Με την κατάργηση του ασύλου της ανομίας, τον εκσυγχρονισμό των δομών της Αστυνομίας, την εξάλειψη κάθε ανοχής στον δημόσιο χώρο, εγκαθιδρύει ένα νέο δόγμα αποφασιστικής νομιμότητας παντού, που καθιστά το δημόσιο αίσθημα ασφαλείας ύψιστο δικαίωμα ελευθερίας, έκφρασης και δημοκρατίας της δημόσιας σφαίρας. <b> Γράφει ο Σταύρος Κωνσταντινίδης. </b>

Αν κοιτάξουμε προς το παρελθόν, θα δούμε πως ποτέ στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε 45 χρόνια αδιάλειπτης δημοκρατίας, χωρίς θεσμικές κρίσεις. Το Πολιτειακό που βασάνιζε περίπου 130 χρόνια την Ελλάδα λύθηκε άπαξ δια παντός το 1974. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα της Μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας. Συνεπώς, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όσοι μιλούν για το τέλος της Μεταπολίτευσης.

Το ελεύθερο εμπόριο ήταν αυτό που δημιούργησε και διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις του σύγχρονου κόσμου της όσμωσης διαφορετικών πολιτισμών, θρησκειών και του σεβασμού στη διαφορετικότητα του άλλου. Με την εμπορική Ναυτιλία επιτυγχάνεται ο ιστορικός σκοπός του Ανθρώπου δια μέσου των θαλάσσιων μεταφορών που είναι η Κοινωνική και ηθική του Ανάπτυξη, η Οικονομική του ευημερία και η Πολιτική Ειρήνη. <b>Γράφει ο Ισίδωρος Παχουνδάκης.</b>

Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα την Κυριακή γυρίζει σελίδα. Στις εκλογές δεν συγκρούονται μόνον δύο διαφορετικές οικονομικές πολιτικές. Συγκρούονται κυρίως δύο κόσμοι, με τις πολιτισμικές αξίες τους και τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους. Υπομονή λίγες ώρες... <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Μόνο ο μισός πληθυσμός παγκοσμίως πιστεύει ότι η χώρα όπου ζει είναι δημοκρατική, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα, με πολλούς Δυτικοευρωπαίους να θεωρούν τις τράπεζες και τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης απειλές για τη δημοκρατία.

Χτες ήταν η επέτειος του μαύρου στην ΕΡΤ. Προχτές η ΕΡΤ, με μια πρωτοφανή καθεστωτική κίνηση έδωσε το δικαίωμα στους θιασώτες των σκληρών λύσεων να δικαιολογήσουν την ακραία εκείνη κίνηση του 2013. Περιφρονώντας τους τηλεθεατές, τους φορολογούμενους από τους οποίους ζει, τη Δημοσιογραφία και τη Δημοκρατία.

Η συνταγματική, αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι με διαφορά το καλύτερο σύστημα που έχει σκεφτεί η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Ένα βασικό της θεμέλιο, που κρατά από την αρχαία Αθήνα και την εποχή της άμεσης δημοκρατίας, είναι ότι η άσκηση της κρατικής εξουσίας υπόκειται στον έλεγχο και τις επιλογές των πολιτών.

Η χτεσινή πρόταση της κυβέρνησης για συναινετική εκλογή των επικεφαλής στα ανώτατα δικαστήρια είναι μια χειροπιαστή απόδειξη ότι αυτοί που κυβερνούν δεν έμαθαν τίποτε από τη λαϊκή σφαλιάρα, αλλά ούτε και άλλαξαν μυαλά από τα αντιδημοκρατικά πιστεύω τους. Παραμένουν ύπουλοι, κουτοπόνηροι και βαθειά αντιθεσμικοί. Παραμένουν πολιτικά λαμόγια.

Η Δημοκρατία μας προφανώς δεν εκβιάζεται! Δεν πρέπει όμως και δεν μπορεί να ανέχεται αυτούς που στο όνομα της δήθεν ελευθερίας επιβάλλουν τα δεσμά του δικού τους άγραφου νόμου της βίας, της απειλής, του φόβου και του εκβιασμού των θεσμών. <b>Γράφει ο Δημήτρης Γκολέμης.</b>

Δεν υπάρχει εκλεγμένος πρόεδρος στη Βενεζουέλα δηλώνει ο Εντουάρντο Μασιέου Παρέδες, σημειώνοντας ότι δεν έγιναν νόμιμες εκλογές καθώς και ότι δεν έχει αναγνωριστεί ο Νικολάς Μαδούρο όπως ορίζει το σύνταγμα της χώρας του από την εθνοσυνέλευση. <b> Συνέντευξη στον Γιάννη Μαντζίκο. </b>

Οι αντιδράσεις του λαού της Βενεζουέλας κατά του καθεστώτος Μαδούρο καθώς και απέναντι στην κρίση που έχει οδηγήσει τη χώρα φέρνοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στα όρια του υποσιτισμού αποτελούν για τον ΣΥΡΙΖΑ, επισήμως, μια «αντιδημοκρατική παρέμβαση» απέναντι σε μια «εκλεγμένη κυβέρνηση». Είναι όμως έτσι; <b>Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου.</b>\r\n

Την ανάγκη να θωρακιστεί η Δημοκρατία από τις σύγχρονες απειλές, τον ακραίο διχαστικό λόγο, το δημαγωγικό λαϊκισμό, τη διαπλοκή και τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και στους θεσμούς, επισημαίνει ο Κυρ. Μητσοτάκης με αφορμή τη μαύρη επέτειο από την κατάλυση της δημοκρατίας πριν από 52 χρόνια.

Αποσπασματική και πρόχειρη αποκάλεσε η ΝΔ την παρέμβαση του Νότη Μαριά, που επικαλέστηκε η εφημερίδα «Δημοκρατία» που ουσιαστικά κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων. «Όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις σε βάρος της ΝΔ, ματαιοπονούν» αναφέρει χαρακτηριστικά η ΝΔ.\r\n\r\n\r\n\r\n

Το χειρότερο πράγμα στην ζωή, και συνεπώς και στην πολιτική, είναι το αδιέξοδο. Ο εγκλωβισμός σε ένα δίλημμα στο οποίο το ένα σκέλος είναι χειρότερο από το άλλο. Σε αυτήν την θέση βρίσκεται σήμερα ο Α.Τσίπρας. Εχουν να επιλέξουν μεταξύ εθνικών εκλογών εντός του Μαΐου ή να εξαντλήσουν την κυβερνητική τους θητεία. Δηλαδή εκλογές τον Οκτώβριο. Θα πρέπει, δηλαδή, να αποφασίσουν αν θα πιουν το πικρό ποτήρι μονορούφι ή λίγο-λίγο.

Ο κ. Τσίπρας περιφέρεται ανά τον κόσμο καμαρώνοντας σαν το παγώνι, ενθουσιασμένος από τους αξιωματούχους που του χτυπάνε την πλάτη φιλικά, χωρίς να υποψιάζεται ότι το χάδι αυτό δεν είναι επειδή είναι αξιοσέβαστος. Αλλά, επειδή είναι αποκρουστικά βολικός. Για να το πω με ελληνικό τρόπο: «τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν το ρουφιάνο κανείς». Τελευταίο του ρεζίλεμα η τοποθέτησή του στις Βρυξέλες για το Brexit.

Στις 15 Μαρτίου στη Νέα Ζηλανδία, σε ένα από τα πιο ειρηνικά μέρη στον κόσμο, συνέβη μια ανείπωτη σφαγή. Ένας οπλοφόρος επιτέθηκε διαδοχικά σε δύο γειτονικά μεταξύ τους τζαμιά, σκοτώνοντας όσους περισσότερους Μουσουλμάνους μπορούσε μια διάφορα όπλα. <b>Γράφει ο Mustafa Akyol.</b>

Ένα από τα κυριότερα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας καλός υπουργός Οικονομικών είναι «δόσις θηριωδίας». Να μπορεί, με άλλα λόγια, να αντισταθεί στα άπειρα αιτήματα των συναδέλφων του για αύξηση των δαπανών των υπουργείων τους. Μια συνετή κυβέρνηση πρέπει να αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε νέα δαπάνη και να επιδιώκει με κάθε δυνατό τρόπο να κάνει οικονομία στο δημόσιο ταμείο.<b> Γράφει ο Τάσος Ι. Αβραντίνης. </b>

Η δημοκρατία φαίνεται -εκ πρώτης όψεως- το πιο ευάλωτο πολίτευμα και έχουμε πολλούς τα τελευταία χρόνια που στρεφόμενοι στον αυταρχισμό άμεσα ή έμμεσα διεθνώς την αμφισβητούν. Κι όμως, όπως αποδεικνύουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία, είναι «πολύ σκληρή για να πεθάνει». Όταν ένας λαός συνηθίσει στην άσκηση των θεμελιωδών του δικαιωμάτων, ακόμα και υπό περιορισμό, η επιβολή αυταρχικών προτύπων έχει ημερομηνία λήξης. <b> Γράφει ο Θόδωρος Σκυλακάκης. </b>

Αποτελεί τετριμμένη αλήθεια ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία ο λαός θεωρείται ότι έχει πάντα δίκιο στην ετυμηγορία του. Αυτό ισχύει υπό την έννοια ότι σε μια εκλογική αναμέτρηση η βούληση του εκλογικού σώματος εκφράζεται κυρίαρχα με τους θεσμικά προβλεπόμενους τρόπους. Είναι τόσο αληθές αυτό όσο το ότι το μήκος μιας γραμμής είναι ίσο με εκείνο που προκύπτει από την ορθή μέτρησή της. <b>Γράφει ο Δημήτρης Δημητράκος.</b>

Στη χούντα η ασφάλεια παρακολουθούσε μερικές χιλιάδες πολίτες που ήταν καταγραμμένοι κομμουνιστές. Η αμερικάνικη πρεσβεία παρακολουθούσε αν η χούντα παρακολουθεί σωστά. Και οι πολίτες μαζεύονταν τα βράδια σε ταβέρνες και τραγουδούσαν Θεοδωράκη, που ήταν απαγορευμένος. Η Γεροβασίλη και ο Πάγιατ δεν υπήρχαν. Ευτυχώς. Θα είχαμε πιαστεί όλοι πριν φτάσουμε στις ταβέρνες.\r\n\r\n

«Αυτά που βλέπουμε εδώ είναι οι τελευταίοι σπαραγμοί ενός συστήματος που πια δεν δουλεύει», τονίζει ο διάσημος φυσικός, προσθέτοντας πως «ξέρουμε τώρα πότε έγινε η αρχή του Σύμπαντος και δεν μπορούμε να λύσουμε θέματα όπως η συνταγματική αναθεώρηση». <b>Συνέντευξη Δημήτρη Νανόπουλου στον Γιώργο Μυλωνά.</b>

Αν τύχει να ακούσετε τι λένε οι αριστεροί μεταξύ τους, θα κουραστείτε να ακούτε για τους αγώνες στα πεζοδρόμια για τα δικαιώματα, τα “περπατήματα” στην Πράγα και τη Γένοβα κατά του ιμπεριαλισμού, και την ανάγκη για δημοκρατία και αλληλεγγύη. Ειδικά στα δύο τελευταία, οι ένθερμοι αριστεροί τα αναφέρουν και λάμπει το πρόσωπό τους από ηθική ικανοποίηση.

Ο όρος δημοκρατία αναφέρεται στη μορφή διακυβέρνησης όπου ο λαός, είτε άμεσα είτε μέσω αντιπροσώπων, προσδιορίζει τους νόμους. Κατά τον 20ο αιώνα, σε μια εποχή βαθέος ιδεολογικού χάσματος μεταξύ των αυταρχικών δικτατοριών και των καπιταλιστικών δημοκρατιών, η δημοκρατία συχνά συσχετίστηκε με την ατομική ελευθερία και τον σεβασμό προς το άτομο. <b>Γράφει ο Randall G. Holcombe.</b>

Διαβάζοντας προσεκτικά την εντυπωσιακή και καλογραμμένη έκθεση του φετινού Munich Security Conference αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι ο βασικός κίνδυνος που διακρίνουν όλοι οι ειδικοί για θέματα ασφάλειας είναι η περαιτέρω αποδυνάμωση των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Με μια κουβέντα από την έκθεση καταλάβαμε ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο.