Του Σάκη Μουμτζή
Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 εμφανίσθηκε στο πολιτικό σύστημα το δόγμα πως τα πάντα είναι η οικονομία.Είναι ένα δόγμα που έκτοτε διατρέχει οριζόντια το πολιτικό μας σύστημα.
Αναμφίβολα, η οικονομική ανάπτυξη είναι ο βασικός και πρώτιστος στόχος χωρών που έχουν λυμένο το θέμα της εθνικής τους ασφάλειας. Τα σύνορα τους και εν γένει η κυριαρχία τους δεν αμφισβητούνται από τα γειτονικά κράτη.
Π.χ.το Βέλγιο ή η Ολλανδία μπορούν απερίσπαστες να ασχοληθούν με τις επιδόσεις των εθνικών οικονομιών τους.
Η Ελλάδα όμως;
Δυστυχώς η πατρίδα μας δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Ο εξ ανατολών γείτονας αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα και το έχει αποδείξει και εμπράκτως.
Αυτό σημαίνει πως το κύριο βάρος των κυβερνήσεων θα πρέπει να μεταφερθεί στην υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολυσύνθετα προβλήματα εθνικής ασφάλειας τα οποία καλείται να επιλύσει.
«Μα η οικονομική ανάπτυξη είναι ο καλύτερος τρόπος για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας», αντιτείνει η κρατούσα σχολή σκέψης.
Απάντηση: με αυτό το δόγμα οδηγηθήκαμε στα Ίμια. Με αυτό το δόγμα, υποστήκαμε απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Γιατί –κακά τα ψέματα—γύρω από τα Ίμια σχηματίσθηκε μια γκρίζα ζώνη. Δεν ελέγχουμε τις δύο βραχονησίδες και δεν υπάρχει ειρηνική επιστροφή στο status quo ante.
Δεν έχει γίνει αντιληπτό, από όλους αυτούς που ασπάζονται αυτό το δόγμα, πως η παθητική αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων για να μην διαταραχθεί η οικονομική ανάπτυξη, τελικά, διαταράσσει την γεωπολιτική ισορροπία, με άμεσο αντίκτυπο και στην οικονομία.
Πολύ δε περισσότερο όταν ο εξ ανατολών γείτονας τρέφει ακόρεστες ορέξεις. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε πως η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος, συνοδευόταν και από ήττες στις σχέσεις μας με την Τουρκία.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, σταδιακά διολισθαίνουμε σε καθεστώς φινλαδοποίησης –κάτι που είναι η στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας-- εξαντλούμενοι σε γυμνασιακού επιπέδου πολεμικές ιαχές. Το γεγονός πως δεν στείλαμε να πετάξουν στην Κύπρο τα F-16 για να μην προκαλέσουμε την γείτονα χώρα, είναι αψευδής μάρτυς των ανωτέρω.
Αυτή την στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως ουδείς τρίτος θα επέμβει για να προασπίσει τα συμφέροντα μας. Επ΄αυτού ας μην έχουμε αυταπάτες. Η ΕΕ δεν έχει παρόμοια δυνατότητα και κυρίως δεν έχει την διάθεση.
Να υπενθυμίσω πως η πρώτη και τελευταία φορά που οι ΗΠΑ επενέβησαν προληπτικά για να αποτρέψουν τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν τον Μάιο του 1965 επί προεδρίας Λ.Τζόνσον.
Έκτοτε όλες οι παρεμβάσεις τους έγιναν αφού δημιουργήθηκαν καταστάσεις, που πήραν την μορφή τετελεσμένου γεγονότος.
Την παγκόσμια εκτίμηση και τον θαυμασμό τον κερδίζουν κράτη που αποδεικνύουν πως μπορούν να υπερασπιστούν την εθνική τους κυριαρχία. Τότε αναβαθμίζονται και οι οικονομικές προοπτικές αυτών των κρατών.
Παράδειγμα, το Ισραήλ. Ως γνωστόν μέχρι τον πόλεμο των έξι ημερών οι ΗΠΑ τηρούσαν μια στάση δυσμενούς ουδετερότητας απέναντι στο Ισραήλ. Οταν όμως αυτό το κράτος απέδειξε πως διαθέτει μια πολιτική και μια στρατιωτική ηγεσία που μπορεί να λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις και να τις υλοποιεί με επιτυχία, τότε άλλαξαν την στρατηγική τους απέναντι στο Ισραήλ.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και πολύ φοβούμαι πως πολύ σύντομα η κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει εθνική κρίση. Ελπίζω και εύχομαι να λάβει τις σωστές αποφάσεις.
