Μια οικονομική ανάλυση που κυκλοφόρησε σε εφημερίδες και αναπαράχθηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιχειρεί με στόμφο να αποδείξει ότι η εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και της ρομποτικής, θα οδηγήσει στην κατάργηση του κέρδους και του καπιταλισμού.

Είναι προφανές ότι μέσα στα πολυσυλλεκτικά κόμματα δεν υπάρχουν μόνο δυο ή τρεις διαφορετικές απόψεις, αλλά και δυο-τρία διαφορετικά ακροατήρια. Άρα που καταλήγουμε; Υποχρεωτικά στον πρωθυπουργό. Αυτός αποφασίζει και επί του συνόλου της κυβερνητικής πολιτικής και κατά περίπτωση. Και εν τέλει, αυτός θα πάρει την ευθύνη προς τα πού θα μπατάρει η πολιτική της κυβέρνησης του ή πόσο ανθεκτική μπορεί να αποδειχθεί η σύνθεση των αντίθετων απόψεων.

Η Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, δεν έχει εθνική αστική τάξη. Αυτά είναι γνωστά πράγματα, έχει αναφερθεί διεξοδικά στο θέμα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Του ιδίου του διέφυγε, βέβαια, ότι με την πολιτική των προβληματικών επιχειρήσεων «σκότωσε» τα τελευταία απομεινάρια της ελληνικής βιομηχανίας και μαζί και τους τελευταίους των επίδοξων ηγετών μιας νέας κάστας επιχειρηματιών που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε αυτό που λέμε εθνική αστική τάξη. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

«Αν είχα καταλάβει νωρίτερα πως λειτουργούν τα πράγματα στη χώρα μας, θα είχα φροντίσει να περάσω 2-3 χρόνια από την ΚΝΕ. Η ζωή μου θα ήταν πολύ ευκολότερη σε κάθε επίπεδο». Η φράση αυτή, την οποία προσυπογράφουμε, ανήκει στον κ. Άδωνι Γεωργιάδη και την είχε πει σε μια ωραία ραδιοφωνική συνέντευξη που μας είχε δώσει πριν από δύο χρόνια.

Ακολουθεί ένα μη οικονομικό άρθρο. Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε ένα κρεσέντο αποκαλύψεων και αυτοκριτικών από την ηγετική ομάδα του Σύριζα. Η ομάδα που διέλυσε τη χώρα, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να αποποιηθεί των ευθυνών της, μέσα από την διαδικασία της αυτοκριτικής, που αποτελεί για την αριστερά, την δική της κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

Για την ιερή μυθολογία της Αριστεράς που επικράτησε περίπου ως θρησκεία, στην ελληνική κοινωνία δεν φταίνε μόνο οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Φταίνε και οι νικητές. Οι Δεξιοί και ανέχτηκαν και εξέθρεψαν το «ιερατείο» της Αριστεράς, καλύπτοντας επίτηδες τα εγκλήματα των ηττημένων. Άλλοτε από οίκτο για τον χαμένο που του άξιζε τουλάχιστον, να παίζει με τους μυθικούς του ήρωες. Και άλλοτε από πολιτικό όφελος.

Προχθές ήταν ο Ν.Βούτσης που δήλωσε πως ήταν ανέτοιμοι να κυβερνήσουν, και πολλά άλλα. Χθες ήταν η σειρά του Στ.Κούλογλου. Σε στιγμές αυτοκριτικής, μας είπε πως «δεν έπρεπε να εκβιάσουν τις εξελίξεις» και πως έπρεπε να αφήσουν τον Α.Σαμαρά να κυβερνήσει. Προφανώς εννοεί πως έπρεπε να συναινέσουν στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2015.

Είναι γεγονός πως το ΚΚΕ απολαμβάνει πλήρως τις ελευθερίες ενός πολιτικού συστήματος που αγωνίζεται να ανατρέψει. Μάλιστα πολλές φορές, με την δράση του, κάνει κατάχρηση των δικαιωμάτων που δίνει σε όλους τους Έλληνες το δημοκρατικό μας Σύνταγμα. Με απλά λόγια παρανομεί.

Η κατάθεση της αριστερής, γεμάτο πόνο, ψυχής γι΄αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, σε Μόρια και Ειδομένη είναι μια από τις όψεις του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς». Αυτή η διαρκής προβολή της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι μια απόπειρα να αποκατασταθεί ένα μέρος, έστω, αυτού του πλεονεκτήματος, που τρώθηκε θανάσιμα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. <b>Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Πρόσφατα, σε τηλεοπτικό στούντιο διαπίστωσα- για άλλη μία φορά- πόσο εύκολο είναι να αναπτυχθούν συμπάθειες μεταξύ της παλαιοκομματικής πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην αναφέρω τους δεσμούς αίματος που τείνουν να αποκτήσουν οι παροπλισμένοι παλιοί Δεξιοί με το αριστερό περιβάλλον της σημερινής αντιπολίτευσης.

Κυβέρνησαν 4,5 χρόνια και επανέφεραν στην χώρα μνήμες Εμφυλίου. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 και η σκευωρία της Novartis αποτελούν τον τάφο του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς. Και γι\\' αυτό πρέπει η έρευνα να πάει μέχρι το τέλος. Ούτε ένας συμβιβασμός με την Ιστορία. Για να μην κρυφτούν άλλη φορά στο μέλλον πίσω από πράσινους θάμνους και ροζ κορδέλες.

Κάποιοι Έλληνες ευρωβουλευτές, για να αιτιολογήσουν την αρνητική ψήφο τους στο ψήφισμα καταδίκης του ολοκληρωτισμού, κατέφυγαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που τον Σεπτέμβριο του 1974 νομιμοποίησε την κομμουνιστική Αριστερά. Η νομιμοποίηση της κομμουνιστικής Αριστεράς ήταν μια πράξη που κινήθηκε στο αυστηρώς πολιτικό επίπεδο, χωρίς ηθικές αναφορές. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Κάθε χρόνο βγαίνουν τα \\\"πόθεν έσχες\\\" των πολιτικών αλλά φέτος οι ανακοινώσεις μάς δημιουργούν μία παραπάνω εντύπωση. Όχι γιατί άλλαξε κάτι αλλά επειδή αρκετοί πλούσιοι αριστεροί σύντροφοι δεν είναι πια στην κυβέρνηση και διαθέτουμε πλέον, την απόσταση χρόνου για να μετρήσουμε την ταξική αντίφαση που προκαλούν. <b>Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας.</b>

Όταν οι αριστεροί πλουτίζουν μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς, ουσιαστικά καταθέτουν την μαρξιστική τους ταυτότητα. Ο προσωπικός πλουτισμός είναι ξένος προς την ιδεολογία την οποία υπηρετούν. Δεν είναι όμως υποκριτικό να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα των κοινωνικά αδυνάμων και συγχρόνως να επενδύεις σε μετοχές και ομόλογα, σε ακίνητα ή να διαθέτεις πολυτελές σκάφος;

Υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία για τον χώρο της κεντροδεξιάς να «διορθώσει» τις στρεβλώσεις του παρελθόντος που κατέστησαν την αριστερή ιδεολογία κυρίαρχη στην Ελλάδα. Αν ακόμη και τώρα και έπειτα από 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ η κεντροδεξιά δεν είναι σε θέση να περάσει στην αντεπίθεση και εξακολουθεί να ορίζεται από τα φοβικά της σύνδρομα, τότε ας ετοιμαζόμαστε για μια ακόμη εποχή κόκκινης παντοδυναμίας.

Ως γνωστόν ο Άδωνις Γεωργιάδης δέχτηκε κριτική γιατί, με παρέμβαση του, αναβλήθηκε πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Κατηγορήθηκε πως καταφεύγει σε πρακτικές Λαφαζάνη και ασκεί πολιτική με άξονα την δημοτικότητα του. Ας δούμε όμως τα γεγονότα. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Προχθές μάθαμε ότι ο Αλέξης παραμένει αντισυστημικός. Το είπε ο ίδιος στο CNBC, αλλά πριν τρομάξουμε μήπως τον ξαναδούμε να κατεβαίνει ως αγανακτισμένος στο Σύνταγμα με μούντζες και κρεμάλες, φρόντισε να μας καθησυχάσει με την φράση «αλλά πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει κατεστημένο στις μέρες μας». Αυτή μάλιστα, είναι μια πραγματικά ωραία ασχολία για έναν αρχηγό της αντιπολίτευσης. Να ψάξει το κατεστημένο.

Στην Ελλάδα που η διαστρέβλωση των εννοιών είναι κοινός τόπος το εθνικό έχει ταυτιστεί με το εθνικιστικό. Η προπαγάνδα της Αριστεράς εδώ και χρόνια αλλά και η βαθιά ενοχικότητα της δεξιάς να μην την χαρακτηρίσουν Δεξιά έχει αφήσει το «εθνικό», έρμαιο στην ακροδεξιά και οτιδήποτε τέτοιο, ακόμα και ο λεγόμενος φιλελεύθερος χώρος το βλέπει ως εχθρό.<b> Γράφει ο Αντώνης Δαρζέντας. </b>

Η αριστερά νιώθει ότι έχει αφήσει μία δουλειά στην μέση και ότι έχει υποχρέωση να επιστρέψει για να την φέρει σε πέρας. Κι αυτή την φορά δεν θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας που γνωρίσατε. Θα είναι χειρότερος! Αυτή η αριστερά του 31% είναι αποφασισμένη να επαναλάβει τον άθλο του ΠΑΣΟΚ: Να κυριαρχήσει απόλυτα στην πολιτική σκηνή τα επόμενα χρόνια «επιτρέποντας» μερικά δεξιά διαλείμματα.

Η περίπτωση Γαβρά δεν είναι μεμονωμένη ή περιθωριακή. Και δεν είναι καινούργια. Ανέκαθεν οι διανοητές της Αριστεράς έπαιρναν το μέρος εκείνης της φαντασιακής μερίδας του λαού που πίστευαν ότι ονειρευόταν να υπηρετήσει μία αριστερή ή επαναστατική εξουσία. Και πάντα, βέβαια, ήταν εναντίον εκείνης της μερίδας του λαού που έδειχνε «αντεπαναστατική συμπεριφορά».

Για «επίδοξους νταβαντζήδες» στην Αριστερά μίλησε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι αυτοί επιχειρούν να διαμορφώσουν την ατζέντα των συζητήσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη σχετικά με την πορεία του κόμματός του. Έκανε λόγο για «στοχοποίηση» του με βασική επιδίωξη την απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Έφεραν την Ελλάδα στα πρόθυρα της καταστροφής το καλοκαίρι του 2015 και με περισσό θράσος, σήμερα, γύρισαν ταινία που «ξεπλένει» τους φυσικούς αυτουργούς των όσων έγιναν τότε. Πάντα το θράσος ήταν το χαρακτηριστικό της Αριστεράς. Η ευκολία με την οποία μετέτρεπε τους θύτες σε θύματα. Πρωταγωνιστές σε αυτή την αλλαγή ρόλων οι διανοούμενοι αυτού του χώρου. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Τη διαπίστωση ότι «η ευρωπαϊκή Αριστερά απέτυχε παντού» και πως «εμπιστευτήκαμε τη φιλοσοφία της αριστεράς σε άνδρες που απέτυχαν», έκανε ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς κατά τη διάρκεια συνέντευξή του στο Φεστιβάλ Βενετίας, στο πλαίσιο παρουσίασης της νέας του ταινίας «Ενήλικοι στην Αίθουσα», που πραγματοποιεί πρεμιέρα, μετέδωσαν ιταλικά και γαλλικά μέσα ενημέρωσης.

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει ένας αγώνας για την φυσιογνωμία του κόμματος τους. Πιο συγκεκριμένα μιλούν για «επανίδρυση». Και σε κάθε «επανίδρυση» υπάρχει και επανακοθορισμός των ιδεολογικών και πολιτικών συντεταγμένων. Υπάρχει μια ισχυρή τάση να «Τσιπροποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ», όπως έγραψε πολιτικός σχολιαστής φίλα προσκείμενος στον τέως πρωθυπουργό.