Αυτό που ζούμε τις τελευταίες ώρες είναι διδακτικό. Έχουμε μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που υποστηρίζουν έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Τον Μαδούρο. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα όσα γίνονται στην Βενεζουέλα ή μάλλον τα βλέπουν και τα επικροτούν. Δεν συγκινούνται που οι μισθοφόροι του καθεστώτος, με τα μηχανοκίνητα τους, πέφτουν επάνω στους διαδηλωτές.\r\n\r\n\r\n\r\n

Είναι γεγονός πως ό,τι έχει, κατά καιρούς, πει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ το βρίσκει σήμερα μπροστά του. Έτσι, θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα αμυνθεί το βράδυ της 26ης Μαΐου αν η διαφορά με την Νέα Δημοκρατία υπερβεί το 3,8%. Πολύ δε περισσότερο, αν κυμανθεί στο 8% plus, όπως προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις.

Ο πρωθυπουργός μόλις πριν από λίγες ημέρες ανακάλυψε πως ο Κώστας Καραμανλής «απέδρασε από την εξουσία». Επί τέσσερα χρόνια δεν τολμούσε ούτε να ψελλίσει το όνομα «Καραμανλής», κάτι που δημιούργησε την εντύπωση πως υπάρχει μια δεξιά συνιστώσα. Και ξαφνικά τον θυμήθηκε.

«Ο αστικός τρόπος άσκησης πολιτικής, η κουλτούρα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, μας έχουν μπολιάσει δυστυχώς βαθιά... Έχουμε την ανάγκη να τελειώνουμε με τον καπιταλισμό, έχουμε την ανάγκη να δείξουμε ότι ο κομμουνισμός είναι μια τάση του σήμερα». Αυτά τα ανατριχιαστικά δεν τα έχει γράψει κάποιο στέλεχος της Γ΄Διεθνού. Τα έχει πει ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νάσος Ηλιόπουλος.

Το χειρότερο πράγμα στην ζωή, και συνεπώς και στην πολιτική, είναι το αδιέξοδο. Ο εγκλωβισμός σε ένα δίλημμα στο οποίο το ένα σκέλος είναι χειρότερο από το άλλο. Σε αυτήν την θέση βρίσκεται σήμερα ο Α.Τσίπρας. Εχουν να επιλέξουν μεταξύ εθνικών εκλογών εντός του Μαΐου ή να εξαντλήσουν την κυβερνητική τους θητεία. Δηλαδή εκλογές τον Οκτώβριο. Θα πρέπει, δηλαδή, να αποφασίσουν αν θα πιουν το πικρό ποτήρι μονορούφι ή λίγο-λίγο.

Όσο περνά ο καιρός ξεκαθαρίζει η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Ποια είναι αυτή; Την έχουν επισημάνει ήδη πολλοί σχολιαστές. Μια διαχειρίσιμη ήττα με ένα ποσοστό κοντά στο 5%. Τότε θα μπορέσει ο πρωθυπουργός να κρατήσει αναπτερωμένο το ηθικό των στελεχών και την ψηφοφόρων του πάνω στην λογική πως μέσα σε πέντε μήνες το ματς θα γίνει ντέρμπυ.

Είναι απλό. Να μην κάνει αυτά που κάνει ο Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός είναι το κλασσικό παράδειγμα προς αποφυγήν. Είναι ο οδηγός για να γίνει κάποιος ένας πολύ κακός πρωθυπουργός. Αλλά ας προσπαθήσω να ορίσω θετικά αυτά τα λίγα, απλά πράγματα που θα πρέπει να κάνει ο Κ.Μητσοτάκης.

Ανέκαθεν η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, έδινε και εξακολουθεί να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους συμβολισμούς, καθώς αυτοί παραπέμπουν ευθέως στο φαντασιακό επίπεδο. Το φαντασιακό επίπεδο είναι ο Παράδεισος της Αριστεράς. Μακριά από την πραγματικότητα, που σχεδόν πάντα είναι οδυνηρή γι΄αυτήν, ανακαλεί μνήμες, παραστάσεις, σύμβολα.\r\n\r\n

Πάντα τέτοιες ημέρες κάνουν την εμφάνιση τους οι «ακραίοι νεωτεριστές». Αυτοί που προσπαθούν να αποδείξουν πως δεν υπήρξε το Κρυφό Σχολειό, δεν υπήρξε η 25η Μαρτίου 1821 και το λάβαρο της Επανάστασης. Τι επιδιώκουν με αυτήν την ακατανόητη ενέργεια τους; <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Εχει γίνει ολοφάνερο, πως εφόσον δεν διεξαχθούν συγχρόνως οι εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές, οι τελευταίες, καλώς ή κακώς, θα χάσουν τον χαρακτήρα τους. Θα μετατραπούν σε εθνικές εκλογές. Αυτό το φαινόμενο είχε εμφανισθεί και στις ευρωεκλογές του 1984, όταν η Νέα Δημοκρατία του Ε. Αβέρωφ είχε προσδώσει σε αυτές χαρακτηριστικά εθνικής αναμέτρησης στο πλαίσιο του συνθήματος της «απαλλαγής».

Για να εκτιμήσουμε τον χρόνο των εκλογών καταφεύγουμε σε πολιτικές αναλύσεις με εργαλείο μια λογική επεξεργασία των δεδομένων. Τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει στον πρωθυπουργό που, εκ των πραγμάτων, αυτός αποφασίζει. Σε αυτήν την διαδικασία που κρατεί καιρό, μας διαφεύγει ένα απλό ανθρώπινο στοιχείο, μακριά από πολιτικές αιτίες.

Και ούτε θα την πάρετε ποτέ. Οσο η πατρίδα μας θα είναι μέλος της ΕΕ, θα υπάρχει απλώς εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας. Τίποτα παραπάνω. Αυτό επιβάλλει το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ολα τα υπόλοιπα που υποστηρίζουν, κλαψουρίζοντας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν ολοκληρωτικά καθεστώτα σαν αυτό του Μαδούρο.

Το φαινόμενο βαίνει αυξανόμενο με γοργούς ρυθμούς. Επώνυμοι πολίτες εξομολογούνται αυθόρμητα το αμάρτημα τους. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κρίση ειλικρίνειας είναι ουσιαστικά μια δημόσια δήλωση μετάνοιας. Μπροστά στα καταστροφικά αποτελέσματα της επιλογής τους, αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη.

Ανέκαθεν θαύμαζα τον κυνισμό των στελεχών της Αριστεράς. Ηταν και είναι ένας κυνισμός που αγγίζει τα όρια ενός αποκρουστικού μεγαλείου. Απαθείς, ατάραχοι, ανέκφραστοι, παρακολουθούν την ροή των γεγονότων, όποια και αν είναι αυτή. Το μυαλό τους και η ψυχή τους βρίσκονται μέσα σε αεροστεγή συσκευασία. Βέβαια αυτά ισχύουν για την κυβερνώσα Αριστερά. Γιατί όταν είναι στην αντιπολίτευση όλοι τους είναι ψυχοπονιάρηδες.

Στην Ελλάδα της εξόντωσης της μεσαίας τάξης, κάποιοι με νηπιακή οικονομική σκέψη προγραμματίζουν να φέρουν στην ζωή των πολιτών το περιουσιολόγιο. Δηλαδή την πλήρη καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων τους. Απώτερος σκοπός: η φορόλογηση με βάση το τεκμαρτό εισόδημα που θα προκύπτει από την αυθαίρετη κρίση της φορολογούσας αρχής.

Δύο γεροφιλελεύθεροι νέοι εξερευνούν τα μυστήρια της ζωής και της οικονομίας. Οι Θανάσης Μαυρίδης και Κώστας Χαροκόπος από σήμερα Πέμπτη και κάθε Πέμπτη στις 23.30 και για 90 λεπτά, θα βρίσκονται στη συχνότητα του Action 24.

Διάβασα πως ο υπουργός Συγκοινωνιών της Αιγύπτου παραιτήθηκε μετά την πολύνεκρη πυρκαγιά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Καΐρου. Είκοσι οι νεκροί μέχρι στιγμής, άνω των πενήντα οι τραυματίες. Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου η δικιά μας υπερνομάρχις που κουβαλά την πολιτική ευθύνη για 124 νεκρούς και η οποία όχι μόνον δεν παραιτήθηκε, αλλά ξεδιάντροπα διεκδικεί την επανεκλογή της.

Το μόνο όπλο που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι παροχές και οι κάθε μορφής διευθετήσεις. Όλα τα υπόλοιπα όπλα του αχρηστεύθηκαν είτε από αστοχία υλικού είτε από λάθος χρήση. Βέβαια, τελικά, σχεδόν όλες οι εκλογικές μάχες δεν κρίνονται στον τομέα των παροχών, αλλά στην γενικότερη εικόνα που έχει σχηματίσει ο πολίτης για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση στην, υπό κρίση, τετραετία.

Μέχρι στιγμής όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει, αλλά δεν θα συντριβεί. Οι αιτίες είναι πολλές, με κυριότερη πως εκπροσωπεί πλέον το αντιδεξιό σύνδρομο που διακατέχει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Δευτερευόντως, μια συγκεκριμένη, πολυπληθής κοινωνική κατηγορία, αυτή των ιδιωτικών υπαλλήλων, χρεώνει τα όσα υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται, στους εργοδότες και σε αυτούς που θεωρεί πολιτικούς εκπροσώπους τους.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο υπουργός Επικρατείας Βερναρδάκης ήταν ξεκάθαροι χθες. Θα τροποποιήσουν τον κανονισμό της Βουλής για να μην χάσουν τα προνόμια της κοινοβουλευτικής ομάδας τα συνεταιράκια του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Καμμένος και ο Στ. Θεοδωράκης. Είναι λογικό. Θα πρέπει να αμειφθούν και όχι να τιμωρηθούν για τις προσφερθείσες υπηρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνον, και μάλιστα σε δύσκολες στιγμές.

Τα όσα έγιναν χθες στο Σύνταγμα ανήκουν σε μια αλληλουχία πρόσφατων γεγονότων που θέτουν σε αμφισβήτηση, για πρώτη φορά από το 1974, την Δημοκρατία στην Ελλάδα. Το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση προς τους πολίτες ήταν σαφές: Μην ξανασυγκεντρωθείτε. Θα σας ταράξουμε στο χημικό. Στις δύο πρώτες συγκεντρώσεις οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθησαν αδιάβαστοι. Αιφνιδιάστηκαν.

Και ξαφνικά μας προέκυψε debate μεταξύ του Α. Τσίπρα και του Κ. Μητσοτάκη για το Σκοπιανό. Το πρότεινε ο πρωθυπουργός, που ξαφνικά θυμήθηκε τον διάλογο. Υποκριτής; Καιροσκόπος; Ας είμαστε επιεικείς. Απλώς απεγνωσμένος. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Αναντίρρητα, οι δύο παλλαϊκές συγκεντρώσεις για την Μακεδονία μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ήταν το πολιτικό γεγονός του 2018. Ήταν μια παρέμβαση των πολιτών στις εξελίξεις που αιφνιδίασαν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την ανάγκασαν να αλλάξει τον πολιτικό της σχεδιασμό.

Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές στην πολιτική ζωή της Μεταπολίτευσης. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την καθημερινή τους πρακτική αποδεικνύουν πως το βαρέλι δεν έχει πάτο. Κάθε φορά που λέμε πως πατώσαμε, κάνουν κάτι και πέφτουμε ακόμα πιο χαμηλά. <b>Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>