Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του, οι πολιτικές του Μπάιντεν δεν θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό ή την καινοτομία και δεν θα προστατεύσουν καταναλωτές ή εργαζόμενους. Αντιθέτως, θα γύρουν την οικονομία προς την πλευρά των μεγαλύτερων επιχειρήσεων μέσω του βαρύτερου κρατικού ελέγχου. Ποιοι είναι οι λόγοι. <b> Γράφει ο Mark Jamison. </b>

Προχθές έγιναν στην Αθήνα δύο συγκεντρώσεις κατά των υποχρεωτικών μέτρων. Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με αυτήν που έγινε στο Σύνταγμα. Αυτή που έγινε την ίδια ώρα στην Ομόνοια πέρασε στα «ψιλά». Εκεί έκαναν συγκέντρωση αυτοί που στεγάζονταν στην κάτω πλατεία, στην «ένδοξη» εποχή των αγανακτισμένων. Τι να πει γι&apos; αυτούς η «προοδευτική» κοινότητα; Και πώς να δικαιολογήσει ότι και αυτοί φώναζαν το ίδιο σύνθημα με τους καλόγερους και τις λοιπές θρησκόληπτες δυνάμεις; «κάτω η χούντα του Μητσοτάκη».

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κίνημα των πολιτών που σαν θύματα του λειτουργικού αναλφαβητισμού τους, σέρνονται πίσω από τις φοβίες τους, από τον ανορθολογισμό τους, τη θρησκοληψία τους και την αδυναμία ερμηνείας των πραγμάτων, είναι από μόνο του προβληματικό. Το είχε κάνει μια φορά το 2012. Το είχε κάνει πάλι το 2015. Όμως το να επιχειρεί να πράξει το ίδιο το 2021, πέρα απ&apos; όλα τα άλλα, είναι βαθιά ανήθικο. Προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, ποντάροντας όμως πάνω στην επιβάρυνση της υγειονομικής κρίσης.

Τι θα έκαναν οι αντιεμβολιαστές - πατριώτες με τις ελληνικές σημαίες που μαζεύτηκαν προχθές στο Σύνταγμα αν ένας ανώτατος στρατιωτικός με παραλλαγή στεκόταν μπροστά τους και τους έλεγε «έχουμε πόλεμο. Θα κάνετε το εμβόλιο». Θα τον αγνοούσαν και θα συνέχιζαν να διεκδικούν βλακωδώς για την πατρίδα και το Χριστό, αυτό που κανένας Χριστός και καμιά πατρίδα δεν θέλει: το χαμό συνανθρώπων και συμπατριωτών;

Είναι υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε δυο κατηγορίες. Σε υγεία και πρόνοια, δημόσια και ιδιωτική. Μπράβο, εύγε, επιτέλους το είπαν. Αλλά δίχως κυρώσεις. Απολύσεις δεν θέλουν (ούτε η κυβέρνηση), αναστολή εργασίας δεν θέλουν. Άρα οι ανεμβολίαστοι θα εργάζονται κανονικά, μέσα σε δομές στις οποίες ο εμβολιασμός είναι εκ του νόμου υποχρεωτικός. Εκτός αν έχουν κατά νου κάποια άλλη κύρωση, που δεν μας την λένε.

«Fit for 55»: Οι δώδεκα νομοθετικές πρωτοβουλίες  για να πετύχουμε το στόχο της μείωσης των ρύπων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% το 2030 με έτος αναφοράς το 1990, αλλάζουν το  οικονομικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης  και έρχονται άμεσα να καθορίσουν  την οικονομική καθημερινότητα μας.

Η λέξη «διχασμός» επαναλαμβάνεται ολοένα συχνότερα στον πολιτικό λόγο. Στην Θεσσαλονίκη, η πιο πρόσφατη κατάχρησή της, αφορά στην υπόθεση του Σταθμού Βενιζέλου. Εάν η πολιτική εργαλειοποίηση της αρχαιολογικής κληρονομιάς συνιστά ολίσθημα, η επαπειλούμενη εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης αποτελεί το πραγματικό «έγκλημα στον Σταθμό Βενιζέλου».

Τις επόμενες ημέρες θα έχουμε επιτέλους «σύσταση» της επίσημης εκκλησίας προς τους πιστούς να εμβολιαστούν. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θα στείλει εγκύκλιο υπέρ του εμβολιασμού που θα διαβαστεί σε όλους τους ναούς της χώρας. Κάτι είναι κι αυτό. Μην σας πω δηλαδή ότι μπροστά στο χάλι που υπήρξε σε ορισμένες μητροπόλεις και ενορίες εδώ κι εκεί, πρόκειται για μεγάλο βήμα. Μην τους αδικώ.

Στις 18 Μαϊου του 2018 ο Νίκος Βούτσης καθόταν στο έδρανο του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, όταν ακριβώς από κάτω ο Παναγιώτης Πικραμμένος με ένα πνικτό λυγμό ρωτούσε πως οι ΣΥΡΙΖΑ &#8211; ΑΝΕΛ τον διαπόμπευαν κατηγορώντας τον ότι ως εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός δωροδοκήθηκε και χρηματίστηκε από την Νοβάρτις. Ο Νίκος Βούτσης αν και άνθρωπος αρχών και έχων θεσμικό ρόλο δεν συναισθανεται τον Πικραμένο.

Υπάρχει μια κατηγορία πολιτών, της οποίας το μέγεθος είναι απροσδιόριστο, που δεν έχει εμβολιασθεί όχι για λόγους συνειδήσεως ή καιροσκοπισμού, αλλά για τεχνικούς λόγους. Δεν έχει εύκολη πρόσβαση στα εμβολιαστικά κέντρα. Είναι κυρίως πολίτες μικρών κοινοτήτων που δεν θεωρούν εύκολη ή σκόπιμη τη μετακίνησή τους. Ως εκ τούτου, λόγω της σχετικής απομόνωσής τους, αυτή η συμπεριφορά τους είναι μάλλον υγειονομικά ανώδυνη.

Οι τιτάνες της οικονομικής σκέψης του Σύριζα, αποφάνθηκαν ότι το τίμημα της πώλησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά ήταν «ντροπιαστικό». Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά και στο ίδιο παράλληλο σύμπαν, η διοίκηση του σωματείου των εργαζομένων «Τρίαινα» που ελέγχεται από το ΚΚΕ, μιλάει για «ξεπούλημα», συνεπικουρούμενη από τις διοικήσεις μικρής μερίδας των ναυτεργατικών σωματείων. Την αντίδραση των συνδικαλιστών, μπορούμε και να την ερμηνεύσουμε.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν προτείνει την ανανέωση της συνεργασίας με την Ευρώπη, το οποίο είναι κάτι το ευπρόσδεκτο, καθώς η Ρωσία είναι μία σημαντική χώρα. Πιστεύω όμως ότι για να κάνουμε αυτό το βήμα θα πρέπει πρώτα να θυμηθούμε την ιστορία. <b> Γράφει ο Radoslaw Sikorski </b>

Η 14η Ιουλίου είναι μια μέρα στην κόλαση για τη μάνα του Θάνου Αξαρλιάν. Η Σταυρούλα Αξαρλιάν δεν ένιωσε ποτέ την αμέριστη στήριξη και τη συμπόνια που - δικαίως και απόλυτα-  προσφέρθηκε από την ελληνική κοινωνία στην άλλη χαροκαμένη μάνα, τη Μάγδα Φύσσα. Ζει συντετριμμένη, αλλά με τη σιγουριά του γονιού που ξέρει πως αν ζούσε το παιδί του θα πρόσθετε κάτι καλό στην κοινωνία. 

Η έγκριση του Σχεδίου «Ελλάδα 2.0» που έφερε πίσω από τις Βρυξέλες ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, δεν αφορά μόνο την οικονομία. Αφορά την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, την ανάπτυξη των τεχνολογιών, τη βελτίωση των θεσμών, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την έρευνα, την παιδεία αλλά και τον εκσυγχρονισμό των αντιλήψεων. Η έγκριση του Σχεδίου «Ελλάδα 2.0» αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της χώρας, να αλλάξει και να αναδυθεί πιο δυνατή μετά την κρίση.

Μέσα στη φουρτούνα της πανδημίας και της υπονομευτικής προσπάθειας του ίδιου του Α. Τσίπρα για τη διαδικασία των εμβολιασμών, κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητη η έγκριση από το Ecofin του ελληνικού σχεδίου ανάκαμψης. Για μίαν ακόμα φορά οι γνωστοί κύκλοι που προμήνυαν καθυστερήσεις και τροποποιήσεις στο σχέδιο που υπέβαλε η ελληνική κυβέρνηση, διαψεύστηκαν. Τώρα είναι στις ικανότητες μας η απορρόφηση και η αξιοποίηση των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης.

Διαφωνεί με τον βούρδουλα και τις απειλές ο Αλέξης. Το είπε στην Θεσσαλονίκη, μπροστά στο λιγοστό πλην αποφασισμένο κοινό του. Ταυτίζομαι απολύτως μαζί του. Μόλις δω χωροφύλακα να οδηγεί άνθρωπο στο εμβολιαστικό κέντρο δέρνοντας τον με τον βούρδουλα, πρώτος θα στήσω οδόφραγμα. Κι αν δω φαντάρο να σηκώνει όπλο και να απειλεί με εκτέλεση όποιον αρνείται να τρυπηθεί στο μπράτσο, κατ&apos; ευθείαν θα επαναστατήσω. Το σωστό να λέγεται.

Αν είστε κλασικός φιλελεύθερος, συντηρητικός ή ακόμη και κεντροαριστερός σοσιαλδημοκράτης που σας αρέσει να συζητάτε στο Twitter, θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει ότι οι απόψεις σας δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς σ&apos; αυτή την πλατφόρμα. <b> Γράφει ο Kristian Niemietz </b>

Οι  αποστολές του ΕΟΔΥ επιτέλους αρχίζουν να οργώνουν τα χωριά για να βρουν όσους αδυνατούν να πάνε στα εμβολιαστικά κέντρα. Μαζί με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες που πάνε για να προσφέρουν,  να ξεκουβαληθούν και οι τοπικοί άρχοντες της αυτοδιοίκησης. Ας πάνε δυο τρεις μέρες, νωρίτερα. Μιλώντας τη ντοπιολαλιά να τους πείσουν, να τους καθησυχάσουν. Ας κάνουν ότι κάνουν για να κερδίσουν την ψήφο τους. Με την ίδια ζέση και την ίδια επιμονή. 

Όλο τσιτάτα είναι αυτός ο Αλέξης. Ενδιαφέροντα και χαριτωμένα τα περισσότερα. Τα δυο τελευταία του είναι «νίκη με μια ψήφο» και «για να κερδίσουμε το κέντρο, πρέπει να στρίψουμε αριστερά». Υποψιάζομαι δε βασίμως ότι αυτά τα δυο συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνονται μέσα στην πολυπλοκότητα της νέας ρηξικέλευθης εκλογικής ΣΥΡΙΖΑϊκής στρατηγικής. Ας συνειδητοποιήσει ο Τσίπρας ότι οι κεντρώοι δεν είναι ηλίθιοι.

Η 13η Ιουλίου 2015 είναι μια σημαδιακή ημέρα. Η Ελλάδα παρέμεινε στην Eυρωζώνη και στην ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε την σκληρή πραγματικότητα και η Ελλάδα εισήλθε στην εποχή του αριστερού μνημονίου. Τα γεγονότα, μετά το δημοψήφισμα, θα μπορούσαν να πάρουν καταστροφική τροπή. Η επιμονή των εταίρων μας, η δηλωμένη βούληση του 39% να υπερασπίσει τον τρόπο ζωής του και κυρίως το αίσθημα της αυτοσυντήρησης του Α.Τσίπρα, όλα αυτά συνέβαλαν στη γνωστή kolotoumba.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος και όχι ένας εχθρός». Θα μπορούσαν πράγματι, να είναι έτσι τα πράγματα, αν βεβαίως είχαμε μνήμη χρυσόψαρου και αντίληψη αμοιβάδας. Δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής ή ιδεολογικής χροιάς, στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Το DNA του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πεζοδρόμιο, η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια, η αντίδραση και ο δρόμος προς την εξουσία, που επιτυγχάνεται μέσω παρά φύσιν συμμαχιών, συγχωνεύσεων και ταυτίσεων.

Όσο ο Τζόκερ κυβερνά τη Γκόθαμ Σίτυ, ο Μπάτμαν δεν μπορεί να βγει στη σύνταξη. Όσο ο Καζίνσκι βρίσκεται στην εξουσία στην Πολωνία, η απέναντι θέση ανήκει στον Τουσκ. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Οι θεατές μπορεί να παραπονιούνται για τις επαναλήψεις και τα σήκουελ, αλλά στο τέλος μπαίνουν στη γραμμή για να αγοράσουν εισιτήρια.<b> Γράφει ο Leszek Jazdzewski. </b>

Ο Αλέξης που όλοι αγαπήσαμε είναι πάντα εδώ. Στις 28 Ιουνίου καταγγέλλει το περίφημο 150άρι ως «εξευτελιστική» διαδικασία για τους νέους, που καταρρακώνει κάθε αξία εισάγοντας στην ζωή τους την αρχή «όλα αγοράζονται», αλλά στις 11 Ιουλίου κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τους το δίνει στον πρώτο εμβολιασμό και όχι στον δεύτερο. Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑίος θα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, αλλά τώρα ο τοίχος την γλύτωσε.

Το μεγάλο project που λέγεται παραθεριστική κατοικία στην Ελλάδα, είναι δελεαστικό, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικό. Και εδώ έρχεται ο ρόλος της Πολιτείας, που θα πρέπει να θέσει τους όρους του παιχνιδιού. Δεν είναι δυνατόν ο ξένος να έρχεται να αγοράσει ή να κτίσει ένα σπίτι και ξαφνικά δίπλα του να ανοίγει μια ταβέρνα. Και δεν είναι δυνατόν ο ξένος που έρχεται σαν επενδυτής να αναπτύσσει δραστηριότητες που καταστρέφουν τις παραθαλάσσιες περιοχές και την ίδια τη θάλασσα.