Είναι θετικό που το μποτιλιάρισμα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, νυχθημερόν στους αθηναϊκούς δρόμους, μέρα με την ημέρα καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερη έκταση στη δημόσια συζήτηση. Η αλήθεια της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα διακρίνεται στον αβίωτο καθημερινό βίο που ζούμε όλοι στην Αθήνα και τα Προάστια. Ανομία, αποχαλίνωση, χάος γιατί το πολιτικό σύστημα και οι διάφοροι κοινωνικοί εταίροι δεν μπήκαν ποτέ σε μια διαδικασία συνεννόησης, αλλά πάνω απ' όλα γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.

Η μόνη πτυχή των χρήσεων και των εφαρμογών της τεχνολογίας που μένει σταθερή στο χρόνο και μάλιστα ως ζητούμενο είναι η ασφάλεια. Όταν ο ψηφιακός κόσμος είναι η νέα πραγματικότητα που δύσκολα ξεχωρίζει από τον αναλογικό, οι απειλές και οι κίνδυνοι για κράτη, οργανισμούς και άτομα είναι πλέον καθημερινή. Οι πολίτες πρέπει να απαιτήσουμε από τα κράτη να μας εκπαιδεύσουν ώστε να μπορούμε να προφυλαχθούμε από αλλά και να αντιμετωπίζουμε τις νέες απειλές.

Οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι, κεντροαριστεροί που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία ήξεραν ότι επέλεγαν το ετερόκλητο πλήθος της Δεξιάς και το έκαναν συνειδητά γιατί πίστεψαν ότι υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη δεδομένη ιστορική συγκυρία, μπορεί «να κάνει τη δουλειά». Οι φιλελεύθεροι δεν έχουν την ανάγκη οι δεξιοί να δηλώνουν, στα λόγια, φιλελεύθεροι, άλλωστε οι φιλελεύθεροι τους αποδέχονται και τους σέβονται όπως ακριβώς είναι και γι αυτό που είναι. Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας αξιώνουν απλώς να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε.

Δεν είναι η νομιμοποίηση του ΚΚΕ το μεγάλο έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι στην Αριστερά, ορισμένοι εξ αυτών για να εκλογικεύσουν ανίερες συμμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που έκαναν καριέρα με το όνομα του Καραμανλή. Η βαριά πολιτική κληρονομιά του είναι η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και το έπος των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης, όταν με στιβαρό χέρι οδήγησε τη χώρα στη Δημοκρατία.

Αυτό που θέλουν να υπερασπιστούν όσοι σήμερα βρίζουν το ΚΚΕ είναι το δικαίωμα της Άκρας Δεξιάς, να παράγει σκληρά ακροδεξιό λόγο, μέσα από τις τάξεις των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, φτάνοντας ακόμα και στο απώτατο σημείο του ξεπεσμού, να μνημονεύουν μέσα στη Βουλή των Ελλήνων τον Γιώργο Γρίβα. Για αυτό επιτίθενται στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας: γιατί θέλησε να βάλει τέλος στον κατήφορο του κόμματος που θεμελίωσε τη Δημοκρατία στη χώρα.

Έχουμε φτάσει στο σημείο που πιο πολύ από τη δημόσια υγεία, κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή. Τυχόν αναβολή της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη ήταν εξαιρετικά πιθανό να προκαλέσει τη διοργάνωση ανεπίσημων παρελάσεων και συγκεντρώσεων που θα λάμβαναν αντιεξουσιαστικό-αντισυστημικό-αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Η κυβέρνηση έπραξε άριστα που αποφάσισε να μην αφήσει τέτοια περιθώρια στο φαιοκόκκινο μέτωπο. Εξάλλου, όλοι οι Έλληνες μαζί και οι Βορειοελλαδίτες, ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν για να προστατευτούν.

Ο Μεγάλος Περίπατος ως πιλοτικό πρότζεκτ έχει αξιολογηθεί από τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Αθήνας και έχει κριθεί ότι έχει αποτύχει. Χωρίς να έχει προηγηθεί μια δραματική βελτίωση στις υπηρεσίες των Αστικών Συγκοινωνιών οποιαδήποτε παρέμβαση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Η συγκυρία της πανδημίας δεν βοήθησε το έργο να πείσει. Όμως η εμμονή αυτό να πραγματοποιηθεί, ενώ οι συνθήκες δεν το ευνοούν, είναι λάθος και πρέπει να αξιολογηθεί ως τέτοιο.

Ο λόγος που δεν υπάρχει στοιχειώδης Πρόνοια και βοήθεια για αυτόνομη διαβίωση στο σπίτι για άτομα με κάποιου είδους αναπηρία, δεν σχετίζεται με τους κρατικούς πόρους. Ο λόγος είναι γιατί δεν την ιεραρχούμε ψηλά στις ανάγκες μας. Όλο το «νταραβέρι» γίνεται για την εξυπηρέτηση άλλων αναγκών μας, από την ανεύρεση εργασίας μέχρι την επίλυση των προβλημάτων μας που έχουν σκαλώσει στην κρατική γραφειοκρατία.

Σε μια πρώτη ανάγνωση της είδησης για την προμήθεια των γαλλικών φρεγατών ενθουσιαστήκαμε. Πιστέψαμε ότι η συμμετοχή Ελλήνων ναυπηγών, μηχανικών, εξειδικευμένου προσωπικού κάθε είδους θα άλλαζε τη χώρα πίστα σε όλα τα επίπεδα, πέρα από το αμυντικό. Γιατί παραιτηθήκαμε από τη δυνατότητα να κατασκευάσουμε μέρος των έξυπνων, ψηφιακών υπερόπλων εδώ, στην Ελλάδα, ώστε να επωφεληθεί η επιστημονική και επιχειρηματική κοινότητα από τη διαδικασία;

Ο πολύ γνωστός σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης, τον οποίο οι περισσότεροι τον γνωρίζουν για την ταινία του «Πολίτικη Κουζίνα» θυμάται τον εαυτό του παιδί, όταν είχαν μόλις μετακομίσει στην Αθήνα με την οικογένειά του από την Κωνσταντινούπολη, ως πρόσφυγες. Εξιστορεί την πρώτη μέρα στο σχολείο, Σεπτέμβριο 1964, στην Α΄Δημοτικού, όταν οι συμμαθητές φώναζαν, δείχνοντάς τον: «Τουρκάκι!» Σήμερα, εν έτει 2021, μπορούμε να παράγουμε μίσος για τους ξένους με όρους δεκαετίας 1960;

Οι «Νταντάδες Γειτονιάς» είναι μια εξαιρετικά σημαντική πρωτοβουλία που στοχεύει στον πυρήνα του προβλήματος αφού δίνει μια άμεση και κυρίως απτή λύση στα εργαζόμενα ζευγάρια, επιτρέποντάς τους να έχουν πρόσβαση σε εκπαιδευμένο στην επιμέλεια και τη φύλαξη των παιδιών προσωπικό. Κι αυτή την πρωτοβουλία την επιδοτεί το Κράτος. Πρόκειται για κανονική επένδυση του Κράτους στους πολίτες. Οι «Νταντάδες Γειτονιάς» είναι μια μεταρρύθμιση και ως τέτοια τη χαιρετίζουμε.

Η ακρίβεια είναι σαν τον βήχα: Δεν κρύβεται. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα νοικοκυριά έχουν σταθερές καταναλωτικές συμπεριφορές, η λίστα με τα ψώνια δεν αλλάζει δραματικά από εβδομάδα σε εβδομάδα κι έτσι, οι διακυμάνσεις των τιμών γίνονται αμέσως αισθητές. Η κυβέρνηση ξέρει πάρα πολύ καλά ότι οι όποιες παρεμβάσεις για την ανακούφιση των οικονομικά ευάλωτων έχουν πολύ περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Ακόμα καλύτερα ξέρει ότι ο πληθωρισμός μπορεί να μην είναι παροδικό φαινόμενο.

Προ ημερών, σχολιάζοντας θετικά την έναρξη καταγραφής των δημόσιων κτηρίων ώστε να γίνουν προσβάσιμα στα ΑμεΑ, μια δράση που γίνεται στο πλαίσιο της υλοποίησης του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, αναγνώστρια μας έστειλε μήνυμα με το οποίο μας επεσήμανε ότι ήταν οπωσδήποτε μια πολύ θετική πρωτοβουλία αλλά για να φτάσει ένα ΑμεΑ στο δημόσιο κτίριο πρέπει να έχει καταφέρει να υπερβεί πλήθος εμποδίων που στοιβάζονται στα πεζοδρόμια.

Αναρωτιόμαστε πόσοι γνώριζαν ότι ο νέος εργασιακός νόμος ρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις προς όφελος των εργαζομένων στα delivery. Πρέπει να είναι ελάχιστοι. Κι αυτό γιατί όταν ο νόμος είχε έρθει στη Βουλή προς συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα ώστε η κυβέρνηση να εξαναγκαστεί να περάσει στην αντεπίθεση εξηγώντας τις ευεργετικές διατάξεις. Έτσι γίνεται συνεχώς: Η κυβέρνηση συζητάει και εξηγεί μόνο ό,τι αποφασίσει κάθε φορά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για την Άνγκελα Μέρκελ εμείς δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Όταν τα φώτα θα σβήσουν και το προσωπείο της δημόσιας εικόνας θα βγει, θα μείνει ένας άνθρωπος που έζησε μια συναρπαστική ζωή προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις διαφορετικές όψεις του Συντηρητισμού, της ιδεολογίας που υιοθέτησε και υπηρέτησε και τις δικές του, θεμελιώδεις αξίες που τελικά φανέρωσε έστω και φευγαλέα, προσεκτικά κι ενώ φορούσε το προσωπείο μιας πανίσχυρης εξουσίας.

Η Αριστερά διεθνώς ουδόλως ενδιαφέρεται για τους σκληρά εργαζόμενους και υποαμειβόμενους. Η Αριστερά διεθνώς και ο ΣΥΡΙΖΑ κατεξοχήν συνεχίζουν να κάνουν το μόνο που ξέρουν: να προσφέρουν «υπηρεσίες προστασίας». Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ και στην υποψία ακόμα της πρόθεσης για επενδύσεις που θα δημιουργήσουν πολλές και καλές δουλειές έχει αντιδράσει εχθρικά. Παρ' όλα αυτά, με θράσος, παριστάνει ότι κόπτεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τους ταΐζει ψέματα.

Όταν ένας πανεπιστημιακός επιτρέπει το όνομά του να συνδεθεί με αντιεπιστημονικές απόψεις θα πρέπει να απεκδύεται της ιδιότητας του πανεπιστημιακού. Η παρουσία ενός «γκουρού των αντιεμβολιστών» στο ερευνητικό και διδακτικό προσωπικό ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος καταρρακώνει το κύρος ολόκληρου του ιδρύματος. Οι πανεπιστημιακοί αρέσκονται να κραδαίνουν το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Αν κρατήσουν στις τάξεις τους αυτούς που με τη στάση τους θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, η ιστορία θα τους καταγράψει ως συνενόχους.

«Ψηφίστε εμένα για να σας τα δώσω όλα». Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται το διήμερο Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν απολύτως αναμενόμενο ο κατεξοχήν εκφραστής του τεράστιου κράτους να πλειοδοτήσει σε υποσχέσεις για παροχές κάθε είδους καθώς και για κατάργηση όσων μεταρρυθμιστικών νομοθετικών παρεμβάσεων έχει ψηφίσει η παρούσα κυβέρνηση. Θα πρέπει όλα τα κόμματα και η ίδια η κυβέρνηση να εξετάσουν πού συναντιέται ο δικός τους κρατισμός και οι υπέρμετρες κρατικές δαπάνες με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η οργή των νέων για την ανοχή στα καμώματα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου όχι απλώς δεν κρύβεται αλλά δηλώνεται ανοιχτά. Ακούμε τα περί κινητικότητας στον χώρο στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή η κινητικότητα πάντα θα υπάρχει μόνο που στα δεξιά δεν γίνεται ποτέ στη βάση της ιδεολογίας. Οι συντηρητικοί ψηφοφόροι γνωρίζουν πως όσοι στα Δεξιά επιχειρούν κινήσεις είναι για να διαπραγματευτούν αύριο τα σαρκία τους.

Οι πολίτες ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία γιατί με αυτή τους την επιλογή δεν ντρέπονται για την ψήφο τους, η Νέα Δημοκρατία είναι πάνω απ' όλα ένα σοβαρό, θεσμικό κόμμα. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ έχει την ευχέρεια να διορθώσει τα λάθη που έκανε στην συγκρότηση των ψηφοδελτίων και να απομακρύνει τα πολιτικά παρατράγουδα που ροκανίζουν το πολιτικό του κεφάλαιο και απογοητεύουν τους «νέους οπαδούς». Ήρθε η ώρα να λάβει μέτρα και να απομακρύνει τα βαρίδια.

Τα σύγχρονα δυτικά, δημοκρατικά κράτη προσπάθησαν να αντισταθμίσουν την ανισότητα που δημιουργεί ο πλούτος που κληρονομείται με τον φόρο κληρονομιάς. Αυτός είναι ο λόγος που φορολογείται η περιουσία που τυχόν περιέλθει στην κατοχή μας μέσω κληρονομιάς. Και η παρέμβαση του φόρου κληρονομιάς είναι η δικαιότερη και ηπιότερη δυνατή σε μια δημοκρατία, γιατί δεν καταργεί το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και το δικαίωμα του καθενός να διαθέτει τον πλούτο του όπως αυτός επιθυμεί.

Καθημερινά, άτομα από ευάλωτες ομάδες, Ρομά, Τρανς, γίνονται πρώτο θέμα στις ειδήσεις επειδή πρωταγωνιστούν σε κάποιο αποτρόπαιο γεγονός. Τότε η κοινωνία αισθάνεται δέος, οικτίρει την κατάστασή τους, τις αδικίες που υφίστανται αλλά την επόμενη μέρα δεν τους ξεχνάει απλώς, θυμώνει μαζί τους επειδή διεκδικούν κάποιο δικαίωμα, τους βλέπει ως «περιθωριακούς», «ανήθικους» που «εκδίδονται γιατί τους αρέσει» που κλέβουν γιατί «αυτή είναι η ράτσα τους».

Είναι βέβαιο πως όλοι παρατήρησαν πως από την ομιλία του Σαββάτου, στο Βελλίδειο απουσίαζαν παντελώς οι αναφορές στον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ.Τσίπρα. Βέβαια, όσοι παρακολουθούν όσα λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα τελευταία χρόνια ξέρουν ότι σε αυτού του τύπου τις ομιλίες αποφεύγει να αναφερθεί στον αντίπαλο. Ωστόσο, στη συνέντευξη Τύπου υπέδειξε τον κ.Τσίπρα προσωπικά ως το μόνο υπεύθυνο για την πόλωση των τελευταίων μηνών. Είναι όμως έτσι;

Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ΔΕΘ που Έλληνας πρωθυπουργός, στη λεγόμενη και «καθιερωμένη ομιλία» του, δεν απευθύνθηκε στους παραγωγικούς φορείς της πόλης αλλά στους νέους. Όσα ειπώθηκαν, απάντησαν με τον τρόπο τους σε αυτά που όλοι ξέρουμε ότι τους απασχολούν. «Το καλάθι της ΔΕΘ» ήταν όντως γεμάτο. Αλλά με πολιτική και ένα στιβαρό πολιτικό αφήγημα που λειτουργεί ως οδικός χάρτης για το μέλλον. Επιτέλους.