Όσοι θεωρούν ότι η δράση Κουφοντίνα είναι πολιτική και όχι εγκληματική, ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, τονίζει στο Liberal η καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Μαίρη Μπόση σχετικά με την συζήτηση που επιχειρεί να συντηρήσει μια μειοψηφία για τον αρχιεκτελεστή της 17Ν.
Εκτιμά ότι οι ομάδες αυτές θα συνεχίσουν ένα «πόλεμο» άλλης μορφής με έναν ακραίο λόγο που δεν έχει καμία σχέση με πολιτικό. «Συχνά παρατηρώ ότι ο λόγος τους φτάνει στα όρια της χυδαιότητας, όπως για παράδειγμα το πανό υπέρ του Δ.Κουφοντίνα, που ανήρτησαν προ μερικών εβδομάδων κάποιοι στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Κάνει λόγο για δυο παράλληλους κόσμους, την πλειοψηφία της κοινωνίας στην οποία η συζήτηση για την πολιτική βία δεν έχει το παραμικρό έρεισμα και για κάποιες μειοψηφικές ομάδες, για τις οποίες ακόμη και εν έτει 2021, δεν είναι σαφές, κατά πόσο το να σκοτώνεις ανθρώπους και να ενδύεις την πράξη με έναν ιδεολογικό-πολιτικό μανδύα, την κάνει λιγότερο εγκληματική. Τέτοιες «διαφωνίες» ως προς το κράτος δικαίου είναι συνηθισμένες στις δημοκρατίες, όπως λέει, φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συμβαίνει με την ακροδεξιά στις ΗΠΑ.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Το τελευταίο διάστημα ο Δημήτρης Κουφοντίνας και το αίτημά του για μεταγωγή σε άλλη φυλακή επικαλούμενος το κράτος δικαίου, έχει ανοίξει μια συζήτηση με υποστηρικτές όχι μόνο τους αυτοαποκαλούμενους αντιεξουσιαστές αλλά και πανεπιστημιακούς. Ποια η γνώμη σας;
Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε μια Δημοκρατία, όπου η ελευθερία του λόγου είναι δεδομένη. Αλλά από την άλλη πλευρά, οι νόμοι ενός κράτους δεν δέχονται υποκειμενικές ερμηνείες, είναι ξεκάθαροι, έχουν ψηφιστεί στην Βουλή. Ειδικά κατά το παρελθόν υπήρχαν πολλές και διαφορετικές απόψεις των κομμάτων όσον αφορά την τρομοκρατία και την πολιτική βία, τα τελευταία ωστόσο χρόνια αυτές έχουν ομαλοποιηθεί. Η συζήτηση που ξεκίνησε κατά την δεκαετία του 70 έχει περάσει σε μια άλλη εποχή. Τα πολιτικά κόμματα συμφωνούν για τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
- Γιατί πιστεύετε επομένως ότι ανοίγει όλη αυτή η συζήτηση σήμερα; Το ρωτώ γιατί κάποιοι εκ των πανεπιστημιακών μεταξύ των οποίων και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συνυπέγραψαν κείμενο υπέρ του Δ. Κουφοντίνα, παραχωρώντας χθες συνέντευξη Τύπου, επιχειρούν να «ντύσουν» το θέμα με τον τίτλο «υποστήριξη του κράτους δικαίου και επικίνδυνες διαστρεβλώσεις»…
Έχουμε δυο παράλληλα σύμπαντα, τα οποία δεν θα συναντηθούν ποτέ. Από την μια πλευρά είναι οι συγκεκριμένες απόψεις και από την άλλο το συγκεκριμένο κράτος το οποίο δεν αποδέχεται αυτού του τύπου την βία. Αυτή η «διαφωνία» θα συνεχιστεί και μέσα σε αυτή θα βρεθούν κάποιοι συμπαθούντες οι οποίοι θα έρθουν σε αντίθεση με τις απόψεις του κράτους. Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στις δημοκρατίες, το έχω δει σε πολλά κράτη. Χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιων τύπου «διαφωνιών» είναι αυτό που συμβαίνει με την ακροδεξιά στις ΗΠΑ.
- Τι εννοείτε, λέγοντας παράλληλα σύμπαντα;
Από την μια, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που συντάσσεται με τους νόμους και επικροτεί το νομικό πλαίσιο της χώρας. Από την άλλη, ένα πολύ μικρότερο τμήμα, που επιλέγει να εφευρίσκει κάθε φορά ζητήματα προκειμένου να αμφισβητήσει το ισχύων νομικό πλαίσιο. Η συζήτηση γύρω από την υπόθεση Κουφοντίνα και την πολιτική βία ανήκει σε αυτή την δεύτερη περίπτωση. Ελάχιστοι τείνουν ευήκοα ώτα.
Στο πλαίσιο αυτό, όσοι θεωρούν ότι η δράση Κουφοντίνα είναι πολιτική και όχι εγκληματική, ζουν σε ένα παράλληλο κόσμο. Ένα κόσμο ο οποίος δεν τέμνεται, δεν έρχεται σε επαφή με το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει κατατάξει αυτές τις πράξεις εκεί που τους αρμόζει. Το κατά πόσο το ζήτημα είναι εγκληματικό ή πολιτικό δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει στο μυαλό αυτής της μικρής ομάδας ανθρώπων που θεωρεί ότι μια δολοφονία, όπως εκείνη του Παύλου Μπακογιάννη, κάνει τον δολοφόνο πολιτικά σκεπτόμενο.
Ακόμη και σήμερα, εν έτει 2021, δεν είναι σαφές για αυτές τις ομάδες, κατά πόσο το να σκοτώνεις ανθρώπους και να ενδύεις την πράξη με έναν ιδεολογικό-πολιτικό μανδύα, την κάνει λιγότερο εγκληματική. Εκτιμώ δε ότι αυτές οι ομάδες θα συνεχίσουν ένα «πόλεμο» άλλης μορφής με έναν ακραίο λόγο που δεν έχει καμία σχέση με πολιτικό. Και συχνά παρατηρώ ότι ο λόγος τους φτάνει στα όρια της χυδαιότητας, όπως για παράδειγμα το πανό υπέρ του Δ.Κουφοντίνα, που ανήρτησαν προ μερικών εβδομάδων κάποιοι στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Αυτό δεν θα το έκανε ούτε η 17Ν.
- Η συζήτηση ωστόσο αυτή την οποία αρέσκονται να συντηρούν κάποιες μειοψηφίες πόσο αφορά την ελληνική κοινωνία;
Καθόλου πλέον. Η ελληνική κοινωνία τα έχει βρει με τους εφιάλτες του παρελθόντος εδώ και χρόνια. Στην παρούσα συγκυρία, το τελευταίο πράγμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία είναι η υπόθεση Κουφοντίνα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι πολύ σοβαρότερα. Η κουβέντα θα έρχεται και θα επανέρχεται από μικρές ομάδες, παρ’ ότι αυτού του είδους η ακραία βία έχει πάψει να απασχολεί τον καθημερινό πολίτη εδώ και χρόνια. Η συζήτηση δεν έχει ερείσματα στην κοινωνία.
- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι ανάμεσα σε όσους επιχειρούν να αναδείξουν την υπόθεση Κουφοντίνα είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Σε κάθε κόμμα και αυτό που σας λέω συμβαίνει παγκοσμίως, υπάρχουν πολλές και διαφορετικές φωνές, κάποιες ακραίες. Αυτό συμβαίνει και στο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιες φωνές θεωρούν ότι όλα αυτά εκφράζουν μερίδα των πολιτών που τους ψηφίζουν, ωστόσο άλλοι κρατούν αποστάσεις και αντιλαμβάνονται την καθημερινότητα των πολιτών που εκπροσωπούν εντελώς διαφορετικά απ’ ότι αυτές οι μικρές ομάδες.
Σκεφτείτε ότι κάποιες μειοψηφίες φτάνουν να ταυτίζουν τον Δ.Κουφοντίνα με τον βορειοϊρλανδό Μπόμπι Σαντς, μέλος του ΙRΑ, ο οποίος πέθανε από απεργία πείνας το 1981. Δεν μπορεί να γίνει καμία απολύτως ταύτιση μεταξύ των δύο περιπτώσεων. Ο ΙRΑ ήταν ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που έχει γίνει αποδεκτό από την ιστορία και δεν μπορεί να ταυτιστεί με μια τρομοκρατική οργάνωση 10-20 ατόμων και κάποιων άλλων, τους οποίους δεν ξέρουμε ακόμη.
Ακούστε, οι νόμοι του κράτους δεν είναι δυνατόν να επιδέχονται υποκειμενικές ερμηνείες. Παρατηρούμε όμως ότι αυτό συμβαίνει από κάποιους. Δίνεται η δυνατότητα στον τρομοκράτη να αντιλαμβάνεται την ισόβια φυλάκισή του με άλλου τύπου διευκολύνσεις, όπως άδειες, παραμονή του σε αγροτική φυλακή, κ.ό.κ. Επίσης, πάντα με αυτή την υποκειμενική θεώρηση, επιτρέπεται σε ομάδες, οργανώσεις, φίλα προσκείμενους και συμπαθούντες να θεωρούν ότι έχουν και καθοριστικό λόγο στην πορεία φυλάκισης του συγκεκριμένου ατόμου.
Στην ουσία, πρέπει το ίδιο το κράτος να είναι ξεκάθαρο για τον τρόπο που εφαρμόζει τους νόμους που έχει ψηφίσει. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο για τον τρόπο που εφαρμόζει την νομοθεσία που έχει ψηφίσει. Συχνά δεν είναι. Και αναφέρομαι σε πολιτικά κόμματα και κυβερνήσεις.
* Η Μαίρη Μπόση είναι καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
