Το ζήτημα της ονοματοδοσίας των σταθμών του μετρό, ανέδειξε ήδη ένα σημαντικό στοιχείο της πολιτικής επικοινωνίας. Ότι υπάρχει μία σημαντική μερίδα πολιτικοποιημένων ανθρώπων που παρακολουθούν συνειδητά τις αποφάσεις της εξουσίας και είναι έτοιμοι να τις κρίνουν. Και μπορούν ανά πάσα στιγμή να γίνουν σκληροί στο σχόλιο και στην κριτική τους.

Από το 1949 ο βαρόνος Marcel Bich κατέκλυσε τις αγορές με τον «στυλό μιας χρήσης, bic». Αυτό το πάμφθηνο μικρό εργαλείο συνέβαλε καταλυτικά, στην αλλαγή του κόσμου ως σήμερα. Στην παιδεία, στην οικονομία, στην τέχνη, στην παραγωγικότητα των ανθρώπων. Αν όμως ο Μarcel ήταν Έλληνας της Μεταπολίτευσης ποτέ του δεν θα μπορούσε να παράγει κανέναν στυλό. Γιατί θα ήταν πανάκριβος και μη ανταγωνιστικός για τη χρήση του!

Το ερώτημα είναι γιατί επιμένουμε πάντα, στην αναζήτηση ξένων επενδυτών και αγνοούμε επιδεικτικά τους Έλληνες; Γιατί θεωρούμε ότι η οποιαδήποτε εξωστρέφεια στην οικονομία μας θα επέλθει από αυτούς που θα έρθουν από έξω προς τα μέσα και όχι από μέσα προς τα έξω; Αφού πρώτα εδραιώσουν μια δυναμική παραγωγική αλυσίδα στον εσωτερικό της χώρας. Γιατί δεν υπολογίζουμε τα διόλου ευκαταφρόνητα ελληνικά κεφάλαια (εντός και εκτός Ελλάδας) στην ανάπτυξη της χώρας;

Λυπάμαι για την άδοξη λάμψη του δικού μας «Ρασπούτιν», αλλά ουδεμία σχέση έχει με τον ευφυή γνήσιο της Ρωσίας. Δυστυχώς για την αριστερή ραδιουργία, τίποτα δεν πήγε καλά. Ίσως γιατί οι καρικατούρες των παλιών Σοβιετικών δεν είχαν κάτι από τον «σατανικό» τους οίστρο. Ίσως γιατί έκαναν το λάθος να επιλέξουν ως ενορχηστρωτή έναν παλιοκομματικό Δεξιό, ο οποίος δεν διέθετε τη συντροφική δεξιότητα στην δολοπλοκία.

Έχουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση. Η εθνική μας αυτοεκτίμησή βρίσκεται στο ναδίρ. Γι\\' αυτό αναζητούμε, εφευρίσκουμε, και ενίοτε κατασκευάζουμε ήρωες. Είδωλα και επικές μορφές, να μεταφέρουν την «αθάνατη ελληνική ψυχή» στα πέρατα του κόσμου. Είτε πρόκειται για πολεμιστές με ασπίδες είτε για Μακεδονομάχους είτε για πρωταθλητές του τένις είτε για «μπάρμπι επιστήμονες»...\r\n\r\n

Ο λειτουργικός αναλφαβητισμός όμως, δεν αφορά μόνο τους μαθητές. Αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η οποία έχει εμπλακεί σε ένα τραγικό αδιέξοδο στείρας και αχρείαστης γνώσης. Και πάνω από όλα τους δασκάλους, από τους οποίους θα έπρεπε να αναζητηθούν οι μεγάλες ευθύνες.\r\n\r\n\r\n

Κι όμως ειπώθηκε: «Εμείς δεν περιμένουμε την ανάπτυξη για να αυξηθούν οι μισθοί. Με την αύξηση των μισθών έρχεται η ανάπτυξη»! Από ποιον ειπώθηκε; Aπό έναν πρώην πρωθυπουργό. Από ποια αναδιατυπώθηκε; Από μία πρώην υπουργό Εργασίας. Μιας δυτικής χώρας. Παλαιού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και με παραδοσιακή «καπιταλιστική»… οικονομία.

Πόσοι από μας θα πάμε να δούμε την ταινία του Κώστα Γαβρά για να απολαύσουμε τον «μπουρλοτιέρη» Γιάνη να ανεβάζει την αδρεναλίνη μας στο κατακόρυφο; Μα φυσικά όλοι. Ήθελε όμως ο Βαρουφάκης να κάψει τη Ρώμη; Ναι, ο Βαρουφάκης ήθελε τότε να κάψει τη Ρώμη. Αλλά τον σταμάτησε ο Αλέξης. Που όμως τον είχε προσλάβει ως επιδέξιο «τρομοκράτη» και ταλαντούχο «πυρπολητή»...\r\n

Πέρασαν δύο μήνες από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Κι όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν καταλάβει ακόμα γιατί ηττήθηκαν. Ούτε τα στελέχη του ούτε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει σημασία να το καταλάβουν; Πολύ μεγάλη, δεδομένου πως υφίσταται ανάγκη να πάψει ο κόσμος να «διαπαιδαγωγείται» με λαϊκίστικες κορώνες και άχρωμα μηδενιστικά συνθήματα.\r\n\r\n

Η συζήτηση για τη διαμάχη μεταξύ και ιδιωτικού και δημόσιου δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Όσο οι άνθρωποι θα αισθάνονται τη «φυσική» ανάγκη της συλλογικότητας, θα αναζητούν την προστασία των συμφερόντων τους στην κοινότητα. Μιλώντας όμως για τη δημόσια σφαίρα, δεν μπορούμε να αναλύουμε τη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την ποιότητα της κάθε κοινωνίας όπου εφαρμόζονται.

Βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, έναν «πόλεμο» του πολιτικού συστήματος εναντίον του πυρήνα της δημοκρατίας που είναι η μεσαία τάξη. Όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δείχνουν πλέον ότι κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και για την οικονομία και για την φιλελεύθερη αστική δημοκρατία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μοίρασε ανάπτυξη και όχι επιδόματα. Υπάρχουν όμως, πλέον, πολύ περισσότερα αυτιά να καταλάβουν τι σημαίνει η μείωση των φόρων. Μέχρι πρότινος, το σύνθημα ήταν το ασαφές «βάλτε φόρους στους πλούσιους». Σήμερα, όλοι κατανοούν ότι χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη. Λίγο πριν, η κοινωνία θεωρούσε τους επενδυτές απατεώνες και κλέφτες. Σχεδόν σε όλη τη Μεταπολίτευση, νομίζαμε ότι οι επιχειρήσεις πρέπει είναι «φιλανθρωπικά ιδρύματα».

Είναι γεγονός ότι αυτή η χώρα είναι μοναδική, μόνη, μοναχική και μονήρης! Γι\\' αυτό είναι και ξεχωριστή. Τα χαρακτηριστικά δεν αλλάζουν. Μόνο να γίνουν συνείδηση μπορούν, όχι να φύγουν απότομα από τις συνήθειές μας. Άλλωστε, ακρίτες όπως είμαστε στα σύνορα της Δύσης, είναι λογικό να αντιστέκεται η φύση μας στις πολιτισμικές στροφές της εξέλιξης.

Είδα την εικόνα έξω από την ΑΣΟΕΕ μία εβδομάδα μετά τις εκλογές. Τίποτα διαφορετικό. Τα παπούτσια απλωμένα στο πεζοδρόμιο, οι «διακινητές ιδεών» προστατευμένοι πίσω απ΄τα κάγκελα και οι «οικονομολόγοι» ναρκέμποροι λίγο πιο πέρα. Στις αρχές Αυγούστου, ήταν λιγότεροι. Μετά τον Δεκαπενταύγουστο, ακόμα πιο λίγοι και με διάχυτο προβληματισμό για το μέλλον της «διαλεκτικής» τους. Και τώρα, πλέον, την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχει κανένας!

Το μνημείο του Αγρότη στο Κιλελέρ επισκέφτηκε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά, στα πλαίσια της επίσκεψης στη Λάρισα, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 3η Σεπτέμβρη και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Η κ. Γεννηματά κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και σε δήλωση της σημείωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ και η παράταξή μας ήταν και θα είναι πάντα στο πλάι του αγρότη και της αγροτιάς»...

Βρισκόμαστε ήδη μέσα στη δίνη ενός τουρκικού παροξυσμού, στην προσπάθεια της γείτονος να καταλάβει τη θέση που νομίζει ότι της ανήκει στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αλλά το ερώτημα είναι σαφές: Υπάρχει Αιγαίο χωρίς την Ευρώπη; Κι ακόμα καλύτερα, υπάρχει Ελλάδα -με τη σημερινή της μορφή- χωρίς την Ευρώπη; \r\n\r\n

Ο Κώστας Γαβράς τιμήθηκε για την «ιδιαίτερα πρωτότυπη συμβολή του στην καινοτομία του σύγχρονου κινηματογράφου» από το Φεστιβάλ της Βενετίας όπου παρουσίασε τη νέα του ταινία, με αντικείμενο την κρίση χρέους στην Ελλάδα. Στον 86χρονο δημιουργό απονεμήθηκε αργά το βράδυ του Σαββάτου το βραβείο Jaeger-LeCoultre Glory to the Filmaker.

Ο ηθοποιός Χιου Γκραντ έγραψε στο Twitter για τον Μπόρις Τζόνσον μετά την απόφαση να κλείσει την βρετανική Βουλή: «Δεν θα παίξεις γ@@@να παιχνίδια με το μέλλον τον παιδιών μου. Δεν θα καταστρέψεις τις ελευθερίες για την υπεράσπιση των οποίων πολέμησε ο παππούς μου σε δύο πολέμους. Άντε γ@@σου υπερ-προβεβλημένο λαστιχένιο παιχνίδι μπάνιου («over-promoted rubber bath toy»).

Είναι γεγονός ότι δεν ακούγεται καλό να εισάγεται κάποιος με βαθμολογία αποτυχίας σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της χώρας. Ούτε και να υπάρχουν τμήματα που να δέχονται φοιτητές με απαράδεκτες επιδόσεις. Kι ακόμα χειρότερα, να ισοπεδώνεται από κεντρική πολιτική επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης η ακαδημαϊκή προοπτική των Ελλήνων. Επειδή η ελληνογενής αριστερή ιδεοληψία θέλει τα πανεπιστήμια μορφωτικά ιδρύματα γενικών γνώσεων και ιδεών.\r\n\r\n

Παλιότερα διαμαρτύρονταν ότι δεν δούλευαν τα air conditions στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στην Αμυγδαλέζα. Ότι οι πρόσφυγες έτρωγαν κάθε μέρα κοτόπουλο. Ότι δεν έπαιρναν πολύ γρήγορα το επίδομα. Και μετά, δημιούργησαν την Ειδομένη, τη Σάμο, τη Μόρια. Χωρίς ίχνος ντροπής. Χωρίς τσίπα για το ανθρωπιστικό έγκλημα που διέπρατταν.\r\n\r\n

Μετά την έλευση της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και εν αναμονή των αλλαγών που θα επιφέρει η τεχνητή νοημοσύνη, χρειαζόμαστε μία 4η Ανθρωπιστική Επανάσταση. Η πρώτη συντελέστηκε στην Αρχαία Αθήνα με τη Δημοκρατία, η δεύτερη στη Φλωρεντία με την Αναγέννηση, η τρίτη στο Παρίσι με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό.\r\n\r\n

Το «τζάμπα» είναι μια πολύ παλιά ιστορία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Τόσο παλιά που έχει παγιωθεί ως «ευγενική προσφορά» των απανταχού πολιτικών που ερωτεύτηκαν τον «λαό» και αφοσιώθηκαν στις υπηρεσίες του. Σπανίως όμως, το «τζάμπα κοστολογείται από κάποιους ενδιαφερόμενους.

Διάγουμε τον δεύτερο μήνα διακυβέρνησης από την ΝΔ. Και όσο περνάει ο χρόνος, η απόσταση μας βοηθάει να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα για το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά κυρίως, για το μέλλον της χώρας. Ποιοι ψήφισαν λοιπόν την νέα κυβέρνηση; Η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν χρησιμοποιεί τα «σινιάλα» καμιάς ιδεολογίας για να φτιάξει ταυτότητα. Αν τελικά ψήφισαν οι «πολλοί» τον Μητσοτάκη είναι γιατί ελπίζουν ότι είναι φιλελεύθερος και σέβεται τη μεσαία τάξη.

Πέρυσι, στις 21 Αυγούστου, ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός έκανε το διάγγελμα του από την Ιθάκη. Ζώντας την φαντασίωση της εξόδου από τα μνημόνια. Χωρίς καμία επίγνωση για την μακροχρόνια επιτήρηση της οικονομίας. Και χθες, ένας αμετανόητος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μη έχοντας άλλον τρόπο επανεμφάνισης, ξαναθυμήθηκε σύγχρονους μνηστήρες και δραματικές θαλασσινές αφηγήσεις. Είναι σαφώς αδιόρθωτος.