Τα έντονα καιρικά φαινόμενα ξεσπούν με μένος σήμερα, τώρα και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να οργανωθούμε καλά σε τοπικό επίπεδο, ακόμα και σε επίπεδο γειτονιάς. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αποφασίσουμε να αλλάξουμε εμείς. Μέχρι τότε θα καιγόμαστε, θα πνιγόμαστε, θα διαπιστώνουμε την κρατική ανεπάρκεια, θα ψηφίζουμε το άλλο από τα δύο κόμματα, μέχρι να ξανακαούμε και να ξαναπνιγούμε πάλι από την αρχή.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρέπει να ανέχεται να συγκρίνουν τη διακυβέρνησή του με αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να τον προσβάλλει και μάλιστα προσωπικά. Δύο χρόνια τώρα έχει κληθεί να διαχειριστεί πλήθος κρίσεων, κάποιες από αυτές παγκόσμιας κλίμακας και έχει σταθεί απέναντί τους συγκροτημένα, οργανωμένα και με θάρρος. Η μόνη κρίση που είχε να διαχειριστεί ο κ. Τσίπρας ήταν αυτή που προκάλεσε στον εαυτό του (δυστυχώς και στη χώρα) το 2015.

Τι ακριβώς σημαίνει «διαχείριση της κλιματικής κρίσης» για πολίτες που έχουν δημιουργήσει πολιτική συνείδηση στο πλαίσιο ενός πελατειακού κράτους; Ποιες είναι οι θυσίες που θα πρέπει να κάνουν από σήμερα; Ποιος θα εξηγήσει ότι θα πρέπει να αλλάξει η σχέση μας με τους φυσικούς πόρους, μέχρι και με το νερό; Ποιος θα τολμήσει να πει ότι πρέπει να αλλάξει η σχέση μας με την κατανάλωση ακόμα και οι διατροφικές μας συνήθειες; Περιμένουμε την ομιλία του πρωθυπουργού στη φετινή ΔΕΘ με μεγάλο ενδιαφέρον. 

Τον Σεπτέμβριο που τα νοικοκυριά θα παραλάβουμε τους λογαριασμούς ρεύματος, η κυβέρνηση θα κληθεί να εξηγήσει πολλά. Αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση που προβλέπουμε ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να τη διαχειριστεί με τους γνωστούς τρόπους θα μπορούσε να την αποφύγει, αν είχε αξιοποιήσει όλους τους μήνες που πέρασαν για να εξηγήσει στους πολίτες, με ειλικρίνεια, τις συνέπειες της ενεργειακής μετάβασης στο πορτοφόλι τους.

Η σεμνότητα με την οποία αντέδρασαν στην επιτυχία τους οι δύο χρυσοί ολυμπιονίκες έχουν εντυπωσιάσει την κοινή γνώμη. Μαζί με τις δηλώσεις των προπονητών τους και των γονέων τους, βασικώς των μητέρων τους, κομίζουν ένα διαφορετικό ήθος στα δημόσια πράγματα. Από την άλλη, η έλλειψη ταπεινοφροσύνης του πολιτικού συστήματος, των βουλευτών, της Ιεραρχίας, των προέδρων των επαγγελματικών συλλόγων είναι δηλωτική ενός επαρχιωτισμού που τοποθετεί πάνω απ' όλα το φαίνεσθαι και ηθικολογεί ασύστολα και με ξετσιπωσιά.

Το ρεύμα της «νέας εποχής» υπάρχει. Αναδύθηκε από τις κάλπες των εκλογών του Ιουλίου του 2019, είναι οι ψήφοι που έδωσαν στη Νέα Δημοκρατία, τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να είμαστε ακριβέστεροι, την πλειοψηφία και δεν εκφράζεται μόνο από τους πολιτικά ανέστιους κεντρώους και φιλελεύθερους. Ένα σεβαστό κομμάτι των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας βλέπει πλέον τα πράγματα όπως ακριβώς τα περιγράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης.

Είναι ισχυρά τα περισσότερα από τα επιχειρήματα του Σάκη Μουμτζή στο χθεσινό του άρθρο αναφορικά με το γιατί η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να προσφύγει στις κάλπες. Πράγματι, όπως δείχνουν τα πράγματα σήμερα, δεν χρειάζονται πρόωρες εκλογές. Είναι όμως τα πράγματα όπως δείχνουν; Πόσο ασφαλείς είναι οι δείκτες της πρόθεσης ψήφου όταν δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές; Ρητορική ήταν η ερώτηση: οι δείκτες αυτοί, χωρίς να έχουν προκηρυχθεί εκλογές μπορούν να οδηγήσουν σε στρατηγικά λάθη.

Είναι τρομακτικά όσα ακούγονται στην επιτροπή που συγκροτήθηκε από την αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων για να διερευνήσει τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, όταν ομάδα οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ εισέβαλε στο Καπιτώλιο για να διακόψει την ψηφοφορία ανάδειξης του νέου προέδρου από τους εκλέκτορες. Μια εισβολή σε κάποια Βουλή στη Δύση δεν είναι δυνατόν να γίνεται αντιληπτή ως «διαφορετική άποψη» που οφείλουμε να σεβόμαστε.

Κανένας αμφίθυμος κεντροαριστερός πολίτης της μεσαίας τάξης που έχει αντιληφθεί την κρίσιμη καμπή στην οποία βρίσκεται η χώρα δεν θα καθίσει να ακούσει ένα κόμμα που καθυβρίζει με όρους δεκαετίας '80, δηλαδή αυριανικά γιατί έχει καταλάβει ότι το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ο Νεοαυριανισμός. Πού ακριβώς εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ η χυδαιότητα ως στρατηγική; Σαφέστατα πουθενά. Θα λέγαμε μάλιστα πως η στάση αυτή είναι δηλωτική απουσίας στρατηγικής.

Η κυβέρνηση χειρίζεται την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού προσεκτικά, σωστά, χωρίς λεονταρισμούς. Κλείνοντας τα αυτιά της στις κραυγές της ομάδας των φανατικών οπαδών της που μας θυμίζουν τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων έτσι καθώς βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση παροξυσμού, ακόμα και τώρα το καλοκαίρι, εν μέσω καύσωνα, σχεδόν ζητούν να αρπάζουμε τους διστακτικούς και να τους εμβολιάζουμε με το ζόρι ή πάντως να τους τιμωρήσουμε και μάλιστα σκληρά, προκαλώντας βέβαια με το φανατισμό τους πιο πολύ τη θυμηδία παρά την οργή.

Ένα μέλος ή ακτιβιστής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης δεν βάζει την ιδεολογία του πάνω από τον σκοπό για τον οποίο δραστηριοποιείται η οργάνωσή του, ακόμα κι όταν το θέμα αφορά κάτι εξαιρετικά δύσκολο, λεπτό και σύνθετο όπως η διαχείριση του προσφυγικού στα θαλάσσια σύνορά μας με την Τουρκία. Ένας ακτιβιστής που σχεδόν δηλώνει ότι η δράση του είναι αντιεξουσιαστική δεν μπορεί να βραβευτεί και κακώς επελέγη από το ΥΠΕΞ. Δεν είναι ότι επικρίνει την κυβέρνηση αλλά ότι αμφισβητεί τη νομιμότητα της. 

Μεγάλο έργο η αξιοποίηση της περιοχής που είναι γνωστή ως «Βασιλικά Κτήματα Τατοίου». Είχε εξαγγελθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Όλη η περιοχή είναι μοναδικής ομορφιάς και οι κάτοικοι της Αττικής είμαστε τυχεροί που έχουμε στη διάθεσή μας ένα τέτοιο χώρο σε απόσταση μόλις 15 χιλιομέτρων από την Αθήνα. Περιμένουμε με ανυπομονησία την ολοκλήρωση των έργων για να το χαρούμε. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα που μας προβληματίζει πάρα πολύ.

Ο υπέροχος Ρωμαίος σατιρικός ποιητής Γιουβενάλης (γεν.το 67μ.Χ) σατίριζε τη μόδα της εποχής του, οι πλούσιοι στις συζητήσεις τους, να αναφέρονται διαρκώς στα προϊόντα που προμηθεύονταν κατ'αποκλειστικότητα, μόνον αυτοί, για να τα καταναλώνουν με τους φίλους τους στα μυθικά συμπόσια που παρέθεταν στις επαύλεις τους αλλά και στα δείπνα που διοργάνωναν στα δημόσια λουτρά...

Η ισραηλινή εταιρεία NSO Group ανέπτυξε ένα πανίσχυρο κατασκοπευτικό λογισμικό (spyware) το οποίο άπαξ και κατάφερνε να παρεισφρήσει στα smart phones Android και iPhone, παρακολουθούσε κάθε κίνηση του κατόχου τους: από τα SMS, τις φωτογραφίες και τα email του μέχρι τις μετακινήσεις του ενώ έχει τη δυνατότητα να ενεργοποιεί το μικρόφωνο και την κάμερα της συσκευής.

Όταν ξεπερνάμε το σοκ που προκαλούν φρικιαστικές υποθέσεις όπως αυτή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης 18χρονης από αστυνομικό και κάθεται και η σκόνη που σηκώνει η ευτελής κομματική αντιπαράθεση, καλό είναι να εξετάζουμε τι μάθαμε από αυτές. Τι μάθαμε, μέχρι σήμερα, από την υπόθεση της Ηλιούπολης;

Όσοι επιχαίρουν για αυτό που συνέβη στη Μύκονο ζουν σε άλλη χώρα, μαζί με αυτούς που έχουν εκπλαγεί που Κράτος, επιχειρήσεις και πολίτες αδυνατούμε να περιφρουρήσουμε τα μέτρα. Δεν έχουν καταλάβει πόσους τομείς και πόσους συμπολίτες μας αφορά ο Τουρισμός.  Η ζημιά θα είναι υπολογίσιμη. Όμως, αν η κυβέρνηση διαχειριστεί την απόφαση για τα μέτρα σωστά μπορεί να την περιορίσει.

Ενώ τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του εμβολιασμό τον εξήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το μέτρο τα διευκρίνισαν διάφοροι υπουργοί, οι κύκλοι της εξωκοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, διάλεξαν να στοχοποιήσουν την υφυπουργό Εργασίας. Το φαινόμενο ξεπερνά τον πολιτικό αναλφαβητισμό. Σχετίζεται με την αμφιθυμία μας απέναντι στη φύση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Και μόλις είκοσι χρονών να είναι κάποιος σήμερα έχει καταλάβει, χαζεύοντας απλώς το κινητό του, ότι η χώρα που λέγεται Κίνα έχει σοβαρό πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να θυμάται γεγονότα όπως η φοιτητική εξέγερση στην Τιενανμιέν. Κι όμως. Τα περισσότερα από τα άρθρα που γράφτηκαν με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων του ΚΚΚ δείχνουν να αγνοούν ότι αναφέρονται σε ένα πολιτικό σύστημα, που όπου εφαρμόστηκε προκάλεσε αδιανόητο πόνο.

Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τον τρόπο λειτουργίας χώρων εστίασης και διασκέδασης ουδόλως αφορούν την πλειοψηφία των πολιτών που ενάμιση χρόνο τώρα τηρεί τα μέτρα και έσπευσε να εμβολιαστεί. Τους ανεμβολίαστους αφορούν και αυτούς ευνοούν. Γιατί αν οι εμβολιασμένοι πολίτες πρέπει να φοράνε μάσκα για να παρακολουθήσουν μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση σε χώρο που δέχεται και ανεμβολίαστους, ποιος ακριβώς βρίσκεται σε προνομιακή θέση; Ο εμβολιασμένος ή ο ανεμβολίαστος;

Πριν από δύο εβδομάδες «μητέρα των μαχών» ήταν το εργασιακό, τώρα είναι το ασφαλιστικό, μεθαύριο θα είναι η Παιδεία. Αλλά και «θεία» και «κουμπάρα» να τη βάφτιζε ο κ. Τσίπρας το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: οι Έλληνες θα τον ακούσουν να ουρλιάζει για «Μεσαίωνα» και «Πινοτσέτ», θα θυμηθούν πόσο τυχεροί είναι που δεν κάθεται πλέον στην καρέκλα του πρωθυπουργού και θα αλλάξουν, απλώς, κανάλι.

Οι αποκλεισμοί χρηστών από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μάλιστα από αυτά που έχουν δεσπόζουσα θέση στην ενημέρωση πρέπει περισσότερο να προβληματίζουν παρά να χαροποιούν. Ιδιαίτερα αν δεν είναι σαφές ποιοι ακριβώς τους αποφασίζουν και ποια είναι τα κριτήρια τους και πώς αξιολογούν τον πολιτικό λόγο, οι απαγορεύσεις πρέπει να προκαλούν ανησυχία και εκνευρισμό. Με τους αποκλεισμούς «των άλλων» επιχαίρουν μόνο οι αρχάριοι.

Σήμερα, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια πραγματικότητα και η συζήτηση για το ενδεχόμενο ακύρωσή της αδιανόητη αφού η διαχρονική και αταλάντευτη θέση της Ελλάδας είναι ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο. Μια στάση που κρατάμε για να αποκρούουμε τις παρανοϊκές αξιώσεις της Τουρκίας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Η εμπλοκή στην επικύρωση από τη Βουλή των τριών συμφωνιών με τη Βόρεια Μακεδονία μας ανησυχεί.

Ζήσαμε το φοιτητικό της ΟΝΝΕΔ τη δεκαετία του '90, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, την περίοδο που η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν σάρωνε μόνο στις κάλπες των φοιτητικών εκλογών αλλά παρήγαγε ένα πολιτικό λόγο που είκοσι χρόνια μετά θα γινόταν, verbatim, το μεταρρυθμιστικό αίτημα ολόκληρου του προοδευτικού κόσμου. Ήταν μια ΟΝΝΕΔ φιλελεύθερη, πρωτοποριακή, ανοιχτή στο διάλογο και φυσικά ουδόλως αριστεροφοβική.

Από αυτά που κατά καιρούς έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του ότι έχει διαβάσει αλλά και όσα ξέρουμε για το αντικείμενο των σπουδών στα καλά σχολεία από τα οποία έχει αποφοιτήσει, αποκλείουμε ο πρωθυπουργός να ασπάζεται στρατηγικές διαρροών που συνηθίζονται στο Στρατό για να διατηρείται το στράτευμα σε εγρήγορση. Κι ας βρισκόμαστε σε κατάσταση συναγερμού.