Στην αρχή λέγαμε ότι δεν ξέρει πολλές λέξεις κι αυτό τον εξαναγκάζει να συνθηματολογεί. Μετά έφταιγε το γεγονός ότι πολιτευόταν σ' ένα κόμμα στις παρυφές του πολιτικού συστήματος που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο των εξελίξεων, χωρίς να έχει το χρόνο να ωριμάσει. Μόλις άρχισε να βελτιώνεται και να μιλάει πιο συγκροτημένα, ευχόμασταν και να σοβαρευτεί και να στρωθεί στη δουλειά, ώστε να ανταποκριθεί στο βαρύ θεσμικό του καθήκον.

Οι αντοχές αυτής της κυβέρνησης εκπλήσσουν ακόμα και τους φίλους της. Δεν διαχειρίζεται απλώς μια φυσική καταστροφή ή ένα έκτακτο γεγονός. Σε αυτές τις περιπτώσεις που έχουν μικρή χρονική διάρκεια, εφ' όσον γίνουν κάποιες κινήσεις, σαφώς ορισμένες, τότε οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνησή τους για να αντιμετωπιστεί το έκτακτο συμβάν. Τα παραδείγματα πολλά. Η σημερινή κυβέρνηση, επί ένα χρόνο, παλεύει με μια πρωτόγνωρη κατάσταση που ταλαιπωρεί όλο τον πλανήτη.

Χθες την ημέρα που η χώρα ξαναμπήκε στο «πράσινο», ο Τσίπρας εγκαλούσε τον Μητσοτάκη, υπενθυμίζοντας την φράση του ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων ασθένησαν δεν είχαν εμβολιαστεί, και απεφάνθη: «Λες και μπορούσαν να το πράξουν και δεν το επέλεξαν!».

Tο ΚΕΦίΜ δημοσιεύει τον νέο Δείκτη Νομοθετικής Συναίνεσης (2019-2020), ο οποίος εξετάζει το κατά πόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης συναινούν (ψηφίζοντας υπέρ επί της αρχής) στο νομοθετικό έργο της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. <b>Διαβάστε τη μελέτη.</b>

Με έναν λόγο σχεδόν ταυτόσημο, υποταγμένο στη λογική μηδενισμού και πλειοδοσίας ταυτόχρονα, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης είτε αγνόησαν εντελώς είτε «τεμάχισαν» την παγκόσμια εικόνα της πανδημίας και τις τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση της, για να συμφωνήσουν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλα.

Προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή στην Ολομέλεια της Βουλής, με θέμα την «ανάγκη αποτελεσματικού εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της πανδημίας και των επιπτώσεων της στην οικονομία».

Επί σειρά μηνών ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί υψηλούς τόνους στην αντιπολιτευτική του τακτική και κρατά σε ένα είδος «επαναστατικής γυμναστικής» στελέχη και οπαδούς επιχειρώντας να πατήσει σε δύο βάρκες ως προς το εσωτερικό του κόμματός τους και να διατηρήσει κάτω από το χαλί τα εσωκομματικά του προβλήματα.

Αν όχι καθημερινά, πάντως πολύ συχνά, οι αρθρογράφοι λαμβάνουμε μηνύματα πολιτών που μας ζητούν να γράψουμε «κάτι» για κάποιο θέμα που τους απασχολεί ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη γι&apos; αυτό. Ειδικότερα στο Liberal πολύ συχνά μας ζητούν με άρθρα μας να παρέμβουμε για να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση για διάφορα ζητήματα.

Τα συναισθήματα θυμού, αδικίας, αγωνίας για το μέλλον, απογοήτευσης, έλλειψης εμπιστοσύνης διαπερνούν τους νέους σε εξαιρετικά υψηλά και επικίνδυνα ποσοστά και δεν αφορούν μόνο την Κυβέρνηση ή την Αντιπολίτευση. Αφορούν συνολικά το ίδιο το πολιτικό σύστημα

Ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς είχε κάποτε πολιτικούς του διαμετρήματος ενός Ηλία Ηλιού, ενός Μπάμπη Δρακόπουλου, ενός Λεωνίδα Κύρκου, ενός Μιχάλη Παπαγιαννάκη, που εξέφεραν έναν πολιτικό λόγο με τον οποίο μπορούσε κανείς να διαφωνεί, ενέπνεε όμως πάντοτε σεβασμό όταν δεν εξέπεμπε μια αύρα ιδεολογικού κοσμοπολιτισμού. Σήμερα, ο χώρος βρίσκεται σ&apos; ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και τα διλήμματα είναι πλέον αμείλικτα.

Η κοινωνία βρίσκεται για άλλη μια φορά πιο μπροστά απ&apos; ότι εκτιμούν τα κομματικά επιτελεία. Απαιτεί αλλαγές, μεταρρυθμίσεις. Ας το λάβει αυτό υπόψη η κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως η αντιπολίτευση. Τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια, ενώ παλαιότερα υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 48.7% από το ΣΥΡΙΖΑ και 88.5% από το ΚΙΝΑΛ.

Χθες στην Βουλή ο Α. Τσίπρας μίλησε για συναίνεση, αναφερόμενος στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στην περιοχή του Ιονίου, κατηγορώντας ταυτοχρόνως τον πρωθυπουργό για την στάση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην συμφωνία των Πρεσπών. Θράσος ή απώλεια μνήμης; Ως γνωστόν ο τότε πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δεν ενημέρωσε ποτέ τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις προθέσεις του να κλείσει το «Μακεδονικό» σε κανένα στάδιο αυτής της διαδικασίας.

Η αξιωματική αντιπολίτευση πελαγοδρομεί σε ένα σύννεφο κατασκευασμένης πραγματικότητας που δεν έχει επαφή με την κοινή λογική και τις προσλαμβάνουσες του μέσου πολίτη. Υπάρχει πρόβλημα αντιπολιτευτικού λόγου, όταν φωνές αμηχανίας που στην ανάγκη να φανούν αγωνιστικές, μετατρέπονται σε «κρωγμούς». «Πιάνουν» στα social media και στους ταγμένους δικούς του. Στους υπόλοιπους σκεπτόμενους πολίτες περιμένουν να «πιάσουν»;

Ο ακτιβιστής της αντιπολίτευσης και πρώην αρχηγός του αντιπολιτευόμενου κινήματος «Νεανικό Μέτωπο» συνελήφθη μαζί με κάποιον άλλο στην τοποθεσία Κουροπάτι, (τόπος μαζικών τάφων των θυμάτων των σταλινικών διώξεων) στα περίχωρα του Μινσκ, ανακοίνωσε η σύζυγός του, Αναστασία, στο Facebook.

Όταν αυξήθηκαν τα κρούσματα στην Δυτική Αττική, οι Συριζαίοι φώναζαν ότι κακώς δεν έγινε λοκ ντάουν νωρίτερα. Μόλις έγινε, υποδαυλίζουν τους μαγαζάτορες που ζητούν ν&apos; ανοίξουν. Όταν η Μαρέβα πήγε με τον οίκο Dior στο μουσείο στην Καλαμάτα μπας και προωθηθεί η χώρα διεθνώς, ήταν προκλητική γιατί ο κόσμος πεθαίνει. Όταν η Περιστέρα μέσα σε ένα εξάμηνο έκανε την διαδρομή ΤΕΙ Λαμίας, διοικητική υπάλληλος ΕΜΠ, καθηγήτρια ΕΜΠ, καθηγήτρια πανεπιστημίου Πεκίνου, το &apos;κανε με την αξία της.

Αν υπάρχει κάτι που στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο καταδείχθηκε με τον πιο προφανή τρόπο κατά την κρίση της πανδημίας, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πιο αλλοπρόσαλλη και ανίκανη αντιπολίτευση επί του πλανήτη. Κι&apos; αυτό γιατί μια αντιπολίτευση δεν κρίνεται από το πόσο δυνατά φωνάζει αλλά από την ικανότητά της να ζυγίζει τις περιστάσεις και να λαμβάνει αποφάσεις που δεν αντιμάχονται την κοινή λογική.

Ένα σταθερό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η στρεψοδικία και η διαστρέβλωση σκέψεων και απόψεων που διατυπώνονται από κυβερνητικούς παράγοντες σε μία προσπάθεια ανεύρεσης φανταστικών εχθρών, σκοτεινών κινήτρων και μεγαλοποίησης λαθών ή κινδύνων. Σήμερα, υπό το κράτος της παταγώδους αποτυχίας της υπερ-τετραετούς κυβερνητικής θητείας του, είναι προφανές ότι έχει ανάγκη επίθεσης εναντίον σκιάχτρων.

Η αντιπολίτευση και ειδικά η αξιωματική αποτελεί πυλώνα της Δημοκρατίας. Σε περιπτώσεις εθνικών κρίσεων ο ρόλος της είναι σημαντικός. Όταν όμως ο πανικός και η αγωνία οδηγούν σε έναν διαρκή πετροπόλεμο σε βάρος της κυβέρνησης, καθίσταται ανίκανη να τον εξυπηρετήσει. Και είναι δεδομένο πως αυτό δεν κάνει καλό ούτε στην κυβέρνηση...

Ήθελα να &apos;ξερα, γιατί δεν κάθονται εκεί στον Σύριζα να κάνουν μια σοβαρή ανάλυση των πολιτικών δεδομένων και να καταλήξουν σε μια ειλικρινή συζήτηση για το μέλλον τους; Όχι τίποτα άλλο, μήπως πάρουν απόφαση μερικά πράγματα και πορευτούν εφεξής με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, αντί να εξακοντίζουν σύνδρομα στέρησης και υστερίες.

Υπάρχουν άνθρωποι ή ομάδες ανθρώπων, που τους κάνεις μισό καλό και (δίχως να το επιζητήσεις) σου εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στο διηνεκές. Υπάρχουν κι άλλοι που ενώ τους κάνεις ενενήντα εννιά καλά, γίνονται αιώνιοι εχθροί σου επειδή δεν μπόρεσες να τους κάνεις και το εκατοστό. Μην το ψάχνετε, ο χαρακτήρας των ανθρώπων και των ομάδων, καθορίζει την πράξη τους.

Βδομάδα την βδομάδα, μήνα τον μήνα, ξεψαρώνουν. Ακούν κάθε μέρα με αγαλλίαση τον αριθμό των κρουσμάτων και των νεκρών, βλέπουν χαιρέκακα τα τηλεοπτικά πλάνα των έρημων πόλεων, παρακολουθούν χαμογελώντας τις εκκλήσεις των γιατρών έξω απ&apos; τις εντατικές κι ενώ εξωτερικά κουνούν το κεφάλι τους γεμάτοι δήθεν στεναχώρια, μόλις βρεθούν αναμεταξύ τους και μακριά απ΄ την κοινή θέα τρίβουν τα χέρια τους. «Επιτέλους, ισοφαρίζουμε το Μάτι» σκέφτονται (και λένε).

Λυπούμαστε πολύ που για δεύτερη συνεχόμενη μέρα θα σχολιάσουμε τα καμώματα της αντιπολίτευσης γιατί πιστεύουμε ότι το βλέμμα του Τύπου και των πολιτών πρέπει να είναι στραμμένα κυρίως προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Όμως βρισκόμαστε μάλλον ενώπιον ενός πολιτικού φαινομένου παρά ενός πολιτικού στιγμιότυπου, ώστε να το αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο.

Η κριτική εύφημος μνεία στη Φώφη Γεννηματά γίνεται συγκριτικά, γιατί στον αντίποδα υπήρχε ο Αλέξης Τσίπρας με την συνήθη εμπρηστική ρητορική, την λαϊκιστική διαστρέβλωση, και τις πυροτεχνικές προτάσεις. Το πρόβλημα με τη μειλίχια, ορθολογική και -κατά το μάλλον ή ήττον- εμπεριστατωμένη παρουσία της κας Γεννηματά χθες στη Βουλή είναι ότι θα ταίριαζε σε ένα καλοκουρδισμένο βορειοευρωπαϊκό κράτος, όχι στη χύμα Ελλάδα.

Η παρούσα κυβέρνηση, κατά γενική ομολογία, χειρίστηκε υποδειγματικά το πρώτο κύμα της πανδημίας, η χώρα εγκωμιάστηκε από πολλές ξένες κυβερνήσεις και το σύνολο σχεδόν του διεθνούς Τύπου και από ένα failed state στα προηγούμενα χρόνια έγινε - κάπως ανέλπιστα ίσως - ένα success story.