Οι προκριμματικές της Τρίτης, με όλο αυτό το πλούσιο παρασκήνιο, ήταν ιδιαίτερα κρίσιμες για το μέλλον της δεξιάς στην Αμερική. Το αποτέλεσμα; Παταγώδης αποτυχία του Τραμπ! Τόσο ο Κεμπ όσο και ο Ράφενσπέργκερ νίκησαν άνετα τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους και κατά πάσα θα επανεκλεγούν το Νοέμβριο. Δύο είναι τα κύρια συμπεράσματα από τη Τζόρτζια: Η ηγεμονία του Τραμπ αμφισβητείται πλέον ανοιχτά και οι ρεπουμπλικανοί ψηφοφόροι δείχνουν να επανακτούν την ηθική τους πυξίδα μετά από αρκετά χρόνια.

Πάνω από όλα, ο πρωθυπουργός εξέπεμψε το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι χωρίς δεύτερη σκέψη μέρος του ελεύθερου κόσμου, της παγκόσμιας κοινωνίας των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Και ως πρωθυπουργός της χώρας που εφηύρε τη δημοκρατία, δεν ξέχασε να αναγνωρίσει τον τεράστιο συμβολισμό της ομιλίας του στο Κογκρέσο, το μέρος που αποτελεί το λίκνο της φιλελεύθερης, συνταγματικής δημοκρατίας. 

Η συντηρητική στροφή της αμερικανικής κοινωνίας μπορεί να αναδείχθηκε περίτρανα κατά τη διακυβέρνηση Τραμπ, ωστόσο σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για μια διαδικασία που ακόμη εξελίσσεται. Και μάλιστα, αυτή η στροφή δεν περιορίζεται στην αμερικανική ήπειρο... Πλέον, δεν μιλάμε για περιθωριακές ακραίες πολιτικές ομάδες αλλά για πολιτικές δυνάμεις που πλέον εκφράζουν μεγάλο μέρος του κύριου κοινωνικού ρεύματος και αμφισβητούν ανοιχτά πυλώνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Λίγες μέρες πριν στο Twitter ο σπουδαίος ρώσος σκακιστής και αντιφρονούντας Γκάρι Κασπάροφ, έγραφε ότι πριν από δέκα χρόνια είχε υπολογιστεί ότι η ρωσική κοινωνία χρειαζόταν περίπου έξι εβδομάδες ελεύθερης ενημέρωσης για να απαλλαγεί από τον Πούτιν. Σήμερα το απαιτούμενο χρονικό διάστημα είναι μεγαλύτερο.

Η καλογυρισμένη παραγωγή «Καταστροφές και Θρίαμβοι» είναι μία πολύ ευχάριστη τηλεοπτική εμπειρία. Όμως το «ζουμί» του ντοκιμαντέρ δεν εδράζεται στην οπτικοακουστική εμπειρία αλλά σε κάτι πολύ βαθύτερο. Το να εγκαταλειφθεί η νοοτροπία «άσπρο - μαύρο» σε ό,τι αφορά την ιστορία είναι μία πολύ σημαντική κατάκτηση. Απαλλαγμένοι από τα ταμπού, δίνεται χώρος στη δημιουργία ενός υγιούς πατριωτισμού.

Ο καθηγητής Στήβεν Χόρβιτς, ένας από τους σημαντικότερους και πλέον επιδραστικούς εκπροσώπους της σύγχρονης αυστριακής οικονομικής σχολής, απεβίωσε το πρωί της Κυριακής. Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 2019 από το ΚΕΦίΜ με το Βραβείο Προμηθέας για την Προώθηση του Οικονομικού Αλφαβητισμού, ενώ το 2020 το αμερικανικό Competitive Enterprise Institute του απένειμε το Julian L. Simon Memorial Award. 

Κάθε φορά που κάτι αλλάζει στο ασφαλιστικό, η αντίδραση της αριστεράς είναι απολύτως προβλέψιμη: Βγάζει από τη ναφθαλίνη τον «μπαμπούλα» του Πινοσέτ, τον ξεσκονίζει και μας τον μοστράρει πιστεύοντας ότι έτσι γλιτώνει από τη δυσάρεστη ανάγκη να μπει στην ουσία της υπόθεσης. Τουλάχιστον, είναι θετικό ότι κανείς πλέον, ακόμη και οι φανατικότεροι ψηφοφόροι της Αριστεράς, δεν πιστεύει πραγματικά ότι οι «μπαμπούλες» αυτοί έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τους βαρεθήκαμε όλοι μαζί.

Την περασμένη εβδομάδα οι κυβερνήσεις της Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Καναδά και των ΗΠΑ αποφάσισαν στο πλαίσιο της συνάντησης των G7 την προώθηση ενός ελάχιστου εταιρικού φόρου της τάξης του 15%. Η απόφαση στερείται πλήρως νομιμοποίησης. Επτά πανίσχυρες χώρες, με μέσο όρο εταιρικής φορολογίας το 2020 το 24%, αποφάσισαν να ωθήσουν την παγκόσμια κοινότητα να υιοθετήσει τον προτεινόμενο ελάχιστο φόρο.

Χθες οι ΗΠΑ πήραν την απόφαση να στηρίξουν την πρόταση περί άρσης της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας που αφορούν τις ευρεσιτεχνίες, τις πατέντες των εμβολίων κατά του COVID-19. Η κίνηση αυτή, η οποία άλλωστε αποτελούσε και προεκλογική δέσμευση του προέδρου Μπάιντεν, αποτελεί μία ιδιαίτερα επικίνδυνη ακροβασία που όχι μόνο ενδέχεται να μην αποφέρει τα βραχυπρόθεσμα οφέλη που υπόσχεται, αλλά είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει και πολύ αρνητικές συνέπειες μακροπρόθεσμα.

Ιστορική ημέρα η σημερινή για τις ΗΠΑ. Μετά από τέσσερα χρόνια λαϊκισμού, δημαγωγίας, θεσμικών προκλήσεων αλλά και επιτυχούς οικονομικής πολιτικής, ορισμένες σημαντικές επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, τον διορισμό τριών ανώτατων και 300 ομοσπονδιακών δικαστών, ο Ντόναλντ Τραμπ εγκαταλείπει τον Λευκό Οίκο. 

Η αμερικανική δημοκρατία έχει περάσει πολλές και σοβαρότερες προκλήσεις, δείχνοντας έτσι την ανθεκτικότητά της. Όμως ποτέ δεν έχει γίνει διεθνής περίγελος όπως έγινε χθες. Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνει ο Τραμπ. Η υπενθύμιση των δεινών που μπορεί να προκαλέσει στη δημοκρατία και το κύρος μίας χώρας η ανάληψη της εξουσίας από εγωπαθείς δημαγωγούς...

Τη ναρκοθέτηση της αμερικανικής πολιτικής σκηνής επιχειρεί ο Ντόναλντ Τραμπ, καθώς η απόφαση του να κινηθεί δικαστικά σημαίνει ότι η διαδικασία ανάδειξης νικητή μπορεί να διαρκέσει από ημέρες μέχρι και εβδομάδες, απειλώντας να πυροδοτήσει ακραία σκηνικά πόλωσης κι όλα αυτά ενώ η πανδημία σαρώνει τις ΗΠΑ. Για άλλη μια φορά οι μετρήσεις απέτυχαν να καταγράψουν μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που κινήθηκε κάτω από τα δημοσκοπικά και μιντιακά ραντάρ.

Τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε το πρώτο από τα τρία προγραμματισμένα ντιμπέιτ μεταξύ των δύο υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ, του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του τέως Αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν. Το ντιμπέιτ, ήταν χαοτικό, εκνευριστικό, ίσως το χειρότερο όλων των εποχών.

Αυτές τις μέρες οι ΗΠΑ βιώνουν μία από τις πιο τεταμένες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας τους. Ο πρόεδρος Τραμπ, παρά τη γενικευμένη (και δικαιολογημένη) κατακραυγή, είναι ένας επικοινωνιακός μαέστρος. Θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ότι είναι εκτός διεκδίκησης μιας νέας προεδρικής θητείας.