Ζώντας εδώ και περίπου 40 χρόνια στη φούσκα των δανεικών και του Μεγάλου Πατερούλη ( = Δημόσιο, που φροντίζει τους περισσότερους πολίτες άμεσα ή έμμεσα), σε μία καπιταλιστική στα λόγια μα σχεδόν κομμουνιστική στην πράξη κοινωνία, σταδιακά η πλειοψηφία των Ελλήνων έχασε την επαφή της με τα βασικά δεδομένα του επιχειρείν.

Όταν φτάνει η ώρα για να διαλέξουμε μία ξένη χώρα την οποία θα ερευνήσουμε για να δραστηριοποιηθούμε σε αυτή, εκτός από τα φορολογικά θέματα, σημαντικό ρόλο παίζουν η δημόσια τάξη, το επίπεδο της κοινωνίας, αλλά και η γεωπολιτική της κατεύθυνση. Για αυτό και έχει ενδιαφέρον να δούμε τον δρόμο της Ρουμανίας, που είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν άλλων χωρών της περιοχής, ακόμη και της Ελλάδας.

Τα τελευταία 40 χρόνια η Ελλάδα πέρασε σε μία φάση ακραίας ενοχοποιήσης της επιχειρηματικότητας, κάτι που δεν σταμάτησε ούτε στα χρόνια της κρίσης.

Όταν οι πάσης φύσεως μη γνωρίζοντες και ιδεολογικά φορτισμένοι θέλουν να υποβαθμίσουν τις χώρες γύρω από την Ελλάδα, τις βάζουν όλες στο ίδιο τσουβάλι... «Τα Βαλκάνια», «σαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία» είναι μερικές από τις εκφράσεις τους. Είναι όμως όλες αυτές οι χώρες το ίδιο; Μήπως στην ουσία κάποια από αυτές έχει ξεφύγει από τον σωρό;

Μπορεί οι πάσης φύσεως αισιόδοξοι να περιμένουν ότι τελικά όλα θα πάνε καλά και η ανάπτυξη θα επιστρέψει με δύναμη στον κόσμο, όμως ο υπογράφων αμφιβάλλει κατά πόσο αυτό θα γίνει το 2021, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε κράτος θα έχει να αντιμετωπίσει διαφορετικά δεδομένα.