Με τον πολακισμό να μεταδίδεται στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γρηγορότερα κι από τη μετάλλαξη Δέλτα του κορονοϊού, μένει να αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που υποκινεί, κάθε φορά, τα πολιτικά υποκείμενα στο να χυδαιολογούν ασύστολα. Δεν αναφερόμαστε σε αθυροστομίες αλλά για γνήσια, ατόφια χυδαιότητα που σοκάρει ακόμα και ανθρώπους που έχουν ακούσει και δει τα πάντα.
Βέβαια, η χυδαιότητα και η εκτροπή της δημόσιας συζήτησης στην υστερία, σε μια κατάσταση όπου όλοι οι κανόνες, γραπτοί και άγραφοι, καταλύονται και όλα βαφτίζονται «όροι του παιχνιδιού», δεν είναι νέο φαινόμενο ούτε αφορά αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν γράψει τις μελανές τους σελίδες σε αυτό το επίπεδο.
Όμως, ακριβώς επειδή τα κόμματα είναι δομημένα για να παράγουν οργανωμένα μηνύματα και ελάχιστα πράγματα γίνονται τυχαία ή είναι «ατυχήματα», έχει ένα ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως και γιατί επιστρατεύεται η χυδαιότητα ως στρατηγική επιλογή, κάτι που στις μέρες μας είναι εξαιρετικά εύκολο αφού η διάδοση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, επιτρέπει τη δημιουργία ομόκεντρων κύκλων από πρόσωπα που πρόσκεινται σε ένα χώρο αλλά δεν τον εκφράζουν επίσημα και έχουν αναλάβει να παίζουν εκείνα ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες αφήνοντας, υποτίθεται, τις κομματικές ηγεσίες στο απυρόβλητο.
Συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ η στρατηγική του εκχυδαϊσμού της δημόσιας σφαίρας;
Ειλικρινά, δεν μπορούμε να δούμε πως.
Τι έχει αυτή τη στιγμή ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ;
Να δείξει ότι «τσιμπάει» στις δημοσκοπήσεις.
Τι σημαίνει «τσιμπάω στις δημοσκοπήσεις»;
Σημαίνει ότι η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να ακούει τα μηνύματα που παράγει ένας πομπός και αν οι συνθήκες το ευνοήσουν, η προσοχή μπορεί να μετουσιωθεί και σε ψήφο.
Ενώ διαβάζουμε διαρκώς στα ρεπορτάζ για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι προβληματίζεται γιατί δεν τον ακούνε όσοι θα ήθελε είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που διαχειρίζεται το πρόβλημα.
Ποιοι θα μπορούσαν να ακούσουν τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την περίοδο; Ένας προοδευτικός, κεντροαριστερός κόσμος που ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία κρατώντας τη μύτη του γιατί το αντιδεξιό σύνδρομο στη χώρα είναι και ζωντανό και φυσικά πιο δικαιολογημένο από ποτέ.
Και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει ανέβει στα κεραμίδια και καθυβρίζει το σύμπαν και δεν αναφερόμαστε μόνο στους νεοφερμένους, στο χώρο, εθνολαϊκιστές αλλά και σε ιστορικά στελέχη του, όπως ο κ. Νίκος Φίλης η επίθεση του οποίου στην υπουργό Παιδείας σόκαρε, κυριολεκτικά, την κοινή γνώμη.
Όσο και η Ελλάδα να έχει προχωρήσει, παραμένει μια παραδοσιακή κοινωνία όπου οι οικογενειακές και φιλικές σχέσεις είναι πολύ σημαντικές. Όταν κάποιος καθυβρίζει τη σύζυγο, τα παιδιά, τους φίλους ακόμα και τους εραστές των παιδιών του πολιτικού του αντιπάλου, ενός προσώπου μάλιστα που είναι γνωστό μάλλον για τη μετριοπάθειά του, απονομιμοποιείται πολιτικά στον απόλυτο βαθμό. Κυριολεκτικά αυτοακυρώνεται.
Κανένας αμφίθυμος κεντροαριστερός πολίτης της μεσαίας τάξης που έχει αντιληφθεί την κρίσιμη καμπή στην οποία βρίσκεται η χώρα δεν θα καθίσει να ακούσει ένα κόμμα που καθυβρίζει με όρους δεκαετίας '80, δηλαδή αυριανικά γιατί έχει καταλάβει ότι το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ο Νεοαυριανισμός.
Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της έχει κάθε λόγο «να εξάπτει» τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και θα θέλαμε να το αποφεύγει και να αφοσιωθεί σύσσωμη στην ανοικοδόμηση της χώρας. Η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε λόγο να προκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να βγάζει το χειρότερό του εαυτό και αποδεικνύεται ότι πολύ συχνά το καταφέρνει.
Μένει λοιπόν να απαντήσουμε στο ερώτημα: Πού ακριβώς εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ η χυδαιότητα ως στρατηγική; Σαφέστατα πουθενά. Θα λέγαμε μάλιστα πως η στάση αυτή είναι δηλωτική απουσίας στρατηγικής. Εντυπωσιακό; Ε, όχι και τόσο.
