Ο «αέρας» στην πολιτική, αυτό που αποτυπώνεται στην έκφραση «έχει ρεύμα», πολλές φορές δεν έχει, σε πρώτο επίπεδο, λογική εξήγηση. Είναι κάτι το απροσδιόριστο που πλανάται στην κοινή γνώμη. Όλοι ή σχεδόν όλοι μιλούν για έναν πολιτικό και το κόμμα του, χωρίς να υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος.
Κάπως έτσι σήμερα το ΚΙΝΑΛ του Ν. Ανδρουλάκη φαίνεται να διπλασιάζει τα δημοσκοπικά ποσοστά του ή να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό το κλίμα δημιουργεί μια πρόσθετη δυναμική, την ανατροφοδοτεί, εδραιώνοντας την κοινή πεποίθηση πως το ΚΙΝΑΛ «τραβά».
Είναι γεγονός πως ο Ν. Ανδρουλάκης δεν λέει κάτι ξεχωριστό από τα όσα έλεγε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Δεν έχει κάποια σκηνική παρουσία ή κάποιο επικοινωνιακό χάρισμα που να αποπνέει κύρος και εμπιστοσύνη. Κι όμως έχει απογειώσει, κατά τα φαινόμενα, το κόμμα του. Προφανώς το νεαρό της ηλικίας του δεν αρκεί ως αιτιολογία αυτής της θεαματικής ανοδικής πορείας. Προσωπικά αδυνατώ να δώσω λογικοφανή εξήγηση, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει κανένα.
Το θετικό για το ΚΙΝΑΛ είναι πως αυτή εικόνα δημιουργεί ρήγματα και σχισμές στους όμορους χώρους. Στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένας από τους πιθανούς λόγους αυτού του πολιτικού σπριντ του Ν. Ανδρουλάκη ίσως να είναι πως υπάρχει ένα σοβαρό ακροατήριο τόσο στα δεξιά του όσο και στα αριστερά του που βλέπει με συμπάθεια αυτή τη νέα αρχή του ΚΙΝΑΛ. Υπάρχει πολύς κόσμος από το ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ, λιγότερος, αλλά πάντως υπάρχει, που ψήφισε Νέα Δημοκρατία για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή ο Ν. Ανδρουλάκης έχει ένα ευρύτερο κοινό το οποίο έχει ευήκοα τα ώτα του για να ακούσει τις προτάσεις του και αναλόγως να πράξει. Εννοείται, πως ο προνομιακός χώρος του είναι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ, εφ΄όσον όλο και πιο πολύ θα γίνεται κατανοητό ότι ο Τσίπρας είναι «καμένο» χαρτί και αυτός η ανερχόμενη δύναμη.
Ένα παρεπόμενο αυτής της δυναμικής του ΚΙΝΑΛ του Ανδρουλάκη είναι πως προκαλεί το ενδιαφέρον και της οικονομικής εξουσίας, που βλέπουν στο πρόσωπο του έναν εν δυνάμει διάδοχο του Μητσοτάκη. Τις τελευταίες ημέρες είδα να αχνοφαίνονται τέτοιες κινήσεις.
Έχω γράψει πως στις δημοκρατίες είναι και φυσιολογικό και θεμιτό οι οικονομικοί παράγοντες να δείχνουν τις πολιτικές τους προτιμήσεις, υπό την προϋπόθεση πως έτσι δεν δημιουργούνται εξαρτήσεις διαπλοκής που νοθεύουν σε τελικά ανάλυση τον ανταγωνισμό. Η τήρηση αυτής της ισορροπίας είναι αποκλειστικά ευθύνη της πολιτικής τάξης.
Κανένας δεν μπορεί να μαντέψει αν αυτή η πορεία του Ν. Ανδρουλάκη θα συνεχιστεί, αν θα ξεφουσκώσει ή αν θα σταθεροποιηθεί σε επίπεδα που δεν θα αμφισβητήσουν τους υπάρχοντες συσχετισμούς. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, με πολλούς παίκτες. Το σίγουρο είναι ότι σήμερα η παρουσία του προκαλεί εκνευρισμό στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία αρχίζουν και χτυπούν προειδοποιητικά καμπανάκια.
Προσωπικά θεωρώ την προοπτική το ΚΙΝΑΛ να κατακτήσει τη δεύτερη θέση απολύτως θετική για το πολίτευμα μας, καθώς θα σηματοδοτήσει την επιστροφή στη θεσμική κανονικότητα.
