Ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς είχε κάποτε πολιτικούς του διαμετρήματος ενός Ηλία Ηλιού, ενός Μπάμπη Δρακόπουλου, ενός Λεωνίδα Κύρκου, ενός Μιχάλη Παπαγιαννάκη, που εξέφεραν έναν πολιτικό λόγο με τον οποίο μπορούσε κανείς να διαφωνεί, ενέπνεε όμως πάντοτε σεβασμό όταν δεν εξέπεμπε μια αύρα ιδεολογικού κοσμοπολιτισμού. Σήμερα, ο χώρος βρίσκεται σ' ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και τα διλήμματα είναι πλέον αμείλικτα.

Η έναρξη της κρίσης το 2010 συνέπεσε με τη μαζική είσοδο Ελλήνων χρηστών στην πλατφόρμα twitter. Οι περισσότεροι από αυτούς που απέκτησαν τότε λογαριασμό εκεί, ανήκαν στο λεγόμενο «τηλεοπτικό κοινό». Άνθρωποι που έβλεπαν τα διάφορα ριάλιτι αλλά και τα σήριαλ, με την ενθάρρυνση των ίδιων των τηλεοπτικών καναλιών, βρισκόντουσαν εκεί για να σχολιάζουν όλοι μαζί, ζωντανά και σε πραγματικό χρόνο όσα έβλεπαν στην τηλεόραση.

Παράλληλα με την έκρηξη των σόσιαλ μήντια είδαμε μια νέα αριστερή γενιά που εξέφραζε έναν καινούργιο λόγο. Χυδαίο, εριστικό, μισερό, επιθετικό. Το «ψόφα» έγινε η κυρίαρχη ιαχή συριζαίων οπαδών και «αντιεξουσιαστών», ενώ όποιος εξέφραζε μια αντίθετη άποψη ήταν «φασίστας». Αυτή η ρητορική του μίσους δεν καταδικάστηκε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

Τα τάγματα εφόδου της επαναστατικής αριστεράς ασκούν καθημερινά βία στο όνομα του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα με την απόλυτη πολιτική κάλυψη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι οι ίδιοι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα δύο πολιτικά άκρα όταν θέλουν να επιτεθούν στη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει η Ζανέτ Τσίπρα και ο Παύλος Πολάκης. Κάνουν ασκήσεις στο πεζοδρόμιο, όπως έκαναν και το 2008. Είναι επικίνδυνοι. 

Τα τελευταία χρόνια, όσες φορές οι πολίτες έχουν κληθεί, σε έρευνες κοινής γνώμης, να απαντήσουν στην ερώτηση «Ποιον θεωρείτε ως το σημαντικότερο παράγοντα επιτυχίας; Τα προσόντα ή τις γνωριμίες;», η συντριπτική πλειοψηφία, οκτώ στους δέκα, έχουν απαντήσει το δεύτερο. Αυτό είναι και το συλλογικό μας βίωμα, άλλωστε. Όσα προσόντα και να διαθέτει ένας Έλληνας πολίτης, αν δεν έχει τις κατάλληλες γνωριμίες, δεν θα καταφέρει πολλά.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γεύτηκε την εξουσία, σαγηνεύτηκε από τα κάλλη της και τώρα προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιστρέψει ακόμα και ως συνεταίρος. Από το τίποτα καλύτερος είναι ο συνεταιρισμός. Ονειρεύεται «προοδευτική» διακυβέρνηση με την απλή αναλογική, αν και γνωρίζει πως το δεύτερο με το τρίτο κόμμα στην Ελλάδα δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση.

«Η κυρία Μενδώνη είναι μια άξια υπουργός, η οποία έχει επιτελέσει ένα άριστο έργο και έχει απεμπλέξει τεράστια προβλήματα που υπήρχαν στον χώρο του Πολιτισμού» ανέφερε ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπτερίτης. Για προφανή και απαράγραπτη προσπάθεια συγκάλυψης κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ και θέτει 5 νέα ερωτήματα προς τον πρωθυπουργό.

Ο Νίκος Μπίστης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, και από τους πρωτεργάτες της περίφημης «Γέφυρας», είχε τουλάχιστον την ευαισθησία να αντιδράσει. Δεν είμαστε δικαστές προθέσεων, δε θα του καταλογίσουμε υποκρισία για το θεαθήναι. Θεωρούμε ειλικρινή την αντίδρασή του. Το ίδιο βεβαίως και λειψή. Η κριτική του σε σχέση με τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα Λιγνάδη, περιορίστηκε στον δημοσιογράφο Βαξεβάνη.

Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ συνεπικουρούμενων από τα τρόλς του διαδικτύου που έχουν βγει και πάλι στην… αγορά, έγκειται στο να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα μέσα από μια πρωτοφανή για τα δεδομένα της ελληνικής ιστορίας καμπάνια που ξεπερνά ακόμη και αυτά τα όρια της χυδαιότητας. Δείχνει πλήρη αδυναμία λειτουργίας εντός ενός πολιτικού πολιτισμού και μιας δημοκρατικής αντιπολίτευσης.

Το να προσπαθεί να πολιτικοποιήσει κάποιος ένα φαινόμενο το οποίο σαφέστατα δεν είναι πολιτικό, θα μπορούσε - για να χρησιμοποιήσω και το λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ - να συμβεί στη βάρδια του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως, βέβαια, είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι ο Λιγνάδης μεταλλάχθηκε σε βιαστή και παιδεραστή στις 7 Ιουλίου 2019 όταν έγιναν οι εκλογές ή ότι έγινε βιαστής και παιδεραστής μόλις διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, δηλαδή τον Αύγουστο του 2019.

Αποστάσεις από τις αναρτήσεις του Κ. Βαξεβάνη στο Twitter και τα χυδαία υπονοούμενα που αυτός άφηνε για τον πρωθυπουργό, αναφέροντας το όνομά του στην κριτική για την υπόθεση Λιγνάδη πήρε και ο Νίκος Μπίστης, μετά τον διευθυντή της «Αυγής» Άγγελο Τσέκερη. Χαρακτηρίζει τη συνέχιση της κομματικής αντιπαράθεσης σε ηθικολογική βάση και με υπόστρωμα χυδαιότητας ως ήττα της Αριστεράς.

Επτά ερωτήματα απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση σχετικά με την υπόθεση Λιγνάδη, ενώ παράλληλα την κατηγορεί για απόπειρα συγκάλυψης επί 20 ημέρες, καθώς επίσης και ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης συνεχίζει να καλύπτει την κα Μενδώνη «επιβεβαιώνει ότι όλα έγιναν με δικές του εντολές».

Ανάμεσα στους προσαχθέντες από την αστυνομία κατά τη διάρκεια των επεισοδίων έξω από το υπό κατάληψη κτίριο που πραγματοποίησαν μέλη φοιτητικών παρατάξεων ήταν και ο γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, γνωστοποίησε σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τις αστυνομικές αρχές για «απρόκλητη επίθεση».

Έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο η κοινωνική μηχανική ενοχοποίησης όσων δεν ασπάζονται τις ιδέες και τις κατηγορίες που διαχέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που όποιος αντιτείνει ψύχραιμη, μετριοπαθή, αποστασιοποιημένη κριτική, αυτομάτως κατατάσσεται σε αυτούς που «θέλουν να ξεπλύνουν τους παιδόφιλους»! Είχε δίκιο τελικά ο Τσίπρας με το «εμείς ή αυτοί».

O ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση εκμεταλλευόμενος τον θυμό των πολιτών για τα μνημόνια και τους πολιτικούς γενικότερα. Σήμερα επιχειρεί με κάθε μέσο να επαναφέρει αυτόν τον θυμό εργαλειοποιώντας ακόμη και τις αποκαλύψεις για βιασμούς ανηλίκων, σεξουαλικές κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις. Επιχειρεί να δηλητηριάσει την πολιτική ζωή με υπονοούμενα σε βάρος πολιτικών προσώπων στοχεύοντας στον Πρωθυπουργό.

Δύσκολο για τον κ. Τσίπρα να αντισταθεί στον πειρασμό και να μην εμπλακεί σε ένα βρώμικο ανταρτοπόλεμο, όταν πιστεύει ότι αυτός μπορεί να αποδομήσει την ταυτότητα του αντιπάλου του. Αφού δεν μπορεί να αντιπολιτευθεί τον αντίπαλο στη διακυβέρνηση, γιατί να μην επιχειρήσει να απαξιώσει την ταυτότητά του; Γιατί το αντίτιμο του βούρκου στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να τραβήξει την κοινή γνώμη είναι να χάσει ο κ. Τσίπρας τον έλεγχο του ίδιου του κόμματος του.

«Πώς γίνεται να υπάρχει συγκάλυψη, όταν έγινε δεκτή η παραίτηση Λιγνάδη από την πρώτη μέρα;», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΝΔ σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του Νάσου Ηλιόπουλου που εκάνε λόγο για «ξεκάθαρη προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης Λιγνάδη από πλευράς της κ. Μενδώνη και του κ. Μητσοτάκη που κατέρρευσε υπό το βάρος των εξελίξεων».

​​​​​​​Το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από τη σύσταση του ελληνικού κράτους» πνίγηκε στα απόνερα της σκευωρίας που στήθηκε, πτυχές της οποίας βρίσκονται στη δικαιοσύνη. Σειρά τώρα παίρνει ο βρώμικος πόλεμος που στήνεται μέσα από τα σόσιαλ μίντια αλλά και μέσων ενημέρωσης φίλα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Δύο αναρτήσεις του Κ. Βαξεβάνη στο twitter έρχονται να δείξουν πως η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει την πολιτική ζωή του τόπου σε βούρκο.

Η απόφαση είναι ειλημμένη και δεν αλλάζει. Ο πολιτικός λόγος που θα διατυπώνει η κυβέρνηση θα είναι ήπιος και μετρημένος. Στόχος θα είναι η διαμόρφωση ενός πολιτισμένου κλίματος στην κοινωνία μακριά από φθηνές αντιπαραθέσεις και επικοινωνιακές κορώνες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνειδητά όλο το τελευταίο διάστημα επέλεξε να μην απαντήσει στην πόλωση του ΣΥΡΙΖΑ σε μία σειρά θεμάτων. 

Προχθές ο Α. Τσίπρας, σε διακαναλική συνέντευξη περιφερειακών σταθμών, είπε πως «η Νέα Δημοκρατία είναι σούπερ μάρκετ που συνδυάζει σοσιαλδημοκράτες με ακραίους δεξιούς». Αυτή είναι μια καινούργια θέση, καθώς ανατρέπει το πάγιο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία, κατάλοιπο της ΕΡΕ. Φαίνεται πως αντιλήφθηκε ότι αυτός ο πολιτικός λόγος ήταν αναποτελεσματικός για έναν απλό λόγο. Γιατί ερχόταν σε αντίθεση με την πραγματικότητα.

Το νέο «εμείς και οι άλλοι» επιχειρούν να χτίσουν Αλέξης Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ φθάνοντας στο σημείο να διαχωρίζουν δεξιούς και αριστερούς ακόμη και στις υποθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αφορούν καταγγελίες για βιασμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις. Πολιτικοποιούν ένα μείζονος σημασίας κοινωνικό θέμα και επιχειρούν να εμπλέξουν μέχρι και τον Πρωθυπουργό.

Eπισήμως θέση στην υπόθεση Κουφοντίνα έλαβε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνοντας στο «παιχνίδι» που έχει στηθεί, με μικροπολιτική στόχευση σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί αλλά και να προκαταλάβει τις εξελίξεις. Μόνο που το ζήτημα είναι πιο σοβαρό. Επί της ουσίας, μέσω του εκβιασμού που επιχειρείται και του διλήμματος που επιβάλλει στη δημόσια συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υποβάλλει για άλλη μια φορά τη Δημοκρατία σε δοκιμασία.

Οι πιέσεις στελεχών και οι προτροπές να «σπάσει η σιωπή» οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει επισήμως πλέον θέση υπέρ των αιτημάτων του Δημήτρη Κουφοντίνα, καλώντας μάλιστα την κυβέρνηση να αποδείξει ότι «η ελληνική δημοκρατία είναι πραγματική». Και μάλιστα την καταγγέλλουν για αντιδημοκρατική συμπεριφορά...

Ειλικρινά δεν πίστευα στ' αυτιά μου όταν το άκουσα. «Η κυβέρνηση έκλεισε με δική της απόφαση την εθνική οδό, για να μην πληρώσει πρόστιμο η εταιρεία που διαχειρίζεται τον δρόμο όταν θα εγκλωβίζονταν αυτοκίνητα στα χιόνια του ή αν  θα τον έκλεινε με δική της απόφαση». Ω απύθμενη αντιπολιτευτική γελοιότητα, ω θλιβερή αριστερόστροφη οπτική του κόσμου μας!