Τον έπεισαν πως έχει «τον Κούλη στο τσεπάκι του». Του παρουσίασαν μαϊμού-δημοσκοπήσεις για να του πουν πως οι ευρωεκλογές είναι ντέρμπι. Και τελικά πιστεύοντας πως είναι ντέρμπι, ο αήττητος ηγέτης ανέλαβε προσωπικά όλη την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πατρίδα μας γυρίζει σελίδα. Τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής αυτό δείχνουν με τρόπο αδιαμφισβήτητο. Συνεπώς οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Ο εφιάλτης πέρασε. Ο Α. Τσίπρας ό,τι και να μηχανευθεί, όσο και να ραδιουργήσει, δεν μπορεί να αλλάξει την φορά των γεγονότων. Είναι αυτός που φεύγει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που έρχεται.

Πριν από μερικά χρόνια έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέδριο για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες εισηγητές, καθηγητές διαφόρων πανεπιστημίων, στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν στα πεπραγμένα και στα λάθη του ΚΚΕ, στις επιχειρήσεις του ΔΣΕ και στην ήττα του.

Όσο περνούν οι ώρες αντιλαμβάνομαι πιο πολύ το μέγεθος της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και του Α.Τσίπρα προσωπικά. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συντριβή. Αλλά τι ακριβώς συνετρίβη; Χθες το βράδυ κατέρρευσε όλο το σκηνικό της βαρβαρότητας που ζήσαμε από το 2011 ως τις ημέρες μας. Έκλεισε μια θλιβερή παρένθεση.

Όλοι μιλούν αν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγικής μορφής και ουδείς ασχολείται με την νίκη της Νέας Δημοκρατίας που είναι συντριπτική και έχει όλα τα χαρακτηριστικά της στρατηγικής νίκης. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της θα πρέπει να ανατρέξουμε στην εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν από τρεισήμισι χρόνια. Μια εκλογή που σηματοδότησε το άνοιγμα του κόμματος στον χώρο του φιλελεύθερου κέντρου.

Η ημέρα της κρίσεως πλησιάζει. Στις κάλπες της Κυριακής θα κριθούν οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα μεγάλα ζητήματα. Μα πάνω απ΄ όλα οι πολίτες θα πρέπει να αξιολογήσουν προσεκτικά ένα θέμα που αφορά το Έθνος μας και ένα θέμα που αφορά τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Τον πήχη της διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ δεν τον βάζουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Τον πήχη τον έθεσε ο ίδιος ο Α.Τσίπρας το 2014 όταν με μια διαφορά 3,84 μονάδων από την Νέα Δημοκρατία μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο και ζήτησε εθνικές εκλογές.

Ο Α.Τσίπρας και η Ρ.Δούρου δεν εγκαλούνται για την πυρκαγιά που ξέσπασε και έσπειρε τον θάνατο και την καταστροφή. Φυσικές καταστροφές μπορεί να συμβούν στην θητεία οποιασδήποτε κυβέρνησης. Και οι δύο εγκαλούνται κυρίως για τα όσα έγιναν μετά την εκδήλωση και την ταχύτατη εξάπλωση της φωτιάς. Εγκαλούνται για την επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης. Τι έκαναν;

Σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής ένας πολιτικός που κουβαλά την πολιτική ευθύνη για 130 θανάτους, θα είχε πάει ήδη στο σπίτι του. Στην Ελλάδα του 4ου Κόσμου, η Ρένα Δούρου επαναδιεκδικεί την υπερνομαρχία προβάλλοντας προκλητικά διαφημιστικά σποτάκια στα οποία εμφανίζεται είτε ως ακκιζόμενη, ανέμελη μεγαλομπεμπέκα, είτε θυμίζοντας, χωρίς ίχνος ντροπής, αυτά τα τραγικά που συνέβησαν στο Μάτι.

Προχθές, στον διαγωνισμό της Eurovision που έγινε στο Τελ-Αβίβ, κάποιοι Ισλανδοί καλλιτέχνες ύψωσαν μέσα στη σάλα τη σημαία των Παλαιστινίων. Και οι απανταχού της γης αντισημίτες, εκστασιάσθηκαν. Μεταξύ των οποίων και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Έλληνες α-νόητοι.

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες συνεχών επιθέσεων αναρχοαυτόνομων κατά συγκεντρώσεων της Νέας Δημοκρατίας. Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα αυτά γίνονται σε συνεννόηση με την κυβέρνηση. Γίνονται πάντως με την ανοχή της που σημαίνει συνενοχή. Η υπόθαλψη της ανομίας δεν οφείλεται σε ανεπάρκεια, αλλά σε σχεδιασμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε συνειδητά τις καθημερινές πράξεις βίας στην τρέχουσα πολιτική πρακτική.

Το περιστατικό συνέβη χθες στα Τρίκαλα, όπου περιόδευε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Πέρασε από το εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ και είπε στα στελέχη του, επί λέξει: «καλήν επιτυχία δεν μπορώ να σας ευχηθώ, σας εύχομαι όμως καλή δύναμη». Αναμφίβολα ήταν μια κίνηση πολιτικού πολιτισμού, που έρχεται να αμβλύνει, όσο γίνεται, το οξυμένο πολιτικό κλίμα.

Ο Α.Τσίπρας, μέχρι στιγμής, δεν έχει γνωρίσει την ήττα. Από το 2012 ως το καλοκαίρι του 2015, γνώριζε αλλεπάλληλες νίκες, με αποκορύφωμα το θριαμβευτικό 61,3% του δημοψηφίσματος και την μεγάλη νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του.

Για να απαντήσω με σαφήνεια στο ερώτημα θα πρέπει να ορίσω τις ιδεολογικές συντεταγμένες του ενός πόλου, αυτού της κεντροδεξιάς, καθώς οι ιδεολογικές συντεταγμένες της Αριστεράς είναι γνωστές και δεδομένες, παρά τις επί μέρους ενδοαριστερές αποχρώσεις και διαφοροποιήσεις.

Ο πρωθυπουργός έθεσε το γνωστό δίλημμα που θέτει και η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη: «με τους πολλούς ή με τις ελίτ;» Πώς γίνεται και η ριζοσπαστική Αριστερά θέτει τα ίδια διλήμματα με την άκρα Δεξιά; Και οι δύο αυτοί πολιτικοί χώροι έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Το μίσος τους για την φιλελεύθερη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Προχθές στην Βουλή είδαμε έναν άλλο Κυριάκο Μητσοτάκη. Επιθετικό και σίγουρο γι΄αυτά που έλεγε. Μας ξάφνιασε ευχάριστα. Απέδειξε πως, στην τελική ευθεία, βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, βάζοντας σε δεύτερες σκέψεις όσους πιστεύουν πως ο Τσίπρας στις μονομαχίες τον «έχει του χεριού του».

Είναι γεγονός, πέραν κάθε αμφισβητήσεως, πως ο πρωθυπουργός παραβίασε τον κώδικα δεοντολογίας της Βουλής, αποδεχόμενος δώρο άνω των 200 ευρώ. Γιατί οι δωρεάν διακοπές που έκανε στο σκάφος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας κόστισαν αρκετές χιλιάδες ευρώ. Αν, μάλιστα, δεν το δήλωσε και στο «πόθεν έσχες» έχει και ποινικές κυρώσεις.\r\n\r\n\r\n

Έχει γίνει κλισέ πως «πιο κάτω δεν γίνεται». Και κάθε φορά ο πρωθυπουργός αποδεικνύει πως γίνεται. Το βαρέλι μέσα στο οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένη η ελληνική κοινωνία δεν έχει πάτο. Η κατάπτωση είναι διαρκής και άνευ ορίων. Ο πυθμένας συνεχώς μετατοπίζεται προς τα κάτω.\r\n\r\n

Τώρα που πλησιάζει το τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει, όλοι εμείς που ανήκουμε στον συντηρητικό—φιλελεύθερο χώρο, να επαναξιολογήσουμε την προσφορά του στην πολιτική ζωή του τόπου. Πολλά, πάρα πολλά τα αρνητικά του. Θα μπορούσα να γράφω χιλιάδες λέξεις. Όμως αντισταθμίζονται όλα αυτά από ένα γεγονός...

Η κοινωνία μας, έχει μνημείο για ανύπαρκτους νεκρούς και αρνείται να τιμήσει την μνήμη τριών νέων ανθρώπων και ενός εμβρύου, που δολοφονήθηκαν γιατί ήθελαν να εργαστούν. Γιατί δεν πειθάρχησαν στα κελεύσματα της Αριστεράς για απεργία.\r\n\r\n

Η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, προσεγγίζει τα διεθνή γεγονότα με βάση το σχήμα « ιμπεριαλισμός — αντι —ιμπεριαλισμός». Οτιδήποτε στρέφεται κατά του «ιμπεριαλισμού» είναι θετικό, ipso facto. Δεν εξετάζουν τις λοιπές παραμέτρους του γεγονότος. Έτσι, στο όνομα του αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα, δεκάδες αιμοσταγείς δικτάτορες βαφτίστηκαν «δημοκράτες» και τα θύματα τους όργανα του ιμπεριαλισμού.

Αυτό που ζούμε τις τελευταίες ώρες είναι διδακτικό. Έχουμε μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που υποστηρίζουν έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Τον Μαδούρο. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα όσα γίνονται στην Βενεζουέλα ή μάλλον τα βλέπουν και τα επικροτούν. Δεν συγκινούνται που οι μισθοφόροι του καθεστώτος, με τα μηχανοκίνητα τους, πέφτουν επάνω στους διαδηλωτές.\r\n\r\n\r\n\r\n

Είναι γεγονός πως ό,τι έχει, κατά καιρούς, πει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ το βρίσκει σήμερα μπροστά του. Έτσι, θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα αμυνθεί το βράδυ της 26ης Μαΐου αν η διαφορά με την Νέα Δημοκρατία υπερβεί το 3,8%. Πολύ δε περισσότερο, αν κυμανθεί στο 8% plus, όπως προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις.

Τα ψέματα τελείωσαν, ο χρόνος των εκλογών πλησιάζει. Έμεινε ένας μήνας για τις ευρωεκλογές και για τις περιφερειακές εκλογές που θα είναι πρόκριμα και για τις εθνικές εκλογές. Για πρώτη φορά μετά τον Σεπτέμβριο του 2015 θα βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις κάλπες. Όλες οι ενδείξεις προμηνύουν μιαν ήττα, που όπως φαίνεται θα είναι σημαντική.