Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γεύτηκε την εξουσία, σαγηνεύτηκε από τα κάλλη της και τώρα προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιστρέψει ακόμα και ως συνεταίρος. Από το τίποτα καλύτερος είναι ο συνεταιρισμός. Ονειρεύεται «προοδευτική» διακυβέρνηση με την απλή αναλογική, αν και γνωρίζει πως το δεύτερο με το τρίτο κόμμα στην Ελλάδα δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αλλά πριν απ΄όλα επιδιώκει τη φθορά της κυβέρνησης με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Και η ειδικότητα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η χρήση αθέμιτων μέσων μέσω ενός συστήματος που διασπείρει την λάσπη στο διαδίκτυο. Δοκιμασμένη συνταγή από το παρελθόν.
Στόχος αυτού του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί που προέρχονται από την Κεντροαριστερά. Δεν είναι τυχαία η διαχρονική στοχοποίηση της Λ. Μενδώνη και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Παράγουν έργο σε τομείς στους οποίους έχει επενδύσει πολιτικά η κυβέρνηση. Στα μεγάλα έργα και στην πάταξη της ανομίας. Μάλιστα η Λ. Μενδώνη, επειδή γνωρίζει άριστα τον χώρο ευθύνης της εξουδετέρωσε όλους τους μηχανισμούς της Αριστεράς που αποτελούσαν τροχοπέδη στα μεγάλα έργα. Έσπασε με την παρουσία της ένα απόστημα δεκαετιών. Και αυτό δεν της το συγχώρησαν. Α propos, ας ετοιμάζεται και ο Κ. Πιερρακάκης να γνωρίσει, οσονούπω, τον πόλεμο των μηχανισμών παραγωγής λάσπης του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι θα μηχανευθούν. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Είναι αυτονόητο- και μόνον κάποιοι ανόητοι δεν το καταλαβαίνουν -πως την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας την έδωσε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο στο οποίο καθοριστικό και πρωτεύοντα ρόλο είχαν οι Κεντρο- αριστεροί. Τελεία, παύλα.
Μετά τις εκλογές αυτό το ρεύμα εκπροσωπήθηκε στην κυβέρνηση και μάλιστα οι συγκεκριμένοι υπουργοί είναι μεταξύ αυτών που παράγουν σημαντικό κυβερνητικό έργο, ενώ συγχρόνως με την παρουσία τους κατοχυρώνουν την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας στον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου και μέρους της Κεντροαριστεράς. Όσο υπάρχει αυτό το μέτωπο η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αποκλείεται. Το νέο μπλοκ εξουσίας που έχει συγκροτήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πανίσχυρο.
Έτσι, στον βαθμό που αυτή η συμμαχία όχι μόνον διατηρείται αλλά αποδεικνύεται και παραγωγική, οι ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ για διείσδυση σε αυτόν τον χώρο είναι ανύπαρκτες, ενώ αποδυναμώνονται και εκείνες οι δυνάμεις στα υψηλά κλιμάκια του ΚΙΝΑΛ που αλληθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς θα πρέπει να πληγούν συγκεκριμένα πρόσωπα με κάθε τρόπο: Ο πρωθυπουργός που στηρίζει αυτήν την πολιτική της διεύρυνσης και τα στελέχη της Κεντροαριστεράς που την υπηρετούν.
Η υπόθεση Λιγνάδη έδωσε την αφορμή να εκδηλωθούν οι πιο ακραίοι, οι πιο επιθετικοί, οι πιο ρεβανσιστικοί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ που τους ελέγχει η ηγετική ομάδα του. Για πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη υπονόμευσαν τη μοναδική πολιτική που μπορεί να τους οδηγήσει και πάλι, με τη μια ή την άλλη μορφή, στην εξουσία. Την πολιτική της μετακίνησης του ΣΥΡΙΖΑ προς πιο μετριοπαθείς θέσεις, προς ένα λόγο με λιγότερες γωνίες και κραυγές.
Είναι διαπιστωμένο πως, όσες απόπειρες μεταλλάξεων και αν αποπειραθούν να γίνουν σε έναν οργανισμό, στην κρίσιμη στιγμή επικρατεί πάντα το ιστορικό γονιδίωμα του. Αυτό επιβάλλεται, κάτι που συμβαίνει και στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα παραμείνει ένα κόμμα που θα κινείται στα ακρότατα όρια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
ΥΓ. Με όλον τον σεβασμό προς τον πρωθυπουργό, θα του πρότεινα να απευθυνθεί και σε άλλα στελέχη της Κεντροαριστεράς για να βοηθήσουν κι αυτά την προσπάθεια του.
