Δόθηκε η λίστα με τα ποσά που έλαβαν ΜΜΕ από την κυβέρνηση για την συμμετοχή τους στα προγράμματα κατά της επιδημίας.
Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξ αρχής πως δεν πρόκειται για οικονομική ενίσχυση ούτε για χορηγία. Πρόκειται, ουσιαστικά, για αγορά διαφημιστικού χρόνου για την προβολή του συγκεκριμένου μηνύματος. Είναι δηλαδή μια εμπορική πράξη.
Ως εκ τούτου υπόκειται στους γνωστούς εμπορικούς κανόνες που διέπουν όλα τα ΜΜΕ. Δηλαδή πόσοι αναγνώστες, τηλεθεατές, ακροατές και επισκέπτες ακούνε, βλέπουν και διαβάζουν το μήνυμα που εκπέμπει το συγκεκριμένο μέσο. Είναι ευνόητο πως όσο μεγαλύτερη θεαματικότητα, ακροαματικότητα και επισκεψιμότητα έχει το μέσο, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το ποσό που του αναλογεί.
Δεν χρειάζεται να κατέχει κάποιος ιδιαίτερες γνώσεις των οικονομικών επιστημών και της διαφήμισης για να το γνωρίζει αυτό.
Κι όμως άρχισαν οι γκρίνιες και οι επικρίσεις, κυρίως από την πλευρά των εντύπων που πρόσκεινται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι, διαβάσαμε πως τα ΜΜΕ που διάκεινται ευνοϊκά προς την αντιπολίτευση έλαβαν το 1% του συνολικού ποσού. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα πρωτοφανές εφεύρημα.
Τα συγκεκριμένα χρήματα δεν μοιράστηκαν με πολιτικά κριτήρια. Δεν υπήρξε πολιτική κατηγοριοποίηση. Με απλά λόγια δεν υπάρχει πολιτική ποσόστωση στην κατανομή αυτών των κονδυλίων.
Αν π.χ η εφημερίδα «Αυγή» έχει αναγνωστικό κοινό 800 ατόμων, δεν ευθύνεται η κυβέρνηση γι΄αυτό. Η τιμολόγηση θα γίνει πάνω στο δεδομένο πως 800 πολίτες, αγοράζοντας την «Αυγή» θα διαβάσουν το μήνυμα για την προφύλαξη μας από την πανδημία.
Είναι προφανές πως μια εφημερίδα με 15.000 αναγνώστες θα λάβει πολύ περισσότερα χρήματα.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους τηλεοπτικούς σταθμούς και με τα sites. Υπάρχουν ιστοσελίδες με επισκεψιμότητα πολλών εκατομμυρίων μοναδικών χρηστών μηνιαίως. Πολλές από αυτές δεν είναι ειδησεογραφικές. Απευθύνονται σε ένα ευρύ, όμως πολύ συγκεκριμένο κοινό, όπως π.χ. τις γυναίκες. Τι πρέπει να κάνουμε; Να αποκλείσουμε αυτές τις ιστοσελίδες επειδή δεν μεταφέρουν πολιτικά μηνύματα ή ειδήσεις;
Αστειότητες.
Ας το καταλάβουν οι «φωστήρες» της Αριστεράς πως τα πάντα δεν είναι πολιτική. Στην μετάδοση ενός μηνύματος κεντρικό ζήτημα είναι η εμβέλεια του πομπού, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η εμβέλεια του ραδιοφωνικού σταθμού, του τηλεοπτικού σταθμού, της ιστοσελίδας. Σε πόσους απευθύνεται.
Βέβαια αυτά είναι λίγο δυσνόητα για τους αριστερούς, που δεν διακρίνονται για το εμπορικό τους «δαιμόνιο». Θέλουν τα έντυπα τους να φυτοζωούν, αλλά συγχρόνως να εισπράττουν παχυλή κρατική διαφήμιση, όπως γινόταν επί των ημερών της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που γκρινιάζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προεξόφλησαν ποσά και μεθοδεύσεις από την κυβέρνηση που, τελικά, διαψεύστηκαν. Πρώτα εκτέθηκαν και τώρα αμήχανοι πρέπει να διαμαρτυρηθούν για το αυτονόητο.
Είναι λογικό όταν μοιράζονται 20 εκατομμύρια σε πάνω από χίλια ΜΜΕ να υπάρξουν και κάποιες αστοχίες. Δεν είναι αυτό όμως που χαρακτηρίζει την λίστα Πέτσα.
Ο άνθρωπος διάβασε νούμερα και μοίρασε νούμερα. Έτσι λειτουργεί η αγορά. Ας φρόντιζε η Αριστερά να έχει έντυπα με υψηλή κυκλοφορία και ας μην γκρινιάζει και διαμαρτύρεται.
