Έβαλαν μαύρες πλερέζες και μοιρολογούν, γιατί η Ελλάδα, λέει, έστειλε όπλα στην Ουκρανία. Η υποκρισία περισσεύει! Αλήθεια! Τι θα έλεγαν αν οι Ουκρανοί υποδέχονταν με λουλούδια και όχι με μολότοφ τους «αδελφούς Ρώσους», όπως αρχικά πίστευαν ότι θα συμβεί; Θα έλεγαν ότι οι λαοί έδωσαν ένα «μάθημα» στο ΝΑΤΟ και θα ζήταγαν να φύγουν οι Αμερικανοί από την Αλεξανδρούπολη. Είναι πολλά τα λεφτά που έχει επενδύσει ο πουτινισμός και στην Ελλάδα…

Είμαι έξαλλος! Μόλις διάβασα ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας: «Καλούμε όλους, και ιδιαίτερα τους πολύ υψηλά ιθύνοντες, πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, βουλευτές, κομματικά στελέχη, υπουργεία, ΜΜΕ, διάφορους παπαγάλους και άλλους, που τόσο βιάστηκαν χθες να κατηγορήσουν για όλα τις ΗΠΑ (όπως πάντα), να συνέλθουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να σταματήσουν την αντιαμερικανική προπαγάνδα και να δείξουν ψυχραιμία, νηφαλιότητα και σοβαρότητα». Συντάσσομαι για πρώτη φορά με τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ! Γιάνκηδες go home!

Υπάρχουν Έλληνες που στηρίζουν τον τυχοδιωκτισμό του Πούτιν. Νομιμοποιούν πολιτικά τον Αττίλα και κλείνουν το μάτι στον Ερντογάν. Καταλαβαίνουμε τους χρυσαυγίτες! Έλκονται από τον αυταρχικό Πούτιν. Οι «ανθρωπιστές» της αριστεράς; Οι υπέρμαχοι της ειρήνης και του αφοπλισμού; Πώς αντέχει η συνείδησή τους τις απειλές Πούτιν για πυρηνικό όλεθρο; Η συμμαχία Καμμένων και Πολάκηδων δεν ήταν τελικά περιστασιακή. Ήταν στρατηγικής σημασίας και στόχευε στην καρδιά της δημοκρατίας. Όπως και η επέμβαση Πούτιν στην Ουκρανία.

Η Ευρώπη μπορεί να χώσει το κεφάλι της στην άμμο και να προσποιηθεί ότι δεν έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τον Βλαδίμηρο, αλλά ο πουτινισμός απειλεί σοβαρά την ψυχή της. Ακόμη κι αν η Ευρώπη αποφασίσει να αντιμετωπίσει σε αυτή τη φάση την αφηνιασμένη αρκούδα με μυγοσκοτώστρα, θα έρθει σύντομα ο λογαριασμός. Σε μερικές μόνο μέρες! Στον επόμενο λογαριασμό του ρεύματος ή της θέρμανσης. Ή ακόμη και αύριο το πρωί, στην τιμή του ψωμιού, στον φούρνο της γειτονιάς μας!

Περισσότεροι από 17.000 ιατροί έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες άλλων χωρών. Η Ελληνική Πολιτεία δαπάνησε σημαντικούς πόρους για την εκπαίδευσή τους, αλλά οι Έλληνες φορολογούμενοι που πλήρωσαν με τους φόρους τους αυτή τη δαπάνη, είδαν τη «επένδυση» αυτή να την εισπράττουν, τελικά, άλλοι! Είναι απλό! Οι γιατροί στην Ελλάδα αμείβονται με ψίχουλα. Κυριολεκτικά! Κι όσο αυτό συμβαίνει, θα συνεχίζεται το κύμα μετανάστευσής τους.

Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και όχι μόνο ελληνικό. Η ακρίβεια απειλεί σοβαρά την πολιτική σταθερότητα. Τα νοικοκυριά δεν ενδιαφέρονται για ποιον λόγο ανεβαίνουν οι τιμές των commodities στα χρηματιστήρια. Μετράει τις συνέπειες, την ακρίβεια που του τρώει τον μισθό και τα βάζει με το πολιτικό σύστημα. Κι η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί άφησαν την Ευρώπη ανοχύρωτη. Ο Πούτιν μπορεί να χορέψει την Ευρώπη στο ταψί και να βγάλει μερικά δισεκατομμύρια…

Βλέπουν ότι οι δημοσκοπήσεις δεν τους βγαίνουν και κάποιοι εξ αυτών (περισσότερο ακραίοι) ζητούν αυτές να καταργηθούν. Όταν καταλάβουν ότι οι Έλληνες δεν θα πέσουν στην ίδια παγίδα που έπεσαν το 2015 και ότι δεν πρόκειται να τους ψηφίσουν δεύτερη φορά για κυβέρνηση, είναι πιθανόν να ζητήσουν και την κατάργηση των εκλογών! Ο Αλέξης κάνει αβάντα στον Κυριάκο, όταν «αφήνει» τον Παύλο Πολάκη να «φοβίζει» με την άλλη φορά αριστερά!

Δεν ξέρω την απάντηση στην ερώτηση πού χρησιμεύει πλέον ο χρυσός και γιατί επιμένουμε να το χρησιμοποιούμε ως ένα «ασφαλές καταφύγιο». Η πρώτη σκέψη, πάντως, που κάνω κάθε φορά σε καταστάσεις σαν κι αυτή της Ουκρανίας είναι να αγοράσω προϊόντα συνδεδεμένα με την άνοδο του χρυσού και του ασημιού. Αυτόματα! Χωρίς συζήτηση. Αυτή είναι μία πραγματικότητα και έλκει τη δύναμή της από το ισχυρό brand που έχουν κτίσει αυτά τα προϊόντα εδώ και χιλιάδες χρόνια!

Η Τουρκία προσπαθεί να κλείσει όλες τις υποθέσεις της, ακολουθώντας μία επιθετική πολιτική φιλίας. Από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μέχρι το Ισραήλ. Με όλους; Όχι! Η Τουρκία συνεχίζει την απαράδεκτη πολιτική των προκλήσεων με την Ελλάδα και με την Κύπρο. Και σε σχέση με το παρελθόν υπάρχει η ουσιαστική διαφορά ότι έχει μετακυλήσει την πίεσή της στο Αιγαίο. Είναι πολύ ξεκάθαρο τι ακριβώς θέλει: Μερικά νησιά, αν όχι όλο το Αιγαίο!

Σύντροφοι της αυτής και της αντίπερα όχθης, αναρωτιέμαι, ως πολίτης αυτής της χώρας, αν κερδίσαμε ή χάσαμε από την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ και της Ολυμπιακής. Ή αλλιώς, που χάσαμε, αν χάσαμε! Διότι αν κερδίσαμε και δεν χάσαμε, το μέγα ερώτημα είναι γιατί δεν προχωράμε και σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Για το ότι δεν χάσαμε είμαι σχεδόν βέβαιος! Σε αντίθετη περίπτωση, σε υποψία και μόνο χασούρας, θα είχε εξεγερθεί η διεθνής της εργατικής τάξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 είχε υιοθετήσει «ατάκες» των Εξαρχείων ακόμη και για τα εθνικά θέματα. Στη λογική «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», οι σύντροφοι υποστήριζαν ότι δε χρειαζόμασταν αμυντικές δαπάνες και ότι δεν θα ήταν καταστροφή αν χάναμε μερικά νησιά. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν υπήρξε τόσο ακραία ανεύθυνος, όσο ήταν ως αντιπολίτευση. Αυτά μέχρι που έγινε και πάλι αντιπολίτευση. Μια από τα ίδια. Η παλιά καλή γνώριμη αριστερά…

Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στην Ουκρανία και μάλλον θα πρέπει να απορρίψουμε τις «βεβαιότητες» που εκφράζονται, ότι η κατάσταση δε θα ξεφύγει από τα στενά όρια ενός σαλονιού που εξελίσσεται ένα επιτραπέζιο παιγνίδι. Η δουλειά των διεθνολόγων είναι να λένε τη γνώμη τους. Οι επενδυτές, όμως, έχουν άλλη δουλειά! Να μη χάσουν τα χρήματά τους. Οπότε, αν ήταν στο χέρι τους θα έκτιζαν σε κάθε γωνιά και ένα καταφύγιο.

Όσο γερνάω γίνομαι συντηρητικός, παίρνοντας διαζύγιο από το μεγάλο ρίσκο. Δεν λέω μηδενικό, επειδή μου έχουν πει ότι ησυχία βρίσκει κανείς μόνο στα νεκροταφεία δεν είμαι ακόμη έτοιμος για κάτι τέτοιο. Από την άλλη πλευρά, όποιος δεν υπολογίζει τον κίνδυνο, μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με μεγάλες θύελλες. Σας ρωτώ, λοιπόν: Έχουν περάσει κοντά 14 χρόνια που οι αγορές μόνο ανεβαίνουν. Έχουμε ξεχάσει τι θα πει πτώση. Μήπως έφτασε η ώρα;

Ο επιχειρηματικός κόσμος εμφανίζεται ικανοποιημένος από την πορεία της Οικονομίας και τις προοπτικές. Το Ταμείο Ανάκαμψης φέρνει δουλειές και αυτή τη φορά δεν υπάρχουν αποκλεισμοί και «εθνικοί πρωταθλητές». Οι επιχειρηματίες, λοιπόν, θέλουν πολιτική ομαλότητα και ένα φιλικό επενδυτικό περιβάλλον. Στην επόμενη πενταετία θα κτιστεί ο επιχειρηματικός χάρτης των επόμενων δεκαετιών. Από την άλλη υπάρχουν ξένοι παίκτες που πιστεύουν ότι τους αναλογεί μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα. Και θα ήθελαν μία «ξένη επιτροπεία» στη διανομή των έργων…

Η ενεργειακή κρίση ήρθε για να μείνει. Και ναι μεν η κυβέρνηση μπορεί να πει ότι θα δώσει μερικά ευρώ στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, αλλά αυτό δε λύνει το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άμεση λύση, σε περίπτωση που οι τιμές του πετρελαίου αρχίσουν να σκαρφαλώνουν το τείχος του φόβου ή που πέσει μία σφαίρα στην Ουκρανία. Οι λόγοι της ενεργειακής κρίσης είναι πολλοί και σύνθετοι και απαιτούν μία νέα εθνική στρατηγική…

Είναι ακατανόητο ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο του θορύβου για τις πρόωρες εκλογές. Είναι σαν να ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Θέλουν να μας πουν ότι ο κ. Μητσοτάκης κινδυνεύει να χάσει την αυτοδυναμία; Διότι τη νίκη του στις εκλογές δεν την αμφισβητούν. Ξεκινούν, δηλαδή, το αφήγημα με την παραδοχή ότι δεν μπορούν οι ίδιοι να κερδίσουν τις εκλογές. Θέτουν έτσι ένα δίλημμα στον ελληνικό λαό: Αν όχι ο Κυριάκος, ποιος;

Όταν ο κόσμος πιέζεται οικονομικά, δεν επιτρέπεται ένας υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη να γελάει με το «αστείο» ότι το 2007 μοιραζόντουσαν λεφτά με τις τσάντες. Επειδή αυτές οι τσάντες οδήγησαν στην εκτίναξη του χρέους και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχτηκε από τους πολίτες για να θεραπεύσει τις παθογένειες και όχι για να τις αναπαράγει. Το χτεσινό «μήνυμα» του κ. Μητσοτάκη δεν ήταν προς τους υπουργούς του, αλλά προς τον κόσμο: «Θυμάμαι γιατί με ψηφίσατε».

«Καμία επίθεση δεν έκανε ο Ρουβίκωνας σε Μπακογιάννη. Αν και μπορούσαμε να το κάνουμε κόλαση (είμασταν πολλοί κ ήταν αφύλακτος) κ να φύγουμε κύριοι, εμείς πήγαμε όμορφα κ ωραία να διαμαρτυρηθούμε». Αυτό έγραψε στο twitter «ηγετικό στέλεχος» του Ρουβίκωνα. Πράγματι ανατριχιαστικό. Ο «Αφύλακτος» Μπακογιάννης και οι «πολλοί» του Ρουβίκωνα. Αυτή η εμμονή απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη είναι εντυπωσιακή. Γιατί τους φοβίζει; Τι επιδιώκουν; Να μην ξεχνάμε τα συνθήματα συμπαράστασης του «χώρου» στους φονιάδες του Παύλου Μπακογιάννη.

Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ την στήλη για να μεταφέρω μία συνέντευξη. Αφορμή στάθηκε η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θόδωρου Σκυλακάκη για τους φόρους στην βενζίνη και για το αν αυτοκίνητα έχουν οι φτωχοί ή οι πλούσιοι. Χαμός στα social media. Δεν μπορεί, είπα, λόγω του σχετικού θορύβου, θα πρέπει ο άνθρωπος να έχει κάνει μέγα έγκλημα. Και για αυτό τον κάλεσα να απολογηθεί ενώπιόν σας. «Απεταξάμην Θόδωρε»;

«Ο περήφανος λαός», «ο δωδέκατος παίκτης στην εξέδρα». Χαϊδεύουμε τα αφτιά ενός όχλου που αναπαράγει εδώ και χρόνια τη βία και το μίσος. Εκκολάπτουμε με την ανάσα μας το αυγό του φιδιού. Ο τρίτος νεκρός οπαδός στη συμπρωτεύουσα τα τελευταία πέντε χρόνια δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα μιας στρεβλής πραγματικότητας. Και δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη. Είναι πολλές οι φωλιές των φιδιών. Και μεγάλη η δική μας ευθύνη για να πούμε «ως εδώ»!

Όχι, μόνο δεν ζήτησαν συγγνώμη για τη σκευωρία της Novartis, αλλά απειλούν πάλι να τινάξουν τη χώρα στον αέρα. Επειδή αποκαλύφθηκε πλήρως η σκευωρία, επειδή απέτυχε το σχέδιό τους να σπιλώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, επειδή τους έχει καταλάβει ο ελληνικός λαός και τους γυρνάει την πλάτη. Το ερώτημα που έχει να απαντήσει ο κάθε ένας από εμάς είναι απλό: Με τους σκευωρούς ή με τη Δημοκρατία και τη νομιμότητα;

Η σκληρή προπαγάνδα των ερυθροφρουρών ήθελε τον Αλέξη Τσίπρα αήττητο, άχαστο στις εκλογές, άτρωτο απέναντι στους αντιπάλους του. Έκτιζαν με συνέπεια το προφίλ ενός σύγχρονου κομμουνιστή ηγέτη, όπως μας είχαν συνηθίσει από την εποχή των σοβιέτ. Κάτι από Ιωσήφ ένα πράγμα. Κι ήρθε η ώρα που την κατασκευή από τραπουλόχαρτα την πήρε ο αγέρας. Και ένας - ένας οι ερυθροφουροί «την κάνουν» και ορισμένοι προβάρουν στον καθρέπτη το πράσινο συνολάκι που ανέσυραν από τη ναφθαλίνη.

Είναι εντυπωσιακή η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ για την Αττική Οδό. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πέταξε στη Βουλή αρκετές φορές το γάντι στον Αλέξη Τσίπρα για την εταιρεία, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν το σήκωσε ούτε μία φορά. Ασφαλώς και προκύπτουν ερωτήματα από την στάση αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι φυσιολογικό. Η αριστερά να μην εκμεταλλεύεται τα… στραβοπατήματα του μεγάλου κεφαλαίου…

Άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι έχουν τη χάρη. Για τους αριστερούς λένε ότι βρίσκονται σε διαρκή επαναστατική ετοιμότητα, οι κεντροδεξιοί είναι τελικά εκείνοι που περιμένουν την ευκαιρία για να αρχίσουν να ρίχνουν από τα ταμπούρια τους. Όχι εναντίον των αλλοθρήσκων, αλλά εναντίον των φίλων και γειτόνων. Κι εκεί που ένας χιονιάς απείλησε με εμφύλια σύρραξη στα μετόπισθεν, έφτασε το ιππικό. Ή αλλιώς, η πρόταση μομφής του κ. Τσίπρα προς την κυβέρνηση.