Ονειρεύονται συγκυβέρνηση με τη «δημοκρατική δεξιά». Τάδε έφη ο Γιώργος Τσίπρας χθες. Η απόγνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην  προοπτική παραμονής στην αντιπολίτευση για άλλα τέσσερα χρόνια, προκαλεί πολιτικές παραισθήσεις. Είναι σαν να παίρνουν κάτι σαν πολιτικό LSD. Αν έτσι αισθάνονται καλύτερα, κανένα πρόβλημα. Αλλά να φαντάζονται με τις 3-4 τάσεις μέσα στο κόμμα τους πως θα διασπαστεί η ΝΔ που προηγείται με 10 μονάδες, αυτό προϋποθέτει μεγάλη δόση παραισθησιογόνου.

Σε τι διαφέρει ένας πολιτισμένος άνθρωπος από έναν αγριάνθρωπο; Στον τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς. Ο πολιτισμένος άνθρωπος μιλά με ευγένεια, χωρίς να είναι προσβλητικός και έχει ως βασικό εργαλείο του το επιχείρημα. Συγχρόνως, και αυτό είναι πολύ βασικό, σέβεται τους κανόνες. Ο αγριάνθρωπος, βρίζει, προσβάλλει, κραυγάζει, περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα. Έχει συμπεριφορά βαρβάρου. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Βέβαια, μέσα στη ριζοσπαστική Αριστερά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν ταυτίζονται με τις συμπεριφορές των υπανθρώπων.

Χθες, στη Βουλή, έγινε ένας πολύ ενδιαφέρων και χαρακτηριστικός διάλογος μεταξύ Νάντιας Γιαννακοπούλου και Πάνου Σκουρλέτη. Ο τελευταίος επιτέθηκε στο ΚΙΝΑΛ χαρακτηρίζοντας τη στάση του «άχρωμη και ελβετική» για να πάρει την απάντηση πως το ΚΙΝΑΛ δεν θα γίνει βολικό του στήριγμα. Για όποιον έχει παρακολουθήσει από κοντά την περίοδο 2011-2019 αυτός ο διάλογος είναι απολύτως φυσιολογικός. Οκτώ χρόνια ύβρεων, προπηλακισμών, απόπειρας ηθικής και πολιτικής εξόντωσης στελεχών της Κεντροαριστεράς, δεν μπορούν να λησμονηθούν σε δυόμισι χρόνια.

Εκείνο το οποίο λείπει από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα δύο πρόσωπα του Τσίπρα, διότι τώρα μας προέκυψε και Τσίπρας ΣΚΑΪ και Τσίπρας «Ντοκουμέντου». Αυτό το χαρτί, το χαρτί της αξιοπιστίας, έχει καεί. Και δεν αποκαθίσταται με τακτικισμούς. Αυτό που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ξεκαθάρισμα της ιδεολογικής του φυσιογνωμίας. Είναι κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή της σοσιαλδημοκρατίας; Γιατί και τα δύο μαζί, δεν μπορεί να είναι.

Όταν χθες παρέπεμψε ο Α. Τσίπρας στον Μάο, ουδείς τόλμησε να διαμαρτυρηθεί γιατί παραπέμπει σε έναν σφαγέα που βαρύνεται με εγκλήματα επί δεκάδων εκατομμυρίων Κινέζων. Ουδείς του είπε «Επικαλείσαι έναν δολοφόνο που δεν άφησε ούτε μισό λουλούδι να ανθίσει στον τόπο του;» Το «κατάπιαν αμάσητο» όλοι αυτό που είπε στη συνέντευξή του. Για σκεφτείτε τώρα έναν αρχηγό φιλελεύθερου ή συντηρητικού κόμματος να παρέπεμπε στον Πινοσέτ. Δε χρειάζεται να πω ότι θα γινόταν ένας κακός χαμός.

Ο κ. Ρουβάς μεταξύ άλλων δήλωσε το αυτονόητο. Πως δεν θα δικάσει τον κ. Δ. Λιγνάδη. Ο όχλος της Αριστεράς έσπευσε να τον λιντσάρει. Ουσιαστικά τιμωρείται από τον όχλο της Αριστεράς γιατί δεν είναι αριστερός και γιατί στις κρίσιμες μέρες του 2015 στάθηκε απέναντι τους. Αν ήταν δικός τους θα του αναγνώριζαν το ηθικό δικαίωμα να συμπαραστέκεται σε έναν καλλιτέχνη στις δύσκολες ώρες που περνά και στον οποίον οφείλει πολλά. Για την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, σημασία δεν έχει το αδίκημα, αλλά ποιος το διαπράττει.

Ο κ Κατρίνης δήλωσε πως: «στη δημοκρατία η ερευνητική δημοσιογραφία δεν αντιμετωπίζεται ως απειλή». Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Documento φιλοξενήθηκαν δύο παρόμοιες δηλώσεις του κ. Καρχιμάκη και της κυρίας Δημαδάμα, στενών πολιτικών φίλων του Γ. Α. Παπανδρέου. Τρεις σύντροφοι τους από το ΠΑΣΟΚ ήταν θύματα μιας σκευωρίας στην οποία σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η λεγόμενη «ερευνητική δημοσιογραφία». Μια αθώα δήλωση μέσα σε ένα νοσηρό και τοξικό περιβάλλον, γίνεται και αυτή νοσηρή και τοξική.

Στη ΛΑΡΚΟ καθρεφτίζεται η κακοδαιμονία της Μεταπολίτευσης, καθώς οτιδήποτε με δημόσιο χαρακτήρα ήταν εξ ορισμού καλό και οτιδήποτε που ανήκε στη σφαίρα του ιδιωτικού τομέα δαιμονοποιούνταν. Το δε κέρδος, επί πολλές δεκαετίες, εθεωρείτο ως αναγκαίο κακό και παρέπεμπε στο στυγνό καπιταλιστή ιδιώτη. Όλα αυτά έχουν ειπωθεί τόσες φορές, ώστε έχουν καταντήσει κουραστικά εν έτει 2022. Και όμως τα βρίσκουμε μπροστά μας στη ΛΑΡΚΟ.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Π. Πολάκης έχει πυκνώσει τις εμφανίσεις του. Εκείνο που διαφοροποιεί την πρόσφατη δραστηριότητά του είναι η παρουσίαση πολιτικών θέσεων που συνιστούν μια πολιτική πλατφόρμα και του προσδίνουν μια ηγετική εικόνα. Μήπως δημιουργεί ένα πολιτικό κλίμα για να διεκδικήσει την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ με όποιον τρόπο και αν γίνει; Αν το εξετάσουμε λίγο καλύτερα θα δούμε πως αυτό συμφέρει όχι μόνο τον Π. Πολάκη, αλλά και τον ίδιο τον Α. Τσίπρα.

Την Τρίτη έγινε μια διαδικτυακή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Διαφθορά, διαφάνεια, δικαιοσύνη». Ο Π. Πολάκης έκανε προγραμματικές εξαγγελίες ωσάν να ήταν αυτός ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Προανήγγειλε την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, την κρατικοποίηση μιας τουλάχιστον από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες και επανέλαβε τη θέση του για ίδρυση νέας σχολής δικαστών που θα βγάζει δικαστές πειθήνιους στα κελεύσματα της «πρώτη φορά Αριστεράς». Μόνον έτσι, κατά τον Π. Πολάκη, θα κτυπηθεί η διαφθορά. Ο Π. Πολάκης δεν ανήκει στους 53 ούτε στην Ομπρέλα ούτε σε κάποια άλλη ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένας πόλεμος ξέσπασε στο διαδίκτυο, με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν από τους κυρίους Δούκα και Λιβανό, μεταξύ φίλων του ΚΙΝΑΛ και της Νέας Δημοκρατίας, καθώς η περίοδος 2004-2009 είναι για τους φίλους του τότε κραταιού ΠΑΣΟΚ το κόκκινο πανί. Δεν μπορούν ακόμα και σήμερα να καταλάβουν πώς έγινε και το κόμμα που ευθύνεται για το τεράστιο έλλειμμα του 2009 να κυβερνά και το δικό τους κόμμα να προσπαθεί να στηθεί και πάλι στα πόδια του.

Δεν γνωρίζω αν τα τριχίλιαρα του 2007 συνέβαλαν στη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2007. Σίγουρα ήταν μια άμεση ανταπόκριση τής τότε κυβέρνησης σε μια πολύνεκρη φυσική καταστροφή με εκατόμβη. 73 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους τότε. Σήμερα, επανήλθε το ζήτημα του τριχίλιαρου με αφορμή μια όντως περίεργη δήλωση του δημάρχου Σπάρτης και με την αντίδραση — ή για να ακριβολογώ, τη μη αντίδραση-- του παρόντος υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης.

Η τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας GPO φέρνει τη Νέα Δημοκρατία πρώτη με ποσοστό 31,2%, ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 22% και έπεται το ΚΙΝΑΛ με 14,4% μειώνοντας τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 6,8 μονάδες. Είναι νομίζω απλοϊκό να επαναπαύονται στη Νέα Δημοκρατία στη διαφορά που έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η διακύβευση των εκλογών, δεν είναι ποιο κόμμα θα είναι πρώτο, αλλά αν η Νέα Δημοκρατία θα κατακτήσει την αυτοδυναμία. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να ανακόψει αυτή την πτωτική πορεία που παρατηρείται από τον Αύγουστο του 2021;

Τον τίτλο τον δανείστηκα από μια φίλη στο twitter. Τον βρήκα πως εκφράζει πλήρως αυτό που ζούμε, καθώς το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να το ερμηνεύσουμε αποκλειστικά με πολιτικούς όρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανυψώσει σε άλλο επίπεδο την έννοια του θράσους. Γιατί πώς μπορείς να εξηγήσεις το γεγονός ότι ένα κόμμα καταψηφίζει στη βουλή νομοσχέδια που φέρουν τη δική του υπογραφή ή που έχουν θετικό κοινωνικό χαρακτήρα.

Προς το παρόν το βρίσκω λίγο υπερβολικό, αλλά με τη φόρα που έχουν πάρει οι συνεργάτες του Ν. Ανδρουλάκη τίποτα δεν αποκλείεται. Υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμώντας ότι η συνταγή δεν είναι κακή, απλώς ο παλιός σεφ έχει φθαρεί. Μέχρι στιγμής η συμπεριφορά των εκπροσώπων του ΚΙΝΑΛ στο κοινοβούλιο «συριζίζει». Αν τελικά τους δώσει πόντους, μπράβο τους!

Υποθέσαμε πως όλες αυτές οι νοσηρές καταστάσεις των πρώτων ετών των μνημονίων έχουν μείνει πίσω ή υπάρχουν μόνο στα μυαλά κάποιων ακραίων από τη μια και την άλλη πλευρά. Δυστυχώς, ο κ. Μιχάλης Κατρίνης μας διέψευσε. Ίσως, αυτά που είπε να οφείλονται στην κοινοβουλευτική απειρία του. Ίσως, όμως, να ήθελε να διαγράψει μια ολόκληρη περίοδο, καθώς αυτή είναι ενοχλητική για τη στρατηγική του νέου αρχηγού.

Είναι γεγονός πως μεταξύ νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ και κυβέρνησης δημιουργείται ρήγμα. Μιλώ για «νέα ηγεσία» και όχι για ΚΙΝΑΛ συνολικά, γιατί όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις οι ψηφοφόροι του, σε μερικά θέματα, εγκρίνουν την κυβερνητική πολιτική σε ποσοστά μεγαλύτερα και από των νεοδημοκρατών. Τούτου δοθέντος, εξυπακούεται πως για τη βάση του ΚΙΝΑΛ το αντι—ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εξακολουθεί και υπάρχει. Άλλωστε, συμπεριφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα συντήρησης αυτού του μετώπου.

Ευθύς ως έγινε γνωστό πως οι πέντε δικαστικοί που εξέταζαν την ανάμιξη του Αδώνιδος Γεωργιάδη στην υπόθεση Novartis δε βρήκαν — μετά από εξαντλητική έρευνα — τίποτα το μεμπτό σε βάρος του, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι του ΣΥΡΙΖΑ υπέστησαν παράκρουση. Όλοι αυτοί κοιμόταν και ξυπνούσαν με την εικόνα του Αδώνιδος σιδηροδέσμιου να οδεύει προς τον Κορυδαλλό. Ζούσαν γι' αυτήν την ημέρα. Όλη αυτή η μανία εναντίον του πού οφείλεται;

Καταλαβαίνω να ενοχλήθηκε ο γραμματέας του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. (σημασία έχει ολόκληρος ο τίτλος) από τις αποκαλύψεις για τις ερωτικές δραστηριότητες του Ζαχαριάδη, αν και αυτές καταπατούσαν κάθε έννοια συντροφικότητας. Θα μου πείτε άνθρωποι ήταν και αυτοί και παρ' όλο το επαναστατικό προτσές, ενέδιδαν στην ανθρώπινη φύση τους και στις σαρκικές απολαύσεις. Δεν υπάρχει διαχωρισμός του έρωτα σε επαναστατικό και αντεπαναστατικό. Εξάλλου οι κομμουνιστές, ως άθεοι, δεν πιστεύουν στις 10 εντολές και φυσικά στο «ου μοιχεύσεις».

Ο μεγάλος Άκης Πάνου το 1977 έγραψε τους στίχους για το τραγούδι του «Άστον τρελό στην τρέλα του». Γράφει στην τελευταία στροφή: «Βρε άστον τρελό στην τρέλα του/ άστονε στ' όνειρο του/τον κόσμο αυτό σιχάθηκε/ κι έφτιαξε ένα δικό του.» Θα μπορούσα κάλλιστα να πω ότι η συμπεριφορά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτεται από αυτούς τους στίχους του Άκη Πάνου. Δεν τους αρέσει η πραγματικότητα και κατασκευάζουν μια δική τους και προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτή η «πραγματικότητα του μυαλού τους» είναι η γνήσια. Δεν μπορεί να δοθεί άλλη ερμηνεία στον αλαλαγμό του Α. Τσίπρα «να φύγετε κ. Μητσοτάκη, έχετε τελειώσει» τη στιγμή που του ρίχνει 20 μονάδες διαφορά στη δημοτικότητα.

Δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία στην αποκάλυψη, που δεν έχει διαψευσθεί, πως συνεργάτης του Α. Τσίπρα ζήτησε από τον τηλεοπτικό σταθμό που παρουσίασε την τελευταία δημοσκόπηση να μην την παρουσιάσει. Ο συνεργάτης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ όταν διαπίστωσε πως η παρέμβαση του έπεσε στο κενό αντιλήφθηκε πως το κόμμα του δεν έχει πια καμιά δυνατότητα να επηρεάζει την ειδησεογραφία των τηλεοπτικών σταθμών, όσο φιλικές και αν είναι οι σχέσεις του με κάποιους καναλάρχες.

Ο «αέρας» στην πολιτική, αυτό που αποτυπώνεται στην έκφραση «έχει ρεύμα», πολλές φορές δεν έχει, σε πρώτο επίπεδο, λογική εξήγηση. Κάπως έτσι σήμερα το ΚΙΝΑΛ του Ν. Ανδρουλάκη φαίνεται να διπλασιάζει τα δημοσκοπικά ποσοστά του ή να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό το κλίμα δημιουργεί μια πρόσθετη δυναμική, την ανατροφοδοτεί, εδραιώνοντας την κοινή πεποίθηση πως το ΚΙΝΑΛ «τραβά».

Είναι τόσο κραυγαλέος ο πανικός του Α. Τσίπρα που δεν μπορεί να σχεδιάσει με στοιχειώδη σοβαρότητα τις τακτικές κινήσεις του. Επέλεξε να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστησαν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου από τη χιονόπτωση. Επί της ουσίας τι κατάφερε; Να σιωπήσουν εκείνες οι φωνές μέσα στη Ν.Δ. που γκρίνιαζαν ή ασκούσαν κριτική στον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση αυτή την έκτακτη κατάσταση. Δεν το ήξερε αυτό ο Α. Τσίπρας;

Tα αποχαρακτηρισθέντα έγγραφα των Σοβιετικών δεν προσέθεσαν κάτι που δεν το γνωρίζαμε. Εκείνο που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι το υπόμνημα που έστειλαν οι Ζαχαριάδης και Βαφειάδης «προς την Κ.Ε. του ΚΚ (μπ.) της ΕΣΣΔ», με βασικό σημείο τα προβλήματα που προκαλεί στη δράση του ΔΣΕ, το γεγονός πως η Αλβανία έκλεισε τα σύνορά της με την Ελλάδα. Το υπόμνημα φέρει ημερομηνία 7 Ιουλίου 1948, μετά τη δημοσιοποίηση της ρήξης Τίτο - Στάλιν και πριν τη μεγάλη επίθεση των εθνικών δυνάμεων στο Γράμμο.