Δεν είναι μόνον η εσπευσμένη καραντίνα στην Γερμανία, είναι και η πλήρης κατάρρευση του συστήματος υγείας στην Σουηδία, όπου παραιτούνται γιατροί, ενώ η Ιταλία γνωρίζει μια πρωτοφανή έξαρση της πανδημίας με ρεκόρ θανάτων. Τολμώ μια πρόβλεψη. Σε 30-40 ημέρες η πατρίδα μας θα ξαναγίνει το παγκόσμιο υπόδειγμα όχι πλέον της αντιμετώπισης του δεύτερου κύματος κορονοϊού, αλλά γιατί με την σημερινή συντηρητική πολιτική της απέφυγε το τρίτο κύμα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στ. Πέτσας, δήλωσε πως «η Ευρώπη θα πρέπει κάποια στιγμή να σταθεί στο ύψος της». Μα, αυτό είναι το ύψος της Ευρώπης. Δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Είναι ένα άθροισμα 27 κρατών, δυσκίνητο στις αποφάσεις του, που λειτουργεί με συμβιβασμούς και συναινέσεις. Όλα αυτά είναι γνωστά και κάθε φορά ο πήχυς των προσδοκιών θα πρέπει να μπαίνει με βάση όλα αυτά τα γνωστά δεδομένα.

Έχει γίνει σύστημα από πολιτικούς, δημοσιογράφους και εν γένει από αυτό που αποκαλούμε «δημόσια πρόσωπα», η απόπειρα διάψευσης των όσων μόλις πριν από λίγο είπαν, δια της προσπάθειας να υποτιμηθεί η νοημοσύνη όλων ημών οι οποίοι αυτά τα διαβάσαμε με τα μάτια μας ή τα ακούσαμε με τα αυτιά μας. Το μόνον που καταφέρνουν είναι να αυτοεξευτελίζονται.

Η κυβέρνηση δεν βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της, λόγω της πανδημίας. Είναι επόμενο τόσο το lockdown όσο και οι οικονομικές συνέπειες του να έχουν δημιουργήσει μια δυσφορία σε συγκεκριμένες ομάδες μέσα στην κοινωνία, όπως αυτή αποτυπώνεται σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Το παράδοξο όμως είναι πως αυτή η κατάσταση δεν συνιστά μέχρι στιγμής πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση, καθώς οι πολίτες δεν βλέπουν  θελκτική εναλλακτική.

Αυτή η προειδοποίηση-απειλή που εκτοξεύουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον όλων αυτών που θεωρούν πολιτικούς αντιπάλους τους, έχει καταντήσει και γελοία και βαρετή. Πρώτα-πρώτα, προοπτική επανόδου της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην εξουσία δεν φαίνεται ορατή στο προσεχές μέλλον. Ούτε και στο απώτερο, θα έλεγα. Συνεπώς, αυτοί οι λεονταρισμοί είναι άνευ νοήματος, παρά μόνον αν αποβλέπουν στο να τονώσουν το ηθικό της βάσης.

Δυστυχώς κάποιοι έγκριτοι αναλυτές προσεγγίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπό το πρίσμα του παραπάνω γνωμικού, ό εστί μεθερμηνευόμενο σε: «καλύτερα να έχουμε μια Τουρκία φιλειρηνική και ευρωπαϊκή, παρά μια Τουρκία επιθετική και απομονωμένη». Έκτακτα! Ποιος δεν θα συμφωνούσε με αυτήν την οπτική; Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και την πολιτική μας την καθορίζουμε με βάση αυτό που υπάρχει και όχι αυτό που θα επιθυμούσαμε να υπάρχει.

Το μοτίβο όλων των στελεχών της ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν πως τα αστυνομικά μέτρα της Κυριακής συνιστούσαν μια μορφή εκτροπής. Μάλιστα ο γυμνασιάρχης του άτυχου Γρηγορόπουλου μίλησε για «κατοχικό καθεστώς ντροπής». Προφανώς δεν ντράπηκε που το είπε. Με απλά λόγια υπήρξαν πολιτικά στελέχη που υποστήριξαν πως η προσπάθεια να αποφευχθούν επεισόδια για την μνήμη Γρηγορόπουλου βρισκόταν έξω από τα όρια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Η εξέγερση έχει συνδεθεί με πράξεις αντίστασης σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και για αυτό θεωρήθηκε ένα αποδεκτό πολιτικό όπλο στον αγώνα ανατροπής τους. Η εξέγερση όμως σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, ενάντια σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, βρίσκεται έξω και από τα ακρότατα όρια του πολιτεύματος. Σε αυτή την περίπτωση οφείλουν να ενεργοποιηθούν τα νόμιμα αντανακλαστικά της προστασίας του, που προβλέπονται από τους θεσμούς.

Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κύκλοι των Αθηνών, εν όψει της Συνόδου Κορυφής και των μεταρρυθμιστικών εξαγγελιών Ερντογάν, άρχισαν να αναμασούν το γνωστό δίλημμα: τι μας συμφέρει; Μια Τουρκία απομονωμένη και επιθετική ή μια Τουρκία που βαδίζει τον ευρωπαϊκό δρόμο και προχωρεί γι΄αυτό στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις; Είναι αδιανόητο πανεπιστημιακοί, σχολιαστές, διπλωμάτες, να μην βλέπουν ακόμα πως το βασικό δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι ο αναθεωρητισμός.

Πρωί-πρωί βλέποντας το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Δημοκρατία» υπέθεσα πως μάλλον δεν έχω ξυπνήσει ακόμα. Πως ονειρεύομαι. Πως βλέπω τον καθηγητή Τζων Ιωαννίδη να δηλώνει πως θα έχουμε 10.000 νεκρούς στην Ελλάδα, αν δεν ληφθούν ακόμα πιο αυστηρά μέτρα. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν μήπως ο καθηγητής έχει κάποιον δίδυμο αδερφό.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση. Η πανδημία και το δεύτερο lockdown -έστω σε ηπιότερη μορφή- είναι λογικό να έχουν προκαλέσει μια δυσφορία σε συγκεκριμένα στρώματα πολιτών. Αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις που προειδοποιούν, χωρίς να απειλούν προς το παρόν. Η κυβέρνηση έχει λελογισμένες απώλειες που όμως δεν τις καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως θα θυμάται ο αναγνώστης, πριν από δυόμισι χρόνια τα φερέφωνα του ΣΥΡΙΖΑ διακινούσαν την φήμη πως ο Α. Τσίπρας θα είναι υποψήφιος μαζί με τον Ζάεφ για το Νόμπελ Ειρήνης. Ως γνωστόν και το Νόμπελ δεν έλαβαν και η συμφωνία τους πηγαίνει κατά διαόλου. Μιας και δεν μπορούν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσουν ένα Νόμπελ αποφάσισαν να αποδομήσουν το Νόμπελ του Χρ. Πισσαρίδη.

Ξεσάλωσε η διαδικτυακή «Αυγή», ο Ζαχαριάδης και τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο Μητσοτάκης έκανε βόλτα με το ποδήλατο του στο δάσος, την Κυριακή το απόγευμα. Σύμφωνα με το μυαλό τους θα έπρεπε κυριακάτικα να κάθεται στο σπίτι του και να μην αθλείται. Επικαλούνται τους νεκρούς της πανδημίας, λες και η άθληση αποτελεί προκλητική διασκέδαση.

Ξαναφούντωσαν τα σενάρια πως βρίσκεται στα σκαριά κόμμα που θα καλύψει τον χώρο της παραδοσιακής Δεξιάς. Είναι αλήθεια πως παρόμοιες απόπειρες υπήρξαν και στον παρελθόν, αλλά απέτυχαν παταγωδώς καθώς δεν υπήρξε μια προσωπικότητα με κύρος και συγκρότηση η οποία θα έφερε το βάρος της δημιουργίας ενός τέτοιου κόμματος. Και μέχρι στιγμής τέτοια προσωπικότητα εξακολουθεί να μην υπάρχει.

Το τι έγινε κατά τον μήνα Οκτώβριο και είχαμε 1700 νεκρούς τον επόμενο μήνα, είναι πλέον γνωστό. Η εξέλιξη των γεγονότων έχει αποδείξει πως ο καθοριστικός παράγοντας της εξάπλωσης του ιού ήταν η ατομική ανευθυνότητα. Η κυβέρνηση φέρει απλώς την αντικειμενική πολιτική ευθύνη, όπως συμβαίνει πάντα σε γεγονότα απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα.

Φυσικά και η κατάθλιψη είναι πολύ κακό πράγμα και φυσικά μια οικονομική καταστροφή είναι ένα γεγονός πολύ δυσάρεστο. Πλην όμως η ζωή έχει δείξει πως και οι πάσχοντες από κατάθλιψη θεραπεύονται και οι οικονομικά κατεστραμμένοι στέκονται και πάλι στα πόδια τους. Υπό μιαν αυστηρή προϋπόθεση: να είναι ζωντανοί.

Ο Μαραντόνα ήταν βέβαια άτυχος, γιατί η πτώση του συνέπεσε ουσιαστικά με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Διαφορετικά θα τον βλέπαμε με το βραβείο Λένιν για την ειρήνη. Προς Θεού, δεν θέλω να αμφισβητήσω την ποδοσφαιρική του αξία ούτε να διαγράψω τις μαγικές στιγμές που μας χάρισε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Ενίσταμαι όμως για την υπερβολή και για την ασυλία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε το άρθρο που αφορούσε την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η οποία θα αποφέρει μια μικρή αύξηση στο ετήσιο εισόδημα 2 εκατ. εργαζομένων. Στην αρχή νόμισα πως δεν κατάλαβαν τι καταψήφιζαν. Συμβαίνουν και αυτά. Όμως μετά διάβασα το σκεπτικό της καταψήφισης της σχετικής διάταξης. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν το κόστος της μείωσης να το επωμισθεί ο κρατικός προϋπολογισμός και όχι ο ΟΑΕΔ.

Όλα τα δημόσια πρόσωπα που κάνουν κριτική με την ασφάλεια του αποτελέσματος —αυτό που αποκαλούμε εκ των υστέρων κριτική— μου θυμίζουν τους προπονητές της κερκίδας και του καφενείου ή τους στρατηγούς του πληκτρολογίου. Είναι πολύ εύκολο όταν έχεις μάθει τι συνέβη να μοιράζεις ευθύνες. Η αξία ενός πολιτικού φαίνεται όταν η παρέμβαση του γίνεται πάνω στη φωτιά της μάχης.

Ο κ. Γεραπετρίτης είπε στην δημόσια τηλεόραση αυτό που σκέφτεται ο κάθε νουνεχής πολίτης. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα έχουμε 5.000 ΜΕΘ, αλλά πώς δεν θα κάνουμε χρήση τους. Πώς θα προλαμβάνουμε και όχι πώς θα αποκαθιστούμε τη ζημία που έχει συντελεστεί. Γιατί τότε ανοίγουμε την πόρτα και σε άλλους κινδύνους. Ποιος διαφωνεί με αυτήν την τοποθέτηση;

Στις 22 Νοεμβρίου, στις 15.30, γερμανική φρεγάτα που ανήκει στην ευρωπαϊκή δύναμη «IRINI», επιχείρησε να προβεί σε νηοψία στο τουρκικό πλοίο Rosalin που μετέφερε κοντέινερς. Όπως γράφει το «Der Spiegel», Γερμανοί επιθεωρητές βρισκόταν στο πλοίο, όταν η τουρκική κυβέρνηση απαγόρευσε την διενέργεια της νηοψίας. Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις οι Γερμανοί επιθεωρητές αποχώρησαν άπραγοι. Το βασικό ερώτημα είναι ένα και μοναδικό (και αυτό ρητορικό): δεν ντρέπονται;

Στις 21 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου που θεωρείται σχεδόν από συστάσεως του Ελληνικού κράτους προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων. Γι΄ αυτό, στην πρόσοψη της Βουλής προβλήθηκε το Σάββατο 21 Νοεμβρίου ένα ολιγόλεπτο video προς τιμήν αυτής της ημέρας. Ξεσηκώθηκαν οι «σεσημασμένοι» αριστερούληδες, καθώς και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης του διαδικτύου, γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Στις φιλελεύθερες κοινωνίες όπου όλοι χωρούν, ο εθελοντισμός αποτελεί ύψιστη μορφή κοινωνικής προσφοράς, γιατί η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν ταυτίζεται μόνον με το κέρδος. Αλλά όλα αυτά είναι ακατανόητα για «κολλημένα» μυαλά, που λειτουργούν με προκατασκευασμένα σχήματα τα οποία όπου δοκιμάστηκαν απέτυχαν.

Δεν είναι μόνον το κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της διαδικτυακής «ΑΥΓΗΣ» που, κάτω από την γενική κατακραυγή, εξαφανίστηκε. Είναι κυρίως το γενικότερο κλίμα πτωματολογίας που αναδύεται μέσα από κάθε χαραμάδα αυτού του κόμματος, στο διαδίκτυο, στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα. Ένα κλίμα που αγγίζει το όριο της πτωματολαγνείας. Το σύνθημα αυτής της μακάβριας αντιπολίτευσης το έδωσε -ποιός άλλος- ο Αλ. Τσίπρας.