Στους παλιούς καλούς του εχθρούς επιστρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ, που χθες κάλεσε τον λαό στα… χαρακώματα, σε έναν ακόμη πόλεμο κατά του ΔΝΤ, ως υπέρμαχου του «ξηλώματος των εργασιακών δικαιωμάτων». Και ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε τον παλιό καλό απεργιακό εαυτό του, παρομοιάζοντας τον πρωθυπουργό με τον… Όρμπαν! <b>Γράφει η Σοφία Βούλτεψη.</b>

Μια μέρα από τα παλιά, η χθεσινή. Μια εθιμοτυπική γενική απεργία, μια αργόσυρτη, αραιή και νικημένη βόλτα άεργων συνδικαλιστών και ανεπάγγελτων επαναστατών. Ακούστηκαν κάποια κουρασμένα συνθήματα της περασμένης εικοσαετίας. Σα να μην πέρασε μια μέρα, σα να μην κύλησε μια ώρα μέσα στη ακίνητη σκέψη των ταγών του συνδικαλισμού και του παραγοντισμού.

Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος ότι στο εκλογικό αποτέλεσμα έπαιξε σημαντικό ρόλο και η αποτυχημένη πολιτική της προηγούμενης Κυβέρνησης και κυρίως η αδιαφάνεια στην διαχείριση των ενωσιακών πόρων και οι θέσεις της ΝΔ, οι οποίες ακούγονταν εξορθολογισμένες, μετριοπαθείς και μακριά από εθνολαϊκιστικές κορώνες, υποσχόμενες μία καλλίτερη αντιμετώπιση. <b>Γράφει ο Χάρης Τσιλιώτης.</b>

Το βασικό αίτημα που μπαίνει αυτή την εποχή στη χώρα μας ξανά από την αντιπολίτευση δεν είναι αν θα λειτουργήσουν σωστά οι υπηρεσίες από κάποιον ιδιώτη, αλλά το να ξαναμπεί στο παιχνίδι το κράτος σε μια σειρά θέματα που δεν έχει κανένα λόγο να μπερδεύεται. Οι φίλοι του μοντέλου αυτού δεν παλεύουν για να απορροφά όσο γίνεται πιο λίγους κρατικούς πόρους το κράτος και να προσφέρει όσο γίνεται πιο καλή υπηρεσία. <b> Γράφει ο Δημήτρης Κουρέτας. </b>

Πρόσφατα, σε τηλεοπτικό στούντιο διαπίστωσα- για άλλη μία φορά- πόσο εύκολο είναι να αναπτυχθούν συμπάθειες μεταξύ της παλαιοκομματικής πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην αναφέρω τους δεσμούς αίματος που τείνουν να αποκτήσουν οι παροπλισμένοι παλιοί Δεξιοί με το αριστερό περιβάλλον της σημερινής αντιπολίτευσης.

Με διαφορά ενός κλικ της φωτογραφικής μηχανής, είχαμε χθες δύο εντελώς διαφορετικά ενσταντανέ που ήρθαν να προστεθούν στα αναρίθμητα τεκμήρια της διαταραχής μιας χρεοκοπημένης χώρας η οποία δεν ξέρει ακόμη μετά από δέκα χρόνια κρίσης, που πατά και που πηγαίνει. Oι εικόνες με τις «δύο Ελλάδες», τη μία της προσπάθειας για ανάπτυξη και οικονομική ευημερία, και την άλλη της αντίστασης σε κάθε σχέδιο για ανασυγκρότηση, είναι πέρα για πέρα συγκλονιστικές. <b>Γράφει ο Βασίλης Γεώργας.</b>

Θα σας δώσω, κύριε Πρόεδρε, μία εικόνα που υπήρχε στη χώρα για τη διακυβέρνησή σας. Μορφωμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, πίστευαν ότι θα ερχόσασταν στην εξουσία και θα διώχνατε τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους, θα αναγκάζατε τους εργαζομένους να δουλεύουν 16 ώρες την ημέρα με ένα ρεπό τον μήνα και θα «σκοτώνατε» τη δημόσια υγεία και παιδεία. Ήταν δημιούργημα σκοτεινών συστημάτων παραπληροφόρησης της Αριστεράς. Αν το πέρασαν στον κόσμο; Φυσικά και το κατάφεραν. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Οι «αλληλέγγυοι» του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από έναν ιδιότυπο «αριστερό ανθρωπισμό» δημιούργησαν τη Μόρια και μεγιστοποίησαν το πρόβλημα καταγράφοντας τους πάντες ως «ευάλωτες» ομάδες με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο διαχωρισμός προσφύγων και μεταναστών δηλώνει στο Liberal o Άγγελος Συρίγος. Επίσης αναφέρει ότι προέχει η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, εν τούτοις πρέπει να ερευνηθεί και το θέμα της διαχείρισης των κονδυλίων και να υπάρξει ένας συγκεντρωτικός κατάλογος για τις ΜΚΟ. <b>Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα.</b>

«Μα ήταν ανάγκη να χάσετε;». Το ερώτημα αυτό τίθεται στον Αλέκο Φλαμπουράρη όπως ο ίδιος δήλωσε. Προφανώς ορισμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως δεν αποφάσισε ο κόσμος. Και μόνο όμως η χθεσινή μέρα, χωρίς να χρειαστεί οποιαδήποτε αναδρομή στα 4,5 χρόνια της κυβερνητικής διαδρομής του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί για να αναδείξει γιατί ήταν ανάγκη να χάσουν... <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

Τα υψηλά πλεονάσματα ήταν μια συμφωνία του Τσίπρα με τους Ευρωπαίους, που μετά το κάζο του πρώτου εξαμήνου του 2015, φάνηκαν να αδιαφορούν για την μακροχρόνια ανάπτυξη στην Ελλάδα, και να επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στην δημοσιονομική της ισορροπία, τονίζει στο Liberal ο Γκίκας Χαρδούβελης, σχολιάζοντας τις πρόσφατες δηλώσεις Τόμσεν για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις Βρυξέλλες. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Προφανώς και είναι απολύτως θεμιτό και απολύτως αναγκαίο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ασκεί σκληρή κριτική στις κυβερνητικές επιλογές. Προφανώς και θα πρέπει η εκάστοτε αντιπολίτευση να ζητά επίμονα τις πρέπουσες απαντήσεις από τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου. Όμως ακόμα και η παραπάνω επιβεβλημένη τακτική έχει τα οριά της. <b>Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής.</b>

Το rebranding του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μια απλή υπόθεση. Όσοι θεωρούν ότι ο πολιτικός « που πιάνει πουλιά στον αέρα» μπορεί με ολίγον επικοινωνία, πολύ αμετροέπεια, ψευδολογία, θράσος και επανάληψη της ίδιας συνταγής θα επανέλθει νικητής και τροπαιούχος, αυταπατάται.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καλείται να βάλει τάξη σε μια χαώδη κατάσταση που κληρονόμησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, το στοίχημα που βάζει η κυβέρνηση αφορά τον χρόνο που θα «τρέξουν» οι διαδικασίες χορήγησης ή μη ασύλου και εν συνεχεία οι διαδικασίες των επαναπροωθήσεων.

Το 2015 η Ελλάδα πλημμύρισε από πρόσφυγες που αναζητούσαν καταφύγιο στην ασφάλεια της Δύσης. Ήταν τότε που εμείς κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να πάμε στον τρίτο κόσμο. Απειλήσαμε δε να γεμίσουμε τις πρωτεύουσες της Ευρώπης με τζιχαντιστές. Τέλος πάντων, οι πρόσφυγες σταμάτησαν να λιάζονται. Κι εταιρείες catering ανέλαβαν να τους ταΐσουν. Όλα καλά; Οι δουλειές, πώς πάνε;

Ο εκπρόσωπος του κόμματος που έλεγε «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και δημιούργησε τον καταυλισμό της ντροπής στη Μόρια, έχει το θράσος να κατηγορεί την κυβέρνηση που προσπαθεί να βάλει τάξη σε ένα πρόβλημα που κληρονόμησε, είναι η απάντηση κυβερνητικών πηγών στις δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Χαρίτση, ο οποίος μίλησε για «ακροδεξιό λαϊκισμό».

Για «ακροδεξιό λαϊκισμό» στο προσφυγικό κατηγορεί την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας ότι πέρασαν περισσότερο από δύο μήνες «πρωτοφανούς αδράνειας» για τη διαχείριση του.

Σε πιέσεις από την πλευρά των δανειστών αποδίδει τη συμφωνία για τα πλεονάσματα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, απευθυνόμενος στον Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ, ο οποίος μιλώντας στο Λονδίνο επισήμανε πως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

Έναν νέο όρο έφερε ο Νίκος Φίλης στη Βουλή για να δικαιολογήσει την «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τις συμβάσεις που αφορούν στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, χαρακτηρίζοντάς την αλλαγή στάσης ως «θετική μετατόπιση».

Πολιτική «ψυχοθεραπεία»… συνέστησε ο Υπουργός Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης στον ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο ότι η αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται αντίθετη στην κύρωση συμβάσεων υδρογονανθράκων, την οποία η ίδια εισηγήθηκε προς των εκλογών. <b> Γράφει ο Αλέξανδρος Διαμάντης. </b>

Ο κ. Φλαμπουράρης σημείωσε ότι οι άνθρωποι που τον πλησιάζουν στον δρόμο τον ρωτούν: «Μα ήταν ανάγκη να χάσετε;», ενώ σε ερώτηση αν θα πρέπει να συζητήσει το κόμμα τα αίτια της ήττας στις εκλογές, απάντησε: «Αν θέλετε τη γνώμη μου δεν πρέπει να ανοίξει».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπερέβαινε εσκεμμένα τους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να αποφύγει τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και στη φορολογία, είπε χθες ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Πόουλ Τόμσεν, υποστηρίζοντας ότι το Ταμείο ζητούσε ήδη από το 2012 χαμηλότερα πλεονάσματα.

Ο πρωθυπουργός, με την επιλογή συγκεκριμένων συνεργατών του, κατέθεσε το όραμα του. Βλέπει την Ελλάδα μετά από τριάντα χρόνια και επιδιώκει να βάλει αυτός τα θεμέλια της σήμερα. Οραματίζεται μιαν Ελλάδα που θα μπορεί να σταθεί στον κόσμο του εγγύς μέλλοντος.

Με τη φόρα που, συνήθως, παίρνουμε από τον ενθουσιασμό μας για ένα ευχάριστο πολιτικό γεγονός, παρασυρόμαστε συχνά στη συναγωγή συμπερασμάτων πέρα από εκείνα που αυστηρά επιτρέπουν τα δεδομένα της στιγμής. Ίσως κάτι τέτοιο να συμβαίνει και αυτό το διάστημα, ή έστω κάτι τέτοιο οσμίζομαι καθώς προσπαθώ να πειθαρχήσω τις δεκάδες σοβαρών αναλύσεων που πέφτουν στην αντίληψή μου ως συμπεράσματα από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε για τα καλά στην αρένα της αντιπολίτευσης. Ανέβασε τους τόνους και αποφάσισε να δημιουργήσει νέα ταυτότητα. Με «νέα» ρητορική και με «νέο» πολιτικό όραμα. Που έχει μέσα ΕΑΜ, Πολυτεχνείο, Εθνική Αντίσταση, Ανδρέα και «Αλλαγή», κινήματα κατά της λιτότητας, τον φόβο της Ακροδεξιάς και μερικά για γερασμένο κόσμο και ύστερο καπιταλισμό.