Η συνθηματολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σχετικά με τα νέα κυβερνητικά μέτρα για την προώθηση του εμβολιασμού και την ταχύτερη επιστροφή στην κανονικότητα, εξακολουθεί να κινείται από τη στείρα άρνηση μέχρι την αντίδραση, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι τάσσεται κατά των μέτρων, κλείνοντας για πολλοστή φορά το μάτι στους ανεμβολίαστους, ανάμεσα στους οποίους αναζητά ακροατήριο και ακόλουθους.
Η αμφισημία των ίδιων των δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που συνοδεύονται πάντα από οργίλες δηλώσεις του επίσημου υπαρχηγού του Σύριζα, Παύλου Πολάκη, δεν είναι τυχαία. Απώτερος σκοπός, είναι ο προσεταιρισμός και η εκμετάλλευση αυτών που φοβούνται, αυτών που δυσανασχετούν, αυτών που δεν γνωρίζουν και αυτών που αναζητούν αφορμές και αιτίες για να εκδηλώσουν τον αντισυστημισμό τους.
Όλοι αυτοί οι πολίτες έχοντας την έμμεση «κάλυψη» του Σύριζα, αισθάνονται δικαιωμένοι, συμμετέχοντας στο αντιεμβολιαστικό κίνημα που πιθανότατα να αποτελεί την εστία ενός νέου κύματος «αγανακτισμένων». Την ώρα που όλο και περισσότερες χώρες, ειδικά της Ευρώπης, προχωρούν σε ανάλογες παρεμβάσεις και εφαρμογή παρόμοιων μέτρων, το ηγετικό δίδυμο του Σύριζα, χαϊδεύει τα αυτιά όλων αυτών που αποφεύγουν τον εμβολιασμό. «Απαιτώντας» από την πολιτεία να έχουν οι ανεμβολίαστοι τις ίδιες διευκολύνσεις με όσους έσπευσαν να πράξουν το καθήκον τους απέναντι στον εαυτό τους και απέναντι στην κοινωνία.
Η άνοδος του κινήματος των αγανακτισμένων που είχε οδηγήσει στη κυβέρνηση τον Σύριζα και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και είχε δώσει δύναμη στους οπαδούς του Εθνικοσοσιαλισμού της Χρυσής Αυγής, είχε βασιστεί το 2012 στον οικονομικό και μαθηματικό αναλφαβητισμό. Δεν αναφέρομαι στον ανορθολογισμό ή στο συναίσθημα που κυριαρχεί στην επεξεργασία των γεγονότων και των καταστάσεων. Αλλά στη βαθιά άγνοια των βασικών μαθηματικών και οικονομικών αρχών.
Η ετερόκλητη αυτή συμμαχία είχε ως κεντρικό σύνθημα το «οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς». Τα στελέχη της, χρησιμοποιούσαν κατά κόρον στα πάνελ που συμμετείχαν την προσφιλή τους έκφραση, «θα σας μιλήσω απλά και μπακαλίστικα για να καταλάβετε».
Η συνειδητή - από τη πλευρά τους - απαξίωση της μαθηματικής λογικής και των οικονομικών αρχών δεν ήταν τυχαία. Μέσω αυτής, όροι όπως η «ανάπτυξη με προοδευτικό πρόσημο» και η «δίκαιη ανάπτυξη», ακόμα και σήμερα για ορισμένους, παραμένουν ελκυστικοί και εύληπτοι, χωρίς να έχουν ουσία ή περιεχόμενο.
Ως αποτέλεσμα οι ημιμαθείς πολίτες αρέσκονται στις εύκολες και ανέξοδες ερμηνείες των γεγονότων και των οικονομικών μεγεθών μέσω μύθων, συνομωσιών και δοξασιών. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στα ρεπορτάζ που αποδεικνύουν πως οι πολίτες δεν μπορούν να απαντήσουν σε απλές ερωτήσεις του τύπου: «Πόσα εκατομμύρια είναι ένα δισεκατομμύριο;» ή «Τι είναι πιο μεγάλο; Ένα τρισεκατομμύριο ή δέκα δισεκατομμύρια;». Αναφέρομαι στην αδυναμία κατανόησης των γεγονότων που οδήγησαν την χώρα στα μνημόνια, που οδήγησαν τα ασφαλιστικά ταμεία σε αδιέξοδο, που διόγκωσαν την ανεργία. Στην αδυναμία κατανόησης των οικονομικών μοντέλων ή των εκλαϊκευμένων οικονομικών όρων. Και αυτό είναι το σοβαρότερο, καθώς ο αναλφαβητισμός αυτός δεν επιτρέπει στον πολίτη να κατανοήσει την πραγματικότητα και τον αφήνει να ζει μέσα σε ένα σύννεφο πλημμυρισμένο με αόριστες έννοιες, παροχές και προστασία.
Έτσι σήμερα εννέα χρόνια αργότερα το συνονθύλευμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πάει να εκμεταλλευτεί τον λειτουργικό αναλφαβητισμό. Δηλαδή τη γνώση που δεν αφομοιώνεται, δεν γίνεται κατανοητή και άρα δεν εφαρμόζεται από μία προσωπικότητα που συρρικνώνεται, διαστρεβλώνεται κι εκφυλίζεται. Με την λέξη «λειτουργικός» νοείται αυτός που διαθέτει όχι γνώση, αλλά επίγνωση της γνώσης, αυτός που είναι ικανός να ενεργεί και να αναλαμβάνει έλεγχο και ευθύνη του ελέγχου του. Αυτός που είναι ικανός να χειρίζεται καταστάσεις και πράγματα.
Ο λειτουργικός αναλφαβητισμός δεν είναι απλά πρόβλημα, αλλά μάστιγα των σύγχρονων κλειστών και φοβικών κοινωνιών, υπό την έννοια ότι έχουν αποκοπεί από την πραγματικότητα κι άρα δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν οι πολίτες της, αν η γνώση τους είναι λειτουργική σε αυτήν. Ο λειτουργικός αναλφαβητισμός όμως αναφέρεται στην έλλειψη της ικανότητας να χρησιμοποιεί το άτομο τις γνώσεις που έχει αποκτήσει έτσι ώστε να είναι ικανό να παράγει αποτελέσματα. Με άλλα λόγια ο λειτουργικά αναλφάβητος μπορεί και να έχει φοιτήσει ακόμα και σε κάποια ανώτατη σχολή, αλλά είναι απολύτως ανίκανος να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του για να λειτουργήσει.
Έτσι παρατηρούμε σήμερα, μεγάλη μερίδα πολιτών να μην μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε ένα εμβόλιο και σε ένα φάρμακο. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το εμβόλιο είναι μια «μικρή» επίθεση ενός ιού στον οργανισμό, που θα έχει ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση του μηχανισμού άμυνας. Δεν μπορεί να αντιληφθεί, ότι αυτή η διαδικασία πρόληψης είναι εκατό φορές καλύτερη, από την έκθεση σε ένα σημαντικά μεγαλύτερο ιικό φορτίο. Αδυνατεί να αντιληφθεί τα στατιστικά μεγέθη και την ερευνητική διαδικασία.
Ως αποτέλεσμα, οτιδήποτε δεν μπορεί να αντιληφθεί και να αναγνωρίσει ως γνώριμο και οικείο, το απορρίπτει. Απορρίπτει την επιστημονική αλήθεια, την επιστημονική αυθεντία, την επιστημονική αμφιβολία. Ταυτόχρονα υιοθετεί με ευκολία οποιαδήποτε παράλογη και ανορθολογική θεωρία, οποιοδήποτε συνωμοσιολογικό σενάριο, ακόμα και την πλέον ευφάνταστη υπόθεση, που τον κάνει να αισθάνεται ασφαλής.
Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κίνημα αυτών των πολιτών που σαν θύματα του λειτουργικού αναλφαβητισμού τους, σέρνονται πίσω από τις φοβίες τους, από τον ανορθολογισμό τους, τη θρησκοληψία τους και την αδυναμία ερμηνείας των πραγμάτων, είναι από μόνο του προβληματικό.
Το είχε κάνει μια φορά το 2012. Το είχε κάνει πάλι το 2015, διαψεύδοντας όλα τα οράματα που είχε μεταλαμπαδεύσει στους ακόλουθους του. Όμως το να επιχειρεί να πράξει το ίδιο το 2021, πέρα απ’ όλα τα άλλα, είναι βαθιά ανήθικο. Επενδύοντας και πάλι στο θυμικό, στο συναίσθημα, στο φόβο και στην αντίδραση προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, ποντάροντας όμως πάνω στην επιβάρυνση της υγειονομικής κρίσης.
Όπως ανέφερε σε μια ανάλυση του σχετικά με την προχθεσινή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, ο καλός φίλος Γιώργoς Αγγελόπουλος, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους του πολιτισμού που έχει πάρει σαφέστατη θέση υπέρ του εμβολιασμού: «η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και ως φάρσα. Η τακτική του σύριζα στα ‘χρόνια της αγανάκτησης’, όπου με την εθελοντική εργασία της νεολαίας του και την υψηλή καθοδήγηση τσαρλατάνων που εμφανίστηκαν ως οικονομολόγοι, δικαιώθηκε. Το κόμμα έγινε εξουσία, συμμαχώντας αρμονικά με όσους βλέπουμε στις φωτογραφίες από τη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, κι έπειτα - ακριβώς επειδή οι οικονομολόγοι ήταν τσαρλατάνοι- την έχασε. Τώρα παλεύει, με τον ίδιο τρόπο, να την ξαναπάρει. Φυσικά και θα γλείψει τους ακροδεξιούς που έφτυνε στις Πρέσπες, αυτά πάνε κι έρχονται στην πολιτική.»
