O Πρωθυπουργός νιώθει άβολα στην πολυθρόνα του, ο Πρωθυπουργός χαμογελάει συνέχεια αλλά βαριέται. Κάτι δεν πάει καλά με τον Πρωθυπουργό… Είναι φανερό ότι βασανίζεται. Δείχνει να έχει κουραστεί από όλους και κυρίως από τις συναντήσεις υψηλού επιπέδου. Δυσφορεί πλέον με κάθε υποχρέωση και κουβαλάει με δυσκολία την οποιαδήποτε ευθύνη προκύπτει από τη θέση του.

Αν σε άλλη δυτική χώρα ο πρόεδρος του Κεντροδεξιού κόμματος και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έδινε την υπόσχεση ότι θα πολιτευόταν με τρόπο τέτοιο ώστε όλοι οι πολίτες στη χώρα του να έχουν ίδιες ευκαιρίες, πέρα από την αίσθηση που θα δημιουργούσε η δήλωση αυτή, για τους λόγους που θα αναλύσουμε στη συνέχεια, θα καταλάμβανε τη δημόσια συζήτηση για πολύ καιρό και θα προκαλούσε ένα μεγάλο όγκο αρθρογραφίας.

«Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του δεν είναι Αριστερά, όπως δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά οι ακροδεξιοί τυχοδιώκτες που έχει δίπλα του» επισήμανε ο γραμματέας του τομέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής.

Όταν ένας ηγέτης χαράσσει την τακτική του πάνω στην προσμονή του θαύματος, μοιραία αποκόπτεται από την πραγματικότητα. Έχει εγκαταλείψει όλα τα αναλυτικά εργαλεία με τα οποία θα την προσεγγίσει και περιμένει το τζόκερ. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής.</b>

Ανέκαθεν η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, έδινε και εξακολουθεί να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους συμβολισμούς, καθώς αυτοί παραπέμπουν ευθέως στο φαντασιακό επίπεδο. Το φαντασιακό επίπεδο είναι ο Παράδεισος της Αριστεράς. Μακριά από την πραγματικότητα, που σχεδόν πάντα είναι οδυνηρή γι΄αυτήν, ανακαλεί μνήμες, παραστάσεις, σύμβολα.\r\n\r\n

Ακόμα κι αν ο κ.Τσίπρας ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους Έλληνες, ακόμα κι αν γνώριζε πως λειτουργεί ο κόσμος και ήταν προετοιμασμένους για τις απαιτήσεις του θώκου του, τα αποτελέσματα για τη χώρα θα ήταν ίδια και απαράλλαχτα. Το πρόβλημα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι ούτε αισθητικό ούτε στυλιστικό ούτε έχει να κάνει με το επίπεδο των γνώσεών τους. Οι ιδέες τους είναι το πρόβλημα.

Ο αριστερός είναι ευτυχισμένος διότι αρκείται στη διαχρονική σίτισή του από το δημόσιο ταμείο και εξασφαλίζει την ασφάλειά του από θεσμούς, χρηματοδοτούμενους από την ιδιωτική οικονομία. Είναι ευτυχισμένος χάρη προφανώς στην ψυχοανακουφιστική ιδεολογία του... <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Το δυστύχημα είναι ότι μια εξευτελιστική για τα πολιτικά ήθη «συναλλαγή» που ξεκίνησε με στόχο τον εντυπωσιασμό των ψηφοφόρων κατέληξε με την «υψηλού συμβολισμού» καταρράκωση των δημοκρατικών ηθών. <b> Γράφει η Αλίκη Χατζή. </b>

Η Αριστερά, κάθε ημέρα που περνά ξεφτιλίζεται ακόμα πιο πολύ. Και έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ευτέλειας και κυνισμού μπροστά μας. Θα δουν πολλά τα μάτια μας μέχρι την πτώση τους. Όμως έτσι κατανοούμε καλύτερα τι θέλουμε από την επόμενη ημέρα. Γίνονται συγκρίσεις, εξάγονται συμπεράσματα.

Για να εκτιμήσουμε τον χρόνο των εκλογών καταφεύγουμε σε πολιτικές αναλύσεις με εργαλείο μια λογική επεξεργασία των δεδομένων. Τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει στον πρωθυπουργό που, εκ των πραγμάτων, αυτός αποφασίζει. Σε αυτήν την διαδικασία που κρατεί καιρό, μας διαφεύγει ένα απλό ανθρώπινο στοιχείο, μακριά από πολιτικές αιτίες.

Μετράμε τις μέρες που απομένουν για να φύγουν, όπως ο φυλακισμένος μετράει τις μέρες που τον χωρίζουν από την ελευθερία του. Δεν θέλουμε να διώξουμε μόνο μία κακή κυβέρνηση. Θέλουμε να κερδίσουμε αυτή την μάχη για λογαριασμό της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ποτέ ξανά Αριστερά! Είναι μία μάχη που αξίζει τον κόπο να δώσουμε! Θα είχαμε γλιτώσει από πολλά αν την είχαμε δώσει νωρίτερα.

Αν η Αριστερά «λύνει» τα προβλήματα με τη βία ή τις κυβερνητικές δολιχοδρομίες τότε «αλίμονο για τη δημοκρατία», τονίζει μιλώντας στο liberal.gr o πρόεδρος της ΓΣΕΕ, λίγες ώρες μετά την διακοπή του συνεδρίου της συνομοσπονδίας και τα όσα έγιναν στην Καλαμάτα όπου είχε προγραμματιστεί η διεξαγωγή του. Ταυτόχρονα ασκεί κριτική και αφήνει αιχμές για «υπόγειες διαδρομές» του ΠΑΜΕ με την κυβέρνηση αφού έχουν κοινό στόχο να πληγούν τα συνδικάτα. <b>Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου.</b>

Με καθυστέρηση 55 χρόνων η κυβέρνηση ανακάλυψε της απλότητα της ζωής που είχαν ενστερνιστεί οι Χίπις. Εκτός αν μετά από 45 χρόνια ενθουσιάστηκαν από τη γοητεία της ολιγάρκειας, που εξέπεμπε το τραγούδι της Μαρινέλλας. <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

Το βαθύτερο έσω μου θέλει στοργή, αγάπη και προδέρμ. Να κολλάω στο δρόμο από το μέλι και να αναπνέω αντί για οξυγόνο μόνο θετικά συναισθήματα. Θέλω αγκαλίτσες, βαμβακερές κάλτσες και ζεστές τηγανίτες την ώρα που απολαμβάνω με τους αγαπημένους μου χριστουγεννιάτικες ιστορίες στην τηλεόραση. Γι\\' αυτό και πληγώνομαι όταν μαθαίνω ότι άλλοι άνθρωποι με θεωρούν την προσωποποίηση του κακού.

Ο κ. Τσίπρας ανακάλυψε την γοητεία της «ολιγαρκούς αφθονίας». Αν κάτι χαρακτηρίζει την ελληνική εκδοχή της Αριστεράς, αυτό είναι η αξιακή εξύψωση της μιζέριας. Ο δαίμονας που ξέρουμε καλά.<b> Γράφει ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης. </b>

H πολιτική των επιδομάτων τάχα για την αντιμετώπιση της φτώχειας, μετατρέπει τη φιλανθρωπία από αρετή σε δουλεία. Σκοπός είναι η διαιώνιση της φτώχειας ώστε να διατηρεί όλο και περισσότερους πολίτες απόλυτα εξαρτημένους από αυτό. <b> Γράφει ο Τάσος Ι. Αβραντίνης.</b>

Οι εικόνες από την χθεσινή εκδήλωση στο Ίδρυμα Νιάρχος προκαλούσαν κάτι μεταξύ αποτροπιασμού και θυμηδίας. Δεν ξέρουμε αν η λατινοαμερικανική ευφορία που επικρατούσε ήταν αποτέλεσμα της… κατανάλωσης φύλλων κόκας, αλλά οι άνθρωποι βρίσκονταν σίγουρα σε άλλους παραδείσους. <b>Γράφει η Σοφία Βούλτεψη. </b>

Το φαινόμενο βαίνει αυξανόμενο με γοργούς ρυθμούς. Επώνυμοι πολίτες εξομολογούνται αυθόρμητα το αμάρτημα τους. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κρίση ειλικρίνειας είναι ουσιαστικά μια δημόσια δήλωση μετάνοιας. Μπροστά στα καταστροφικά αποτελέσματα της επιλογής τους, αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη.

Την πρόθεσή της να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την θέση της επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστεράς ανακοίνωσε στο κόμμα της η Σάρα Βάγκενκνεχτ, επικαλούμενη λόγους υγείας, σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ.\r\n\r\n

Η πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων κυβερνώντων έχει μείνει στα παλιά και παραδοσιακά. Γι\\' αυτό εφηύραν τους «προδότες» και τους «γερμανοτσολιάδες». Αυτή ήταν η πολιτική τους Παιδεία, η ιστορική τους «μέθεξη», οι παραστάσεις τους. <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης. </b>

Ήταν λάθος επιλογή να ψηφίσω τον Αλ, Τσίπρα, απογοητεύτηκα πάρα πολύ, δηλώνει η γνωστή ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου, αποκαλύπτοντας πως όταν το είπε στον γιο της, που ήταν συμμαθητής του σημερινού πρωθυπουργού, αυτός τη μούντζωσε. \r\n\r\n

Για καταστροφική πολιτική εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο η γνωστή συγγραφέας, Σώτη Τριανταφύλλου, ενώ υπογραμμίζει τη «χρησιμότητα» του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, καθώς «μας έδειξε τι σημαίνει ανικανότητα, αμορφωσιά και ασέβεια στους θεσμούς» σε άρθρο της με τίτλο «Φύγετε και αφήστε μας ήσυχους».

Δεν έχουν δυσανεξία στην κριτική οι αριστεροί, όταν είναι εναντίον άλλων, αναφέρει σε ανοιχτή του επιστολή που ανάρτησε στο Facebook προς τον σκιτσογράφο Αρκά ο Σίλας Σεραφείμ, με αφορμή τις επιθέσεις που δέχθηκε για τα σκίτσα του.

Όσοι δεν έχουν υπάρξει ούτε για ένα λεπτό στη ζωή τους αριστεροί, δεν τους ενδιαφέρει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αληθινή αριστερά ή ένα εθνολαϊκιστικό μόρφωμα με προοδευτική προβιά. Θα έπρεπε να αρκεί η παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολιτικό κόμμα που η ικανή και αναγκαία συνθήκη ύπαρξής του σήμερα είναι η καταφυγή στο παρελθόν και μάλιστα στις ιστορικές περιόδους που καταγράφουμε τη συλλογική μας αποτυχία ως έθνος: στους δύο εμφυλίους και τη Χούντα.