Τρίτη μέρα σήμερα στις ΗΠΑ, και ξεκίνησα τη μέρα μου διαβάζοντας ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του James Pethokoukis στο μπλογκ του American Enterprise Institute. Στο άρθρο αυτό ο συμπατριώτης μας εξετάζει ένα από τα ερωτήματα που βρίσκονται το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου στην Αμερική: Ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος να μετράμε τη φτώχεια.\r\n

Φανταστείτε πως είστε φτωχοί και μπορείτε να διαλέξετε τη χώρα που θα ζήσετε. Ποια θα διαλέξετε; Η απάντηση πιθανότατα εξαρτάται από τους στόχους σας στη ζωή. <b>Γράφει ο Dan Mitchell. </b>

Σχεδόν ένα παιδί στα επτά στα κράτη-μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ζει στη φτώχεια και η παιδική φτώχεια αυξήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια στα δύο τρίτα των χωρών αυτών, επισήμανε ο ΟΟΣΑ χθες.

Αντιμέτωπο με τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται το ένα τρίτο των κατοίκων της Ελλάδας, έναντι ενός στους πέντε κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2017 που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.

Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η επιτάχυνση της ανάπτυξης είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να βοηθήσουμε τους λιγότερο τυχερούς. Αντιθέτως, η ταξική πάλη και η αναδιανομή δεν είναι αποτελεσματικές. <b>Γράφει ο Daniel J. Mitchell. </b>

«Προσπαθώ να ξεκινήσω μία νέα μάχη, αναγκαία, ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας, τη μάχη για να αποφασίσουμε δυναμικά ότι δεν θα ξεχάσουμε κανέναν», δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν παρουσιάζοντας το τετραετές πρόγραμμα 8 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της φτώχειας.

Ο ειδικός εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για θέματα ακραίας φτώχειας έρχεται στο Ηνωμένο Βασίλειο για να πει σε όλους μας πόσο άσχημα φερόμαστε στους λιγότερο προνομιούχους. Στην αρχική του έκθεση, προσπάθησε να μετρήσει τη φτώχεια χωρίς να λάβει υπόψη του όλα όσα κάνει η αμερικανική κυβέρνηση για να τη μειώσει. <b>Γράφει ο Tim Worstall.</b>

Γερμανοί οικονομικοί εμπειρογνώμονες δήλωσαν στο MDR ότι «το ένα τρίτο των Ελλήνων απειλείται από την φτώχεια και οι μισοί νέοι είναι άνεργοι. Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα αέρα για να αναπνεύσει και το πλαίσιο για επενδύσεις».\r\n\r\n\r\n\r\n

Η σύγχυση μεταξύ αυτών των διακριτών εννοιών δεν είναι μόνο παραπλανητική, αλλά μπορεί και να δημιουργήσει αρνητικές μακροχρόνιες απρόθετες συνέπειες που υπονομεύουν τις προσπάθειες να ενισχυθεί η κοινωνική κινητικότητα και να αντιμετωπιστεί η φτώχεια. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η μείωση της απόλυτης φτώχειας είναι μια από τις λιγότερο συζητημένες ιστορίες επιτυχίας της σύγχρονης εποχής μας. <b>Γράφει ο Gonzalo Schwarz.</b>

Η επέλαση των λαϊκιστών - τόσο από την Αριστερά, όσο και από τη Δεξιά - δεν δείχνει σημάδια επιβράδυνσης. Ένα τουλάχιστον μέρος της εξήγησης για όλη αυτή την πολιτική αναταραχή έχει οικονομικό χαρακτήρα, και πολλοί εντοπίζουν την αιτία στην ανισότητα. <b>Γράφει ο Oliver Wiseman. </b>

Δεν θα πρέπει να υποτιμάμε την φτώχεια, αλλά η δωρεάν διανομή πραγμάτων δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις το κάνουν αυτό συνεχώς. Είναι αναποτελεσματικό και κλειδώνει μονίμως δημόσιες δαπάνες ακόμη και όταν αλλάζουν οι ανάγκες των ανθρώπων. <b>Γράφει ο Len Shackleton. </b>

Πρόκειται για το απόλυτο αρνητικό ρεκόρ από το 2005 αναφέρει ο ιταλικός τύπος, επισημαίνοντας ότι περίπου 1,7 εκατ. οικογένειες δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ούτε καν το καλάθι των βασικών αγαθών και υπηρεσιών.

Ο πληθυσμός ηλικίας 18-64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται σε 36,5% για τους Έλληνες και σε 62,9% για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα - που αποτελεί μέτρο οικονομικής δραστηριότητας - με 67% στέλνει τη χώρα στη 19η θέση και την αφήνει πίσω από χώρες όπως η Ιρλανδία, η Λιθουανία, η Πορτογαλία.

Η ΕΕ έχει συμφωνήσει ότι 20 εκατομμύρια άνθρωποι θα πρέπει να ξεφύγουν από τη φτώχεια μέχρι το 2020. Ο δείκτης όμως τον οποίο χρησιμοποιεί η Κομισιόν δεν καταγράφει τη φτώχεια, αλλά την ανισότητα. Αυτή η λάθος μέτρηση οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα ως προς τη φύση και την έκταση της φτώχειας στην Ευρώπη. <b>Γράφει ο Emanuel Οertengren.</b>

To 2017 η Ρουμανία προσπέρασε την Ελλάδα σε μέγεθος ΑΕΠ, με 188 δισ. ευρώ και αύξηση +6,9%. Φέτος στοχεύει να περάσει την Τσεχία (192 δισ.) και την Πορτογαλία (193 δισ.) και ως τώρα φαίνεται ότι κινείται προς την κατεύθυνση αυτή.

Είναι ζήτημα δημοκρατίας, είναι ζήτημα δικαιωμάτων και ελευθερίας του ατόμου η αντιμετώπιση της φτώχειας. Χρειαζόμαστε επειγόντως ανάπτυξη αλλά την ανάπτυξη του είδους που θα δημιουργήσει πολλές και καλές δουλειές. <b>Γράφει η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου</b>.

Επικεφαλής σχολείων σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αγγλίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας αναγκάζονται να προσφέρουν βασικές υπηρεσίες, όπως το πλύσιμο των σχολικών ποδιών για μαθητές που προέρχονται από φτωχές οικογένειες και η πληρωμή για την παροχή οικονομικών και άλλων συμβουλευτικών υπηρεσιών για τους γονείς.

Σημειώνεται πως αν και συνήθως η συγκεκριμένη ασθένεια σχετίζεται με τους πολύ φτωχούς ανθρώπους, πλέον έχει αρχίσει να προσβάλλει ένα ευρύτερο κομμάτι του πληθυσμού που περιλαμβάνει και τη μεσαία τάξη.

Την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας αποδεικνύουν τα στοιχεία της Eurostat, τα οποία δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη 2η θέση ανάμεσα στα 28 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης στο ποσοστό των εργαζόμενων φτωχών.

Δραματική αύξηση της πιθανότητας να βρεθούν σε καθεστώς φτώχειας αντιμετωπίζουν οι άνεργοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τα τα χρόνια της κρίσης, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Αυξημένη παραβατικότητα, μείωση κοινωνικής συνοχής και άνισες ευκαιρίες για όσους προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, συνεπάγεται η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα, αναφέρει ο καθηγητής του Montpellier Business School. <b>Συνέντευξη Μάνθου Ντελή στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

«Ο κίνδυνος να συγκαταλέγεται κανείς στους φτωχούς ακόμη και με μια σταθερή θέση εργασίας είναι στην Ελλάδα τόσο μεγάλος όσο σε καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Στην ΕΕ το ποσοστό φτώχειας υποχώρησε το 2016 κάτω από τα επίπεδα του 2008. Σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα βρίσκονται μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία.