Το βαθύτερο έσω μου θέλει στοργή, αγάπη και προδέρμ. Να κολλάω στο δρόμο από το μέλι και να αναπνέω αντί για οξυγόνο μόνο θετικά συναισθήματα. Θέλω αγκαλίτσες, βαμβακερές κάλτσες και ζεστές τηγανίτες την ώρα που απολαμβάνω με τους αγαπημένους μου χριστουγεννιάτικες ιστορίες στην τηλεόραση. Γι'' αυτό και πληγώνομαι όταν μαθαίνω ότι άλλοι άνθρωποι με θεωρούν την προσωποποίηση του κακού.
Νεοφιλελεύθερο σκουλίκι είναι το πιο αθώο, σχεδόν ασήμαντο. Υπάρχουν και πιο σκληρές αποδόσεις της έκφρασης του μίσους: Σκοτεινός ιππότης του τάγματος των ερπετοειδών, όργανο του διεθνούς εβραιομασονικού κεφαλαίου, υπηρέτης του Μινώταυρου και άλλα πολλά σχετικά. Η ουσία είναι ότι υπάρχει ένα απέραντο μίσος που εκφράζεται από πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες της αντίπερα όχθης για τους αδελφούς και τις αδελφές που βρισκόμαστε συνεπιβάτες στο σκάφος των φίλων της Ελευθερίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Ο πρώτος είναι επειδή μας φοβούνται. Είμαστε οι πρώτοι πραγματικοί αντίπαλοί τους. Ακόμη και με τους Δεξιούς ή και Ακροδεξιούς κρατιστές τα βρίσκουν μία χαρά κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα. Η βασική διαχωριστική γραμμή στις μέρες μας δεν είναι το «Δεξιά» - «Αριστερά», αλλά η πίστη ή η αντίθεση στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το μίσος τους είναι ταυτόχρονα και η συγκολλητική τους ουσία. Μπορούν και διατηρούνται ενωμένοι, επειδή αποκτούν ή καλύτερα «κατασκευάζουν» έναν ή και περισσότερους κοινούς εχθρούς. Αν αποδεχόντουσαν ότι δεν υπάρχουν εχθροί, τότε θα διαλυόντουσαν. Σκεφτείτε να έμπαιναν σε μία διαδικασία διαλόγου! Αυτό θα έβαζε σε σοβαρή δοκιμασία τις πεποιθήσεις τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουν αποτύχει οικτρά σε όσες περιπτώσεις πήραν την εξουσία σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν κάποια επιτυχία, επειδή οι βασικές τους θέσεις για την Οικονομία είναι λανθασμένες. Η αποτυχία τους ήταν προδιαγεγραμμένη αρχής εξαρχής. Αυτό δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Θα είναι σαν να ακυρώνουν την πολιτική τους παρουσία. Γι αυτό και τους είναι ευκολότερος ο δρόμος των ύβρεων και της σκληρής αντιπαράθεσης.
Δεν πρέπει να τους δώσουμε ευκαιρίες για να δυναμώσουν την φωτιά στο καμίνι του μίσους.
Μαθαίνω να αγαπώ τον Συριζαίο της γειτονιάς μου, όπως οι παλαιοί κομμουνιστές μάθαιναν να αγαπούν τη φυλακή τους. Τους αγαπώ για να τους αφοπλίσω κι επειδή κουράστηκα να ζω σε μια κοινωνία όπου οι διαχωριστικές της γραμμές είναι περισσότερες και από αυτά ακόμη τα μέλη της.
Μαθαίνω να αγαπώ τον Συριζαίο της γειτονιάς μου, επειδή δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Είμαστε πολίτες στην ίδια χώρα και μοιραζόμαστε ένα κοινό παρελθόν και ένα κοινό μέλλον.
Μαθαίνω να αγαπώ τον Συριζαίο της γειτονιάς μου, επειδή έτσι μου αρέσει! Δεν θέλω να μισώ, επειδή δεν είναι στη φύση μου να μισώ, όσο κι αν θέλουν να με βάλουν «απέναντι», όσο κι αν με θέλουν οπωσδήποτε να με κάνουν εχθρό τους.
Εχθρός μου δεν είναι ο Συριζαίος, αλλά οι λογικές του «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Αν θέλουμε να κτίσουμε μία νέα χώρα, αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν μέλλον σε αυτό τον τόπο, τότε πρέπει να συμπεριφερθούμε με ωριμότητα. Αυτό είναι ένα καλό στοίχημα για την επόμενη κυβέρνηση. Να δείξει ανωτερότητα, να μην παρασυρθεί και συντηρήσει έτσι το μύθο της Αριστεράς. Η αποκαθήλωσή του μύθου αυτού θα έρθει μόνο μέσα από μια πετυχημένη προσπάθεια να βγει η χώρα από την κρίση. Υπάρχει δουλειά να γίνει. Χρόνος δεν υπάρχει για να σπαταληθεί.
Θανάσης Μαυρίδης
