Με επίγνωση για «την σχετικότητα της μνήμης», ο βραβευμένος ποιητής επανατοποθετείται στα μεγάλα διλήμματα της ζωής. Ο καινούργιος ποιητικός του κύκλος, επανεξετάζει «σύνορα», «προοπτικές» και ξαναλύνει τις αιώνιες εξισώσεις. «Ο άνθρωπος ξεπερνάει τον θάνατο έτσι. Κάθε ποίημα γιορτάζει τη ζωή, ακόμα κι αν χαρακτηριστεί ως “λυπημένο”», μας έχει πει, κι αυτό στην ποίησή του ευλαβικά το τηρεί.

Με την «Αλκηστη» του Ευριπίδη από το SCHAUSPIELHAUS BOCHUM σε παγκόσμια πρεμιέρα, ξεκινούν φέτος οι παραστάσεις στο αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Ακολουθεί η «Μήδεια», αλλά όχι αυτή που θα αναμέναμε. Πρόκειται για τη «Μήδεια» του Μποστ, μια ξεκαρδιστική παράφραση της τραγωδίας που τα μετατρέπει όλα σε κωμωδία με τον ευφάνταστο τρόπο του σπουδαίου δημιουργού.

Στη Μαριάννα Κάλμπαρη απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου για την παράσταση «Έντμοντ». Στο εμβληματικό θέατρο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η Τελετή απονομής των Βραβείων «Κάρολος Κουν» 2020/21, καθώς και των Βραβείων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής 2020/21, που διοργανώνουν ο Δήμος Αθηναίων μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και η Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

Όσα έζησε ο ίδιος και οι πρόγονοί του, όσα ονειρεύτηκε και όσα αξιώθηκε να ανακαλύψει από τα αληθινά της ζωής που ωστόσο «αόρατα» κι «άφατα» σε πρώτο επίπεδο παραμένουν, με μια ιδιαίτερη τριπλή αφηγηματική τεχνική, ο ποιητής, δοκιμιογράφος και ιατρός, επιχειρεί να αφήσει ως εξομολόγηση και ομολογία, συνθέτοντας το δικό του μαρτυρολόγιο. Επιχειρώντας ταυτοχρόνως ένα τριπλό ταξίδι ζωής: στην πραγματικότητα, στη φαντασία και στα όνειρα, στην αλήθεια και στο νόημα.

Είναι σήμερα το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό μυθιστόρημα. Μπορεί να αντιμετωπιστεί συγγραφικά με πολλούς τρόπους: περισσότερο ψυχολογικά ή φιλοσοφικά, με διάθεση νουάρ, κοσμοπολίτικα ή τοπικά. Το έγκλημα επί των ημερών μας δεν γνωρίζει σύνορα και η εποχή το βοηθά. Ωστόσο, παραμένει εκείνο το πεδίο στο οποίο μπορούμε να βάλουμε τάξη. Καθρεφτίζει τη ζωή μας και είναι στο χέρι μας η δικαιοσύνη να βασιλεύσει. Συν τω χρόνω, γίνεται η αδυναμία μας: αναγνωστικά και συγγραφικά.

Δεν φτάνει που άνοιξε μπαρ δίπλα ακριβώς στον αρχαιολογικό χώρο της Σίδης, οι ιδιοκτήτες του κατασκεύασαν και ειδική είσοδο από την πύλη του ναού της Αθηνάς, με πλαίσια και κόκκινο χαλί μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ώστε οι πελάτες τους να μπαίνουν με χλιδή. Παράνομο όλο αυτό βέβαια, και θα γίνουν μηνύσεις, όμως ενδεικτικό της ασέβειας προς τα μνημεία του αρχαίου παρελθόντος στη γειτονική Τουρκία.

Κιμμέριοι, Σκύθες, Έλληνες, Πόντιοι και Ρωμαίοι. Σαρμάτες, Βυζαντινοί, Μογγόλοι και Οθωμανοί. Γότθοι Ούννοι, Χάζαροι, Σλάβοι, Τάταροι της Κριμαίας και πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί οι λαοί και τα φύλα έζησαν για λίγο ή πολύ στην Κριμαία, όπως και σε πολλά άλλα εδάφη της Ουκρανίας. Άφησαν πίσω τους σπουδαία έργα των πολιτισμών τους, ανάμεσα στα οποία μία από τις κορυφαίες θέσεις κατείχαν τα δημιουργήματα των Σκυθών.

Διακόσια εξήντα δύο μνημεία και κτίρια πολιτισμού έχουν καταστραφεί μέχρι στιγμής από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Ihor Poshyvailo, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Επανάστασης της Αξιοπρέπειας (Μουσείο Μαϊντάν), περιέγραψε τις προσπάθειες του ουκρανικού υπουργείου Πολιτισμού και των διεθνών φορέων να παρακολουθήσουν περίπου 26.000 αντικείμενα πολιτιστικής κληρονομιάς και κατά πόσο αυτά παραμένουν ακέραια.

Θα μπορούσε να είναι ένα φιλοσοφικό παραμύθι αν δεν ήταν η μεγάλη διαδρομή της Ευδοξίας για να βρει την Ψυχή, ονειρευόμενη τα φτερά της. Ένα μεγάλο ταξίδι μέσα από την μυθολογία και την ιστορία, τον ορφισμό και επί της περιφερείας του κύκλου, πραγματοποιώντας όλες τις κομβικές συναντήσεις: με τον άνδρα που θρηνεί για την ανυπαρξία του Θεού στον ποταμό Ληθαίο, τον ασκητή που αυτοπεριορίζει τον εαυτό του να μη βγει απ? το κελί του, την Περσεφόνη και τον Ορφέα στον Άδη έως εκείνο το παράξενο κοριτσάκι που θα την ξεκλειδώσει, τη Μέλπω.

Τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν για να δικαστεί και να καταδικαστεί ο Γιαν Φαμπρ επειδή ασκούσε βία, παρενοχλούσε σεξουαλικά και πρόσβαλε την αιδώ χορευτριών του θιάσου του στην εργασία τους. Αν έχετε ξεχάσει τον Γιαν Φαμπρ, για το χατίρι του, ο ΣΥΡΙΖΑ κόντεψε την άνοιξη του 2016 να τα σπάσει με ολόκληρο τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, είχε φέρει στην Αθήνα τον Βέλγο καλλιτέχνη, για να του αναθέσει τη διεύθυνση του Ελληνικού Φεστιβάλ.

«Η λογοτεχνία χρειάζεται βιώματα. Και μην λησμονούμε πως πίσω από κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, υπάρχει η συναισθηματική ζωή του συγγραφέα κατά την περίοδο της συγγραφής του. Έχω κι εγώ, λοιπόν, κάποια θέματα στα οποία επανέρχομαι και τα φωτίζω κάθε φορά διαφορετικά. Το θέμα που με απασχολεί περισσότερο στα βιβλία μου είναι οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ και οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ τους…». Η Φιλομήλα Λαπατά, συγγραφέας κατ' εξοχήν ιστορικών μυθιστορημάτων, γνωρίζει καλά και τις αναδεικνύει ακόμα καλύτερα αυτές τις συνέπειες, στα επιτυχημένα μυθιστορήματα της.

Το Κέντρο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών-  ICOMOS έστειλαν ειδικούς εκπροσώπους στην Αθήνα, ώστε να δουν ιδίοις όμμασι την κατάσταση στην Ακρόπολη των Αθηνών. Οι επιστήμονες αναμένονται να επισκεφθούν τον Ιερό Βράχο σήμερα.

Ένα ιστορικό στοιχείο της Αγίας Σοφίας, η ιστορική Αυτοκρατορική Πύλη, από την οποία εισερχόταν μόνο ο Αυτοκράτορας, παρουσιάζει σκανδαλώδεις φθορές, σύμφωνα με την Ένωση Ιστορικών Τέχνης και τον Μητροπολιτικό Δήμο Κωνσταντινούπολης. Είτε από βανδαλισμό, είτε λόγω των μεταλλικών στοιχείων συγκράτησης κοινού που είναι κινητά και συχνά κτυπούν επάνω στην ξύλινη πύλη, τα σκαλίσματα επί βυζαντινής εποχής παρουσιάζουν αποκρούσεις του ξύλου.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Μουσείο Μπενάκη και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών ζωντανεύουν το χρονικό του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα από την έκθεση «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ Λάμψη · Καταστροφή · Ξεριζωμός · Δημιουργία» στο κτίριο της οδού Πειραιώς, από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

«Αποσπάσματα» τιτλοφορείται η έκθεση του Σωκράτη Μαυρομμάτη που παρουσιάζεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων σε συνεργασία με το Ιδρυμα Παναγιώτη και Εφης Μιχελή στο Ιτς Καλέ των Ιωαννίνων. Η έκθεση είχε παρουσιαστεί με πολύ μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα και τώρα, που η πανδημία το επιτρέπει, μεταφέρθηκε στα Γιάννενα.

Συγγραφέας και αναγνώστης του ίδιου του έργου του αλλά και το πεδίο της μάχης, ο δημιουργός και το δημιούργημα, μια αποσπασματική αυτοβιογραφία όπου η φαντασία και τα όνειρα παίρνουν το πάνω χέρι είναι αυτό το περίεργο, γοητευτικό και μαζί αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα: η παγίδα της γραφής και ταυτοχρόνως το συγγραφικό καύκαλο.

Ο Αποστόλης Αρτινός είναι συγγραφέας και επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης. «Η συγγραφική εμμονή μου είναι ο τρόπος της γραφής, όπως με παρασύρει, όπου με εκβάλει. Αυτή είναι ο γρίφος και το αίνιγμα, αυτή είναι το περιεχόμενο κι η αλήθειά του. Δεν προσπαθώ να χειραγωγήσω αυτή την κίνηση, να επιλύσω όπως λέτε το αίνιγμά της, θα έλεγα μάλλον το αντίθετο, να το συσκοτίσω θέλω, ακόμη περισσότερο, το αφήνω να με καθοδηγήσει αυτό, σε όλο και πιο βαθύσκια μονοπάτια», αναφέρει.

Ο νέος γενικός διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης ζήτησε να τερματιστεί η μακροχρόνια διαμάχη για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι το Βρετανικό Κοινοβούλιο μπορεί να αποφανθεί για το θέμα. «Ήρθε η ώρα να κλείσει το θέμα», είπε σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Νίκος Σταμπολίδης.

Τα Χανιά θα έχουν σπουδαίο λόγο για να γιορτάσουν το Σάββατο. Το νέο αρχαιολογικό μουσείο στη Χαλέπα θα ανοίξει τις πύλες του για το κοινό, με μια υπέροχη έκθεση από εξαιρετικά τεχνουργήματα. Ανάμεσα στα εκθέματα, σημαντική θέση κατέχει η συλλογή αρχαιοτήτων Κωνσταντίνου, Μαρίκας και Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία για πρώτη φορά θα εκτεθεί ολόκληρη.

Η γλώσσα και η μνήμη μιας σχεδόν εκατόχρονης γυναίκας, η ζωή της και η ιστορία ενός τόπου κι ενός ήδη σχεδόν χαμένου χρόνου, η προσωπική κιβωτός και κοιτίδα του συγγραφέα σε έναν μονόλογο- ποταμό με έναν γλωσσικό πλούτο που ήταν τόπος και τρόπος, ο χαμένος συγγραφικός παράδεισος παρά τα λάθη και τα πάθη του σε ένα μυθιστόρημα που γίνεται «ο ξανακερδισμένος χρόνος» της Αλέξως, αλλά και ο δικός του μέχρι χθες ανακτηθείς «Χαμένος –του- Χρόνος».

Η Φωτεινή Ναούμ δεν υπήρξε ποτέ συγγραφέας που κλείνει τα μάτια της, αρκούμενη στον περίκλειστο λογοτεχνικό κόσμο της. «Είναι ένας τεράστιος εφιάλτης αυτός που βιώνουμε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός από το άδικο του πολέμου. Είναι ο άνθρωπος στην πιο διαβολική στιγμή του», δηλώνει στο Liberal.gr για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία τοποθετήσεις όπως αυτές της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ σχετικά με τη συναυλία για το μαιευτήριο στη Μαριούπολη «αποτελούν τεράστια, ιστορική παραφωνία, για την οποία ντρέπομαι». Ο Λεωνίδας Καβάκος έδωσε στο προφίλ του στο Facebook μακροσκελή απάντηση για όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες σε σχέση με τη στάση του προς τις ορχήστρες και την πρωτοβουλία του να δοθεί συναυλία υπέρ της Ουκρανίας.

«Ο ήρωάς μου είναι ένα παιδί, ένας έφηβος, ένα ερωτευμένο παιδί στη Χίο του 2010. Ο χρόνος στριφογυρίζει διαρκώς, μας πηγαίνει πίσω μπρος σε Αθήνα, Χίο, Γερμανία, Καλαμάτα. Ένα παράξενο μυστικό κρύβει ο νεαρός, ένα μυστικό που δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος. Και μία σχέση ζωής εξυφαίνεται». Αποκαλύπτει, για το χειρόγραφο που βρίσκεται ακόμα στο συρτάρι της και χτίστηκε επάνω σε ένα τραγούδι για τον Χρόνο, των Παύλου Παυλίδη και B Movies, η Χαρά Νικολακοπούλου.

Την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη, τιμά σήμερα η Συμπολιτεία Ολυμπίας στο Πολεμικό Μουσείο, στο πλαίσιο των δράσεων του «Δρόμου Εκεχειρίας 2022», με μια εκδήλωση που περιλαμβάνει μια κινηματογραφική προβολή και μια ομαδική εικαστική έκθεση. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα τιμηθούν 18 βετεράνοι και νεότεροι αθλητές.