Μύδρους κατά του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την ανακοίνωση της ΕΠΕΚΕ Παιδείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την επίθεση με τρικάκια στο γραφείο της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, εξαπολύει η Νέα Δημοκρατία.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, Νάσος Ηλιόπουλος, δήλωσε χθες ότι θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα που θα αντιμετωπίζουν τη διασπορά του κορονοϊού στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και στους χώρους εργασίας.

«Η επίθεση στο σπίτι του βουλευτή της ΝΔ κ. Μπογδάνου είναι αυτονόητα καταδικαστέα». Με αυτήν την ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε την προχθεσινή επίθεση στο σπίτι του Κ. Μπογδάνου. Φαίνεται πως ο συντάκτης της ανακοίνωσης με πόνο ψυχής έκανε τη δουλειά που του ανέθεσαν να κάνει. Έτσι εξηγούνται και δώδεκα λέξεις από τις οποίες αποτελείται η ανακοίνωση.

Ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορηθεί για τα θηριώδη ψεύδη που μετήλθε για να υφαρπάξει και να διατηρήσει την εξουσία, για πολιτική ανωριμότητα και για εμφυλιοπολεμικό λόγο. Ωστόσο, αυτά ήταν πολιτικές συμπεριφορές και κρίθηκαν δια του εκλογικού αποτελέσματος. Τώρα επέρχεται η αποκάλυψη μιας υπόθεσης, που μαζί με τη διαλεύκανση της υπόθεσης Novartis, θα αποτελέσουν τη λυδία λίθο η οποία θα αποδείξει το κράμα της (αν)ηθικής συγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ.

«Ακραία πράξη ιδεοληπτικής εμμονής που συνιστά επίθεση στη δημοκρατία και στη δημόσια παιδεία» χαρακτήρισε το νομοσχέδιο για την Παιδεία ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια διαδικτυακής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας παράλληλα πως η ψήφισή του από τη Βουλή θα διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στον χώρο της εκπαίδευσης.

Γέμισε όχι μόνο ο έντυπος, αλλά και ο ηλεκτρονικός τύπος από άρθρα – παραινέσεις, που καλούν τον πολιτικό κόσμο σε ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Είναι ολοφάνερο, ότι το μήνυμα αποστέλλεται βασικά προς την κυβέρνηση, η οποία εμμέσως πλην σαφώς κατηγορείται, ότι δεν συμβάλλει στη δημιουργία συναίνεσης και συναντίληψης.

Όσοι θεωρούν ότι η δράση Κουφοντίνα είναι πολιτική και όχι εγκληματική, ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, τονίζει στο Liberal η καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Μαίρη Μπόση σχετικά με την συζήτηση που επιχειρεί να συντηρήσει μια μειοψηφία για τον αρχιεκτελεστή της 17Ν. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Διανθισμένο με αναφορές στις «κακές» πολυεθνικές που κατά την κομμουνιστική λογική «πίνουν το αίμα του λαού» και αποτελούν την αποτύπωση της θεωρίας του Μινώταυρου του νεοφιλελευθερισμού, το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ  διεκδικεί «πατέντα» επικοινωνίας. Και τα περιλαμβάνει όλα, εμβόλια, ταξικές ανισότητες αλλά και επιτυχίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι απολύτως λογικό να μην καταλαβαίνουν κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ γιατί οι ψηφοφόροι τους είναι ενθουσιασμένοι με την διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος για τον οποίον οι ψηφοφόροι της ΝΔ πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι γέννημα θρέμμα της Δεξιάς. Πολύ απλά, έπειτα από το τοξικό νέφος της περιόδου 2015 -2019 ο κόσμος έχει ανάγκη από αυξημένη ποσότητα κανονικότητας. Αν λοιπόν το ΚΙΝΑΛ γίνει πάλι ένα κανονικό κόμμα, μπορεί και να ξαναμπεί στο παιγνίδι! 

Επιμένει στο θέμα των πατεντών ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι έχει επιτύχει μια επικοινωνιακή νίκη, παρά το γεγονός ότι η πρότασή του είναι ανεφάρμοστη και «εκπρόθεσμη».  Στο θέμα επανήλθε ο εκπρόσωπος Τύπου, Νάσος Ηλιόπουλος καλώντας την κυβέρνηση «έστω και τώρα, να αναλάβει πρωτοβουλίες για το θέμα της πατέντας των εμβολίων».

Παρότι ο κορονοϊός έχει «σκεπάσει» σχεδόν τα πάντα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει αναδειχθεί σε σημαντική παράμετρο αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει να θέλει να μεταφέρει το «παιχνίδι» σε πιο πολιτικά επίπεδα. Η αρχή έγινε με την  προεκλογική «σημαία» της ΝΔ, η οποία ήταν η κατάργηση της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση. 

Πόσες φορές διερωτόμαστε «τι μυαλό κουβαλάνε, οι Συριζαίοι» και «σε ποιο παράλληλο σύμπαν ταξιδεύει η σκέψη τους»; Πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει να κατανοήσουμε τις θέσεις τους και τη στάση τους, απέναντι σε καίρια προβλήματα; Πόσες φορές έχουμε αποπειραθεί να ερμηνεύσουμε την αδυναμία τους να αντιληφθούν τον πραγματικό κόσμο;

Σε δεύτερο ρόλο επιχειρεί να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας βγάζοντας μπροστά την Προοδευτική Συμμαχία προκειμένου να υποστηρίξει το αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» αλλά και να αφήσει πίσω του τα λεγόμενα «βαρίδια» του κόμματος. Προς το παρόν όμως επιχειρεί να «πατήσει» σε δύο βάρκες...

Αυτό είναι θεωρητικά το παιχνίδι του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην πράξη, όμως, τα πάντα αφορούν τους διαμορφωμένους συσχετισμούς δυνάμεων. Πολλές φορές η δεδηλωμένη είναι ανίσχυρη μπροστά στην πραγματικότητα. Αυτές οι σκέψεις μού ήρθαν στο μυαλό παρατηρώντας τις υστερικές αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς  στην απόπειρα της κυβέρνησης να βάλει ένα τέλος στην κατάσταση ανομίας στα πανεπιστήμια.

Ίσως η πλέον σουρεαλιστική πτυχή που αναδεικνύεται από την πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA, αφορούν τις απαντήσεις για τον τρόπο που ο Πρωθυπουργός ασκεί τα καθήκοντά του, καθώς και η αξιολόγηση του έργου της κυβέρνησης. Εκεί έχουμε το -φαινομενικά- παράδοξο οι οπαδοί του ΚΙΝΑΛ να είναι πιο ένθερμοι από&#8230; τους οπαδούς της ΝΔ!

Ένα από τα πιο δημοφιλή συνθήματα που είχαν κυριαρχήσει στο μέτωπο των «Αγανακτισμένων» της Κάτω Πλατείας, μετά το πρώτο Μνημόνιο, έλεγε ότι «η χούντα δεν τελείωσε το &apos;73». Πράγματι, δεν τελείωσε το &apos;73. Αυτή είναι η αλήθεια. Τέλειωσε το &apos;74 με το πέρασμα στη Δημοκρατία. Όμως το ειρηνικό πέρασμα, χαλάει την επαναστατική σούπα. Πριν από κάτι μήνες με σύνθημα: «Ψωμί - Παιδεία &#8211; Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το &apos;73» ομάδες φοιτητοπατέρων και μπαχαλάκηδων...

«Στην πολιτική πολλές φορές ένα μικρό βήμα μπορεί να αποδειχθεί πιο χρήσιμο από πολλά μεγάλα μαζί». Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου μετά από τη συμφωνία των «27» για την έκδοση τυποποιημένων κοινών ευρωπαϊκών πιστοποιητικών. Ο κ. Τσίπρας είχε στηρίξει την αντιπολιτευτική τακτική του στην επιχείρηση αποδόμησης της πρότασης Μητσοτάκη.

Άοκνες προσπάθειες καταβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ να θέσει την ατζέντα του επί των θεμάτων της επικαιρότητας αλλά οι βολές του συνήθως είναι άσφαιρες. Διατρέχουν μια φωτεινή τροχιά ολίγων ωρών και σβήνουν άδοξα δίκην φωτοβολίδων, χωρίς να έχουν χτυπήσει στόχο που θα του έδινε πόντους.

Στο στόχαστρο μπαίνει για μια ακόμη φορά ο χώρος της Παιδείας, όπου με αφορμή το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και την ανάγκη να δοθεί τέλος στην ανασφάλεια στο χώρο των πανεπιστημίων, επιχειρείται ο ξεσηκωμός των φοιτητών με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί η εικόνα ενός αντικυβερνητικού κινήματος και να επαναληφθούν φαινόμενα όπως αυτά των αγανακτισμένων.

Ο φερόμενος ως δράστης, σημαίνον στέλεχος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μάλιστα, ως καθ ύλην αναρμόδιο, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον διόρισε στην επιτροπή αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Δικό μας το παλικάρι. Αυτόν τον λεβέντη τον κατηγόρησε μια συνεργάτιδα του πως πριν από 13 χρόνια την προπηλάκισε και την κλώτσησε. Βαριά η κατηγορία, με δεδομένο και το κλίμα των ημερών.

Καταστροφικό για τη λειτουργία της αυτοδιοίκησης χαρακτήρισε, εκ νέου, ο υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης, τον νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Οι παπάδες έβλεπαν τον αντίχριστο εν γη όταν τους έλεγαν ότι δεν πρέπει να γεμίζουν οι εκκλησίες. Η Αριστερά βλέπει την επέλαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, στο αμφίβολο μέτρο του περιορισμού των συγκεντρώσεων ως 100 άτομα. Αμφίβολο γιατί είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη. Όμως η Αριστερά δεν προέβαλε αυτό ως πρόβλημα.

Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο μιας δραματικής σειράς στο Netflix. Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο ερωτικού μυθιστορήματος από βιβλιαράκι τύπου βίπερ. Όμως δεν είναι. Είναι τίτλος ενός άρθρου, που προσπαθεί να ερμηνεύσει και να εξηγήσει τη στάση, που κράτησε η αντιπολίτευση μέσα στο 2020. Και που συνεχίζεται απαράλλαχτη, με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς.

«Ο Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», είναι σύνθημα που έρχεται από τον καιρό που οι εργάτες δεν είχαν να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Στις προηγμένες όμως δυτικές δημοκρατίες είναι ο λαός που αποφασίζει δια της ψήφου του και αποφασίζει ελεύθερα. Και η όποια εκλεγμένη κυβέρνηση έχει χρέος να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, και ας μην αρέσει στην αντιπολίτευση.