Είναι γνωστό πως τον παραλογισμό δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις με τη λογική. Οι εραστές του παράλογου είναι βυθισμένοι στον φανατισμό τους ο οποίος τους έχει στερήσει και το τελευταίο ίχνος κριτικής σκέψης. Αγεληδόν επιτίθενται εναντίον όλων όσοι εκφράζουν κάτι το διαφορετικό από τις δικές τους πεποιθήσεις και κυρίως εναντίον όλων όσοι ενοχλούνται από προκλητικές συμπεριφορές και το δείχνουν.

Ο Τ. Ερντογάν και οι τουρκικές ελίτ μπορεί να απεργάζονται σενάρια επί σεναρίων σε βάρος της πατρίδας μας. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Το συμφέρον της πατρίδας τους κοιτούν. Και η δική μας η δουλειά είναι να τους αποτρέψουμε να επιχειρήσουν κάθε τι που θα στραφεί κατά της πατρίδας μας. Δε χρειάζονται πολλά λόγια, ούτε μεγαλόστομες απαντήσεις στις τουρκικές προκλήσεις. Ο Α/ΓΕΕΘΑ τα είπε όλα με μια λακωνική δήλωση.

Σαν σήμερα, τέτοια ώρα, πριν από δέκα χρόνια, ήταν φανερό πλέον πως στην Ελλάδα υπήρχαν οι προϋποθέσεις, μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, να σχηματισθεί ένα βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα. Στις εκλογές του Ιουνίου 2012 αποδείχθηκε πως η πτώση του ΠΑΣΟΚ ήταν μη αναστρέψιμη. Στις εκλογές του Μαΐου η διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ήταν μόλις τρεις μονάδες, κάτι που άφηνε περιθώρια στις επόμενες εκλογές αυτή η διαφορά να υπερκαλυφθεί. Όμως τον Ιούνιο αυτή η διαφορά έφτασε τις 15 μονάδες, σηματοδοτώντας τη μεγάλη ανατροπή.

Μπορεί ο κόσμος του διαδικτύου να ασχολείται με τα χταπόδια ή τα κιλά τηλεπερσόνων, αλλά τη ζωή μας σε τελική ανάλυση την ορίζουν άλλα πράγματα. Χθες, με απόφαση του Eurogroup, άνοιξε ο δρόμος για να εξέλθει η χώρα μας από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Έτσι τερματίστηκε μια δωδεκαετής εφιαλτική περίοδος. Γινόμαστε μια κανονική χώρα. Μέσα από την πανδημία και την οικονομική κρίση που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ελληνική οικονομία άντεξε και επιβραβεύτηκε. Ήταν μια προσπάθεια με πολλά πισωγυρίσματα.

Το κλίμα στην κουρασμένη Ε.Ε. αρχίζει να γίνεται αρνητικό για τη μαχόμενη Ουκρανία. Ακούγονται πιο έντονα οι φωνές του συμβιβασμού με τη Ρωσία, δηλαδή οι φωνές που καλούν τους Ουκρανούς να παραδώσουν με την υπογραφή τους μέρος των εδαφών τους. Ο Ε. Μακρόν ήταν σαφής από τη Ρουμανία. «Η Ουκρανία κάποια στιγμή θα πρέπει να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία». Το ανησυχητικό είναι πως σήμερα, ενώ μαίνονται οι μάχες, είναι άκαιρο ένας ηγέτης επιπέδου Μακρόν να μιλά για διαπραγματεύσεις

Χθες στην κοινοβουλευτική επιτροπή του ΝΑΤΟ ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας έθεσε για μια ακόμα φορά το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Οι παριστάμενοι Έλληνες βουλευτές αντέδρασαν ζητώντας την άρση του casus belli. Νομίζω πως η αποστρατιωτικοποίηση δε συμψηφίζεται με την άρση του casus belli. Δε συμψηφίζεται με τίποτα. Αποτελεί μια στρατηγική επιλογή της πατρίδας την οποία καμιά κυβέρνηση δε θα τολμήσει να αναιρέσει.

Ένα πρόβλημα των δημοκρατιών είναι πως δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς σκέφτονται οι ηγέτες ολοκληρωτικών και απολυταρχικών καθεστώτων. Ο Τ. Ερντογάν υπολογίζει και μετρά τις κινήσεις του. Έχει μπροστά του σε σχέση με την Ελλάδα λίγες επιλογές, που θα τον πιέζουν όσο θα πλησιάζει ο χρόνος των τουρκικών εκλογών. Νομίζω πως η σεναριολογία έχει εξαντληθεί και καταντά κουραστική. Το πρόβλημα ούτως ή άλλως δε βρίσκεται μόνο στο τι θα κάνει η Τουρκία, αλλά κυρίως και πρωτίστως τι θα κάνουμε εμείς.

Το να ερμηνεύουμε πολιτικές συμπεριφορές μεγάλης κλίμακας με ψυχολογικούς όρους ή ηθικές προσεγγίσεις, συσκοτίζει το πρόβλημα, γιατί δεν απαντά στο κεντρικό πολιτικό ερώτημα γιατί αυτή η ιστορική διαδρομή εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ανθρώπων έχει τα χαρακτηριστικά του μονόδρομου. Ανανήψας ή μεταμελημένος Δεξιός δεν έχει καταγραφεί.

Αναφέρομαι βεβαίως στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, η οποία σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες θα έκανε την εμφάνιση της τον Μάιο. Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως η Πανεπιστημιακή Αστυνομία έπιασε δουλειά. Η έδρα της είναι διάφορα αστυνομικά τμήματα ανά την Ελλάδα και οι αστυνομικοί περιμένουν να τους καλέσουν για να επέμβουν στους χώρους των ΑΕΙ. Με άλλα λόγια, και αν αυτό είναι το τελικό επιχειρησιακό σχέδιο, δε βλέπω καμιά διαφορά με το καθεστώς που ίσχυε πριν τη συγκρότηση της.

Χάρη της συζητήσεως να δεχτώ πως ο εν λόγω βουλευτής από ενδιαφέρον για το νησί του είπε αυτά που είπε. Βέβαια, θα έπρεπε ο βουλευτής να είχε κληθεί να δώσει εξηγήσεις στην κυρία Σβίγγου, για να μην έχουμε επανάληψη τέτοιων ανεύθυνων συμπεριφορών. Αντ' αυτού είδαμε βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να παρέχουν πλήρη πολιτική κάλυψη στον κύριο Μπουρνού. Στο βαθμό που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλήφθηκε το ατόπημα του βουλευτή της, θα πρέπει να ανησυχούμε.

Δε θέλω να χαρακτηρίσω νομικά το ατόπημα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπουρνού. Υπάρχουν αρμόδια όργανα της πολιτείας για να το πράξουν. Και ούτε θα εξετάσω αν ό,τι έκανε το έκανε από ανοησία ή είχε κάποιο άλλο κίνητρο. Και αυτό είναι δουλειά άλλων. Το σίγουρο είναι πως με την πράξη του θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των συμπολιτών του. Των ψηφοφόρων του. Γιατί όταν δημοσιοποιεί θέσεις των Ενόπλων Δυνάμεων σε παραμεθόριο περιοχή, αυτό κάνει.

Είναι γνωστή η δραστηριότητα του κυρίου Ιάσωνα να κατηγορεί, συνεπικουρούμενος από βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στα διεθνή fora την Ελλάδα πως επαναπροωθεί μετανάστες. Και ο μεν κύριος Ιάσωνας τη δουλειά του κοιτά. Κατηγορεί όλους αυτούς που του φέρνουν εμπόδια στη διακίνηση μεταναστών-προσφύγων, γιατί είναι ένας επαγγελματίας διασώστης. Το πώς λειτουργεί το κύκλωμα ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτού του άρθρου. Εξάλλου, όλα αυτά έχουν γίνει γνωστά εδώ και πολύ καιρό.

Η είδηση της σύλληψης του παρ' ολίγον εμπρηστή είναι γνωστή. Αφρικανός, με βρετανικό διαβατήριο, κάτοχος τριών πακιστανικών τηλεφώνων, αποπειράθηκε να βάλει φωτιά. Να υποθέσω πως η υπόθεση έχει φύγει από το ανακριτικό της Πυροσβεστικής και την έχει αναλάβει η ΕΥΠ. Εν πάση περιπτώσει αυτό θα συνέβαινε σε μια σοβαρή χώρα και ελπίζω πως μετά τις περσινές φωτιές να έχουμε σοβαρευτεί. Να έχουν αντιληφθεί οι αρμόδιοι πως οι εμπρησμοί αφορούν και την εθνική ασφάλεια. Είναι γεγονός πως οι πυρκαγιές πολιτικοποιήθηκαν.

Κανένας δεν θέλει να ταπεινώσει τη Ρωσία. Εξάλλου, δεν μπορεί, τουλάχιστον στην Ουκρανία. Όμως δε θα πρέπει να τιμωρηθεί; Δε θα πρέπει στο τέλος αυτού του πολέμου, στην απογραφή κερδών και ζημιών, οι ζημίες να είναι μεγαλύτερες και σημαντικότερες από τα τυχόν κέρδη; Το ζήτημα δεν είναι μόνον ηθικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό: Τι μήνυμα στέλνει στον υπόλοιπο κόσμο η ομάδα κρατών που έχει ταυτόσημη αντίληψη για το τι σημαίνει αναθεωρητισμός και πώς θα πρέπει να επιλύονται οι διαφορές μεταξύ κρατών.

Είναι παγιωμένη πρακτική οι πρώην αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας να έχουν την πλήρη ελευθερία του λόγου, μακριά από κομματικές δουλείες. Απελευθερωμένοι από την καθημερινή πολιτική, όταν μιλούν να περιγράφουν τη μεγάλη εικόνα, το δάσος, και να προτείνουν. Θεωρώ εντελώς ανούσιο και αντιπαραγωγικό έναν διαγκωνισμό των φίλων τους για να αποδείξουν ποιος είναι πιο πατριώτης. Αυτή η παράταξη σέβεται και τιμά όλους τους πρώην ηγέτες της.

Εντείνονται τα σενάρια πως αν ο Ερντογάν τελικά επιμείνει στην άρνηση του για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, θα βρεθεί φόρμουλα να παρακαμφθεί η άρνηση του. Φαίνεται πως ο Τούρκος πρόεδρος δεν επιζητεί ανταλλάγματα. Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις από τα δύο αυτά κράτη είναι προσχηματικές, για να μη γίνουν αποδεκτές κι έτσι να εξακολουθήσει να προβάλει το βέτο. Στη Δύση αρχίζουν και τον αντιμετωπίζουν πλέον ως ένα ενεργούμενο του Πούτιν που συνειδητά εξυπηρετεί τα ρωσικά σχέδια.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε σε συνέντευξη του σε γνωστή δημοσιογράφο πως: «αυτό που με απασχολεί, αυτό που με κάνει να μην κοιμάμαι τα βράδια, είναι αυτό που θα παραλάβουμε την επόμενη μέρα…τα έχω ζήσει, εγώ όταν ήμουν στο Μαξίμου δεν ήμουν happy traveler. Καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις σε ασφυκτικές συνθήκες.» Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Συνεπώς, ο Α. Τσίπρας είναι απολύτως φυσιολογικό να ελπίζει πως θα γίνει πρωθυπουργός.

Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα καζάνι που βράζει. Όχι, μόνο δε βγήκε πιο δυνατός από το Συνέδριο και την εκλογή προέδρου, αλλά απεναντίας, οι υπάρχουσες διαφορές οξύνθηκαν. Στον ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν ένα θαύμα για να ανακάμψουν. Αυτή η κατάσταση φέρνει γκρίνια, εντάσεις, εκνευρισμό. Απόδειξη το επεισόδιο που έγινε προχθές μεταξύ του κ. Π. Πολάκη και των κυρίων Τσέκερη και Κατσάκου της εφημερίδας «Αυγή», γιατί η εφημερίδα ασχολήθηκε με τις επιπτώσεις που θα έχουν οι βιομηχανικές φάρμες χταποδιών στην εξέλιξη του είδους στον πλανήτη.

Ο Α. Τσίπρας χθες εκτίμησε πως ο πρωθυπουργός θα προσφύγει στην κάλπη τον Σεπτέμβριο για να προλάβει τα δυσάρεστα απρόοπτα του χειμώνα, λόγω των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. Αναμφίβολα έχει μια λογική η εκτίμησή του. Βέβαια, για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συντρέξουν σωρευτικά προϋποθέσεις. Τότε ο πρωθυπουργός μπορεί να κληθεί να απαντήσει στην πρόκληση των πρόωρων εκλογών, καθώς αυτές θα διεξαχθούν σε ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό περιβάλλον για το κόμμα του.

Αναμφίβολα ευφυής η κίνηση του Α. Τσίπρα να εκχωρήσει στην αριστερή τάση τη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ. Και τους αιφνιδίασε και τους αποστόμωσε. Δύο - τρεις, όχι περισσότεροι, εδώ και καιρό γράφαμε πως δεν είναι ο Τσίπρας το βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το βαρίδι που τραβά τον Τσίπρα στον πάτο. Αυτό το αντιλήφθηκε ο Α. Τσίπρας και χάρισε στους εσωκομματικούς αντιπάλους του το βαρίδι του κόμματος και μπορεί να παίξει την μπάλα που θέλει ή που μπορεί να παίξει.

Ο στρατηγός Κόρκας άφησε την τελευταία του πνοή, όπως ακριβώς θα το ονειρευόταν. Ανάμεσα στους δικούς του ανθρώπους. Παρέστη στο ετήσιο μνημόσυνο Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, όπως κάθε χρόνο. Μετά την τελετή αισθάνθηκε μια αδιαθεσία και άφησε σε ηλικία 101 ετών την τελευταία του πνοή. Τι πιο γλυκός και τιμημένος θάνατος! Σα να επέλεξε αυτός τη στιγμή που θα εγκατέλειπε ετούτο τον κόσμο. Ανήκει στους λίγους που είχαν το προνόμιο, στις δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας, να τη σηκώσουν στους ώμους τους.

Είναι θλιβερό το θέαμα άνθρωποι με διδακτορικά και τίτλους σπουδών να συμπαρατάσσονται με τη βαριοπούλα. Ο ιδεολογικός φανατισμός τούς έχει τυφλώσει και έχουν καταστεί οι ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής γραμμής στα ΑΕΙ. Πίσω από το επικοινωνιακό δίλημμα «με τη βαριοπούλα ή τη βιβλιοθήκη» κρύβεται η ουσιαστική διακύβευση, που είναι «με την ανομία ή τη νομιμότητα; Ποιος διοικεί τα πανεπιστήμια; Οι μειοψηφίες ασκώντας βία ή τα νομίμως εκλεγμένα όργανα;»

Ο Χ. Κίσινγκερ μίλησε στο forum του Νταβός και ζήτησε από τους Ουκρανούς, προς χάρη της ειρήνης, να αποδεχθούν την απώλεια εδαφών. Είναι ιδεατή η πρόταση του γιατί ουδεμία πλευρά πρόκειται ποτέ να την αποδεχτεί. Οι μεν Ρώσοι δεν έχουν κανένα λόγο να παραχωρήσουν αυτά που κέρδισαν στα πεδία των μαχών καταβάλλοντας υψηλότατο τίμημα, οι δε Ουκρανοί γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν με την υπογραφή τους δικά τους εδάφη.

Όλοι θυμούμαστε πως ολόκληρη η καμπάνια για τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε γύρω από το σύνθημα «να στείλουμε τον λογαριασμό στην κυβέρνηση», ενώ άλλοι, πιο αισιόδοξοι, ζητούσαν «την Κυριακή να γράψουμε τους τίτλους τέλους της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Με αγωνία περίμενα να δω κάποιο σημάδι των «τίτλων τέλους» ή έστω την απόδειξη πως τον λογαριασμό τον πληρώνει όντως η κυβέρνηση. Αντ΄ αυτών είδα έναν Κυριάκο Μητσοτάκη να τον καταχειροκροτεί όλο το Κογκρέσο, εξοργίζοντας Ερντογάν, Ζαχάροβα και λοιπές δυνάμεις.