Προχθές μια νεαρή κοπέλα, πρόεδρος τοπικής ΟΝΝΕΔ, απέστειλε μια επιστολή στον Μ.Χρυσοχοϊδη, επισημαίνοντας του, τα προβλήματα που θα επισύρει στην περιοχή της η εγκατάσταση προσφύγων-μεταναστών. Η συντάκτις της επιστολής ουσιαστικά επαναλάμβανε τους φόβους και τις αντιρρήσεις των τοπικών φορέων. Εξέφραζε δηλαδή, το κοινό αίσθημα.

Προχθές ήταν ο Ν.Βούτσης που δήλωσε πως ήταν ανέτοιμοι να κυβερνήσουν, και πολλά άλλα. Χθες ήταν η σειρά του Στ.Κούλογλου. Σε στιγμές αυτοκριτικής, μας είπε πως «δεν έπρεπε να εκβιάσουν τις εξελίξεις» και πως έπρεπε να αφήσουν τον Α.Σαμαρά να κυβερνήσει. Προφανώς εννοεί πως έπρεπε να συναινέσουν στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2015.

Βρέθηκαν έξι βουλευτές, που ενώ τα κόμματα στα οποία ανήκουν τάχθηκαν υπέρ της προανακριτικής επιτροπής για τη σκευωρία της Novartis, αυτοί δεν πειθάρχησαν. Η συγκεκριμένη «ανταρσία» στέλνει ένα μήνυμα με αποδέκτη τον Κυρ. Μητσοτάκη. Δεν μπορεί να υπολογίσει στους σχεδιασμούς πως ΝΔ και ΚΙΝΑΛ αθροίζουν μαζί 180 βουλευτές και έχουν την απαιτούμενη πλειοψηφία για την αναθεώρηση του άρθρου του Συντάγματος για τον εκλογικό νόμο.

Ενα σταθερό πρόβλημα των διανοουμένων του φιλελεύθερου χώρου ήταν - και εν τίνι μέτρω παραμένει - η αδυναμία πρόσληψης της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν ανεπαρκείς. Απλώς τον προσέγγιζαν με λάθος γνωστικά εργαλεία. Η συμβολή όλων ημών που περάσαμε στην όχθη του φιλελευθερισμού αφού διασχίσαμε τον μαρξισμό, βρίσκεται στο γεγονός πως γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 εμφανίσθηκε στο πολιτικό σύστημα το δόγμα πως τα πάντα είναι η οικονομία.Είναι ένα δόγμα που έκτοτε διατρέχει οριζόντια το πολιτικό μας σύστημα. Αναμφίβολα, η οικονομική ανάπτυξη είναι ο βασικός και πρώτιστος στόχος χωρών που έχουν λυμένο το θέμα της εθνικής τους ασφάλειας. Τα σύνορα τους και εν γένει η κυριαρχία τους δεν αμφισβητούνται από τα γειτονικά κράτη.

Είναι γεγονός πως το ΚΚΕ απολαμβάνει πλήρως τις ελευθερίες ενός πολιτικού συστήματος που αγωνίζεται να ανατρέψει. Μάλιστα πολλές φορές, με την δράση του, κάνει κατάχρηση των δικαιωμάτων που δίνει σε όλους τους Έλληνες το δημοκρατικό μας Σύνταγμα. Με απλά λόγια παρανομεί.

Η φωτογραφία με τον διαδηλωτή του ΚΚΕ που καταφέρνει πισώπλατο κτύπημα καράτε σε έναν άνδρα των ΜΑΤ, έχει κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Αν επρόκειτο για μια μεμονωμένη βιαιοπραγία, έστω βάρβαρη και άνανδρη, θα μπορούσαμε να πούμε πως οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία του δράστη. Όμως υπήρξε μια γενικευμένη επιθετική συμπεριφορά με όλα τα στοιχεία της οργάνωσης. Άλλωστε, στο ΚΚΕ δεν υπάρχουν αυθόρμητες και ανεξέλεγκτες συμπεριφορές.

Οι πολίτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, γνωρίζουν ποιοι εμπόδιζαν τα κρουαζιερόπλοια να προσεγγίζουν τα λιμάνια της πατρίδος μας, ποιοι αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής, κλπ. Και γνωρίζουν τι ζημία έκανε η δράση αυτών των επαγγελματιών-συνδικαλιστών στην Εθνική Οικονομία μας.

Σε λίγες ημέρες λήγει και η παράταση για την ρύθμιση των 120 δόσεων. Λίγα πράγματα. Μικρός ο αριθμός όσων ανταποκρίθηκαν, σε σχέση με το μέγεθος των οφειλετών. Και είναι λογικό. Ο οφειλέτης, εκ πείρας γνωρίζει, πως δεν μπορεί συγχρόνως να ανταποκριθεί και στις δόσεις της ρύθμισης και στις τρέχουσες οφειλές. Πετά άσκοπα τα χρήματα του, για λίγους μήνες φορολογικής συνέπειας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καλείται να βάλει τάξη σε μια χαώδη κατάσταση που κληρονόμησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, το στοίχημα που βάζει η κυβέρνηση αφορά τον χρόνο που θα «τρέξουν» οι διαδικασίες χορήγησης ή μη ασύλου και εν συνεχεία οι διαδικασίες των επαναπροωθήσεων.

Ο πρωθυπουργός, με την επιλογή συγκεκριμένων συνεργατών του, κατέθεσε το όραμα του. Βλέπει την Ελλάδα μετά από τριάντα χρόνια και επιδιώκει να βάλει αυτός τα θεμέλια της σήμερα. Οραματίζεται μιαν Ελλάδα που θα μπορεί να σταθεί στον κόσμο του εγγύς μέλλοντος.

Το φεστιβάλ νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ονομάστηκε «Σπούτνικ, έφοδος στον ουρανό». Ως γνωστόν ο Σπούτνικ ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος και εκτοξεύθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1957. Και ήταν βέβαια Σοβιετικός. Οι παλιές αγάπες δεν κρύβονται για τους Συριζαίους. Η δε έκφραση «έφοδος στον ουρανό» είναι από τις εμβληματικές της Αριστεράς. Μέσα στον ρομαντισμό και την ουτοπία κρύβεται η στρατηγική κατάληψης της εξουσίας.

Όταν οι αριστεροί πλουτίζουν μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς, ουσιαστικά καταθέτουν την μαρξιστική τους ταυτότητα. Ο προσωπικός πλουτισμός είναι ξένος προς την ιδεολογία την οποία υπηρετούν. Δεν είναι όμως υποκριτικό να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα των κοινωνικά αδυνάμων και συγχρόνως να επενδύεις σε μετοχές και ομόλογα, σε ακίνητα ή να διαθέτεις πολυτελές σκάφος;

Οι αντιδράσεις των πολιτών που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, απέναντι στην στάση του συνόλου των ευρωβουλευτών της—πλην της φωτεινής εξαιρέσεως της Μισέλ Ασημακοπούλου—φανερώνουν πως στην βάση του κόμματος έχουν αναπτυχθεί αντισώματα στην ιδεολογική αφασία των ηγετικών στελεχών του.

Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του για την κλιματική αλλαγή, αναφέρθηκε και στην πυρκαγιά στο Μάτι, εννοώντας προφανώς πως η αστραπιαία εξάπλωση της οφειλόταν σε ακραία καιρικά φαινόμενα.Είναι λογικό και πρέπον ένας πρωθυπουργός να μην κατηγορεί σε διεθνή fora την αντιπολίτευση της πατρίδος του, για τις αβελτηρίες της όταν ήταν κυβέρνηση.

Πριν από λίγες ημέρες κατατέθηκε στην ευρωβουλή ψήφισμα που καταδίκαζε τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού. Το εν λόγω ψήφισμα δεν το κατέθεσαν περιθωριακά κόμματα του ευρωκοινοβουλίου, αλλά οι κοινοβουλευτικές ομάδες του Λαϊκού κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών και των Πρασίνων, που ως γνωστόν συνεργάζονται, σε πολλές περιπτώσεις, με την Αριστερά.

Έχουμε την τάση να αποδίδουμε όλα τα κακά της μοίρας μας στο πολιτικό σύστημα της πατρίδος, χωρίς όμως να προσδιορίζουμε ποιοι το αποτελούν. Όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι συλλογικοί φορείς, γιατί και αυτοί ασκούν εξουσία στον χώρο τους. Πολλές φορές μάλιστα με εμφανώς παράνομες πράξεις. Σε αυτούς τους φορείς ανήκουν και τα συνδικάτα. Το Σύνταγμα προστατεύει τον συνδικαλισμό. Όχι τους επαγγελματίες συνδικαλιστές.

Ο Κωνσταντινέας, δήλωσε πως «το να κάνεις προκαταρκτική μόνον για τον Παπαγγελόπουλο είναι σαν να φταίει ο τσιλιαδόρος και όχι ο κλέφτης». Υπάρχει όμως και μια πιο εξεζητημένη άποψη. Με την υπόθεση της Novartis, δόθηκε η ευκαιρία τόσο για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσα στον χώρο της ΝΔ, όσο και ένα ξεκαθάρισμα, δια της σπιλώσεως υπολήψεων, προσωπικοτήτων που ενδεχομένως θα διεκδικούσαν την ανώτατη πολιτειακή θέση.

Στην τρέχουσα συγκυρία είναι εύλογη η επιθυμία του Α. Τσίπρα να θυματοποιηθεί. Ο ρόλος του θύματος είναι ο αγαπημένος ρόλος των αριστερών. Έχουν ιδανική ερμηνεία. Από την άλλη πλευρά είναι εξίσου εύλογο η ΝΔ να μην επιθυμεί τη θυματοποίηση του Α. Τσίπρα. Άλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να εξουθενώσεις κάποιον είναι να τον αγνοείς. Να κάνεις σαν να μην υπάρχει. Να τον προσπερνάς χωρίς να του δίνεις σημασία.

Ουδείς υποστηρίζει πως ο Α. Τσίπρας θα πρέπει να παραπεμφθεί ούτως ή άλλως. Όμως ουδείς μπορεί να προδικάσει τι θα προκύψει στην δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης Novartis. Απαίτηση όλων είναι να αφεθεί η Δικαιοσύνη απερίσπαστη να επιτελέσει το έργο της. Όσο πιο ανεπίληπτη είναι η έρευνα τόσο πιο αποδεκτά θα είναι τα συμπεράσματά της. Και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύει και εμπιστεύεται τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Το Σαββατοκύριακο ακούσαμε απίθανα πράγματα από τον πρώην πρωθυπουργό και την κα Αχτσιόγλου. Ο Αλ. Τσίπρας κατήγγειλε πως οι επενδυτές του Ελληνικού θα δανειοδοτηθούν από το τραπεζικό σύστημα. Προφανώς, αγνοεί πως όλες οι επενδύσεις τυγχάνουν τραπεζικής χρηματοδότησης.Και η κα Αχτσιόγλου επανέλαβε τη γνωστή Τριτοδιεθνιστική θέση πως η αύξηση των μισθών φέρνει αύξηση της κατανάλωσης και άρα την ανάπτυξη. Αυτό λίγο-πολύ ήταν το μοντέλο της σοβιετικής οικονομίας...

Γενικώς, οι πολίτες επιθυμούν να ακούνε για συγκλίσεις, συναινέσεις και «αγαπησιάρικες» συμπεριφορές. Είναι πολύ λογικό να αποστρέφονται τις ρήξεις, τις συγκρούσεις και οτιδήποτε παραπέμπει σε έριδες και διχασμούς. Όμως πολιτική χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις δεν γίνεται. Γιατί πολιτική είναι, σε τελική ανάλυση, ο αγώνας για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας.

Είναι γνωστό πως οι Συριζαίοι μισούν τον Α. Σαμαρά, καθώς με τη στάση του στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ συνέβαλε αποφασιστικά στην εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη, που άλλαξε τον ρου της πολιτικής μας ζωής. Δεν είναι τυχαίο πως πριν από λίγες ημέρες, ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μιλώντας για συμπαιγνία Σαμαρά-Μητσοτάκη. Τόσο πολύ τους πόνεσε, και με το δίκιο τους.

Τι φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως ο Ρασπούτιν, για να ελαφρύνει την θέση του, «δώσει» τον Α. Τσίπρα. Βέβαια, όλα αυτά ας τα σκέφτονταν όταν έστηναν την σκευωρία. Είχαν τότε άγνοια κινδύνου. Αγνοούσαν τι δυνάμεις διαθέτει ένας άνθρωπος που τελεί υπό άδικη δίωξη. Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτός ο άνθρωπος είναι πρώην πρωθυπουργός και ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς.