Τα κτυπήματα που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα είναι συντριπτικά. Δεν προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι. Μέχρι και δικός τους βουλευτής παραδέχθηκε πως υπουργοί της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιχείρησαν να επηρεάσουν την Δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, γραφείο πραγματογνωμόνων που συνεργάζεται με τις επίσημες ελεγκτικές αρχές του Κράτους, αποφάνθηκε πως το ηχητικό ντοκουμέντο που παρουσίασε ο Σ.Μιωνή είναι αυθεντικό. Έτσι, καταρρίφθηκε ο βασικός υπερασπιστικός ισχυρισμός του Ν.Παππά πως επρόκειτο περί μονταρισμένης συνομιλίας.
Ήταν κοινή πεποίθηση πως ευθύς ως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκατέλειπε την εξουσία θα άρχισαν να αναπτύσσονται στο εσωτερικό του κεντρόφυγες δυνάμεις. Και όσο η προοπτική επανόδου απομακρύνεται, τόσο θα δυναμώνουν αυτές οι δυνάμεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το καταφύγιο των ψηφοφόρων τού άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επιζητούσαν να είναι μόνιμοι νομείς της εξουσίας. Όταν διαπίστωσαν πως το ΠΑΣΟΚ αδυνατούσε να τους ικανοποιήσει αυτήν την απαίτηση, το εγκατέλειψαν μαζικά.
Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται μπροστά σε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Η ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά οι ίδιοι διακατέχονται από το αντιδεξιό σύνδρομο.
Αναμασούν το σύνθημα του 1985 «καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη», κάτι όμως που δεν αίρει το αδιέξοδο τους.
Το κλίμα όλων αυτών των ημερών έχει αποσταθεροποιήσει την συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στον εσωκομματικό μικρόκοσμό του. Μπορεί αυτή η κατάσταση να ξεφύγει μέσα από τα όρια των κλειστών κομματικών διαδικασιών και να διαχυθεί στην εκλογική βάση του;
Δύσκολο, σε αυτήν την φάση.
Όμως όλο αυτό το κλίμα καθιστά απαγορευτική την μετατόπιση ψηφοφόρων από την Νέα Δημοκρατία προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λογικό η οικονομική κρίση, λόγω της πανδημίας, να προκαλέσει δυσαρέσκεια σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες απέναντι στην κυβέρνηση. Στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει αυτήν την εικόνα, η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να χάσει την ηγεμονία της.
Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν διαπιστωθεί πως αδυνατεί να καταστεί κόμμα εξουσίας, τότε πολύ δύσκολα θα συγκρατήσει μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων του που επιδιώκουν, σε σταθερή βάση, να έχουν «άκρες με το γκουβέρνο».
Γιατί άλλο πράγμα να είσαι κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλο κόμμα εξουσίας, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για κόμμα -όπως ο ΣΥΡΙΖΑ- χωρίς ιστορικό βάθος. Για κόμμα που το ανέδειξαν πολύ συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές περιστάσεις.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένα αντικειμενικό γεγονός. Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες υπάρχει ένα κόμμα που ήρθε δεύτερο στις εκλογές.
Το κόμμα εξουσίας είναι αυτό που μπορεί να αρθρώσει μια συγκροτημένη πολιτική πρόταση απέναντι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και, το κυριότερο, να την μετατρέψει στην συνέχεια σε ένα εύληπτο και συνεκτικό αφήγημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον αδυνατεί να εκπονήσει μιαν εναλλακτική πολιτική πρόταση, αλλά συγχρόνως βρίσκεται αντιμέτωπος με το αμαρτωλό παρελθόν του.
Και το κυριότερο. Επειδή έχει διαπράξει πολλά ανομήματα όταν κυβερνούσε, δεν γνωρίζει για ποια από αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία.
Τα στελέχη του βαδίζουν στα τυφλά.
Μέχρι και ο Ν.Κωνσταντόπουλος τους έκανε μιαν έντονη επίθεση για τα πεπραγμένα τους. Με λίγα λόγια, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την εικόνα μιας χρεοκοπημένης Α.Ε. Οι managers της έκαναν κακή και προκλητική διαχείριση και τώρα πληρώνουν τις συνέπειες.
Για να ορθοποδήσει η Α.Ε. κάποιοι θα πρέπει να εισφέρουν πολιτικό κεφάλαιο το οποίο δεν έχουν.
Είναι ιδεολογικά και πολιτικά μπατίρηδες.
