Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στ. Πέτσας, δήλωσε πως «η Ευρώπη θα πρέπει κάποια στιγμή να σταθεί στο ύψος της». Μα, αυτό είναι το ύψος της Ευρώπης. Δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Η συγκεκριμένη ΕΕ δεν μπορεί να πάει ψηλότερα. Είναι ένα άθροισμα 27 κρατών, δυσκίνητο στις αποφάσεις του, που λειτουργεί με συμβιβασμούς και συναινέσεις. Κριτήριο των αποφάσεων είναι η σύμπτωση των συμφερόντων των 27 κρατών.
Όλα αυτά είναι γνωστά και κάθε φορά ο πήχυς των προσδοκιών θα πρέπει να μπαίνει με βάση όλα αυτά τα γνωστά δεδομένα.
Τούτων δοθέντων, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να κατηγορηθεί για αυτά που πέτυχε, αλλά για αυτά που προσδοκούσε να πετύχει. Στο θέμα του εμπάργκο όπλων στην Τουρκία δαπάνησε πολλές εργατοώρες για έναν στόχο μαξιμαλιστικό. Επ΄αυτού να υπενθυμίσω κάτι ανάλογο που συνέβη επί δικτατορίας. Τότε το συνέδριο του SPD, το 1968, ζήτησε να σταματήσει η Δ. Γερμανία την παράδοση όπλων στο δικτατορικό καθεστώς. Όμως οι παραδόσεις των οπλικών συστημάτων, μεταξύ των οποίων και υποβρύχια, συνεχίστηκαν κανονικά και από την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Β. Μπραντ, μέχρι την πτώση της χούντας. Οι δικαιολογίες ήταν παρεμφερείς με τις σημερινές. Οι παραγγελίες είχαν δοθεί από τις προδικτατορικές κυβερνήσεις και η ακύρωση τους θα ήγειρε απαιτήσεις για υψηλότατες αποζημιώσεις.
Συνεπώς θα πρέπει να χαράσσουμε τις τακτικές κινήσεις μας στο δεδομένο πως τις αποφάσεις στην ΕΕ τις λαμβάνει όχι μια οντότητα, αλλά 27 κράτη, σε Συνόδους Κορυφής στις οποίες κυριαρχούν και άλλα ζητήματα που αφορούν το σύνολο των συμμετεχόντων.
Εμείς μπορεί να θεωρούμε πως τα ελληνοτουρκικά προβλήματα βρίσκονται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όμως η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Στην παρούσα Σύνοδο το κυρίαρχο ζήτημα δεν ήταν οι κυρώσεις προς την Τουρκία, αλλά τα Ταμείο Ανάκαμψης που θα διαχειρισθεί τεράστιους πόρους—32 δισ. ευρώ μας αναλογούν-- ενώ υπήρχε στην ατμόσφαιρα και η προοπτική ενός άτακτου Brexit. Γράφτηκε πως ο Ε. Μακρόν αντάλλαξε την χαλάρωση της στάσης του απέναντι στην Τουρκία με την διαβεβαίωση της Α. Μέρκελ πως η ΕΕ δεν θα υποχωρήσει από τους όρους της για ένα συναινετικό Brexit.
Έτσι λειτουργεί η μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και αυτό το γνωρίζουμε. Από την άλλη πλευρά ουδείς σοβαρός άνθρωπος, πλην κάποιων γραφικών ή ιδεοληπτικών, έχει να προτείνει εναλλακτικό γεωστρατηγικό προσανατολισμό της Ελλάδας. Αν σήμερα έχουμε την δυνατότητα και αντιμετωπίζουμε τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας αυτό οφείλεται στα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως στα ευρωπαϊκά κονδύλια βασίστηκε, εν πολλοίς, η μεταπολιτευτική πρωτόγνωρη ευημερία.
Αναμφίβολα για την μορφή που έχει σήμερα η ΕΕ σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει η Γερμανία της Α. Μέρκελ, καθώς επί των ημερών της, που δυστυχώς ήταν πολλές, διαμορφώθηκε ο γερμανικός νεοϊμπεριαλισμός γύρω από τον οποίο είναι δομημένη πλέον όλη η ΕΕ.
Τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, σε συνδυασμό με το ψήφισμα της Γερουσίας των ΗΠΑ για κυρώσεις προς την Τουρκία που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία, πιθανόν να διαμορφώσουν ένα άλλο τοπίο, με λιγότερη ένταση, στην ΝΑ Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Αυτή η προοπτική λειτουργεί συμπληρωματικά στην σταθερή θέση πως θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα, μόνοι μας, να υπερασπισθούμε τα συμφέροντα μας.
