Είναι προφανές πως στην πολιτική, όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας τέτοιου μεγέθους αποκαλύψεις, οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα αναδεικνύουν συνεχώς το θέμα. Έτσι παίζεται το παιχνίδι της πολιτικής. Και το μεγάλο πρόβλημα για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως δεν γνωρίζει πόσα ακόμα σκάνδαλα της θα αποκαλυφθούν. 

Πολύ μπόχα! Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα μάθαμε για τα «μαγαζιά» του ΣΥΡΙΖΑ, μάθαμε για την ροή του χρήματος για τον έλεγχο των ΜΜΕ και τώρα πληροφορούμαστε για τις πιέσεις που ασκήθηκαν στον πραγματογνώμονα που ερευνούσε τα αίτια της πολύνεκρης τραγωδίας στο Μάτι.

Οι τελευταίες εξελίξεις απομυθοποίησαν πλήρως το «ξανθό γένος» και την προσδοκία που υπήρχε σε ένα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων πως θα συνέδραμε στην εκπλήρωση των εθνικών μας πόθων. Οι πρόσφατες δηλώσεις των ρώσων αξιωματούχων για την Αγία Σοφία, διέλυσαν αυτές τις αυταπάτες. Ποιοι όμως πίστευαν πως το «ξανθό γένος» θα μας βοηθούσε, λόγω του ομόθρησκου, να καταλάβουμε την Κόκκινη Μηλιά;

Είναι πρωτοφανές ένα πολιτικό κόμμα, και μάλιστα η αξιωματική αντιπολίτευση, να καλύπτει πολιτικά έναν εισαγγελέα που διώκεται ποινικά. Τα πεπραγμένα της συγκεκριμένης εισαγγελέως είναι γνωστά και είχαν επισημανθεί τότε, σε πρώτο χρόνο. Τι έκανε; Το βασικότερο. Συνέταξε κατηγορητήριο με βάση καταθέσεις που και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής θα τις έβαζε στο αρχείο.

Ο κ. Αποστολάκης δεν είναι κανένας τυχαίος. Πλέον των αξιωμάτων που κατείχε ήταν –κατά γενική ομολογία— ένας καλός στρατιώτης. Συνεπώς, τα όσα είπε έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Έτσι η αποκάλυψη πως υπήρξε πρόθεση να παραδοθούν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί στο καθεστώς Ερντογάν εγείρει σειρά ερωτημάτων στα οποία υπάρχει και η λογική απάντησή τους.

Είναι αυτονόητο πως ένα σοβαρό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί παράγοντα σταθερότητας του πολιτικού συστήματος. Το ΚΙΝΑΛ ασκεί σήμερα καθήκοντα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Καλύπτει το κενό που αφήνει η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί με επιτυχία στις νέες πολιτικές συνθήκες. Χωρίς υστερικές κραυγές, κάνει προτάσεις ουσιαστικές. Έτσι, μόνον τυχαίες δεν είναι οι επιθέσεις που δέχεται τον τελευταίο καιρό από τα έντυπα της Δεξιάς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.

Επί δύο μήνες η Ελλάδα ήταν το παγκόσμιο πρότυπο στην αντιμετώπιση του covid 19. Αποσπάσαμε τα εύσημα, γιατί με δραστικά μέτρα περιορίσαμε την εξάπλωση του. Τα μέτρα είχαν έντονα καταναγκαστικό χαρακτήρα. Πάντως απέδωσαν. Σήμερα όμως κινδυνεύουμε, εξαιτίας της απερίσκεπτης συμπεριφοράς μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, να υποστούμε αυτό που αποφύγαμε τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο.

Αυτήν την δήλωση την έκανε στέλεχος της σημερινής κυβέρνησης, πριν από λίγες ημέρες, αναφερόμενος στην πρόθεση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί. Έπεσε τραγικά έξω. Ο Ερντογάν τόλμησε. Ο εν λόγω αναπληρωτής υπουργός εκφράζει όλες τις αυταπάτες που έτρεφε και εξακολουθεί να τρέφει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για τις προθέσεις της Τουρκίας.

Στην πολιτική πρώτα καταγράφουμε και αξιολογούμε το αποτέλεσμα και στην συνέχεια διερευνούμε τις προθέσεις των πρωταγωνιστών. Σαν σήμερα, το 2015, ο τότε πρωθυπουργός έκανε την μεγάλη κυβίστηση. Από αντιμνημονιακός μετατράπηκε σε έναν «σκληρό» μνημονιακό. Επέστρεψε από τις Βρυξέλλες κουβαλώντας ένα αχρείαστο και εξευτελιστικό μνημόνιο. Το τρίτο, το αριστερό μνημόνιο.

Αυτό του ανακοίνωσε ο πατέρας του, έξω από τα δικαστήρια. Ο γιος του ο Κώστας ήταν μεταξύ των κατηγορουμένων που συνελήφθησαν για τα προχθεσινά επεισόδια στους δρόμους της Αθήνας. Αντίθετα οι καθοδηγητές του τώρα θα πίνουν κάπου το ποτό τους και θα σχεδιάζουν τις νέες δραστηριότητες τους, ενώ παιδιά σαν το Κώστα θα σέρνονται στα δικαστήρια.

Η απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει το σύμβολο της χριστιανοσύνης σε τζαμί είναι καλά ζυγισμένη σε όλα τα επίπεδα. Είναι μια απόφαση ισχύος, ενταγμένη στην στρατηγική του νεοοθωμανικού οράματος. Είναι μια πρόκληση κυρίως προς την Αίγυπτο, όπου υπάρχει το κίνημα των «Αδερφών Μουσουλμάνων», αλλά και προς την Σ. Αραβία.

Τις χρόνιες παραβατικές συμπεριφορές των κομμάτων της Αριστεράς τις ανέχτηκε το πολιτικό σύστημα και πολλές φορές τις υπέθαλψε. Σίγουρα τις «χάιδεψε». Μάλιστα τις εξωράισε, αποκαλώντας τες «επαναστατική γυμναστική». Αλλά σε τι συνίσταται αυτή η «επαναστατική γυμναστική» και πού οφείλεται;

Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης ήταν αποκαλυπτικός στην Βουλή. Το τελευταίο δίμηνο έγιναν 119 συγκεντρώσεις. Το 87% είχε λιγότερα από 500 άτομα, ενώ οι μισές λιγότερα από 50. Τέλος στις 112 από τις 119 συγκεντρώσεις καταλήφθηκε το οδόστρωμα. 

Δόθηκε η λίστα με τα ποσά που έλαβαν ΜΜΕ από την κυβέρνηση για την συμμετοχή τους στα προγράμματα κατά της επιδημίας. Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξ αρχής πως δεν πρόκειται για οικονομική ενίσχυση ούτε για χορηγία. Πρόκειται, ουσιαστικά, για αγορά διαφημιστικού χρόνου για την προβολή του συγκεκριμένου μηνύματος. Είναι δηλαδή μια εμπορική πράξη. 

Την ποινική διάσταση των πρόσφατων αποκαλύψεων για τα 3.000.000 του Καλογρίτσα θα την διερευνήσουν οι εισαγγελείς. Φαντάζομαι θα ακολουθήσουν την πορεία του χρήματος για να δουν πού επενδύθηκε αυτό το ποσό. Υπάρχει όμως το πολιτικό σκέλος των αποκαλύψεων στο οποίο εμπλέκεται ευθέως το Μέγαρο Μαξίμου. Ο ίδιος ο Τσίπρας.

Όλοι αυτοί που, όταν ήταν στην εξουσία εξέπεμπαν μιαν αλαζονεία και έναν μουσολινισμό, στην πτώση τους είναι αξιοθρήνητοι. Η αντίδραση του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αυτήν την πλημμυρίδα των αποκαλύψεων είναι αμήχανη και τετριμμένη. Τι να πουν άλλωστε; Η τελευταία γραμμή άμυνας τους είναι πως ο Καλογρίτσας επιχειρεί να δώσει πολιτική διάσταση σε μια αστική διαφορά. Τους διαφεύγει το αυτονόητο.

Σήμερα συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος που σε καμία δημοκρατική χώρα η οποία σέβεται τους θεσμούς της, δεν υπήρχε περίπτωση να διεξαχθεί. Μέσα σε μια εβδομάδα οι πολίτες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα ανύπαρκτο ερώτημα. Ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε το αντικείμενο του δημοψηφίσματος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη από εσωκομματικούς συμβιβασμούς. Ο επικείμενος ανασχηματισμός θα πρέπει να σηματοδοτήσει την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου σε όλους τους τομείς και κυρίως σε αυτούς που παρουσιάζονται αβελτηρίες, όπως π.χ. στις αποκρατικοποιήσεις και στην Δικαιοσύνη και αλλού.

Ουδείς νουνεχής άνθρωπος επιθυμεί οι διαφορές μεταξύ κρατών να επιλύονται με την προσφυγή στην βία. Όλοι ανεξαιρέτως υποστηρίζουμε την ειρηνική, μέσω διαλόγου, επίλυση των όποιων διαφορών υπάρχουν. Στην περίπτωση μας, μόνον παράφρονες επιζητούν πόλεμο με την Τουρκία. Και οι δύο χώρες θα πάνε πολλές δεκαετίες πίσω. Το ζητούμενο είναι πώς θα διεξαχθεί ένας διάλογος στον οποίον τα δύο μέρη θα συμμετάσχουν ισοτίμως.

Αυτοί οι άνθρωποι, μέσα στην άγνοια τους για το πώς λειτουργεί η ΕΕ και η ευρωζώνη, διαπίστωσαν ξαφνικά πως αυτά που συζητούσαν στις κομματικές συσκέψεις τους, κάτω από τα πορτρέτα του Μαρξ και του Βελουχιώτη, οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Βρισκόταν εκτός πραγματικότητας. Αφορούσαν τον μικρόκοσμο τους στον οποίον και οι ίδιοι ήταν αιχμάλωτοι.

Ήταν κοινή πεποίθηση πως ευθύς ως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκατέλειπε την εξουσία θα άρχισαν να αναπτύσσονται στο εσωτερικό του κεντρόφυγες δυνάμεις. Και όσο η προοπτική επανόδου απομακρύνεται, τόσο θα δυναμώνουν αυτές οι δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το καταφύγιο των ψηφοφόρων τού άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επιζητούσαν να είναι μόνιμοι νομείς της εξουσίας.

Ενώ οι αποκαλύψεις για το παρακράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζονται, ενώ η σκευωρία της υπόθεσης Novartis έχει αποκαλυφθεί πλήρως, εμφανίσθηκαν οι γνωστοί καλοπροαίρετοι αστοί που ξαφνικά θυμήθηκαν πως η χώρα δεν μπορεί να γίνει ένα απέραντο δικαστήριο. Για μια ακόμα φορά δεν κατάλαβαν ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α.Τσίπρας.

Τα όσα μαθαίνουμε σήμερα θα πρέπει να τα εντάξουμε σε μια ακολουθία γεγονότων που ξεκινά από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τελειώνει με τις αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο. Μέσα σε αυτούς τους 54 μήνες έκαναν τα πάντα για να μην ηττηθούν στις εκλογές, που δεν μπορούσαν να αποφύγουν. Οι πολιτικές και πολιτισμικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τους επέτρεπαν να μετέλθουν απροκάλυπτα μαδουρικές πρακτικές.

Έτσι μίλησε ο Δ. Παπαγγελόπουλος για την σύζυγο του Π. Καμμένου σε συνομιλία που είχε με τον δημοσιογράφο των «Παραπολιτικών» που ήθελε να βάλει στην φυλακή ο υπουργός Εθνικής Αμύνης. Και προς τούτο πίεζε τον Δ. Παπαγγελόπουλο, σύμφωνα με την δική του μαρτυρία.