«Ο Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», είναι το σύνθημα που έρχεται από τον καιρό που οι εργάτες δεν είχαν να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους, που έλεγε ο παππούς Κάρολος. Από τις πρώτες εποχές της βιομηχανικής επανάστασης όπου ο εργαζόμενος ήταν ένα «πράγμα», ένα γρανάζι στην αλυσίδα παραγωγής.
Συμπυκνώνει την ιστορία των εργατικών αγώνων, τις πρώτες κατακτήσεις που πληρώθηκαν με αίμα (π.χ. 8ωρο), αν και τα περισσότερα δικαιώματα οι εργαζόμενοι (και όχι πλέον οι εργάτες, γιατί άλλαξε η μορφή του καπιταλισμού με τη γιγάντωση της επιστήμης και του τομέα υπηρεσιών), τα έδωσε ο καπιταλισμός, για να αντισταθμίσει την επήρεια του Σοβιετικού μπλοκ.
Ωστόσο στις προηγμένες δυτικές δημοκρατίες ο λαός αποφασίζει δια της ψήφου του και αποφασίζει ελεύθερα. Ισχύει παλαιόθεν σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, ακόμη και στην χώρα μας από την προχουντική ήδη εποχή. Από το 1963, που μετά την κήρυξη του «Ανένδοτου» ο Γεώργιος Παπανδρέου με τη νεοσύστατη «Ένωση Κέντρου», κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου, και στη συνέχεια τον Φεβρουάριο του 1964 στις νέες εκλογές κέρδισε με 52,72% των ψήφων.
Κάποτε η Αλέκα Παπαρήγα, αποδίδοντας τα τω Καίσαρι, είχε δηλώσει, εμείς είμαστε αντιαμερικανοί, αλλά δεν ψηφίζει ο αμερικανικός λαός. Οι Έλληνες ψηφίζουν!
Όμως η ψήφος των Ελλήνων δεν φαίνεται να γίνεται σεβαστή, ενίοτε από κυβερνήσεις, συχνά από αντιπολιτεύσεις.
Βέβαια δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι πολίτες που ψηφίζουν ένα κόμμα έχουν διαβάσει και το πρόγραμμά του - δυστυχώς.
Συνήθως ψηφίζουν είτε για να διώξουν τους προηγούμενους που τους απογοήτευσαν (που και αυτών το πρόγραμμα δεν είχαν διαβάσει), είτε επειδή έλκονται από κάποια κυρίαρχα και επιτυχημένα συνθήματα. Η ΝΔ π.χ. του Κώστα Καραμανλή υποσχόταν να αλλάξει τα κακώς κείμενα της χώρας χωρίς συγκρούσεις, με το σύνθημα «Ήπια Προσαρμογή». Και όταν κέρδισε τον… συμπάθησαν όλοι με το «σεμνά και ταπεινά» που εκφώνησε στο πρώτο υπουργικό ο Καραμανλής. Πιο ηχηρό σαφώς ήταν το «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, που συνήρπασε, άσχετα με τις μετέπειτα επεξηγήσεις, περί του τι εννοούσε.
Όμως όταν μια κυβέρνηση ακολουθεί το πρόγραμμά της, ελλείπει κάθε νομιμοποιητικό στοιχείο από την αντιπολίτευση να δηλώνει ότι αυτό θα καταργηθεί στους δρόμους. Δεν είναι απλή αντίθεση στην κυβέρνηση. Είναι προσβολή του μεγάλου τμήματος του λαού που επέλεξε τη δεδομένη κυβέρνηση.
Να κάνουμε μια επεξήγηση: Από αυτή τη μικρής εμβέλειας δημοσιογραφική «ντάπια» ποτέ δεν κατηγορήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή «ήθελε» να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Τον κατηγόρησε για τρεις λόγους: 1. Γιατί το πρόγραμμα αυτό ήταν αστοιχείωτο, βασιζόταν σε ψευδή δεδομένα (το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν είχε τεκμηριωμένες πηγές χρηματοδότησης. Το ήξεραν και οι ίδιοι και κορόιδευαν εν ψυχρώ, τον κόσμο που τους εμπιστευόταν) 2. Αφού υποσχέθηκαν ότι θα καταργούσαν «με ένα νόμο ένα άρθρο» το μνημόνιο, είχαν υποχρέωση να το εφαρμόσουν. Αν δεν μπορούσαν (όπως οι πολλοί αναμέναμε) έπρεπε να το εξηγούσαν με ειλικρίνεια και παρρησία στον λαό - και δη στον λαό τους 3. Αφού προσέφυγαν σε ένα γελοίο δημοψήφισμα (γελοίο ως προς τον χρόνο που δόθηκε για να καταλάβει καθείς τι καλείται να ψηφίσει, ως προς το ερώτημα, και ως προς τις επιπτώσεις), είχαν υποχρέωση να τιμήσουν την εντολή του λαού χωρίς κωλοτούμπα – και όχι στη συνέχεια να «βγαίνουν και από πάνω» επιτιθέμενοι σε όσους εντόπιζαν την αναξιοπρεπή ανακολουθία τους.
Υπάρχει βέβαια και η ΝΔ. Προς το παρόν δείχνει ότι ακολουθεί το πρόγραμμά της για το οποίο ψηφίστηκε, στα μεγάλα θέματα αιχμής, όπως - το επίκαιρο - η Παιδεία, και για την οποία «φρουμάζει» ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος μετωπικές συγκρούσεις. Δεν έχουν κατανοήσει ότι και γι’ αυτά ψήφισε ο λαός τη ΝΔ. Γιατί κουράστηκε από τις δυναμικές μειοψηφίες που επέβαλαν τη γενική ανομία, επιβάλλοντας τους δικούς τους «νόμους».
Σαφώς υπάρχει η διαχείριση της καθημερινότητας. Όμως η ΝΔ είναι «τυχερή» μέσα στη γενική ατυχία. Σε περίοδο πανδημίας που δημιουργεί κομφούζιο διαχείρισης στις κυβερνήσεις του πλανήτη, είναι δύσκολο να τσεκάρεις αν είναι ορθολογική, συνεπής, και αξιοκρατική η καθημερινή διαχείριση.
Αυτό θα συμβεί από τις αρχές του Καλοκαιριού, εάν επαληθευτεί ο Πρωθυπουργός ότι τότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Τότε οι προβολείς δεν θα εστιάζουν μόνο τα μεγάλα προγραμματικά, αλλά και στα καθημερινά, και στον τρόπο που τα διαχειρίζεται.
Σε κάθε περίπτωση ο λαός αποφάσισε, και ως τις εκλογές η όποια εκλεγμένη κυβέρνηση έχει χρέος να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, και ας μην αρέσει στην αντιπολίτευση. Στις αστικές δημοκρατίες γίνονται εκλογές και οι λαοί αποφασίζουν.
