια αριστεροφοβικοί. Κι αυτό γιατί ενστερνιζόμαστε τις φιλελεύθερες ιδέες και αξίες τα τελευταία… τριάντα χρόνια του βίου μας και με με την πάροδο του χρόνου έχουμε καταφέρει και να ζούμε ως φιλελεύθεροι.

Ούτε συμβολική ούτε “δράση επικοινωνίας” ήταν η επίσκεψη της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου των Αστέγων στο Μέγαρο Μαξίμου τη Δευτέρα. Η Νέα Δημοκρατία πήγε εκεί που βρίσκονται άνθρωποι και προβλήματα για τα οποία όλοι οι υπόλοιποι μιλάνε από απόσταση και οχυρωμένοι πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους.

Στη δημόσια σφαίρα κανείς δεν έχει υπερασπιστεί το πανεπιστημιακό άσυλο ως αναπόσπαστο κομμάτι της αυτοτέλειας των πανεπιστημίων. Και γιατί άραγε; Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να προτείνει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να έχουν τη δική τους αστυνομία για να επιβάλλουν την τάξη, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό και γιατί το θέμα δεν ήταν ποτέ το πώς τα πανεπιστήμια θα είναι ασφαλή. Αυτό που ήθελαν και θέλουν όλοι να παραμείνει ασφαλές και στο απυρόβλητο είναι η αριστερή ιδεοληψία.

Απευθυνόμενος στους Καρπαθιώτες, ο πρωθυπουργός είχε μια καλή ιδέα. Θύμισε τη φράση που συνοψίζει το πολιτικό του όραμα: “Ήρθε η σειρά της γενιάς μας να γράψει τη δική της ιστορία”. Είναι το όραμα που στην πραγματικότητα συσπείρωσε όλο το φάσμα που ορίζεται από τους προοδευτικούς κεντροδεξιούς μέχρι τους μετριοπαθείς αριστερούς. Ένα κόσμο που αντιλαμβάνεται ότι η πρόοδος ξεπερνά διαμάχες στη βάση των πολιτικών ταυτότητας. Τι σημαίνει πρόοδος για αυτόν τον κόσμο, δηλαδή για όλους εμάς;

Δεν συντρέχει κανένας λόγος να αναθεωρήσουμε την ιδέα πάνω στην οποία βρισκόμαστε συχνά να επιχειρηματολογούμε: οι θεσμοί και η λειτουργία τους πρέπει να είναι η έννοια μας και το βασικό θέμα της δημόσιας συζήτησης και όχι τα πρόσωπα, τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Και με αυτό δεν θέλουμε να αποφύγουμε να σχολιάσουμε την επιλογή της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου για την επιτροπή των εορτασμών της επετείου του 2021.\r\n

Αν και το προσπαθήσαμε αρκετά δεν βρήκαμε κάποιο πρόβλημα στη φιλοσοφία δημιουργίας ενός «υπερ-Μαξίμου». Από τη στιγμή που το Σύνταγμα της χώρας θέλει και μάλιστα με τρόπο σαφή ως κεντρικό παίκτη του συστήματος τον εκάστοτε πρωθυπουργό, δεν αλλάζει κάτι στη φιλοσοφία του συστήματος αυτού, αν ο πρωθυπουργός οργανώσει τα επιμέρους της εξουσίας του.

Κάθε φορά που μια συζήτηση για τη ρύθμιση του κοινωνικού μας βίου, του κοινού μας βίου, συναντήσει ένα θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, δείχνει να παραλύει. Και πώς αλλιώς; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει την εξουσία να ρυθμίσει θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα όπως, για παράδειγμα, αυτό της ιδιοκτησίας;

Την Κυριακή 21 Ιουλίου έξι (6) άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα σε Μαγνησία, Πρέβεζα, Κορινθία, Βουλιαγμένη και Καβάλα. Έξι άνθρωποι σε μια μόλις μέρα! Τόσο οι αρχές του Λιμενικού όσο και ό,τι άλλο διαβάσαμε σε δημοσιεύματα εφημερίδων στο διαδίκτυο επαναλαμβάνουν μία μόνο λέξη: Πρόληψη. Δηλαδή, οργανωμένες πολιτικές.

Ίσως και να επιλέγαμε διαφορετικό τίτλο για το σημερινό σημείωμα, αν δεν είχαμε διαβάσει το άρθρο του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ κ. Σκουρολιάκου με τίτλο «Ο πολιτισμός του Σάιλοκ». Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να καταφύγει στον 16ο αιώνα ώστε να αντλήσει επιχειρήματα και να αποδομήσει όσα εξήγγειλε η υπουργός Πολιτισμού κα Μενδώνη. Γιατί αλλιώς, σε όλο τον δυτικό κόσμο, δεν θεωρείται ταμπού η θέση ότι τα πολιτιστικά αγαθά μπορούν να αποδειχθούν πηγή μεγάλου πλούτου για την κοινωνία που θα καταφέρει να τα εκμεταλλευτεί σωστά.

Οι περισσότεροι γέλασαν με το σχόλιο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ.Γιάννη Σαρακιώτη όταν σχολιάζοντας τις εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας για την καθιέρωση ελάχιστης βάσης για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, αναφώνησε: “Και το παιδί που έγραψε τρία τι θα κάνει στη ζωή του;”. Η ερώτηση αυτή που δείχνει αφελής αλλά δεν είναι, περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τις στρεβλώσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Η ενημέρωση των πολιτών δεν είναι δουλειά των υπουργών. Γι\\' αυτή τη δουλειά το κράτος, και πολύ σωστά, τους παραχωρεί συμβούλους επικοινωνίας και υπεύθυνους γραφείων Τύπου επιφορτισμένους να ενημερώνουν για τη δραστηριότητα των υπουργών ώστε εκείνοι να μένουν απερίσπαστοι στο έργο τους, που είναι η συνεχής επικοινωνία με το κομμάτι της διοίκησης που εμπίπτει στην αρμοδιότητά τους για τον καλύτερο συντονισμό της.

Ας μην έχει κανείς αμφιβολία. Η κυβέρνηση θα επιβάλλει τον αντικαπνιστικό νόμο. Η μέχρι σήμερα αποτυχία στην εφαρμογή του δεν προσδίδει κανένα στοιχείο γραφικότητας στην ελληνική κοινωνία, όπως θέλουν κάποιοι να εμφανίζουν το φαινόμενο. Η κατ’ επανάληψη αποτυχία μιας οργανωμένης πολιτείας να εφαρμόζει έναν νόμο μόνο ως δηλωτικό πρωτογονισμού μπορεί να εκληφθεί.\r\n\r\n\r\n\r\n

Τους 102 νεκρούς της πυρκαγιάς στο Μάτι δεν τους έχουμε θρηνήσει ακόμα. Δεν δόθηκε ούτε μία ώρα για να πενθήσουμε αυτό που συνέβη στους συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, αυτό που συνέβη στην ίδια μας τη χώρα. Δεν βρήκαμε το χρόνο να πενθήσουμε γιατί έπρεπε να αμυνθούμε απέναντι σε μια πρωτοφανή στο είδος της επιχείρηση που ενορχήστρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση για να επιτεθεί στα θύματα, στα Μήντια που έσπευσαν να καλύψουν την τραγωδία, στη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.\r\n\r\n

Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κερδίσει τις εντυπώσεις (και όλες τις εκλογικές μάχες που έδωσε στην πολιτική του καριέρα) ως τεχνοκράτης. Όμως, ένας προσεκτικός ακροατής των λόγων που εκφωνεί τα τελευταία χρόνια και βέβαια οι αναγνώστες των άρθρων που δημοσιεύει στον Τύπο γνωρίζουν ότι το δυνατό του όπλο είναι η βαθιά του μόρφωση και η μεγάλη θεωρητική του κατάρτιση στα πεδία της πολιτικής θεωρίας, της πολιτικής επιστήμης και της κοινωνιολογίας που έχει άλλωστε σπουδάσει.\r\n

Είναι βέβαιο ότι στους εορτασμούς της επετείου των 200 ετών από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, μεγάλο μέρος της συζήτησης θα αφορά τη φιλελεύθερη ιδεολογία που διέτρεχε τα περίφημα Συντάγματα του Αγώνα και τα λοιπά κείμενα της Επανάστασης. Η ίδια η Επανάσταση είχε ως σημείο αναφοράς το κείμενο της Αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας (αναφέρεται σε αυτό μέχρι και ο Διονύσιος Σολωμός στον “Ύμνο εις την Ελευθερίαν” ενώ το έργο του Αδαμάντιου Κοραή ήταν καθοριστικό για τη διαμόρφωση των ιδεών της εποχής).

Μπορεί να σχολιάσαμε εκτενώς και σε διάφορους τόνους, και πολύ καλά κάναμε, τον αριθμό των γυναικών στην κυβέρνηση αλλά φοβόμαστε ότι θα περάσει απαρατήρητη μια από τις σημαντικότερες, ίσως, αλλαγές στο οργανόγραμμα της νέας κυβέρνησης: η μεταφορά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας.\r\n\r\n

Η φετινή 45η επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα μας θα βρει τη Δημοκρατία νικήτρια στον αγώνα κατά της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Η κατασυκοφαντημένη από κάποιους μεταπολιτευτική δημοκρατία δεν αποδείχθηκε απλώς ανθεκτική. Κατάφερε να αποβάλλει τον νεοναζιστικό εξτρεμισμό με τον πιο απόλυτο και καθαρό τρόπο: στην κάλπη.