Μετά τη μεσαία τάξη ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε ότι υπάρχουν στη χώρα και επιχειρήσεις. Αφού πρώτα διέλυσε τα μεσαία εισοδήματα, μετά δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις επιχειρήσεις για να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίσει ότι έχουν προβλήματα. <b>Γράφει ο Προκόπης Χατζηνικολάου. </b>

Εκρηκτικό καλοκαίρι περιμένει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Οι νάρκες που έχει θάψει ύπουλα και προσεκτικά η απερχόμενη κυβέρνηση, θα βγαίνουν σχεδόν καθημερινά στην επιφάνεια απαιτώντας λεφτά, ρυθμίσεις, νομοθέτηση, τακτοποίηση, επίλυση. <b>Γράφει ο Χρήστος Ν. Κώνστας.</b>

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε στις εθνικές εκλογές το σύνθημα των ευρωεκλογών σχετικά με την ώρα «των πολλών». Ως ρητορικό τέχνασμα είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, αρκετά «πιασάρικο» το σύνθημα. Όταν ένα κόμμα λέει ότι είναι με τους πολλούς, εννοεί ότι οι αντίπαλοί του είναι με τους λίγους, ότι το ίδιο μπορεί να εκφράσει την πλειοψηφία, ότι είναι δημοκρατικό και ενδιαφέρεται για το κοινό καλό.

Και όμως ούτε ο Αλέξης Τσίπρας πιθανότατα ήθελε να διεξαχθεί η τηλεμαχία μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Αυτό είναι το συμπέρασμα, στο οποίο οδηγούν σειρά ενδείξεων, οι οποίες καταγράφησαν στην πορεία των συζητήσεων για το «πολυθρύλητο» πλέον debate. <b>Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής.</b>\r\n

Η μόνη σταθερά σε αυτή την χώρα είναι οι σύμβουλοι. Κυβερνήσεις αλλάζουν, ισχυροί πολιτικοί άνδρες εξορίζονται στην έρημο, αλλά οι αυλικοί παραμένουν στην θέση τους. Σαν να έχουν βγάλει ρίζες! Παντός καιρού, πουλάνε σε όλους τις υπηρεσίες τους. Εδώ και τριάντα χρόνια έχουμε τους ίδιους τραπεζίτες, τα ίδια στελέχη για να επανδρώσουν τους κρατικούς μηχανισμούς. Ένα πράγμα σαν το Game of Thrones...

«Προσχηματικοί» είναι λόγοι του ΣΥΡΙΖΑ που οδήγησαν στη ματαίωση του debate των πολιτικών αρχηγών, δήλωσε σε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Ο κ. Τσίπρας έχει μεγάλο θράσος. Θέλαμε το debate, δεν έχουμε ευθύνη που δε θα γίνει».\r\n\r\n\r\n

Με κομματικά στελέχη και τον Θύμιο Λυμπερόπουλο πραγματοποιείται η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Λαχαναγορά του Ρέντη, που καθυστέρησε να ξεκινήσει πάνω από μια ώρα ώστε να γεμίσουν τα καθίσματα που είχαν στηθεί.

«Αρχικά πίστευα ότι μόνο ο κ. Μητσοτάκης θέλει να αποφύγει, σαν το διάολο το λιβάνι, το ντιμπέιτ των δύο. Σήμερα φάνηκε ότι και το ΚΙΝΑΛ, ακόμη -παραδόξως- και το ΚΚΕ έψαχναν εναγωνίως αφορμή να αποφύγουν και το ντιμπέιτ των πέντε», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, ο Αλέξης Τσίπρας.

Ένα απίστευτο κουβάρι offshore εταιρειών, εκπροσώπων – βιτρίνα, διαφημιστικών εταιρειών ακόμη και μέσων ενημέρωσης τυλίγεται γύρω από το στενό συνεργάτη του Νίκου Παππά, Μανώλη Πετσίτη και τον υπόδικο επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη που ερευνώνται από τις αρχές με τη βοήθεια των αρμοδίων υπηρεσιών της Κύπρου.<b> Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου. </b>

Ο Τσίπρας δεν θα εξαφανιστεί, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει 20%. Γι’ αυτό ευθύνεται η προσωπολατρία ως εφαρμοσμένη πολιτική στον χώρο της αριστεράς και η εμφανής αδυναμία της Φώφης να εκμεταλλευτεί τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει έτσι το ΚΙΝΑΛ ο κυρίαρχος πόλος της κεντροαριστεράς. Με τον Τσίπρα, λοιπόν, θα χρειαστεί να συνομιλήσει ο επόμενος πρωθυπουργός.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι απλώς απρόθυμη, είναι ιδεολογικά αντίθετη προς την καταστολή, γι’ αυτό και έχει στα όπα όπα τους Ρουβίκωνες και άλλες οργανώσεις που δρουν πλέον ως παρακράτος, υπογραμμίζει στον «Φιλελεύθερο» η Μελίνα Δασκαλάκη, τονίζοντας ότι η Αθήνα χρειάζεται ένα θετικό σοκ, που ο Μπακογιάννης μπορεί να της το δώσει. \r\n\r\n

Για μια χώρα που είναι καταδικασμένη να μένει ουραγός έκανε λόγο το Ποτάμι με αφορμή τις διεθνείς εκθέσεις που καταγράφουν τα χειρότερα για την Ελλάδα, όπως το Ινστιτούτο Frazer και η Παγκόσμια Τράπεζα που αποδεικνύουν ότι αντί να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός, χάνουμε διαρκώς έδαφος.\r\n\r\n

Ο σιδηρόφρακτος Πρωθυπουργός του Μαξίμου, ο οποίος όπου πηγαίνει να μιλήσει συνοδεύεται από διμοιρίες των ΜΑΤ, ερημώνει η γύρω περιοχή και μιλάει σε επιλεγμένο ακροατήριο, ισχυρίστηκε ότι προστατεύεται όχι λόγω των αντιδράσεων του κόσμου, αλλά επειδή τον πλησιάζουν πολλοί για να του πουν «προχώρα». <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

Στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνεται και οι υποψήφιοι του καταγράφουν ποσοστά που παραπέμπουν στην προ μνημονίων εποχή. Στις Αυτοδιοικητικές εκλογές δεν υπάρχει Αλέξης Τσίπρας με αποτέλεσμα ένα ανύπαρκτο στις τοπικές κοινωνίες κόμμα, χωρίς στελέχη, να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις εκλογικές διαδικασίες, έχοντας απολέσει και το όποιο κοινωνικό πρόσωπο εμφάνιζε μέχρι το 2015. <b>Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου.</b>

Ένα, ένα τα κομμάτια του πάζλ που προκάλεσαν τις αντιδράσεις του Πάνου Καμμένου και τη... νυχτερινή απόφασή του να συγκαλέσει εκτάκτως και μάλιστα την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και την εκτελεστική επιτροπή του κόμματός του μπαίνουν στη θέση τους μετά την αποκάλυψη του ραντεβού Τσίπρα – Παπαχριστόπουλου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αντιδράσεις που περιλαμβάνουν και αναφορές σε αποστασίες...

Και όμως λίγο πριν μπούμε και επισήμως στην νέα χρονιά που αναμφίβολα είναι εκλογική, η κυβέρνηση δε δείχνει ικανή να μπορεί να πάρει τα ηνία στον επικοινωνιακό τομέα και να επιβάλλει την ατζέντα, με προφανή στόχο την αποκόμιση πολιτικών κερδών. <b>Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής.</b>

Έμαθε το «καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια». Καθότι κάποτε κάρβουνο έπιανε πλατίνα γινόταν, ενώ τώρα χρυσό απ’ του Καίσαρη του κάνουν δώρο Κινέζικος τσίγκος γίνεται στα χέρια του. Έμαθε βιβλικά εδάφια, όπως το 41 της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης για τις παχιές και αποσκελετωμένες αγελάδες. Καθότι ο άλλοτε κραταιός νοικοκύρης, βιώνει πλέον ημέρες πολιτικής ένδειας και ιδεολογικής ασιτίας.

Ένα από τα πιο ακανθώδη ερωτήματα της Ιστορίας στο μέλλον θα είναι για ποιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας δεν συμπορεύτηκε τον Ιανουάριο ή ακόμη και τον Σεπτέμβριο του 2015 με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και γιατί επέλεξε τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Είναι τόσο ανίκανος ή απλά η προτεραιότητά του τότε ήταν η διάλυση της Δεξιάς, δια της κλασικής τροτσκιστικής μεθόδου του εισοδισμού;

Με παροχές δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές και κινδυνολογία περί ενός «Αρμαγεδδώνα» που θα πλήξει τη χώρας αν εκλεγεί ο Κυρ. Μητσοτάκης συνεχίζει ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος επιτέθηκε στον Γιάνη Βαρουφάκη υποστηρίζοντας πως είναι μια «συστημική επιλογή» για να ανακοπεί η... πορεία νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι σπασμωδικές αντιδράσεις των στελεχών της κυβέρνησης, συνεπικουρούμενες από τις κραυγαλέες δηλώσεις τους, αποδεικνύουν το γεγονός πως ο σύριζα δεν αντιλαμβάνεται το γεγονός της εναλλαγής των κομμάτων στην κυβέρνηση, ως αναπόσπαστο κομμάτι των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στα πλαίσια της δυτικής αστικής δημοκρατίας.

Μετά από κάθε συζήτηση αρχηγών στην Βουλή, το παρεάκι του Τσίπρα μαζευόταν στο πρωθυπουργικό γραφείο μέσα σε κλίμα γλεντιού, άνοιγε ένα ουίσκι κι άρχιζε τα γέλια και τις κολακείες προς τον αρχηγό: «Τον έσκισες πάλι τον Κούλη. Τον πάτησες κάτω Πρόεδρε. Πελατάκι σου είναι, ούτε διορισμένος από μας να ήταν στην αρχηγία της ΝΔ.» Και να οι δοξαστικοί στον Αλέξη και να τα αυτοκρατορικά στεφάνια πάνω απ’ το κεφάλι του. Κι εκείνος κορδωνόταν σαν παγώνι.

Ας υποθέσουμε ότι ο Ερντογάν αποφασίζει ότι έφτασε στην τελευταία στροφή. Ότι ήρθε η στιγμή να ανεβάσει ρυθμούς και να ξεπεράσει τον Κεμάλ στην μεγάλη κούρσα για την κατάκτηση της Ιστορίας. Ας υποθέσουμε ότι ένα πρωί του Οκτωβρίου - να φύγουν πρώτα οι τουρίστες- περνάει τα Δαρδανέλλια ένα γεωτρύπανο και πάει να τρυπήσει στο Καστελόριζο. Για να καταλάβουν πλέον οι πάντες ότι πετρέλαια στο Αιγαίο χωρίς τους Τούρκους δεν υπάρχει περίπτωση να βγουν...

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθύτερο και δεν το συνειδητοποιεί. Στις δημοσκοπήσεις καταγράφονται ποσοστά αντιπάθειας προς το κόμμα, στην ερώτηση για το ποιο κόμμα θα δυσαρεστούσε τους πολίτες εάν ερχόταν πρώτο. Αυτή η διάθεση του λαού δείχνει ότι έχει τελειώσει. <b> Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης. </b>

Στη συνέντευξη στο CNN ο Α. Τσίπρας έδειξε τον παλιό, «καλό» του εαυτό, που όλοι γνωρίζαμε. Δεν συνετίστηκε από την ήττα της 26ης Μαΐου. Εμπαθής, διχαστικός, επιθετικός, δήλωσε πως «οι μεταρρυθμίσεις της Νέας Δημοκρατίας μυρίζουν αίμα». Φυσικά, η Νέα Δημοκρατία δεν θα εμπλακεί σε διάλογο με έναν άνθρωπο που παραληρεί. Που ουσιαστικά βγάζει κραυγές.