Είναι γνωστό πως τον παραλογισμό δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις με τη λογική. Οι εραστές του παράλογου είναι βυθισμένοι στον φανατισμό τους ο οποίος τους έχει στερήσει και το τελευταίο ίχνος κριτικής σκέψης. Αγεληδόν επιτίθενται εναντίον όλων όσοι εκφράζουν κάτι το διαφορετικό από τις δικές τους πεποιθήσεις και κυρίως εναντίον όλων όσοι ενοχλούνται από προκλητικές συμπεριφορές και το δείχνουν.
Και ένας άνθρωπος χωρίς κριτική σκέψη, δέσμιος των ιδεολογημάτων του, έχει μειώσει αισθητά τις βαθμίδες του IQ του, σε τέτοιο σημείο που αδυνατεί να ξεχωρίσει την κριτική από τη στοχοποίηση, τη διαφοροποίηση από την προσβολή, τον αντίλογο από το bullying.
Στο μυαλό των λεγόμενων «πολιτικοορθάκηδων» οι δικές τους αντιλήψεις και οι συμπεριφορές τους είναι υπεράνω κριτικής. Υπερέχουν, αξιωματικά. Και όποιος διαφωνεί και προβάλλει τη διαφωνία του δέχεται ομαδικά πυρά από ένα σύστημα άριστα οργανωμένο. Το τραγικό είναι πως αυτό το σύστημα, τις περισσότερες φορές αποτελείται από μετριότητες και ασημαντότητες που επιζητούν μέσα από αυτό να βγουν από την αφάνεια.
Νομίζω ότι είναι αυτονόητο πως όλοι δεν μπορούμε να συμφωνούμε με όλους και ούτε είναι και θεμιτό. Οι κοινωνίες - νεκροταφεία είναι τελειωμένες κοινωνίες. Συνεπώς, άλλοι θέλουν να προκαλούν και άλλοι ενοχλούνται με αυτό. Απαγορεύεται να δηλώνουν την ενόχληση τους; Εδώ ολόκληρος Μανώλης Μητσιάς δέχθηκε επίθεση γιατί είπε πως «κάνε στη ζωή σου ό,τι θέλεις, αρκεί να μην προκαλείς». Μάλιστα μια τηλεπερσόνα τόλμησε να του καταλογίσει, με συμπόνια, μια άγνοια στο να εκφράζεται. Σε ποιον; Σε έναν άνθρωπο που επί 40 σχεδόν χρόνια ήταν δίπλα στον Μάνο Χατζηδάκι, στον Σταύρο Ξαρχάκο, στον μεγάλο Μίκη, στον Μούτση, στον Σπανό, στον Άκη Πάνου, στον Μάνο Ελευθερίου, στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στον τεράστιο Νίκο Γκάτσο και σε τόσους άλλους γίγαντες - αυτού του ανθρώπου τού είπαν πως έχει εκφραστική ανεπάρκεια γιατί αδυνατεί να συλλάβει τα μηνύματα της εποχής. Τα οποία βέβαια μπορεί να τα συλλαμβάνει αυτή η τηλεπερσόνα.
Επί της ουσίας ο Μανώλης Μητσιάς είπε αυτό που πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Πως η πρόκληση ενοχλεί.
Ένα άλλο περιστατικό είχαμε αυτές τις ημέρες το οποίο δείχνει πως σημασία δεν έχει η ουσία ενός λόγου, αλλά ποιος τον εκφέρει. Επίσης φαίνεται ότι τελικά επιχειρείται μια πλήρης αντιστροφή των προτύπων που δεν αφορά την αισθητική - αυτό είναι ένα θέμα άκρως υποκειμενικό - αλλά τους κανόνες μιας στοιχειωδώς υγιεινής ζωής. Ουδόλως μας ενδιαφέρουν τα κιλά ενός πολίτη. Και αν τα έχει και χαίρεται, μπράβο του! σημασία έχει πώς περνά καλά ο καθένας. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να αποδεχθούμε πως η παχυσαρκία μπορεί να αποτελέσει ένα πρότυπο, η απόσταση είναι μεγάλη και όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι βλαξ.
Δυστυχώς ελάχιστα απέχουμε από το σημείο οι ιεροεξεταστές του «πολιτικά ορθού» να συντάξουν έναν κατάλογο απαγορευμένων λέξεων, στις οποίες μετά βεβαιότητος θα περιλαμβάνονται και οι λέξεις «χοντρός - αδύνατος», «κοντός - ψηλός» και πολλές άλλες. Όταν η περιγραφή θεωρείται ως αξιολόγηση ή πολύ περισσότερο ως σαρκασμός, το έχουμε τερματίσει εντελώς.
Και αυτό που φοβούμαι δεν είναι η δράση των πολιτικοορθάκηδων, αλλά την αντίδραση που θα φέρει η δράση τους. Τι δυνάμεις θα απελευθερώσει.
